♫♪ Music is My Life (KathNiel 1) ♪♫

Teaser for She Believed

Mrs. Kathryn Bernardo-Padilla's Point of View:

"Janella, anak, baba na dyan. Kanina pa naghihintay si Kuya Franc. Mal'late ka na. It's your first day, anak." Tawag ko kay Janella habang nasa labas ako't kumakatok sa kwarto nya.

"Mom! Matagal pa ba si Ate? Mal'late na ako!" Narinig ko si Izzy sa ilalim.

"Ayan na, baby! She will be there in 5 minutes. Hintay lang ng konti ah?" Sagot ko kay Izzy. Grade 10 na si Izzy at 1st Year College naman si Janella. They are both teenagers.

The age when me and DJ started our legendary love story.

"Anak, I'll come in ah? Double time, tulungan na kita kung ano mang inaayos mo."

"Sure, Mom. Badly need it now." I heard her, kaagad akong pumasok at nakita ko sya sa harap ng salamin nagaayos ng buhok and her things are on the bed.

Kaagad kong nilagay sa bag nya lahat ng nasa bed at agad agad ko syang nilapitan.

"May I?" I asked dahil di nya makulot kulot ang buhok nya sa likod. Binigay nya sa akin ang gamit nyang curling iron at minadali ko tong kinulot. At binraid ko pa para mas maganda.

"There, tapos na. Go. Your brother is waiting for you downstairs." Tumayo sya agad at nagayos.

"Thanks, Mom." Sabi nya't hinalikan ako sa pisngi.

Nagmadali syang kuhanin ang bag nya. Nasa may pintuan na sya ng bumalik ulit sya at kuhanin ang wallet nya sa may study table.

"I forgot." Inalagay nya agad eto sa bag at nagmadaling lumabas.

Ako naman ang napatingin sa study table nya, halo halong mga picture frames ang nandito, family picture namin, silang magkapatid, ang barkada or banda nya, pero ang pinaka gitna at pinaka naiibang frame ay yung kasama nya ang kababata nya, si Ey-ey.

Kinuha ko ito at pinagmasadang mabuti.

Dalawang batang masayang nakangiti sa lense ng camera. Magkaakbay at sa harapan nila ay mga laruan. Typical na childhood picture, pero para kay Janella, eto ang pinaka mahalagang treasure para sa kanya, dahil eto, ang huling picture na kasama nya ang kanyang kauna-unahang kaibigan.

Madaling lumabas ang mga luha sa mata ko.

"I'm sorry anak."

***

Johanna Kathaleya Padilla's POV:

We waved our hands to mom, at nagmadali na si Kuya sa pagmamaneho ng sasakyan.

"I said I can take my car naman diba, Izzy? Bakit mo pa ako hinintay? Mamayang 9 pa ang klase ko!" Pinagalitan ko si Izzy na busy sa pagaayos ng camera nya.

"Ayoko din na hinihintay ka no! Kung klase mo 9, ako 7.Kaya wag mo akong pagalitan dahil si Dad ang may gusto nito. At kagabi pa lang iniform na kita na maaga ang klase ko diba? Bakit hindi ka parin maagang nagising?"

"It was my body clock, Kazier! Hindi ko gawain na magising ng 6 para magayos! Ghad! I have my own car! Bakit pa kailangang ihatid ka sa school!" Na fafrustrate ako sa mga nangyayari. Kaya I called Cher. Matagal nag ring bago nya ito sagutin.

[Hello?]

"Oh, My Gosh. Akala ko hindi mo na sasagutin! Nasaan ka ba?"

[Ang aga aga mo namang nag gigising. Diba dapat mauna ako sayo? Because lagi kang late nagigising?] I bet nasa bed pa sya at inantala ko ang tulog nya. Hay, lucky Cher!!

"We're heading to Izzy's school. Sabay daw kaming pumasok sabi ni Dad so I'm stuck at this goddamn family car."

[Hay, call you later. Give me 30 minutes. 6.30 pa lang Janella! For heaven's sake, hindi pa ata bukas ang University nyan!]

"Fine meet me at the Sound Affects. You know! I hate waiting!"

[hmmm.]

I hanged up. Grabe, Cher is so maswerte!! Grabe feeling ko luluwa na ang mga mata ko. I'm so puyat!!

Sumunod naman na nagring yung phone ni Izzy.

"Si Dad tumatawag." Sabi nya, sinagot nya agad ito.

"Hello, Dad? Yup. Yeah, kasama ko sya ngayon. Yes! Bakit ayaw nyo bang maniwala? Dad I'm not lying, prove it to yourself." Binigay nya sa akin ang phone.

"Yes, Dad? hello?"

"Janella, Anak! You're finally awake!" I rolled my eyes. I'm 1 hour awake na at may 4 hours of sleep lang ako.

"Yes dad."

"Osya. Happy First day sa inyo! Love you my babies. Bye!"

"Love You too dad. bye."

I hanged up and gave back to Izzy his phone.

"Ano sabe?"

"He said Happy First day to us. Grabe, it's like first time natin papasok sa school!" Napa roll eyes na lang ako at napailing.

"You really don't appreciate other's kindness to you."

Bago pa ako makapag react ay huminto na ang kotse sa harap ng eskwelahan nya.

"Seriously, Ate? You're still believing for his comeback?"

"Don't ruin my day, Kazier John. I don't need your opinion." I gritted my teeth at nagtimpi. Take it easy, Janella.

"He is Dead! Your ey-ey is Dead ate! Kailan ka ba mag mamature at tatanggapin ang katotohanan na patay na ang Kababata mo!" At eto na naman tayo, sinasampal na naman sa akin ang reyalidad.

"Go out at this Goddamn car, Kazier John Padilla. I said, I don't f*cking need your f*cking opinion!!" Sumigaw na ako sa kanya dahil frustrate na frustrate na ako, ginalit nya pa ako. Halo halo na ang nararamdaman ko, parang gusto ko na lang ay magpahinga.

"Then stop yourself, Ate." Yun ang huli nyang sinabi bago lumabas ng kotse.

Lumandas ang isang patak ng aking luha galing sa mata. I really hate you Kazier!!