Nobela

Chapter 3

Nica

"Hello, Who's this?"

"You already forgot about me?" paano ba naman kase kita maalala eh hindi naman kita kilala.

"I'm sorry, maybe you just called a wrong number" tatapusin ko na sana yung pag-uusap namin pero humirit pa siya.

"Classmates nyung elementary sa US, I gave you an artwork nyung last day na natin magkasama and also ako ang naghatid sayo sa airport, sure ka hindi mo talaga ako naaalala?"

"Kendrix?"

"Yes it's me! How are you Danica?"

Kendrix is my friend since elementary pa lang kami we met each other simula nyung maging partner ng Dad niya and Dad ko sa business.

"I-I'm okay" kahit katatapos ko lang umiyak.

"Bakit parang namamalat ka ata?"

"No I'm okay, paano mo naman pala nakuha ang number ko?" Pag-iba ko ng topic ayaw ko kasing malaman niya na umiiyak ako almost thirteen years na kasi kaming walang ni-isang balita tungkol sa isa't isa.

"May kaibigan kasi ako na kakilala ka daw then I asked him if he had your number and he gave it to me" he explained.

"Ahhh o-okay" pautal-utal kong sinabi.

"Ano gusto ko bang lumabas, treat ko"

Mag-iisip sana ako ng dahilan para hindi sumama sa kanya dahil dala na rin na nag-eemote pa ako pero wala akong maisip eh kaya sumama na lang ako.

"S-sure no problem" I said with a fake smile.

"Okay, kita tayo sa mall or just pick you up?"

"Kita na lang tayo sa mall, I'll just take my car"

"See you there, bye"

Then binaba ko na yung phone ko, wala na akong nagawa kundi nag-ayos na lang ako since gusto ko na din siyang makita 'cause it's been a while since we last met and nasa New York pa 'ko non.

Bumaba na ako and nakita ko na tahimik na naman ang buong living room.

"Aalis po ba kayo Ms. Nica?" Tanong sa akin ni Manang na mukahang nag-aalala siguro akala niya lalayas na ako.

"Yes Manang my friend and I are just going somewhere, nasaan nga pala sila Mom and Dad?"

"Umalis na po sila Ms. Nica mahuhuli daw kasi sila sa flight papuntang Canada meron daw kasi silang importanteng client doon"

Nothing change inuna na naman nila ang kapatid ko saka mas importante ba ang client na yon kesa sa akin? Lagi na lang ganto ang nangyayari wala nang pagbabago sa bahay na 'to.

"Okay Manang do all what you want go to a restaurant, shopping, kumain kayo sa labas or something else basta umuwin kayo agad nila Kuya Lar bago mag-dinner"

"Thank you po Ms. Nica pero hindi po ba sobra-sobra yon, sa katapusan pa naman po ang sahod namin eh"

"It's okay Manang Dad left some money and pwede nyong gamitin yun"

"Thank you po Ms. Nica"

"Always welcome Manang I need to leave" then pumunta na ako sa kotse ko.

Nakapunta na ako sa mall and I see a man na nakatayo malapit sa isang shop sa mall.