YAĞMUR(Gerçek Hayat Hikayesi)

GİRİŞ

20 §ŮBÃŢ 2023 - 18.59

Merhabalar, diyeceğim ama kitabın karakter tanıtımını görüp inceleyen bile yok :'( Ama pes etmiycem kararlıyım. Bir gün elbet birisi bu kitabı görüp merak edecek, arkadaşına önerecek, kitabım birileri tarafından okunacak:)

Bu kitap tüm sevgisizlere gelsin.
Bu kitap sevgiye muhtaç kalplere gelsin.
Bu kitap günün birinde kaderleri kesişecek o iki insana gelsin.
Size gelsin.
Bana gelsin.
Tüm dünyaya sevgiyi yaysın.
~~~

GİRİŞ

《Bu, benim sevgisiz hayatim. Hoşgeldiniz.》

Ben Nur. Nur Sevinç. Mutsuz, sevgisiz, yapayalnız bir kız. Bazen diyorum herkes böyledir. Herkes bu duyguları yaşıyordur. Ama dışarıda bir kız çocuğu ve ailesini mutlu görünce "Sadece benim ailem böyle!" diyorum. Ne zaman parkta bir çocuk görsem, umarım ailesi onu seviyordur, bari o çocuk sevilsin diyorum. Beni sevmeyen bir annem var, Esra Sevinç. Diğer kardeşlerime ne kadar ilgiliyse bana o kadar ilgisiz. Hiç sevmedi bence beni. Hep şöyle der " Ben hepinizi çok seviyorum, anneler babalar evlat ayrımı yapmaz, ben hepinizi eşit seviyorum." Benbu söze hiç inanmadım. Evet bir kere bile inanmadım. Acaba annem beni gerçekten seviyor mu diye çok düşündüm ama inanmadım hiç. Bir keresinde bir mağazaya girdik, annem istediğinizi alın dedi. Kardeşlerim seçtikleri kıyafeti alıp getirdiler. Bende bir kıyafet aldım rastgele. "Bu güzelmiş anne, bunu alalım !" dedim. Annem bana aynen şöyle söylemişti "Eşşek kadar oldun kendi kıyafetini de kendin al bir zahmet!" O kadar kırıldım ki... Ordan çıkıp doğruca iş aradım. Bir cafe de garson olarak işe girip çalışmaya başladım. Hala da orada çalışıyorum. O günden sonra anneme ve babama şuna ihtiyacım var demedim. Her şeyimi kendim yapıyordum. Çamaşırımı ve bulaşığımı kendim yıkadım, yemeğimi kendim yaptım. Kolay tüm bu işler, asıl zor olan herkes annesinin ona yaptığı yemeği söylerken senin susman...

Neyse sizi de dertlerimle üzdüm şimdi. Biraz beni tanıyalım. 20 yaşındayım, üniversite son sınıf öğrencisiyim. Psikoloji okuyorum, psikolog olacağım. Yani hep bunu hayal ettim, insanlar gelsin bana üzüntülerini, öfkelerini, kırgınlıklarını anlatsın ben dinleyeyim dedim. Beni dinlemediler, ben onları dinleyeyim dedim, insanlar ne kadar çok şey atlatmış, benimki bunun yanında fos diyeyim istedim. Ailem, her ne kadar benden bir halt olmayacağı konusunda diretsede ben onları yanıltacağım.

Şaşıracaksınız belki ama en sevdiğim yemek Risotto. Tam bir İtalya aşığıyımdır. Gastronomisi çok iyi bir ülke (bence). Sokakları bile ayrı güzel. Olur da bir gün şansım olursa İtalya'ya gitmek istiyorum. En sevdiğim renk siyah, bu yüzden hep siyah ağırlıklı giyinirim. En sevdiğim şarkı Dün Gece Bir Rüya Gördüm. Hobim müzik dinlemek. Sadece o zaman gerçek hayattan sıyrılıp huzur bulabiliyorum. Eğer bir gün ciddi bir ilişkim olursa sevgilimle yağmurda müzik dinlemek isterdim, insanlar evlerine koşarken biz birbirimize sığınırdık, yani ben böyle olsun isterdim. Niye birbirinize sarılmak yerine yağmurda yürümüyorsunuz demeyin, ben gök gürültüsünden ve şimşek şakmasından çok korkarım. Bu arada yağmur demişken ben toprak kokusunu çok severim, yiyesim gelir. En sevdiğim mevsim sonbahar, hüznün, yalnızlığın simgesi olan o mevsim. Size de beni hatırlattı mı?

En sevdiğim ay eylül ayı. Belki de o ayda doğduğum için için o aya torpil geçmişimdir, olabilir mi sizce? Tuttuğum takım Beşiktaş. Ama maçlarını izlemem. Babam Beşiktaşlı olduğu için öyleyim. Ama maç sonuçlarına bakarım bazen. Bazende bu sezon kim şampiyon olmuş diye. Tam bir kitap deliyisimdir, dokunarak okuduğum yetmez bir de dijitalden okurum. Ben kitaplarla gülerim. Ağladığımda kendimi kitaplarıma emanet ederim. Bir omuz bulamadığım için. Ailem her zamanki gibi bir kusurumu bulup çıkardığında kitaplara dert yanarım. Yalnızlığımı onlarla unuturum. "Yalnız değilim, bir ben bir de yalnızlığım var." diyordu bir yazar. Ne doğru söylemiş, insan yalnız olduğunda bile yalnız değilmiş.

Okula otobüsle gidip geliyorum. Yani geleceğim, çünkü okulumu değiştirdim. Daha doğrusu en yakın arkadaşım Burcu tarafından buna zorlandım. Ailemin yanından buraya taşındım, Isparta'ya. Gülü ile meşhur şehre taşındım. Kaydımı Süleyman Demirel Üniversitesi'ne aldırdım. Şimdilik bu şehirden dileğim mutluluk ve huzur... 

____________________________________

Merhabalar görünmez okuyucularım...

Evett, Nur'umuzu size anlattım şimdi sıra Toprak'ımızda. Bir dahaki bölümde size Toprak'ı anlatacağım.
O zamana kadar kendinize çok iyi bakın:')

20 ŠŲBĂŢ ²⁰²³
23.44