Part2
ថ្ងៃបានចូលមកដល់ព្រះអាទិត្យចាប់ផ្ដើមបញ្ចេញ
ពន្លឺយ៉ាងស្រស់ត្រកាលបំភ្លឺផែនដីឲភ្លឺឡើង ។ ក្រលែកមកមើលនៅលើគ្រែនេះវិញដែលមានមនុស្សបីនាក់កំពុងគេអោបគ្នាយ៉ាងស្អិតរមួតបេះមិនចេញទាល់សោះ មិនអាណិតអ្នកដែលគេងនៅកណ្ដាលទាល់សោះ ខាងស្ដាំក៏មានអ្នកអោបរឹតឯខាងឆ្វេងក៏មិនខុសគ្នាដែល។
Taehyungសន្សឹមបើកភ្នែកឡើងម្ដងបន្តិចហើយក៏ភ្ងាក់ផ្អើលបន្ដិចនៅពេលមានមនុស្សដេកជិតតែថាខាងនេះជាជីមីនចុះខាងនេះជាអ្នកណា? កុំប្រាប់ណាថា Taehyungងាកមកមើលថាជាអ្នកណាសង្ឃឹមថាមិនដូចអ្វីដែលគេគិតទៅចុះ ពេលងាកមកថេហ្យុងគាំងតែម្ដងនេះគឺជុងហ្គុកមិត្តសង្សារគេ ហើយយប់មិញៗ
Taehyungក៏រកនឹក ត្រូវហើយយន់មិញគេត្រូវថ្នាំហើយគេក៏មានអីៗជាមួយពួកគេទាំងពីរ ចំពោះជីមីនវាមិនមែនជាបញ្ហាអ្វីដែលជាបញ្ហានោះគឺជុងហ្គុកនេះហើយ មិនគួរគេមានអីៗជាមួយនិងមិត្តសង្សារខ្លួនឯងទាល់តែសោះ ខ្មាស់ណាស់លោកអើយ
« អូនភ្ងាក់ហើយមិចមិនដាក់បងផងសឺត »Jimin ថើបស្មារនាយតូចថើរៗហើយក៏ងាកមកមើលសម្លឹងអ្នកជាសង្សារដែលធ្វើមុខដូចគេយកទៅបាញ់ចឹង
« អូនចង់ឲបងគេឲបានយូរនិងណា »Taehyung ងាកមកនិយាយជាមួយនាយជាសង្សារហើយក៏កើតលើទ្រូងរបស់រាងក្រាស់ មុននិងងើយមុខសួរឡើង
« មីនយប់មិញ មិចក៏គេនៅទីនេះដែល »Taehyung សួរឡើងដោយខ្មាស់អៀន ព្រោះម្នាក់នេះជាមិត្តសង្សារខ្លួនហើយជីមិនមិនប្រច័ណ្ឌទេយ៉ាងមិចទោះបីរាងក្រាស់មោនប្តច័ណ្ឌ តែនាយតូចមានអារម្មណ៍ថាទើសទាល់ណាស់
« អូនខ្លាចអីវាជាមិត្តបងទេ »Jimin អង្អែលសោះរាងតូចថ្នមៗហើយក៏និយាយលួងលោមគេ នាយដឹងច្បាស់ថានាយតូចប្រាកដជាមានអារម្មណ៍ទើសទាល់ប៉ុន្តែនាយមិនប្រកាន់ទេណាមួយជុងហ្គុកជាមិត្តជិតស្និតគេ ហើយគេក៏ជាអ្នកបបួលជុងហ្គុកដែលចឹងគ្មានអ្បីដែលនាយខឹងនិងថេហ្យុងទេ
« តែថាអូនមានអីៗនិងគេបងមិនខឹទេឬ »
« ខឹង តែបើអូនពេញចិត្តបងក៏តាមគ្រប់យ៉ាង »
