00:03

12 1 0
                                    

— tweet !

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


tweet !

AUTHOR'S POV ;

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

AUTHOR'S POV ;

Sasagot na sana ang lalaki na nasa harapan niya ngunit tumunog ang selpon nito. “Excuse me,” Sabi ng lalaki at lumabas ng cafe para sagutin ang tawag. Taeyong sighs irritatedly. Gustong gusto niya malaman ang pangalan nung poging lalaki. Hindi niya alam kung babalik pa yung lalaki dahil hindi niya ito makita sa labas ng malinaw na pintuan ng cafe.

Ibinaba niya ang walang laman na baso dahil may mga bagong costumers na dumating. Para sa lalaki sana yung baso pero mukhang hindi na babalik. He took attention towards the costumers as he didn't want to be rude. Habang nag-ttype,  he felt someone beside him. Nung lumingon si Taeyong, nakita niya si Jisung na gumagawa ng kape.

Gusto sana nitong sabihan na wag muna kumilos kaso dumadami na rin ang mga costumers.

After making orders, hindi napansin ni Taeyong na 1:27 na pala't dumating na ang mga ibang nag-ttrabaho sa cafe nila. "Ay, andyan na pala kayo!" Sabi ni Taeyong. "Weh? Akala ko wala pa kami," Sabi ng lalaki. "Talaga ba? Anyways, mag-papalit na kami ni Jisung tutal patapos na ang shift namin," Sabi ni Taeyong, placing a hand on Xiaojun's back, and went inside somewhere to change his clothes, the same goes for Jisung.

Pag-katapos mag-bihis ni Taeyong, kinuha niya na ang mga gamit niya para makaalis na. He bid goodbye to his co-workers and left. He is now inside his car, going to his bookstore. While driving, he still can't get the handsome guy out of his head. His handsome smile made his heart flutter.

Not realizing it, he had arrived at his destination. He went out of his car and went inside the bookstore. He couldn't help but be surprised by the number of people inside his store because it has been a while since he last went here.
He went to the cashier to see his friend, Taeil. Taeil is sometimes the one who takes care of Taeyong's bookstore because he knows how busy Taeyong is and he got nothing to do; Taeil is the one who insisted.

"Accla, ba't ka nandito?" Taeil asks his friend. "Ay, akala ko ako ang may-ari," Taeyong rolls his eyes. "Oo nga pala," Taeil mumbles while laughing at his friend. "Lunch tayo? Si Hendery na ang bahala dito sa shop," Aya ni Taeyong sa kaniyang kaibigan. Kumukulo na ang tiyan ni Taeyong sa gutom.

Nag-hihintay si Taeyong sa sagot ni Taeil ngunit wala itong sinabi. "Oo na, libre ko," Sabi ni Taeyong. Napangiti si Taeil at kinuha niya ang gamit niya. They left after Hendery arrived since they don't want to leave the store unattended. The restaurant they went to is near the bookstore so they didn't use Taeyong's car.

Nang nakapag-order na sila, Nag-salita si Taeyong, "Ang pogi nung costumer ko kanina...well not really a costumer since nung sasabihin niya na yung pangalan niya may tumawag sa kaniya. Hindi na siya bumalik after," bumuntong ang hininga ni Taeyong habang nag-seselpon. "Wag ka doon, ghoster," Sabi ni Taeil at natawa na lamang si Taeyong.

Dumating na rin ang kanilang pagkain at kumain na sila. They ate in silence. No one dared to talk since both of them are hungry.

tweet !

JAEHYUN'S POV ;

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


JAEHYUN'S POV ;

Sasabihin ko na sana ang pangalan ko sa poging barista kaso may tumawag sa'kin. Yuta, what if sapakin kita? I lost my chance to talk to the handsome barista because of Yuta. "Excuse me," I said before going outside. I didn't want to be rude to him especially ang pogi niya, joke. Nang nakalabas na ako, sinagot ko ang tawag.

"Ano nanaman 'yon, Yuta?"

"Pre, nasa hospital ako,"

"Gagawin k- ano?!"

"Nasa hospital ako,"

"Bakit?!"

"May sumapak sa akin, eh,"

"Saang hospital ba 'yan?"

"[Hospital name]"

Jusko, hindi ko na pala kailangan sapakin si Yuta. Nasapak? Bakit hindi siya gumanti? I made my way towards the office and went inside the parking to start my car. I sat inside my car and immediately start driving. Imbes na isipin ko si Yuta, nasa isip ko pa rin yung poging barista doon sa cafe.

Kung hindi siguro sinapak si Yuta sana naka-usap ko pa yung barista. Hindi ko napansin na nakarating na ako sa hospital. Pinark ko ang sasakyan ko at pumunta sa lobby. "Nakamoto Yuta," I said to the lobby before they can ask me anything. "127, fourth-floor po," Sabi nung babae.

Pinasalamatan ko muna siya bago ko pumunta sa elevator. Nang makarating na ako sa kwarto ni Yuta, pumasok ako nang hindi kumakatok.







Sana kumatok nalang ako.






© hhaechanahceahh

𝐏𝐄𝐑𝐅𝐄𝐂𝐓 𝐁𝐋𝐄𝐍𝐃 ; 𝖩𝖺𝖾𝗒𝗈𝗇𝗀 Where stories live. Discover now