ჩემი ფავორიტი ძუკნა.🔞 (დასრულებული)

თავი29

-დილამშვიდობისა პატარავ.
-მამიკოო რა მშვენიერი ღამე იყო.
-შენსავით მშვენიერი.
-საუკეთესო ხარ.
ვალემ იუჯინს მხარზე თავი დაადო.
-პატარავ უნდა წავიდე.
-სად?
-შეხვედრა მაქვს.
-მალე მოხვალ?
-ყველანაირად ვეცდები ჩემ პრინცესას მალე დავუბრუნდე.
იუჯინმა ვალეს აკოცა და ადგა.
-შენ რას აპირებ დღეს?
-უნდა ვიმეცადინო, ცოტა მერე.
-პატარავ წავედი.
იუჯინმა ვალეს აკოცა.
-მიყვარხარ.
-მეც.
იუჯინი წავიდა ვალემ კი ძილი სადილამდე გააგრძელა.
-ვალე? შენ რა გეძინა?
-კი, აუ რაიდერ წამოდი ყავა დავლიოთ.
ვალე და რაიდერი ყავის დასალევად ჩავიდნენ და მთელი დღე ლაპარაკში გაატარეს.
-რაიდერ ავალ ვიმეცადინებ.
-კაი მიდი.
ვამელ მეცადინეობა ცოტა ხანი მოახერხა, მასთან ოთხში სოფი შევიდა.
-რა გონია იუჯინის ფულს შეგარგებ?
-რა?
-საიდან მოეთრიე საერთოდ.
-რა გინდა? რა ფული?
-იუჯისგან ერთ თეთრსაც არ გაღირსებ, შენ უბრალოდ მისი ბოზი ხარ და მალე მიგაგდებს.
-შეწვიტე!
-მოკლედ გაქრი სადმე, ჩემი ძმა ყოველთვის დებილი და უტვინო იყო მისი გადებილება არაა რთული.
ვალემ სოფის ხელუ გაარტყა.
-უფლებას არ მოგცემ იუჯინს შეურაწყოფა მიაყენო!
-ინანებ!
სოფი ოთახიდან გავარდა.
იუჯინს უნდა ვუთხრა მაგრამ ის ისეთი  ბედნიერია, რა გავაკეთო? ან რო არ დამუჯეროს?
ვალე ფიქრებიდან კარების უეცარმა გახსნამ და იუჯინის შემოვარდნამ გამოარკვია.
-ვალე, რამდენს ბედავ?
-რა?
-ეჭვიანობამ სულ გამოგაყლევა გოგო?
-იუჯინ რატომ ყვირი? რა გინდა საერთოდ?
-რა მინდა?
სოფი იუჯინს იყო ამოფარებული და იუჯინს მოულოდნელად მოეხვია.
-ძამიკო გთხოვ მაპატიე, თქვენ ჩემს გამო იჩხუბეთ.
-სოფი ნუ ღელავ დაიკო.
იუჯინი აცრემლიანებულ ვალეს მიუბრუნდა.
-სოფის რატომ ექცევი ეგრე, ჯერ საერთოდ როგორ გაბედე და როგორ უთხარი რომ აქ არავინაა, ის ჩემი დაა შენ კი მართლა არავინ ხარ.
-იუჯინ...
ვალეს ცრემლები წამოუვიდა.
-ამას როგორ მეუბნები?
-უარეს იმსახურებ მადლობა სოფის უთხარი რომელიც გიცავდა.
იუჯინი და ლიზა ოთახიდან გავიდნენ.
ვალე შუაღამემდე ოთახიდან არ გასულა ღამე კი საძინებელში იუჯინი დაბრუნდა და მძინარე ვალე აღმოაჩინა.
მაპატიე პატარავ, ისევ გტკენ გულს.
ჩაიჩურჩულა იუჯინმა და ვალეს გვერდით მიუწვა, ვალეს წამში გამოეღვიძა.
-იუჯინ...
-მე ვარ კი.
-იუჯინ მე არაფერი... მან...სოფიმ...
-ჩუ.
იუჯინი ვალეს ჩაეხუტა.
-იუჯინ...
იუჯინმა ვალეს ცრემლები მოწმინდა და მთელი ღამე ვალე ჩახუტებული ყავდა, ვალე კი ხმის ამოღებასაც ვერ ბედავდა იმის შიშით რომ იუჯინს გააბრაზებდა.

-გაიღვიძე პატარავ?
-კი.
-მე საქმეებზე გავდივარ და გვიან მოვალ.
-წამოგყვები რა.
-სად?
-სადაც მიდიხარ, სახლში არ მინდა.
-რა უნდა აკეთო იქ? იცი მაინც სად მივდივარ?
-გთხოვ.
-ვალე...
-ძალიან ძალიან გთხოვ.
-კარგი წამოდი.
ვალე და იუჯინი გაემზადნენ.
-პატარავ შეხვედრაზე მივდივარ მალე მოვალ, აი ბარათი რამით დროს გაიტვან.
-კარგი.
ვალე და იუჯინი სახლში მხოლოდ გვიან ღამე დაბრუნდნენ.
-პატარავ დაიღალე?
-არა.
-მიდი მაღლა ადი მეც ეხლავე მოვალ.
-კარგი.
ვალე მაღლა ავადი იუჯინი კი სოფისთან შევიდა.
-როგორ ხარ დაიკო?
-როგორ უნდა ვიყო? რას მერჩის ძამიკო?
-სოფი რა მოხდა?
-ვალე ჩემი ნივთები გადაყარა.
-რა? რიდის?
-ციტახნის უკან, თან მითხრა რომ აღარასდროს დავენახო.
იუჯინმა სოფის ხელი მოკიდა და ვალესთან მიიყვანა.
-ვალე ნივთები ჩაალაგე!