Chapter 1

121 13 0
                                    


Chapter 1

I could still remember that day.

It was raining very hard and I was walking towards the bus station. I did not have anything to protect myself from getting soaked in the rain. I can barely move my feet due to the dirty water that kept on coming into my shoes.

On my right hand was my guitar while the other hand had nothing. I was silently praying and hoping that the rain would stop because I cannot take it anymore I looked like a wet ugly duckling. While I was coming closer to the bus station I noticed someone he was just like me his clothes and shoes were wet and there was water dripping from his hair. He looks tired his head bent down and he was shaking.

As I went near I sat down beside him. He noticed me but didn't utter any word he could. Probably he's really tired and maybe mad because of the weather plus our situation is kinda revolting. There's so much trash everywhere that's floating.

"You good? " Finally, I asked.

He lifted his head with an expressionless face but I could see in his eyes that he was too tired to utter a word.

I decided to choose to look the other way. That was so embarrassing of me. Argh. Damn, this rain. I could've been hugging my huge teddy bear and eating something delicious at this time.

"Okay naman ako..."

I blinked, can't believe that he finally utter a word.

Tumango ako sakanya at hindi na nagsalita pa. We waited and waited until the rain would finally stop.

"How about you? You've got any meds?"

"I'm fine naman. Wait--- do you have a fever right now?"

That's explains why he looks tired and he's shaking.

Tumango siya at napatawa ng mahina. "Nanakawan kasi ako kanina nung papunta akong Rose Pharmacy sa pagmamadali ko hindi ko kaagad napansin na hinablot na pala ang wallet ko. Supposedly pambili ko sana iyon ng gamot ko but nah too late nakuha na nung taong mas nangangailangan ng pera..."

He sounded so disappointed but not mad. Para bang naiintindihan niya kung bakit naisip ng magnanakaw na yun na magnakaw ng pera.

"Wait ichecheck ko muna sa bag ko if mayroon akong biogesic---"

"Talaga? Thank you."

Napatanga ako nang panandalian nang mapansin ko ang ngiti niya sa kanyang labi. He tried to smile even though nahihirapan siya.

"Oh yeah.." naisagot ko nalang at ipinagpatuloy ang pagkalkal sa loob ng aking bag.

I tried so hard hanggang sa mahawakan ko ang lagayan ng mga gamot. Thankfully meron naman akong biogesic na dala nag-iisa na nga lang pero dahil wala naman akong lagnat ibibigay ko nalang sakanya since mas kailangan naman niya.

Dahan dahan kong inabot sakanya ang gamot pero bago pa man niya kunin ito ay bigla siyang lumapit sa akin , tumabi at nahihiyang kinuha ang gamot. Sa gulat ay hindi na ako nakapagsalita at hinayaan nalang siya. Namuo ang katahimikan sa pagitan naming dalawa, umakto akong nakatingin sa malayo nang mapansin kong kinukuha na niya ang tubig sa kanyang bag.

Right after he had taken the medicine orally, he tapped my back and smiled again. His slanted eyes made him more look like a cute bunny.

Teka cute bunny? Why do I find him cute all of sudden? I must be crazy! Sa sobrang gutom na yata eto at kung ano ano nalang ang naiisip ko.

Tsk. Palihim kong kinurot ang sarili.

Narinig ko siyang napatawa. Hayst too much embarrassment for tonight.

A Knock To Your HeartWhere stories live. Discover now