Hello kay Mitch Ypil!!! haha!!! ang babaeng matiyagang magbasa kahit nakakalabo nang mata haha!!
Pati kay Misha Misha!!! Salamat girl!! Siya po gumawa nang Cover!! Ganda nang cover no? haha!!!
eto na po ang chap. 16 ... sorry po sa matagal an update ahh.. kasi wala kong pera ehh hehehe!!! salamat po sa mga nag-intay!!
*****************************************************
Kent's POV
Naku naman! Sira na naman tong cabinet na to.
Kagagawa ko lang nitong nung isang linggo ah.
Xarmeyn: Ui ako to ah.
Paglingon ko kay Xarmeyn..
O_O
A-Anong nangyari sa kanya? Bakit ganun?
Kitang-kita nang dalawang mata ko. Unti-unti siyang naninigas. Mula paa paakyat at..
She's now a mannequin.
Kent: Xa-Xar-meyn?!
Nakaupo lang ako dito sa lapag. Walang gumagalaw ni isa sa katawan ko. Parang feeling ko naging mannequin din ako.
Unti-unti akong tumayo. Di ko pa rin naaalis yung mata ko sa kanya.
Unti-unti akong lumapit. At hinawakan ang kamay niya. Mannequin na nga ulit siya. Kinatok ko yung kamay.
*Tok Tok*
Mannequin na nga sya.
Bakit sya bumalik? Anong nangyari?
......
Maya-maya natauhan na ko. At napagtanto ko na gabi na pala. Kaya pala bumalik na sya sa pagiging mannequin. Pero bakit nung isang gabi di naman siya naging mannequin di ba?
Weird!
Hindi ko na muna sya inalis sa kinatatayuan niya.
Bago ko matulog tinandaan ko muna kung paano ang pwesto niya.
Nakaharap sa cabinet.
---------------------
Pagdilat na pagdilat nang mata ko. Tumingin agad ako sa mannequin.
Ok! Hindi naman nawala. Hindi naman nalipat nang pwesto. Pero umaga na. Diba dapat maging tao na uli siya.
Argh! Di ba nga Kent hindi dahil sa pagsikat nang lintik na araw na yan kaya siya babalik sa pagiging tao! Hay nako!
Now! Pinapagalitan ko na ang sarili ko. Baliw na nga talaga ko.
Simula nang dumating yang mannequin na yan. Nabaliw na ko.
Tsk.
........................................................................................
"Are you ready madlang pipoooool!!!"
Tsk. Boring.
"Magpasikat. Magpasikat. Dito sa Showtime lahat tayo ay sikat"
Booooringgg...
Ang boring pala nang ganito. Walang nangungulit. Walang tanong nang tanong. Walang kain nang kain. Walang... Tss. Mannequin.
Hindi pa kasi bumabalik sa pagiging tao si Xarmeyn eh. Kaya eto ang boring.
*Ding dong*
Ui! May libangan este tao. Wahahaha!
*Ding dong*
Excited?
*Ding dong- Ding dong*
Kent: SAGLIT!!
Kainis yun ah. Gusto atang masakta-- ay si ate pala. Hehe
Kent: Hi ate ^_^
Kimchi: HI ATE KA DYAN!! BAKIT ANTAGAL MO BUKSAN HA!! GUSTO MO ATA MASAKTAN!!
Kent: Ate naman! Hinaan mo naman yung boses mo! Nandito ka sa bahay ko.
Kahit takot ako dyan sa ate ko di uubra yan. May katwiran ako sumagot. Tss
Kimchi: ABA'T SUMASAGOT KA NA! SINO MAS MATANDA?!
Tsk.
Kent: Ikaw! Ikaw na!
Kimchi: Good!
At dumerecho sya sa loob.
Di ko pa yan pinapapasok ah. Ayos sya ah.
Kent: Hoy! Di pa nga kita pinapapasok ah!
Tinaasan nya lang ako nang kilay.
Tsk! Hilahin ko yang kilay mo eh.
Umupo sya sa sofa at tinaas nya pa yung paa nya. >.< teka? Nakasapatos sya. Hindi nya inalis?!
Kent: Ano ba ate!! Yung sapatos mo!!
Tinanggal nya. Buti naman.
Kimchi: Oh.
Kent: Ano-- ba!! Tsk!! Nakakainis ka na ah!!
Pano ba naman kasi binato nya sakin yung sapatos nya
Kimchi: Oh? Di nga?
Kent: Ano bang kailangan mo!! Umalis ka na nga!!
Now i'm pissed off.
Kimchi: Food.
What the--
Kent: Ano ko katulong? Kung pupunta ka rin lang dito dapat nagdala ka na nang sarili mong pagkain.
Kimchi: You're not going to get me a food?
Kent: NO!!!
Kimchi: Ok. Let's see.
Tumayo sya at humarap sakin.
Lumapit sya nang onti. Lumayo ako nang onti. Pero onti lang babae lang to at kayang-kay--
Kent: AAAHHCKKK!!
Kimchi: Now get me a food!!
Kent: Ahh sh*t!! Fck!!
Ano ba tong babaeng to. Tinuhod yung .. Ah alam nyo na naman siguro yon.
Kent: Fck you!!
Kimchi: Same to you! Get me a food or madodoble yan?
Kent: Fine! Fine!
Ahh sh*t!! This girl is insane!!
Ano pa nga bang magagawa ko. Eto magluluto na nang makakain nang babaeng yan.
.........................
Pagtapos ko magluto. Nasan na yun? Wala kasi sa sala pagbalik ko.
Kent: Ate!! Eto na luto na!!
Kimchi: Kimshee's here! Tara dito!
Kimchi's POV
Hahahaha! I'm so brutal talaga! Tinuhod ko ang alam nyo na ni Kent. Wahahaha! Natatawa ko sa itsura nang kapatid ko. Hahaha!
Oops!! Kahit ganyan ako sa kapatid ko. Love na love ko yan. Hehe. Di kung hindi ko love yan di sana sinabi ko na sa parents namin kung san yan nakatira.
Naguguluhan ba kayo? Hehe. Kwento ko na nga.
Nakwento nya na ba? Eh paki nyo ba gusto ko ding magkwento eh. Haha! Eto ang full story.
Bata pa lang si Kent lagi na lang siyang pinapagalitan nang parents namin na walang inatupag kundi puro trabaho. Sinasabi nila na si Kent ay laging dumedepende sa kanila which is wrong.
Si Kent ay yung tipo nang lalaki na may paninindigan sa sarili. Kapag sinabi nya gagawin nya.
Then one day, siguro napuno na rin si Kent sa mga magulang namin kaya yun lumayas sya.
*Flashback*
Papa: Ano?! Lalayas ka na?
Mama: Anak naman!! Pinalaki ka namin nang maayos tas lalayas ka lang?!
Papa: Nagpapatawa ka ba anak? Ni hindi ka nga makahinga kapag wala kami sa tabi mo tapos lalayas ka? Huh!
Mama: Anak bigyan mo naman nang kahihiyan ang pamilya na to!!
Kent: Hindi ako dumedepende sa inyo!!!! Kaya lalayas ako dahil gusto kong ipakita sa inyo na kaya kong kumita nang sariling pera, kaya kong magtrabaho nang mag-isa at higit sa lahat kaya kong tumayo sa sarili kong paa!!
Papa: Oh come on Kent! Go! Lumayas ka! At wag na wag kang babalik sa pamamahay na to! Tignan lang natin kung makakahanap ka nang trabaho sa ganyang edad mo.
12 years old pa lang kasi Kent.
Mama: Charles.
Papa: Hayaan mo sya Gladys! Babalik at babalik din yang bata na yan.
Kent: No. I'm not going back to this family.
*End of Flashback*
Pano sya nagkaroon nang trabaho? Of course.. Pumasok sya bilang magnanakaw. Una, ayoko nang trabaho nya pero onti-onti nakikita kong kumikita siya. Nagtataka nga ko kung bakit di sya nahuhuli eh. Siguro magaling lang talaga siya. Bakit di ko pinapahuli? Hello! Kapatid ko yan! Hinahayaan ko na lang.
Antagal naman magluto nun! Kanina pa ko dito eh. Wait! Nasan si Xarmeyn? The living mannequin? Haha! Baka tulog? Mannequin natutulog? Haha! Baka nga. Maakyat nga.
Pagbukas ko nang pinto nang kwarto ni Kent.
Huh?
Walang tao sa bed asan yun? Pagtingin ko sa may bandang kanan.
O____O?
Bakit naging mannequin na to?
Lumapit ako at hinawakan ko kamay nya.
Mannequin na nga. Bakit kaya?
Hmmm..
Maya-maya narinig kong tinatawag na ko ni Kent.
Kimchi: Kimshee's here!!
Pagdating nya.
Kimchi: Paano sya bumalik sa pagiging mannequin?
Kent: I don't know. Kagabi kasi inaayos ko yung cabinet tapos paglingon ko sa kanya matigas na sya.
Kimchi: So hindi mo sya inalis nang pwesto?
Kent: Nope.
Hmmm.. Mala-Cinderella naman tong si Xarmeyn.
Hmmm.. Gabi?
Kimchi: Hindi kaya kapag gumagabi nagiging mannequin sya?
Kent: Hindi. I already observe it. Merong gabi na hindi sya naging mannequin.
Naguguluhan ako. Hindi ang pag-gabi ang dahilan. Eh ano?
Kimchi: Alam mo ba kung pano sya maging tao ulit?
Kent: Hindi din.
Ano ba tong si Kent? Bakit ba walang alam to? Dapat na nga yatang kunin ko na to kaso may problema pa ko eh.
Teka nga? Bakit ba yun ang pinoproblema ko?
Kimchi: Alam mo Kent dapat malaman mo kung pano kontrolin si Xarmeyn.
Kent: For what? Besides, kukunin mo na sya ngayon di ba?
Kimchi: Not now Kent. Di pa tapos yung problema ko.
Kent: So bakit ka nandito?
Kimchi: Mangamusta.
Kent: Tsk. Mangangamusta ka lang naman. Bakit di ka na lang tumawag? Nanakit ka pa?!
Kimchi: Galit ka?
Humarap ako sa kanya. At nakapameywang pa ko. Kala nyang Kent na yan.
Kent: Hindi!!
Kimchi: Good! Come on! Let's eat!
At bumaba na ko.
********************************************
Pinutol ko muna kasi magu-update ako nang mga interview ehh.. so ..
V, C, F!!! Vote , Comment and Be a Fan!!! Thanks!!!
Camaraderie
BINABASA MO ANG
MY GIRL IS A MANNEQUIN Chapter 15 and so on (ON GOING)
HumorContinuation po ito ng First Part. Ito ay Second Part, Malamang =_____=
