''Tι θες;;''
''Μπορούμε να μιλήσουμε;;''
''Μίλα εσύ.''
Από που να αρχίσω;;Παίρνω μια ανάσα.
''Elizabeth τι ακριβώς νιώθεις για τον Jason;;''
''Τι νιώθω για αυτόν;Τον αγαπούσα.''
''Πως ήξερες ότι ήταν αγάπη;;''
Με κοιτάει. ''Απλά το ήξερα.Και για αυτό πόνεσε περισσότερο όταν έμαθα τι έκανες.''
''Πιστεύεις αυτά που σου είπε;;Για μένα;;''
''Είναι προφανές νομίζω.''
Ξεροκαταπίνω. ''O Jason ποτέ δεν σε αγάπησε.''
''Τι είπες μόλις;;''
''Είπα ότι o Jason ποτέ δεν σε αγάπησε.''
''Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι έχεις το δικαίωμα να το λες αυτό;''
''Μόλις του μίλησα.Τον συνάντησα στο καφέ στη γωνία.Επρεπε να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.''
''Να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα;;Είμαι σίγουρη για το τι κάνατε στην τουαλέτα του καφέ.''
Αυτό ήταν.
''Ξέρεις κάτι Elizabeth;;Δεν προσπαθώ άλλο.Βαρέθηκα να κατηγορούμαι για κάτι που δεν έκανα εντάξει;;Δεν το έκανα.Δεν κοιμήθηκα μαζί του και δεν κάναμε τίποτα στο μπάνιο του καφέ.Και είμαι σίγουρη ότι δεν σε αγάπησε ξέρεις γιατί;Γιατί είναι ένας μαλάκας και εσύ είσαι πολύ καλή για αυτόν.Οπότε συνέχισε.Πες με πουτάνα πάλι, πες με έτσι 20 φορές επειδή φεύγω αύριο και όταν φύγω δεν θα ξανά προσπαθήσω.''
Σταυρώνω τα χέρια\ μου.Νιώθω τόσο ωραία που επιτέλους τα είπα όλα αυτά.
''Κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις;;'' την ρωτάω και αυτή κοιτάει κάτω. ''Αυτό σκέφτηκα και εγώ.''
Βγαίνω από το δωμάτιο της και μπαίνω στο δικό μου.
Το μυαλό μου ξανά πάει στον Harry.Είχε πει ότι και αυτός έχει μια αδερφή.Είναι και αυτή έτσι;;Πόσα χρόνια διαφοράς έχουν;;Είπε ότι δεν την έχει δει για 3 χρόνια-Γιατί;;Είπε ότι ήταν ο λόγος που δεν έμαθε ότι η μητέρα του πέθανε για 6 μέρες.
Ενώ ξαπλώνω στο κρεβάτι μου ακούω την πόρτα να ανοίγει και κάποιον να μπαίνει μέσα.
Ανοίγω το φως και βλέπω την Elizabeth να στέκεται στην πόρτα.
''Elizabeth;;Τι θες είναι 3 το πρωί--''
''Δεν μπορω να κοιμηθώ.''
''Τι θες να κάνω για αυτό;;''
''Μπορώ..μπορώ να κοιμηθώ εδώ;;''
Την κοιτάω.Πριν 2 ώρες μαλώναμε και τώρα είναι εδώ.
''Ναι..'' αναστενάζω και έρχεται και ξαπλώνει δίπλα μου.Κλείνω το φως και τα μάτια μου.
''Θυμάσαι που πηδούσαμε στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά και μας έπαιρναν τα γλυκά;;''
''Ναι.Αλλά άξιζε.Το κρεβάτι τους ήταν σαν τραμπολίνο.''
''Ναι.'' ξέρω ότι χαμογελάει τώρα.
''Θυμάσαι που η μαμά μας έκανε ζεστή σοκολάτα και την έχισα στον καναπέ και ήμουν τιμωρημένη για ένα μήνα;;''
''Η μαμά ήταν τόσο θυμωμένη.''
Γελάμε στην ανάμνηση.
''Μίλησα στον Jason..Μου..μου τα εξήγησε όλα.Συγνώμη.Επρεπε να είχα ακούσει την αδερφή μου και όχι έναν μαλάκα σαν αυτόν.''
''Επρεπε..''
''Λυπάμαι για αυτό που σου έκανε.Πιστεύω πως πάντα ήθελα να έχω κάτι που δεν έχεις.Οπότε όταν είδα..ό,τι είδα ήταν ο τέλειος λόγος να σε μισήσω'' η φωνή της σπάει στο τέλος. ''Ημουν τόσο απαίσια αδερφή.'' Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της και εγώ τα σκουπίζω.
''Εεε μην κλαις.Πέρασε τώρα.Ανήκει στο παρελθόν.''
Παίρνει μια βαθιά ανάσα.''Ξέρω.Σ'αγαπώ Rosie''
''Και εγώ Lizie.''
_____
''Nα έχεις ένα καλό ταξίδι'' η μαμά μου λέει και με αγγαλιάζει. ''Πλύνε τα χέρια σου αν χρησιμοποιησεις το μπάνιο του αεροπλάνου.Είναι γεμάτο μικρόβια.''
''Εντάξει μαμά.''
''Θα μου λείψεις.'' μου λέει η Elizabeth καθώς αγγαλιαζόμαστε.
''Και εμένα.Πρέπει να έρθεις κάποια στιγμή στις διακοπές.''
Νεύει. ''Οπωσδήποτε.''
Ο πατέρας μου με αγγαλιάζει τελευταίος. ''Σε αγαπώ Rosie-Posie'' με αποκάλεσε με το παλιό μου παρατσούκλι.''Πάρε μας όταν φτάσεις.''
Νεύω και φεύγω.
Φτάνω στο αεροδρόμια και ψάχνω για τον Zayn αλλά δεν τον βλέπω πουθενά.Την ώρα που το αεροπλάνο ξεκινάει με παίρνει ο ύπνος.Ξυπνάω όταν ο πιλότος λέει ότι προσγηωνομαστε.
Μαζεύω τα πράγματα μου.Είναι 7 το απόγευμα στο Πόρτλαντ.
Βρίσκω το αμάξι μου και μπαίνω μέσα.Ανοίγω το καλοριφέρ επειδή έχει πολύ κρύο και φτάνω σπίτι.
Στις 8:30 έχω ξεπακετάρει και έχω κάνει μπάνιο.Συνειδητοποιώ ότι δεν έχω μιλήσει στον Harry.Περπατάω στο χολ και σταματάω στην πόρτα του.Tην χτυπάω.
Ακούω ένα ''περαστε'' και μπαίνω μέσα.
''Harry;;'' μπαίνω στο σαλόνι και είναι άδειο.
''Εδώ πέρα.''
Ακολουθώ τη φωνή του μέχρι το δωμάτιο του.Τον βλέπω να κάθεται στο κρεβάτι του.Φοράει γκρι μπλούζα και τζιν.Φαίνεται πολύ κουρασμένος.
''Γεια,πως είσαι;;''
''Καλά.'' απαντάω αργά.''Ολα εντάξει;;'' σηκώνω το φρύδι μου.
''Εχω πονοκέφαλο.''
''Γιατί;;''
''Κάποιος υποψιάστηκε πως ο Alec τον κλέβει και του οργάνωσε πάρτυ.Τίποτα καινούργιο.Και ο Niall με νίκησε στο beer pong.''
''Eχασες στο beer pong ρε χαμένε;;''
''Αυτό είναι πρόκληση Rosalie;;''
''Μόλις γύρισα από μια 5ωρη πτήση.Δεν έχω τίποτα να χάσω.''
''Ισως μια άλλη φορά που δεν θα έχω ένα μαχαίρι στο εγκέφαλο μου.Πως ήταν;;Με την αδερφή σου;;''
''Τα βρήκαμε χθες το βράδυ.'' λέω και κάθομαι στο κρεβάτι δίπλα του. ''Φαίνεται πως τα πράγματα αρχίζουν να φτιάχνουν.''
''Αυτό είναι τέλειο Rosalie.'' κανει μια παύση. ''Εχω ξεμείνει απο Αdvil.Μήπως έχεις;;'' (ασπιρίνες)
''Εχω Pamprin.
''Τι είναι αυτό;;''
''Είναι σαν την Advil.''
''Μου κάνει.''
''Δεν ξέρω.'' κοιτάζω τις οδηγίες.''Εχεις συμπτώματα;;Φαίρεσαι ιδιότροπα, είσαι πρισμένος, έχεις κοιλιακές κράμπες, πεινάς πολύ;;;''
''Τι στο διάλο λές.Οχι.'' με κοιτάει. ''Ωχ...''
Αρχίζω να γελάω δυνατά και ο Harry κουνάει τα μάτια του.
''Εσύ..εσύ'' δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω.
''Σκάσε Rosalie.''
Συνεχίζω και ο Harry βάζει τα χέρια του στο κεφάλι του με ένα γλυκό χαμόγελο στο πρόσωπο του.
''Εεε θες να πάμε κάπου;;''
''Που;;''
''Κάπου ωραία.''
''Δεν ξέρω.''
''Ελα πάμε θα έχει πλάκα.'' σηκώνεται και βάζει στην τσέπη του τα κλειδιά του αμαξιού του.
''Είμαι λίγο κουρασμένη--''
''Μην το χαλάς.''
''Δεν το χαλάω.''
''Τότε πάμε.''
''Και αν αυτό είναι το σχέδιο σου για να με σκοτώσεις;;''
''Αν ήθελα να σε σκοτώσω, θα ήσουν νεκρή τώρα.''
''Οτι πεις.''
Γελάμε και οι δύο.
Ο Ηarry σηκώνεται. ''Εγώ θα πάω.Μπορείς να έρθεις μαζί μου ή να πάρεις τις Pamprin σου.''
''Εεεε'' τον χτυπάω στον ώμο.
''Μάλλον πρέπει να πάρεις διπλή δόση.Η ιδιοτροπία σου χτυπάει κόκκινο.''
''Δεν είμαι εγώ αυτή που έχασε στο beer pong.''
''Ο Niall είναι πολύ καλός εντάξει;;''
''Δικαιολογίες.''
Κουνάει τα μάτια του''Θα έρθεις μαζί μου ή όχι;;''
''Καλά θα έρθω.''
''Καλή επιλογή Rosie''χαμογελάει και βγαίνουμε από το διαμέρισμα.