Karanlık GEÇMİŞ Tamamlandı

2.Bölüm

O küçücük elleriyle Allah'ına dua ettikten sonra ağlaya ağlaya uykuya dalmıştı Gece...
Kimbilir kaç saattir uyuyordu .

Ara ara odasının camına yağmur damlaları vurdukça büyük bir gürültü çıkarıyor,bu da küçük Gecen'in yüreğini ağzına getiriyordu.

Şimdi o küçücük kalbi nasıl büyük bir gürültüyle çarpıyordu.

Sanki küçük bir kuştu da, uçup gidecekti.O derece hızlıydı.
Küçük Gece o korkuyla hıçkıra hıçkıra "Anne!" Dedi
Sesi o boş odada yankılandı.

O sırada hiç beklemediği bir şey oldu.
Gök yer yarılırcasına aydınlandı.
Sanki kıyamet günü gibiydi.

Ardında büyük bir gürültüyle şimşek çakınca da bir kez daha korktu Gece ...
Bu sefer daha güçlü bir halde "Anne,anne neredesin?Korkuyorum." diye bağırdı.
Karanlıktan çok korkardı Gece...

O an odanın kapısı açıldı ve panikle annesi yanına koştu.
Oğluna sımsıkı sarılarak"Korkma oğlum geçti.Bak ben buradayım." Diye onu teselli etti.

Gece o an güvende olduğunu hissetmiş olacak ki hemen sustu.
Annesi ona en sevdiği türküyü söyleyerek uyuttu kuzusunu...

Gece, o odada kimi zaman korkarak, kimi zaman kitap okuyarak koskoca 7 yılı geçirmişti.
Doğumgünlerini bile kutlamamıştı.

Annesi ona nedenini sorunca da,o da üzgün bir şekilde "Kutlamayacağım anne.Zaten kimse beni sevmiyor geleceklerini hiç sanmıyorum." demişti.
Sahi ne çabuk geçmişti koskoca 7 yıl dile kolay..

Bugün de liseye başlayacaktı.Hastalığından dolayı okuluna bile gidememişti doğru düzgün...

Ara ara odasının camından yola bakarken buluyordu kendini.
Odası kocaman yemyeşil bahçeli evlerin olduğu bir sokağa bakıyordu.

Güzeldi mahallesi...Arkadaşlarını gördü o an.
Onlar da, onu görünce onu uzun zamandır görmedikleri için şok olmuşlardı.

En yakın arkadaşı Selim onu görünce heyecanla "A!Gece nasılsın, okula geliyor musun?" Diye sordu.

Gece o an cevap veremedi.
Boğazı düğümlenmişti.
O an ne diyeceğini bilemedi.
Kekeleyerek "Şey,an annem biraz rahatsızım da." Diye cevap verdi.

Selim'in annesi onları görünce sinirli bakışlarla elini beline koymuş bir halde oğluna "Selim, oğlum hadi baban çağırıyor." Diye bağırdı.

Selim de, Gece'ye el sallayarak "Görüşürüz Gece." Diye cevap verdi.
Ardından da telaşla eve girdi.
Sonradan öğrendiğine göre Selim'in annesi hastalıklı diye görüşmelerini yasaklamıştı.

Gece buna içten içe çok üzülmüştü.Onları ziyarete gelen de yoktu üstelik..

Aklına bir fikir geldi o an..Madem gündüzleri dışarı çıkamıyordu, o da geceleri herkes uyuyunca çıkardı.
Bu fikre gülümseyerek başını salladı.

Annesi çoktan uyumuştu.Onu uyandırmak için yavaşça kapıyı açtı.
Sokağa çıktığında etrafta çıt çıkmıyordu.
Kapşonunu başına geçirerek öylece yürüdü.

Nereye yürüdüğünü bilmeden...
Yürüdü yürüdü ve en sonunda karanlık köprünün altında birden durdu.

Biri bağırıyordu.İncecik bir ses.
"Bırak beni pislik,imdat! Kimse yok mu? " Diyen bir ses duydu.

Merakla köprüye doğru temkinli adımlarla ilerledi.
İlerledikçe arkası dönük bir kaç kişi gördü.

Hallerine bakılırsa bayağı eğlenir gibi bir halleri vardı.
Merakla kaslarını çatarak daha da adamlara yaklaştı.

İçlerinden biri genç,sarışın, en fazla 16, bilemedin 17 yaşlarında olan bir genç kızı sıkıştırmış, taciz ediyordu.

Kızın haline bakılırsa bayağı rahatsızdı.Ağlayan bakışlarla genç adama bakıyordu.

Adam ise o an öfkeyle kıza bir  tokat patlatacaktı ki, Gece daha fazla kendini tutamadı.

Adamın yanına hızla atılarak, elini havada yakaladı.
Zaten kız da korkuyla gözlerini yummuştu.

Adam şok olmuş bir halde Gece'ye bakarken, Gece "Kızı rahat bırak!"
Adam da, Sen kimsin lan!Hadi işine bak." Diye cevap verdi.

Gece bu sefer de daha da sert bir şekilde adamın bileğini sıktı.
"Sana,kızı rahat bırak dedim." Diye kükredi.

Bu sefer de adamın yanında bulunan arkadaşları Gece'ye saldırdı.
Gece ise onları tek tek hakkından geldi.
Sıra tacizci sapığa gelmişti.

O sırada kızı taciz adam  öfkeyle cebinden çıkardığı bir bıçakla Gece'ye doğru ilerlemeye başladı.

Kız da, bıçağı görmüş,hayatında daha önce hiç görmediği bu adama var gücüyle "Dikkat et."Diye bağırdı.

Gece kızın bu tepkisiyle arkasını döndüğü sırada karşısında tacizci adamı buldu.

Tacizci adam, yüzünde pis bir sırıtışla "Gelsene lan.Hadi."diye ona ard arda bıçakla saldırdı.
Her saldırdığında kızın çığlıkları gitmedi kulağından..

Gece bir kaç kez bıçak darbesinden kurtuldu.
Adamın bileğini sertçe tutarak ona kafa attı.
Adam aldığı darbeyle yere yığıldı.

Acıyla yerde kıvranıyordu.Yüzü, gözü kan içindeydi.
Muhtemelen burnu kırılmıştı.

Gece'nin  adamın yanına çökerek "Şimdi al bu arkadaşlarını da, git buradan.Hadi."Diye  kükremesiyle adam korkuyla yerden kalktı.
Diğerleriyle birlikte arkalarına dahi bakmadan kaçtı.

Gece kıza baktığında üstü başı perperişan bir haldeydi.
İçi acıdı o an Gece'nin.
Kızın yanına yaklaştığında kız ona korku dolu gözlerle baktı.

O kadar korkmuştu ki, Gece de bir şey yapacak sandığından, bir adım geriye gitti.

Gece ise elini güven verircesine kaldırarak kıza "Korkma, benden sana zarar gelmez."diye konuştu.
Kız o an bakışlarını kaçırdı.

Gece de, gülümseyerek tam arkasını dönüp gidiyordu ki, kızın o an sesini duydu.

Kız "Teşekkür ederim, belki bir gün ben de, seni kurtarırım, hem bana yüzünün neden böyle olduğunu anlatırsın?" Diye bağırdı.

Gece gülümseyerek yoluna devam etti.
Şimdiden bu kıza kanı kaynamıştı.
En azından derdini anlatacağı bir arkadaşı vardı artık..