Anything it takes

046

Ilang buwan na noong huli kaming nag usap ni Cane. Nang pumasok kasi ang buwan ng Abril tinigilan niya na rin akong kulitin. Siguro na pagod na siya sa akin o hindi kaya'y ayaw niya na akong maging kaibigan dahil sa patuloy kong pag iwas ko sa kanya. 

Anyways it's Our first day of classes as grade 12 student. We are already graduating from senior high school and this school year I was planning to run this upcoming student council election. Lowis is running for SCO president while I'm running for Vice president.

I'm quite smart naman pero sadyang siraulo lang itong si Maui at dinadamay niya pa ako. Nabalik lang ako sa riyalidad ng biglang may tumabi sa akin at nag salita.

"Hi, kumusta ka na?" Tanong sa 'kin ng lalaking kakaupo lang sa tabi ko.

Tinignan ko ang lalaking katabi ko na kasalukuyan kumakain ng lasagna. Break time namin ngayon at hindi ko kasama sila Maui at Corine. Si Maui kasi may "bebe time" raw, samantalang si Corine hindi ko alam kung na saang lupalop ng mundo siya nag punta.

Hindi niya kasi sinabi sa 'kin kung saan siya pupunta baka may kalandian na nga iyon hindi lang namin alam. I'm quite disappointed to them kasi first day na first day of classes hindi sila mahagilip, pero ayos lang dahil may kanya kanya naman kasi kaming buhay at hindi habang buhay ay nandiyan kami para sa isa't isa. Minsan kasi dadating tayo sa punto na kailagan natin harapin ang mga pagsubok at sarili nating suliranin mag isa.

Tumingin ako pabalik kay Cane ng maalala ang kanyang mga katanungan kanina pero hindi ko na lang siya sinagot at sa halip ay tumahimik lang sa akin kinauupuan. I stared at him for a while, while he was busy eating his food ng bigla siyang nag salita.

"You don't want to be friends with me anymore? Hanggang kailan mo ako iiwasan, Cha?" Tanong niya sa akin, na ikinagulat ko. He look at me back intently. I saw in his eyes na nasasaktan siya sa nangyayari sa amin. Hindi sa ayaw ko na siyang maging kaibigan na, gusto ko lang umiwas kasi simpleng ngiti, tawa, tingin niya sa akin gusto ko na ulit siya. 'Yung pag momove on ko nag kakaroon ng walang saysay kasi alam kong sa kanya at sa kanya pa rin ako babagsak.

"Come on, Cha. Talk to me, Tell me what's our problem?"  sabay tingin sa akin. Nag tagpo ang aming mga mata, wala ni isa sa amin kumalas sa pakikipag titigan sa isa't isa. Nang biglang may mag salita sa aming harapan.

"Yiee, baka CanElla talaga endgame." kantiyaw ng lalaking kakadating pa lang na mayroong  dala-dalang tray.

"CanElla?" Cane asked, a little confused.

"Oo, CanElla. Cane plus Michaella equals CanElla. Gets?" Tobie explained.

"CanElla." Cane repeated once more before awkwardly laughing.

"Bro, parang kapatid na turingan namin ni Cha sa isa't isa kaya bakit mo kami shi-ni-ship." he said then glance at me sideward, looking for my reaction.

"Hindi mo sure." Sabi ni Tobie sabay tawa kaya pinandilatan ko siya ng mata pero hindi niya ako pinansin.

I look at Cane to see his reaction, and I can see that he's uncomfortable with the topic. I see, he sees me as a friend. I expected it already pero masakit palang kapag sa kanya ko mismo marinig.

"Joke lang, Cane." Tobie said giving him a peace sign.

"It's not funny, dude." Cane said before getting his stuff.

"Where are you going?" I asked him.

"I lost my appetite," he glance at me before answering my question.

Nang makuha niya na lahat ng gamit niya ay dali-dali siyang umalis, tinignan ko si Tobie na saktong papaalis ng lamesa kaya dali-dali ko siyang pinigilan.

"Where are you going?" I asked him while raising my eyebrow.

"Ha? Ako ba kausap mo" takang tanong niya sa akin at lumingalinga na animoy may iba pa akong kausap bukod sa kanya.

"Hindi, baka 'yung tray mo 'yung kausap ko noh? Malamang ikaw, at huwag mong subukan tumakas mula sa akin, bumalik ka rito." I commanded while glaring at him.

Sa takot niya ay bumalik siya sa pwesto niya kanina at tahimik na kumain. I sighed causing Tobie to look at my direction.

"Are you okay?" He asked, I didn't bother answering his question instead I just left him there, I even heard him whispering to himself.

"pinabalik ako para siya ang mag walk. iba rin ha." rinig kong bulong niya bago ako tuluyan makaalis sa table namin.

Gusto ko muna mapagisa para makapagisip-isip ako. I even heard Tobie shouting from a far getting other people's attention.

"Wait!" He shouted but I didn't bother to look at him instead I walk even faster para hindi niya ako masundan.

Nakarating ako sa likod ng building ng humanitist. Maaliwas dito, magandang lugar para pagtambayan at para makapag muni muni

"Hindi ko na alam ang gagawin ko." Bulong ko sa hangin.

"Obvious naman na if pinursue ko siya hindi magiging kami. Pero If wala naman akong ginawa baka ika-regret ko 'yon sa huli."

"Is it worth trying? Maybe not."

✧*。
connect with me thru:
twitter: artheianna
fb: artheianna
ig: _im.el / artheianna