Twilight Saga: The Unexpected Continuation with a twist

CHAPTER 5 - Part1 Revelation

May mali dito!!!

Andito ko ngayon sa isang sekretong kwarto. Nabigla ako kanina hindi ko alam na hightech pala ang library na ito sa likod ng bookshelf ay may nakatagong push button para sa isang sekretong silid.

Sobrang pagkamangha ko ng tanggalin ni Chris ang isa sa mga libro at don bumungad ang nakatanggong push button. Pero ang mas kina mangha ko ay hindi talaga ito mukhang button ito'y parte lamang ng dingding ngunit kakaiba ito dahil mas makintab ito.

Pagkatulak ni Chris ng parteng iyon sabay naman ang pag galaw ng buongshelf kasama ang dingding papunto sa kaliwa. At bumangad sa amin ang napakalaking kwarto or shall I call it a big house?? Dahil kung titingnan mo talagang mabuti hindi ito isang kwarto, it looks like a big mansion. Yung feeling na nasa ibang dimension kami?!

OW-EM! Hindi ko alam na may ganito pala dito sa amin! Isang secret Mansion! AWESOME!

Pero ang higit na tumatakbo sa isip ko sa mga oras na to ay kung sino ba talaga si Chris at bakit nya ako dinala dito? And one more thing, sino ang mga taong ito? Lahat sila ay nakatingin saakin or most probably sa akin lang. Pinilit akong kalmahin ni Chris palagi niya akong nire'remind na sya ang bahala sa akin and I just need to trust him and everything will be fine wag lang ako lalayo sa kanya.

How romantic diba? But it's not about how protective Chris is. Para sakin sa mga oras na to, it's between life and death situation. And sad to say I'm doomed!

"Chris, what are we doing here? I thought we'll just have a short talk? I think this is not a café? Or are you planning to make this chitchat of ours a bit adventurous? Do you think we are safe here? I think I need to go home now Mom is looking for me at this very moment, you know I have a curfew to follow...." Sunod sunod na sabi ko na halatang kinakabahan.

Hindi ko na talaga maitatago pa kay Chris ang pagkatakot ko sa lugar na ito at maging sa kanya mismo. Hindi ko na alam kung sino ang dapat pagkatiwalaan. Basta ang alam ko lang, MALI ang sumama ako kay Chris!

THIS IS A BIG MISTAKE!

"sssshh! Ren, Calm down, would you?! Diba sinabi ko na at the very beginning that you should trust me on this. So please shut your mouth. Just stay beside me and I promise you'll be safe." At sabay ngiti saakin.

Kahit papaano ay nabawasan ang kaba sa dibdib ko. Siguro kung dati ay 110% na, ngayon nasa 109 nalang.LOL.

Syempre hindi ko maiiwasan na matakot parin sa kabila ng mga sinabi ni Chris. Sabi ko nga kanina hindi ko alam kung sino na talaga ang pagkakatiwalaan sa mga oras na to.

Yes! Kung tutuusin hindi ako dapat matakot 'cause I'm not just an ordinary human I'm part vampire too pero hindi ito teritoryo ko and aside from that I smell something different inside this hidden mansion. Feeling ko kailangan ko malaman kung ano man ang itinatago ni Chris kaya nagpasya akong sumama sa kanya dito sa loob ng wala masyadong pag aalinlangan.

Pero sa mga nakikita ko ngayon, mali ata ang desisyon ko! Mas weird pa ata ang mga tao dito kesa sa mga tao sa labas kanina. Sa mga titig nila parang gusto nila akong pagpira pirasohin!

Jacob mylabss! I need you now! T^T

Mas hinigpitan pa ni Chris ang pagkakahawak sa mga kamay ko that gives me assurance that I'm well protected and everything will be fine.

Habang naglalakad kami patungo sa isang malaking pintuan may sumalubong sa amin na isang matandang lalaki, I mean his not really that old pero matanda sya sa amin siguro kasing edad ni daddy. (YUMMY! Edi ikaw na ang anak ni Edward Cullen maylabss! Swerte mo sis! *____*)

"My prince." Salubong ng lalaki sa amin.
Teka my Prince? Tama ba ang narinig ko? Sabay tingin kay Chris. Si Chris na parang walang pakialam sa amusement ko.

What the heck is going on here!?

"Magagalit po ang mahal na hari at reyna kapag nalaman nila na kasama mo ang dyablong iyan!" pagpatuloy ng lalaki, na nagpainit naman ng dugo ko!

"What the fuck are you talking about?! Dou you want me to kill you?!" akmang susugurin ko na sya ng yakapin ako ni Chris ng mahigpit sabay bulong sa akin, "I told you, stay calm my princess"

Hindi ko naman mapigilan mapaiyak, gulong gulo na ang isp ko hindi ko na alam ang gagawin... halos wala na akong maintindihan sa mga sinasabi ni Chris sa akin. Mas humigpit pa ang yakap ni Chris habang humagulgol na ako sa iyak. "Chris, natatakot na ako..." yun nalang ang nasabi ko. Hanggang sa maramdaman ko nalang ang unti-unting pagkawala ng aking malay.

----------------------------------------------------------

A/N:

I think it's time to leave a short talk. Daming silent readers and konte lang ang naglileave ng comment. So please I beg you to wright something para naman alam ko reaction niyo sa kwento and to stop writing narin if you find this as nonsense or a waste of time. I'm fine with it. JUST TELL ME!

And para di rin pahirapan ang paghanap ng mga characters sainyo nalang ako kukuha ^_^

That's all. [kisses&hugs]