Until We Meet, Again

CHAPTER 17

CHAPTER 17

"Are you ready? tanong saakin ni wency, andito kami ngayon sa kotse niya nasa tapat ng bahay nila.

"y-yes.." sagot ko naman.

Humalakhak siya at hinawakan ang kamay ko. "don't get nervious, chérie hindi naman sila nangangain.." sabi ni wency at binigyan ako ng isang matamis na ngiti.

Tumango ako at lumabas na, isiniwalang bahala ka muna ang nangyari kanina ang mas mahalaga ay ang ngayon. I'll met wency's family, i meet them before pero iba 'to ngayon dahil i'm his girl ako ngayon.

"Izon, nak, ayan ba ang ipapakilala mo?" sabi ng isang guardiya papasok sa mansion nila.

"yes kuya art, she's venice alexis... alexis he's kuya art matagal na naming guard dito" pakilala ni wency saakin.

"venice po," pakilala ko at nakipag kamay.

"call me kuya art nalang, venice." sabi niya at tinanggap ang kamay ko. "napaka ganda mo naman iha hindi na ako nag tataka bakit may biglang ipapakilala si wency sa buong mansion!" halakhak na sabi ni kuya art.

Napakamot sa batok si wency at alinlangang tumingin saakin. "kuya art naman e!" maktol niya.

"ay sorry secret lang pala dapat 'to!" ngising sabi ni kuya art nag peace sign kay wency.

"oh siya mauuna na kami.." paalam ni wency kay kuya art at nauna na kaming pumasok sa mansion.

"walang tao.." bulalas niya at inikot sng paligid. Walang tao sa kahit saan. "baka nasa hapag na sila, let's go." sabi niya at hinawakan ang bewang ko at pumunta na sa kung saan, sumunod nalang ako dahil hindi ko naman ito kabisado at mas malaki 'tong mansion na 'to saamin.

"we're here, ready?" tanong niya saakin.

May malaking pintong naka sara naka hawak siya dito habang inaantay akong sumagot, tumango ako at ngumiti kaya dahan dahan niya ng binuksan ang pinto at habang bumubukas naririnig ko ang ingay paonti onti hanngang sa nakita ko ang mga tao sa hapag kainan, nag tatawanan, nang bumukas na ng malaki ang pinto ay natahimik sila at tumingin sa gawi namin, ilang minuto ang lumipas at lahat ng mga mukha nila ay puno ng gulat, pag tataka.

"izon?" sigaw ng isang lalaki.

"ingay mo august!" bulalas ni wency, tumingin siya sa gawi ko. "let's go na po." tumango ako.

"magandang gabi po sainyong lahat, i'm venice alexis but you can call me venice." ngumiti ako sa lahat, yung iba nginitian ako pero yung iba naka busangot.

"maupo kayo rito, venice," sabi ng magulang niya as far as i remember mrs. audrey ang name niya habang ang kanyang asawa ay si mr. ion.

"good evening po, ma'am audrey and mr. ion." pag bibigay galang ko at nag mano tinanggap naman nila ito at matapos kong mag mano ay umupo na ako.

"just call me tita audrey and call my husband tito ion." ngiting sabi ni tita, tumango ako.

Inikot ko ang paligid at minumukhaan ang mga nasa hapag may tatlong mag kakambal at may mga nag iisang anak, ipinakilala din ni tita audrey ang mga kamag anak nila at nagulat ako ng may namukhaan ako matapos itong ipakilala saakin ni tita, wala si west na kakambal ni wency at andito si lucy na ka classmate ko.

"mukhang gulat na gulat ka, Lucy Veron Malvira ang buong pangalan ko." halakhak niya.

oh shit! kaya pala parang nag tataka ako at may kapangalan siya noong minsan siyang tinawag at kasama ang middle initial isa rin siyang veron which is pinsan niya si wency.