the unexpected [ n x p ]

Ch. 4 (Pim's pov)

Pim's pov
Huh... waar is mijn stoel? Ik wilde om mijn heen kijken en zonder te hoeven kijken hoorde ik nisa en rezzan lachen. Ik wist meteen dat er iets aan de hand was want rezzan gaf me een blik tijdens het lachen maar nisa zei iets in het turks en toen keek rezzan weer naar nisa. Nisa had vast mijn stoel gepakt. Ik zoek een andere stoel en neem plaats. Velthuis begint met haar uitleg maar ik ben allang in mijn daydream world.

Oja en, ik ben het vergeten te zeggen maar ik denk nisa mij ook leuk vind. het is zo schattig omg, hoe ze altijd probeert om onopvallend te zijn en dan helemaal rood wordt als ik haar spot. Hoe ze dan meteen naar rezzan iets in het turks zegt. Ahwee ze is serieus echt uniek. Haar leuke krulletjes en haar moedervlek boven haar lip maakt haar gewoon Nisa. Haar giechelende lach en hoe haar wangetjes tot bij haar ogen komen en wanneer ze bijna tranen krijgt van het lachen en wanneer ze energieke bewegingen maakt omdat iets te grappig is en wanneer ze dan ook weer rood wordt en dan probeert ze te stoppen met lachen maar we weten allemaal dat ze dat niet kan.

Ik leun met mijn hoofd op mijn hand (rez: de officiele pim positie yk) en glimlach tijdens het denken van haar totdat mevrouw velthuis mijn naam zegt. "Pim!" Goverdomme wat wilt ze nou weer. Ik kijk snel op de digibord en zie een hele dia met tekst staan. "Welke dubbelop hoort bij deze zin?" Haha. shit. Ik haal mijn hand van mijn kin weg en zit rechtop. "Uhh sorry haha ik lette niet echt op mevrouw." Ik voel mjn wangen warm worden. "Dat was te zien aangezien ik meerdere keren je naam zei maar je bleef in dromenland." Ik denk dat mijn wangen zo nog afbranden als ze zo nog verder warmer worden. Ik wil nieteens weten hoe rood mijn hoofd nu is. Velthuis gaat verder naar iemand anders en ik zit weer terug in mijn positie.

Ik voel nisa mij aankijken. god she's so cute.