Chapter 4: Lost in the Dark
Even if I’m not a princess, you came to rescue me and became my knight.
♥ ~ ♥ ~ ♥ ~ ♥ ~ ♥
<Kye Yuri Ayano's POV>
Ano ba naman yan! Hindi ko na siya nahabol sa bilis ba naman niyang tumakbo! Ni hindi manlang siya lumingon. Grabe, ang dilim kahit may flashlight akong dala.
“Cloud!” kanina pa akong paulit-ulit sumisigaw pero walang sumasagot. Asan na ba yung asungot na yun?!
Haaaaiii. Makabalik na nga lang sa base camp bago pa ako mangatal ng kung ano mang mabangis na hayop. Hindi ko din lang naman siya mahanap. Baka bumalik na din yun sa base camp kasama yung babaeng sumigaw kanina.
Speaking of makabalik na nga… Teka, nasaan na nga ba ako? Malamang sa gubat. Ang engot ko naman kasi eh. Pero asan ang labasan dito?!?! O_O
Lumingon-lingon ako sa paligid. Saan ako nanggaling? Baka dito? O doon? O baka naman dun pa. Hindi ko na talaga alam! Nahihilo na din ako ako sa pagod at kaiikot noh. (@.@)
Pagkatapos ng paikot-ikot ko sa kawalan, may bigla akong naramdamang basang pumapatak mula sa itaas. At nang tumingin ako sa langit, umaambon na pala.
Putek! Bat sa dinami-rami ng araw sa buong taon, ngayon pa umiyak ang langit ha??!! T_T
Tumakbo ako sa pinakamalapit na mayamungmong na puno para hindi masyadong mabasa. Masnakakalagnat daw kasi ang ambon kesa ulan eh. Kasi nga hindi nababalance yung temperature sa whole body.
Haaaiii… Paano na yan? Kung minamalas nga naman talaga oh. Nasaktan din ako sa ginawa ni Cloud ah. Kahit wala akong karapatang masaktan… Pero sana manlang lumingon siya at hindi ako iniwan dito na nagiisa. Napatingin nalang ako sa puno ng saging sa harap ko.
“Buti pa ang saging may puso! Hindi gaya mo Cloud!” nasabi ko nalang ng malakas dahil sa lungkot. Ganito talaga ako ka-OA pag nababadterp. Pagbigyan niyo nalang akong mag-emote xD
Kung tatakbo ako na hindi alam ang daan, baka maslalo pa akong mawala. Kinuha ko yung cellphone ko sa bulsa ko na full charged pero wala namang load. Ay tongerks! May battery nga pero walang load! Kung kelan kelangan eh! (-____-)
Haaaiiii… Napasandal nalang ako sa puno at sobrang nalungkot na. Sa mga panahong malungkot ako, trips ko makinig o kumanta. Hindi ko pala nasabing kumakanta ako kaya nga lang hindi ko pinapakita. Yung para bang pangbanyo lang tong talent ko. xD Nahihiya talaga ako eh. Gusto ko talagang kumanta ngayon. Pero hindi ko naman dala gitara ko kaya pinatugtog ko nalang yung phone ko at sumabay nalang.
<NP: I’m With You by Avril Lavigne>
I'm standing on a bridge
I'm waiting in the dark
I thought that you'd be here by now
There's nothing but the rain
No footsteps on the ground
I'm listening but there's no sound
Isn't anyone tryin to find me?
Won't somebody come take me home
It's a damn cold night
Trying to figure out this life
Won't you take me by the hand
Take me somewhere new
I don't know who you are
BINABASA MO ANG
Soul's Resonance
Teen FictionLove is the most complex equation behind its abstract simplicity. If the one you wished for, finally fell for you... but the one who never leaves you does the same. Who will you fall on if both are willing to catch you? Will you let the past cling t...