PROLOGUE

1.5K 121 30
                                    

Characters

Jacob Rott as Alcinous

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Jacob Rott as Alcinous

Jacob Rott as Alcinous

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Stan Fukase as Deimos

(The characters above are just for visualization.)

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Prologue


Another normal day in our school. I am in the hallway, taking my path to my class, while Hansel is in her class too. I am really thankful that Hansel approached me first during my first day here at our school. I really sucked at making friends or conversing, but then God sent an angel, and that is my friend Hansel. And Hansel introduces me to her twin, Handell.  Well, hindi naman laging sumasama sa amin si Handell kasi may group of friends din siya. Mabarkada din kasi si Handell. But sometimes he shares table with us naman.

One week pa lang ako dito sa school namin pero tamad na tamad na akong pumasok. Gusto ko nang tumigil sa pag-aaral. Gumigising akong mag-isa. Wala nang gumigising sa akin na Yaya. Wala nang nagtitimpla ng water ko na panligo. Wala nang humahanda sa breakfast ko sa mesa.

My Lala is really evil. She really wants me to learn how to manage and maximize my time. Even household chores. Which is hindi naman talaga ako sanay kasi hindi ako pinapapahawak sa kusina sa bahay namin o anumang klaseng trabaho. Buhay prinsesa ako sa bahay sa city. Kaya heto ako pagod na pagod na kahit na isang linggo pa lang ako dito.

At sa isang public school ang bagsak ko dito sa Monti Alegri but it's not that bad at all. Kahit public may mga sosyalera pa rin, may mga feeling gwapo, meron namang feeling gwapo pero gwapo naman, may mga badboy kuno ang datingan pero nagmumukhang tambay, may mga freaks, nerd, at 'di nawawala ang mga hambog. May nakikita akong mga bullies pero hindi gaano ka rampant at vulgar unlike in my previous school.

"Dei, tigilan mo na ang kakabuntong-hininga mo." reklamo ni Hansel sa akin.

Tumigil ako sa paglalakad at tumingin doon sa quadrangle namin. Nandirito kami ngayon sa fourth floor kaya kitang-kita ang quadrangle na may mga taong naglalakad, naglalaro, at may iba nakikita ko pang may dala ng paper sa kanilang mga kamay at mukhang nag-s-study. Sana lahat ganado sa pag-aaral. Ako kasi tinatamad na. Sana hindi ako nag-iisa sa kahirapang ito.

Hansel sighed and she also halted, then she stood beside me. She tapped my shoulder as if saying that everything will be fine.

"I wanna go back to my home, Hansel." sumbong ko sa kanya.

"Ilang beses ko nang narinig 'yan sa'yo, Dei. Bakit 'di mo na lang kasi i-enjoy ang oras na na nandirito ka sa probinsiya?"

"I can't find myself enjoying this province, Hansel. How can I enjoy it if I only see these tall mountains, rice plantations, sugar plantations, and carabaos? Oh my gosh!" Eksaherada ko.

"Sige ganito. Magpaalam ka sa Lala mo na gagala tayo sa saturday. Ipapasyal kita dito at pati na rin sa rice plantation ninyo. Nasasabi mo lang kasi iyan kasi 'di mo pa nakikita ang totoong ganda ng probinsiya natin." Hansel is trying her best to lighten my mood, but I cannot seem to be happy. Her mirthfulness doesn't mix with my gloomy mood.

I also want to correct her that it is not 'natin'. It theirs. Hindi ako kasali. I don't belong here!

"I'll try to--"

My words were left on the air when the squeaks of the girls overrode my low voice.

"Ahhhhhh!!!!"

"Mag-aaral ka na ulit?"

"Hindi ka na ba titigil?"

"Tatapusin mo na ba ang senior years mo?"

"You're more tanned than before."

Ilan lang 'yan sa mga naririnig kong komento ng mga babae na nagsiksikan sa hallway. Akala mo talaga artista ang pinagkakaguluhan nila. E, sino bang artista ang mapapapad sa probinsiyang ito?

Talagang pinapalibutan ng mga babae at iilang mga lalaki ang kung sinong anak ni Adan na kanilang pinagkakaguluhan.

"Alcinous, dude!" May isang lalaki na sumuot sa mga babaeng nagsiksikan.

Mga ignorante!

Oh my gosh! Parang artista o kung sinong modelo ang kanilang pinagkakaguluhan. Siguro ganyan kasi laking mga province sila.

My eyebrow wrinkled. "Alcinous?" I blurted out of nowhere.

"Hmm. Bumalik na pala siya sa pag-aaral." si Hansel naman sa tabi ko.

Ang mata ko na nadoon sa mga nagkompulang mga estudyante ay nabaling ko sa friend ko.

"You know the Alcinous-whatsoever they're talking about?" tanong ko at 'di mapigilang tumaas ang isang kilay.

Hansel hugged her clearbook closer to here chest and nodded.

"Senior high na rin 'yang si Alcinous."

"Bakit pinagkakaguluhan? Sino siya artista? Prrff!"

My friend rolled her eyes. "Hindi. Alcinous is a hardworking person. Pinagkakaguluhan siya kasi famous siya dito sa school. Hindi famous dahil isa siyang badboy o galing sa kilalaking pamilya dito sa Monti Alegri. Kilala siya dito dahil athlete siya noon dito. Volleyball player, spiker at captain ball. At kaya siya pinagkakaguluhan ngayon kasi tumigil siya sa pag-aaral..."

"Dahil?" sapaw ko kay Hansel.

"Dahil kailangan niyang buhayin ang pamilya niya."

"Oh my gosh! May family na siya!? Married?!" I yelled and it gained an eyes from the students walking on the hallway.

"Gaga 'to! Hindi." suway ni Hansel.

"Then what?" Even my shoulders moved.

"I don't know if it is right to tell you this but... well, most students knew this so I'll tell you." She took a glimpse on the group of students where that 'Alcinous' guy was cornered. "Na-stroke ang ama ni Alcinous at iniwan naman sila ng ina nila. Nang ma-stroke ang ama nila doon naman nawala ang ina nila kaya bilang isang nakakatandang kapatid ginawa ni Alcinous ang sa tingin niya ay responsibilidad niya. Tumigil siya sa pag-aaral upang may makain sila at maalagaan din niya ang mga kapatid niya na iniwan din ng ina niya. College na dapat si Alcinous ngayon pero natigil ng dalawang taon kaya senior high pa lang siya ngayon." She continued.

"So, he is poor." I concluded and I didn't mean to said it out loud.

"Sshh!" Hansel hushed me and I turned my head into the sea of students.

It was a bad move to turn my head into them when a pair of deep black eyes fixed mine. The owner of the black eyes I was talking about was a tall guy with sunkissed-tan skin, broad shoulders, and an elongated nose. 

He is staring at me as if I said something wrong, as if he is cursing me in his head. 

I gulped and I could not even take my eyes off of his black eyes. I felt my stomach churn when he rolled his eyes at me and started talking to the girl in front of him. 

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Apr 25 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Boundaries #1: Crossing BoundariesWhere stories live. Discover now