Makikilala natin ang mga kaanak ni Haring Fernando sa bahaging
ito ng kasaysayan.
Noong mga unang araw
sang-ayon sa kasaysayan
sa Berbanyang kaharian
ay may haring hinahangaan.
Sa kanyang pamamahala
kaharia’y nanagana
maginoo man at dukha
tumanggap ng wastong pala.
Bawat utos na balakin
kaya lamang pairalin,
kung kanya nang napaglining
na sa bayan ay magaling.
Kaya bawat kamalian
na sa kanya’y ipagsakdal,
bago bigyang kahtulan
namimili sa katwiran.
Pangalan ng Haring ito
ay mabunying Don Fernando
sa iba mang mga reyno
tinitingnang maginoo.
Kapilas ng Puso niya
ay si Donya Valeriana
ganda’y walang pangalawa
sa bait ay uliran pa.
Sila ay may tatlong anak,
tatlong bunga ng pagliyag
binata na’t magigilas,
sa Reyno ay siyang lakas.
Si Don Pedro ay panganay
may tindig na pagkainam,
sa gulang nito ay sinundan
ni Don Diegong malumanay.
Ang pangatlo’y siyang bunso
si Don Jun na ang puso
sutlang kahit na mapugto
ay puso ring may pagsuyo.
Anak na kung palawayan
Sumikat sa isang araw,
kaya higit kaninuman,
sa ama ay siyang mahal.
Salang mawala’y sa mata
na butihing ama’t ina
sa sandaling di makita
ang akala’y nawala na.
Sa pag-ibig na magulang
mga anak ay dumangal,
maagang pinaturuan
na dunong kailangan.
May paniwala ang ama
na di ngayo’t Hari siya
maging mangmang man ang bunga,
sa kutya ay ligtas na.
Alam niyang itong tao
kahit puno’t maginoo
kapag hungkag din ang ulo
batong agnas sa palasyo.
Kaya anong kagalakan
ang Hari ay kinamtan
nang ang tatlong minamahal
marurunong na tinanghal.
Tinawag na’t ang pahayag
“Kayong tatlo’y mapapalad,
angkin ninyo ang mataas
sa pangalang mga pantas.
“Yamang ngayo’y panahon na
Kayong tatloy tumalaga,
mamili kayo sa dalawa
magpari o magkorona.”
Tugon nilang malumanay
Sa magandang katanungan:
Maghawak ng kaharian
Bayang nila’y paglingkuran.
