Places & Souvenirs - CAGAYAN 2 - You Belong To Me, I Belong To You

Part 16

"ADRIENNE, patawarin mo na ako," malumanay at seryosong sabi sa kanya ni Seb.

Silang dalawa na lang uli ang nasa beach house. Nagpaalam si Manang Ising na sa kapatid nito matutulog at ang mag-asawang Santi at Catherine naman ay hindi rin masyadong nagtagal. Sa wari ay ang mga ito ang hindi makatiis sa labis na katahimikan sa pagitan nila.

Tiningnan niya si Seb. Pati buong anyo nito ay masyadong seryoso. Tila desidido sa paghingi ng tawad. At sa halip naman na ikatuwa niya iyon ay naalarma pa siya. Bakit ba bigla na lang siyang nakadama ng pagkailang sa pagitan nila buhat nang mangyari iyon kaninang umaga?

It wasn't an awful awkwardness though.

Dahil kung nakakapangalisag-balahibo ang pagkailang na iyon, dapat ay hindi na niya na-miss si Sebastian. Dapat ay kinasusuklaman na niya ito maisip pa lang niya. Pero hindi ganoon. In fact, she was missing the Sebastian she used to know. Iyong kahit na napipikon siya rito, naaliw din naman siya.

The awkwardness she felt was confusing and alarming. At ilang beses din naman niya naisip na hindi lang para kay Sebastian ang pagkailang niya kundi para rin sa sarili.

Pagkatapos kaninang umaga, she became aware of the attraction between the male in him and the female in her. Natanto niya na hindi pala purong platonic ang maari nilang maging samahan. She was stirred by the passion that rose between them.

Bigla ay hindi na niya naiisip ngayon si Sebastian bilang kaibigan. Naiisip na rin niya ito ngayon bilang isang lalaki. Somebody who was rich in male hormones that seem to promise the paradise of joy and ecstasy.

Ecstasy!
Her breath was almost caught. Iyon ang salitang pumasok sa isip niya. Ibig sabihin, tunay ngang hindi na basta kaibigan lang ang nagiging turing niya ngayon kay Sebastian. At some unspecified time, she desired him.

"Adrienne?"

Bigla niyang itinuon ang pansin kay Seb. She pressed her lips at tiniyak na hindi nito mahahalata kung ano ang itinakbo ng isip niya. "Sa buong maghapon, halos puro sorry ang lumabas sa bibig mo."

"Because I am. Really."

"Tell me, Seb. Alin ba doon ang inihihingi mo ng tawad?"

Their eyes met. Ilang sandali ring naghinang ang mga mata nila at sa palagay ni Adrienne ay siya ang hindi makakatagal. But a fraction of a second
before she tore her gaze away from him, it was he who broke the eye contact.

At bago may lumabas na salita sa bibig nito ay humugot muna ng isang paghinga. "Ayen, something happened. Hindi ko sinasadya."

Kumunot ang noo niya. "What do you mean?"

"Dinala kita sa dagat for fun. Alam mo namang alaga na kitang buskahin. Nang hilahin kita papunta doon, ang gusto ko lang sanang malaman ay kung ganoon pa rin kalaki ang takot mo sa tubig. I didn't expect na mangyari yung nangyari."

"Kaya ka nagso-sorry, dahil doon? I didn't get hurt, Seb."

"Yes. And thanks for that." Minsan pa ay pinuno nito ng hangin ang dibdib. Lalo na siyang nanibago dito. Tila hindi nito malaman kung paano isasatinig ang nais na sabihin. Ibang-iba sa dati nitong ugali na basta na lang lumalabas ang mga salita mula a bibig nito.

"Ayen," he said again. At buhat sa bahagya nitong pagkakayuko ay muling tumunghay sa mukha niya. "Kasalanan bang maging attracted ako sa iyo?"

Napalunok siya.

"H-hindi ko sinasadya," mabilis na sabi nito. "I always see you as the younger sister I wish I had. Iyong kalaro ko noong mga bata pa tayo at eventually kabarkada na parang kapatid ko na din. Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya nang dumating ka. Sukdulang ipilit ko ang sarili ko na makitulog dito, ginawa ko. Because I thought that I just wanted to be near you.