Her Deepest Secret

KABANATA 1

    HINAHAKOT ko na nag gamit ko na nakalagay sa locker nang dumaan si Jose.
 

  "Glaiza, hindi kita masasabayan, ha? Uuwi kasi ako ng Malate ngayon."
 

  Nilingon ko siya at tinanguan.
 

  "Okay lang naman. Ingat ka!" sabi ko at binalikan ang bagpack.
 

  Nagsasabay kami ni Jose sa pag-uwi dahil iisa ang way namin at s'yempre delikado umuwi ng madaling-araw. Kaya lang ay sa Makati ang uwi ni Jose ngayon dahil may sakit iyong nanay niya at ni-re-request na umuwi muna ito sa kanila. Kaya ayon wala akong kasabay. Hindi ko rin naman pinayagan na sunduin ako ni Papa dahil nga alam kong mahihirapan itong makatulog ulit kapag nagising na. Iyong katawan kasi niya ay sanay na matulog ng eight ng gabi. Kung aagahan naman niya ay hindi naman nito magawa. Ayaw makisama ng diwa niya. Hindi pa rin makatulog talaga.
 

  Mag-isa lang akong naglakad palabas ng resort. Madilim na at walang katao-tao. Mula Buendia ay nilakad ko hanggang Makati Ave. Nagtitipid kasi ako sa pamasahe at wala rin akong makita na jeep sa oras na 'to.
 

  Sa Burgos St ako nakasakay pero nag-antay pa ang jeep. Dalawa pa kaming babae ang pasahero. Matanda ang isa at mukhang kalalabas lang din sa trabaho.
 

  "Kanina pa ko dito, ang tagal mapuno."
 

  Nag-angat ako ng tingin sa kaharap kong pasahero. Nakasimangot na siya. Hindi ako sumagot. Napatingin ako sa driver na nakasandal sa upuan at mukhang natutulog.
 

  Tinanaw ko ang labas ng bintana. Iniisip ko kung lalakarin ko na lang ba sa amin o aantayin kong mapuno ang jeep? Antok na antok na rin ako at iniisip ko kung naglakad na ko kanina pa siguro ako nasa bahay namin.
 

  Nag-antay ako ng limang minuto.
 

  "Hay nako!"
 

  Bumaba iyong pasahero dahil mukhang nainip. Ako na lang tuloy naiwang mag-isa. S'yempre nakakatakot naman na mag-antay sa jeep tapos ako lang at babae pa. Edi bumaba na rin ako. Aabutin ng trenta minutos ang lakaran pauwi sa bahay.
 

  Pinili ko na lang din maglakad. Bukas naman ang street lamp. May mga bukas na bars at mga babaeng nasa labas. Naghahanap nang mga parokyano. Kampante naman ako maglakad. Hindi na nga lang noong pagliko. Nagdadalawang-isip ako dumaan kasi nga walang katao-tao hanggang sa dulo.
 

  "Hay, diyos ko naman!" Napabuga ako ng hangin.
 

 

  Yakap-yakap ko ang bagpack ko sa harap. Mamaya kasi ay nanakawan na pala ako. Kabado ako habang naglalakad at ang bilis ng bawat hakbang ko.
 

  Kaya lang ay...
 

  "Miss, holdup 'to." Inakbayan ako ng lalaking payat at suot ay black cap and shirt. Namilog ang mga mata ko, nanlamig ang aking tiyan sa kaba at bumilis ang tibok ng puso ko.
 

  "Lord, sabi ko po, gusto ko maramdaman na manlamig ang aking tiyan sa kaba dahil sa crush ko pero hindi sa gani—"
 

  "Akin na ang bag mo! Ang dami mong sinasabi!" Hinila niya ako sa may tabi sa bandang eksinita.
 

  "Kuya, 'wag po!" Paiyak na sabi ko dahil naramdaman ko na iyong pagtutok ng kutsilyo sa tagiliran ko.
 

  "Akin na!" Hinila niya ang bag ko at wala akong nagawa kundi hubarin iyon sa aking katawan. Sinubukan kong tanawin ang mukha niya pero iniiwas niya iyon at yumuyuko. Madilim pa man din at hindi sapat ang ilaw ng poste para malinaw ko sanang makita ang buong mukha niya.
 

  Umiling ako dahilan para idiin niya ang kutsilyo. Doon ako lalong kinabahan. Napaiyak ako habang binitiwan at pinaubaya na sa lalaki iyong bagpack ko.