ပုံမုန်နိုးထနေကျအချိန်အတိုင်းအတာတခုကို
alarm ပေးထားစရာမလိုပါပဲ နိုးတက်တာက
မင်းမိုရ်ရဲ့ အားသာချက်တခုဆိုလျှင် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် မအိပ်ပျော်တက်တဲ့ မင်းမိုရ်ရဲ့ အားနည်းချက်က
အခု မနတ်မိုးလင်းချိန်မှာတော့ အရင်နေ့တွေနဲ့မတူပါပဲ အိပ်ရေး၀နေပြီး ဆက်အိပ်ချင်နေတဲ့ ကလေးလေးတယောက်လို နိုးထလာခဲ့ရတော့သည်
တကိုယ်ရေတကာယ ကိစ္စများကို ပြုလုပ်ပြီး
နံနက်စာစားရန် ထမင်းစားခန်းထဲ ၀င်လာလိုက်စဉ်
"အိမ်မှာ ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ"
တအိမ်လုံးရုန်ရုန်ဖြစ်နေကာ ဒယ်ဒီနဲ့ ပါးပါးအပြင် ကောင်းခြင်းရဲ့ မိဘတွေရော အဘိုးပါအစစ် အိမ်က အလုပ်သမားတွေပါ
ဟိုကောင်ချစ်ခြင်းကလဲ ရှိနေသေး
"မင်းအကို နေမကောင်းလိုလေ"
"သူက ဆရာ၀န်ပဲ သူကိုယ်သူမကုတက်ဘူးလား"
"ဘာ"
ချစ်ခြင်း မျတ်စိရှေ့က အနီ၀မ်းဆက်နဲ့ကောင်ကို အရင်တည်းက ကြည်မရပေ
အခုလဲကြည် ပြောတဲ့စကားကိုက ကန်လန်
"သူက ဆရာ၀န်မိုလို သူကိုယ်သူ ကုတက်တယ်ဟျောင် မကုတက်လဲ ဆရာ၀န်ခေါ်လိုရသေးတယ်"
"အဲဆို ဘာလို စောက်လုပ်ရှုပ်နေကြေသးလဲ"
ချစ်ခြင်း ဒေါသ အတော်သတ်ဖိုမနည်းကြိုးစားလိုက်ရသည်
ဒီကောင်က ကလေး ညီဖြစ်နေလိုသာ ဒီဖြင့်ဆို ဒင်းသေတာကြာပြီ
"မင်းလိုကောင်က နေကောင်းရင်ဆရာ၀န်လောက်ပဲ သိတော့ မိသားစု"
"သား..... သားဖြိုးကြိုက်တဲ့ ငါးရံဆန်လှော်ဟင်းလေး ရပြီ
သွားသွား သားဖြိုးဗိုက်ဆာနေအုံးမယ်လေ
ဆေးလဲသောက်ရအူံးမှာ"
မင်းမိုရ် ဘာရယ်မဟုတ် ဦးရသ လက်ထဲကနေ ချစ်ခြင်း လက်ထဲ ကူးပြောင်းသွားတဲ့
ငါးရံသင်းသင်းလေးနဲ့ ဟင်းလေးကို ကြည်ရင်း တံတွေးပင်မြိုချမိမလို ဖြစ်သွားသည်ကို မနည်းထိန်းလိုက်ရသည်
أنت تقرأ
အချစ်၏ အခြားသော နာမဝိသေသန
العاطفيةနာမ်ကို အထူးပြုသော ပုဒ် ကို နာမဝိသေသန ဟုဆိုလျှင် အချစ်ကို အထူးပြုသောပုဒ်ကို မည်သို့ ဆိုမည်နည်း ။
