ခ်စ္ျခင္း၏စီးဆင္းရာ Ep-12
Zawgyi
ေျခသံတ႐ွပ္႐ွပ္ေၾကာင့္ ရီေပၚ အိပ္ေနရာမွ လန္႔ႏိုးလာရသည္။
ႏိုးႏိုးခ်င္း သူ အရင္စဥ္းစားမိသည္က က်န္႔က်န္႔အေၾကာင္း ျဖစ္သည္။
က်န္႔က်န္႔ ဘာမ်ားျဖစ္ေနၿပီလဲဆိုသည့္ စိုးရိမ္မႈေၾကာင့္ သူ အိပ္ေနရာမွ ဝုန္းခနဲ ထထိုင္လိုက္၏။ ၿပီးေနာက္ တံခါးနားသြား၍ မွန္ဘီလူးအေပါက္မွ ၾကည့္လိုက္သည္။
ဟင္.....
ဟိုေနကာမ်က္မွန္နဲ႔လူရယ္ သူ႔အေဖာ္ေနာက္တစ္ေယာက္ရယ္ပါလား.....
ပူပန္မႈက သူ႔ရင္ကို အလံုးအရင္းထိုးနက္ေနေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေပၚဝတ္အက်ႌကို ခပ္သုတ္သုတ္ဝတ္ၿပီး အခန္းထဲ႐ွိ Telephoneမွ ဧည့္ႀကိဳကိုအရင္ဖုန္းဆက္၊ ဧည့္ႀကိဳကေနမွ က်န္႔က်န္႔ဆီ ဖုန္းေခၚခိုင္းလိုက္သည္။
"က်န္႔က်န္႔"
"Hello"
ခဏအၾကာ အိပ္ခ်င္မူးတူးသံေလးျဖင့္ က်န္႔က်န္႔က ဖုန္းလာကိုင္သည္။ သူ ေကာင္ကေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကို ေႏွာင့္ယွက္လိုက္ရ၍ စိတ္ထဲမေကာင္းေခ်။ သို႔ေသာ္ မတတ္ႏိုင္။ အႏၱရာယ္က အေရးႀကီးေလသည္။
"ကေလးလား ကိုယ္ပါ"
"ေျပာေလ ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ၊ က်န္႔က်န္႔က အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ဖုန္းလာလို႔ လန္႔သြားတာပဲ"
ကေလးရဲ႕ ခပ္ခြၽဲခြၽဲအသံေလးက သူ႔ရင္ကို ထိ႐ွေစ၏။ ကေလး တစ္ခုခုျဖစ္သြားလ်ွင္ သူ ႏွလံုးေသြးရပ္သြားႏိုင္သည္ထိေအာင္ပင္ ဒီေကာင္ကေလးကို ခ်စ္ပါသည္။ တစ္ဘက္မွ ကေလးက သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ဆိတ္ေနမႈကို မေက်နပ္ဟန္ျဖင့္.....
"ေျပာေလဗ်ာ ေျပာစရာ႐ွိရင္ က်န္႔က်န္႔ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီ"
"ေနဦး၊ ဖုန္းမခ်လိုက္နဲ႔ဦးေနာ္ ကေလး ကိုယ္ေျပာမယ္၊ အေရးႀကီးလို႔ပါ ကေလး မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္"
"ဘာလဲဟင္၊ ဘာလဲ"
ေ႐ွာင္က်န္႔ မ်က္လံုးက်ယ္သြားရသည္။
"ဒီလို က်န္႔က်န္႔၊ ကိုယ္တို႔ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေနကာမ်က္မွန္အနက္လူနဲ႔ အေဖာ္တစ္ေယာက္ ကိုယ္တို႔အခန္းေ႐ွ႕က ျဖတ္ေလ်ွာက္ေနတယ္ သံုးေခါက္ေလာက္႐ွိၿပီ၊ အဲဒါ က်န္႔က်န္႔ တစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးလို႔ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တို႔ ဒီHotelက အခုထြက္သြားမလား၊ မနက္မိုးလင္းတဲ့အထိ ဒီအတိုင္းေနမလား က်န္႔က်န္႔ သေဘာပဲ"
"က်န္႔က်န္႔ မသိဘူး၊ က်န္႔က်န္႔ ေၾကာက္တယ္၊ ဦး က်န္႔က်န္႔တစ္ေယာက္တည္း အခန္းထဲမွာ မေနရဲဘူး၊ အခန္းတံခါးလည္း မဖြင့္ရဲေတာ့ဘူး"
က်န္႔က်န္႔က သူ႔ကို ေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖင့္ ေျပာ၏။ ထိုအခါ သူက ျပန္၍ ေကာင္ကေလးကို ႏွစ္သိမ့္ရျပန္သည္။
"က်န္႔က်န္႔ကလည္းကြာ အဲေလာက္ႀကီး ေၾကာက္မေနပါနဲ႔၊ ကိုယ္ ဒီဘက္အခန္းထဲမွာ႐ွိတာပဲ၊ ကဲ အခု ဘာလုပ္ေပးရမလဲေျပာ က်န္႔က်န္႔ေျပာတဲ့အတိုင္း ကိုယ္လုပ္ေပးမယ္"
သူ ေကာင္ကေလးကို ႏူးညံ့ညင္သာစြာ ေျပာလိုက္၏။ ေကာင္ကေလးက ထူထူပူပူျဖစ္သြားဟန္ တူသည္၊
"မသိဘူး က်န္႔က်န္႔ေၾကာက္တယ္၊ က်န္႔က်န္႔နဲ႔ အတူေနေပးပါ ဦးရယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ အခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီးဝင္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"ခက္ေတာ့တာပဲ ခဏေလး ကိုယ္ အျပင္ကိုၾကည့္လိုက္ဦးမယ္၊ ဟိုလူေတြ မ႐ွိေတာ့ရင္ ကေလးအခန္းထဲကို ကူးခဲ့မယ္၊ ကိုယ့္ကို ယံုတယ္မဟုတ္လား"
"ဟာ...ဦးကလည္း အေရးထဲ ဦးနဲ႔က်န္႔က်န္႔က တစ္အိမ္တည္းအတူေနလာတာ ဘာလို႔မယံုရမွာလဲလို႔၊ ၿပီးေတာ့ က်န္႔က်န္႔က ေယာက်ာ္းေလး"
"ေကာင္းၿပီ ဖုန္းကိုင္ထားေနာ္"
ကေလး၏ယံုၾကည္မႈက သူ႔အတြက္ ရဲရင့္မႈကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။ အျပင္ဘက္စၾကၤန္တြင္ ထိုလူမ်ားကို မေတြ႔ရေတာ့ေခ်။
"ကဲ ကေလး ကိုယ္အခုအဲဒီဘက္အခန္းကို ကူးလာခဲ့ေတာ့မယ္ေနာ္၊ တံခါးကို ဦး သံုးခ်က္ေခါက္မယ္ အဲဒီေတာ့မွ ဖြင့္ေပး၊ မဖြင့္ေပးခင္ မွန္ဘီလူးေပါက္က ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ဦးေနာ္"
"ျဖစ္ပါ့မလား ဦး၊ ေတာ္ၾကာ ဦးကို ဟိုလူေတြ ေခ်ာင္း႐ိုက္ေနဦးမယ္"
"ရပါတယ္ ကေလးရဲ႕၊ ဦး သတိထားပါ့မယ္"
ကေလးရဲ႕ ပူပန္မႈေလးေၾကာင့္ သူ စိတ္႐ႈပ္ေထြးေနသည့္ၾကားမွပင္ ျပံဳးမိလိုက္၏။ သူ၏ အခန္းထဲမွ ဓာတ္မီးကိုယူလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ အခန္းတံခါးကို သတိႏွင့္ဖြင့္လိုက္သည္။ အျပင္ဘက္တြင္ တစ္ေယာက္မွ ႐ွိမေနေခ်။
ကေလးအခန္းေ႐ွ႕ကိုသြားၿပီး တံခါးကို သံုးခ်က္ဆင့္၍သြက္သြက္ေခါက္လိုက္သည္။ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ အထိတ္တလန္႔မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ကေလးက တံခါးလာဖြင့္၏။
"ဦး ျမန္ျမန္ဝင္"
"ေအးပါကြာ"
သူ ျမန္ျမန္ဝင္ၿပီး တံခါးပိတ္လိုက္ေတာ့မွ ေကာင္ကေလးက စိတ္ေအးသြားပံုရသည္။
"က်န္႔က်န္႔ျဖင့္ ေၾကာက္လိုက္တာ ဦးရယ္၊ က်န္႔က်န္႔ တံခါးဖြင့္လိုက္ရင္ ဦးမဟုတ္ဘဲ တျခားလူေတြဆိုရင္ဆိုတဲ႔အေတြးနဲ႔ က်န္႔က်န္႔ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ေနတာ"
"ေအးပါကြာ မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့ ကေလး၊ အခု ဦးေရာက္လာၿပီပဲ ဦးကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာအိပ္ပါ၊ ကေလးကို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္မထိဘူးေနာ္"
ေကာင္ကေလးက မ်က္လံုးျပဴးျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပ၏။
"က်န္႔က်န္႔ အိပ္လို႔ရမယ္ေတာင္ မထင္ေတာ့ပါဘူး ဦးရယ္၊ သူတို႔ အဲလိုပဲ က်န္႔က်န္႔ကို အေသသတ္ခ်င္ေနၾကတာ"
"ကဲ၊ ဦးကို အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ ေသခ်ာ႐ွင္းျပပါဦး၊ ဘာေတြျဖစ္တာလဲ ကေလးကေရာ သက္ဆိုင္ရာကို မတိုင္ဘူးလား"
"ဘယ္လိုလုပ္တိုင္လို႔ရမွာလဲ ဦးရယ္၊ က်န္႔က်န္႔မွာ သက္ေသအေထာက္အထားမွ မ႐ွိတာ၊ က်န္႔က်န္႔ ဒီလိုေျပာေနရတာလဲ အခုမွ မဟုတ္ဘူး၊ ပါပါး ဆံုးၿပီးကတည္းကပါပဲ"
ေ႐ွာင္က်န္႔ သူ႔ေနာက္ေၾကာင္းကို ျပန္၍ ေျပာျပ၏။
"ပါးက အရမ္းခ်မ္းသာတယ္၊ မ်ိဳး႐ိုးစဥ္ဆက္လိုက္ဆိုပါေတာ့ မားတို႔မိသားစုလည္း ခ်မ္းသာပါတယ္၊ အဲလိုနဲ႔ ပါးနဲ႔မားကို လူႀကီးေတြက သေဘာတူလို႔ လက္ထပ္လိုက္ၾကတယ္၊ မားက က်န္႔က်န္႔ကို ေမြးၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ ဆံုးသြားတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ပါးက က်န္႔က်န္႔ကို ဖခင္လိုတစ္မ်ိဳး မိခင္လိုတစ္မ်ိဳးေမြးခဲ့ရတာပဲ"
ကေလးက ေျပာရင္း သူ၏ဖခင္ကို သတိရလာဟန္ျဖင့္ မ်က္ဝန္းတြင္ မ်က္ရည္မ်ားေဝ့သီလာ၏။
"အဲဒီလိုနဲ႔ က်န္႔က်န္႔ အသက္(16)ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔မွာ ပါးကေျပာတယ္၊ သူ႔ငယ္ရည္းစားနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ၿပီတဲ့၊ လက္ထပ္ပါရေစတဲ့ က်န္႔က်န္႔ဆီမွာ ခြင့္ပန္တယ္၊ လက္ထပ္ရင္ အေမြကိစၥ အ႐ႈပ္အ႐ွင္းျဖစ္လာမွာစိုးလို႔ သူတို႔လက္မထပ္ခင္မွာပဲ က်န္႔က်န္႔ကို ပါးက ရသင့္ရထိုက္တာေတြအားလံုး ခြဲေဝေပးတယ္၊ က်န္႔က်န္႔လည္း ပါးကို သနားတာေၾကာင့္ေရာ မိခင္ေမတၱာကိုပါ ခံစားခ်င္တဲ့အတြက္ ပါးေျပာသလို လက္ခံလိုက္တယ္"
"အဲဒီေတာ့"
ေ႐ွာင္က်န္႔က စကားကို ေမာပန္းဟန္ျဖင့္ ခဏရပ္၏။
"ပါး လက္ထပ္တဲ့အမ်ိဳးသမီးက ဖိန္လီက်ဲရဲ႕မားေပါ့၊ ဖိန္လီက်ဲတို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ အိမ္ေပၚေရာက္လာတယ္၊ ပထမေတာ့ က်န္႔က်န္႔ကို ပ်ာပ်ာသလဲ သားအမိႏွစ္ေယာက္က ဂ႐ုစိုက္ၾကတယ္၊ ေနာက္ေတာ့လည္း သူတို႔ရဲ႕ အက်င့္ဆိုးေပၚလာေတာ့တာပဲ၊ ပါးေ႐ွ႕တစ္မ်ိဳး၊ ေနာက္ကြယ္ တစ္မ်ိဳးေပါ့၊ အဲဒီအထိ ပါးက က်န္႔က်န္႔ကို အေမြကိစၥအားလံုးလႊဲထားၿပီးေၾကာင္း ဖိန္လီက်ဲတို႔ကို အသိမေပးရေသးဘူး၊ ေနာက္ေတာ့ ပါးက ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ၿပီး ဆံုးသြားတယ္၊ အဲဒီေတာ့မွ ေ႐ွ႕ေနက ေရာက္လာတယ္၊ က်န္႔က်န္႔ကလည္း အသက္(18)ႏွစ္ျပည့္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ အေမြေတြအားလံုးလႊဲယူလို႔ရၿပီေပါ့၊ အဲဒီအေၾကာင္းကို သိလိုက္ရတဲ့ ဖိန္လီက်ဲရဲ႕မားဟာ သတိလစ္သြားေတာ့တာပဲ"
ေ႐ွာင္က်န္႔က အတိတ္ကို ျပန္ျမင္လာဟန္ျဖင့္ နာနာက်င္က်င္ ေျပာ၏။
"ေနာက္ေတာ့ က်န္႔က်န္႔ကို အေမြေတြ သူတို႔ထိန္းသိမ္းထားဖို႔ အခ်ိဳသတ္ၿပီး ခဏခဏေျပာတယ္၊ ဒါေပမဲ့ က်န္႔က်န္႔က လက္မခံခဲ့ဘူး၊ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး မေတာ္တဆပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ က်န္႔က်န္႔ကို သတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့တယ္"
ရီေပၚ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ျဖင့္ သူမ်ားသတ္ရန္ ၾကံစည္ျခင္းခံရ႐ွာေသာ ခ်စ္ရသူေလးကို ဂ႐ုဏာသက္စြာ ေငးၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
"ပထမတစ္ခါတုန္းက ဝရန္တာကပန္းအိုး က်န္႔က်န္႔ေခါင္းေပၚ ျပဳတ္က်ေတာ့မလို႔ ကံေကာင္းတယ္ က်န္႔က်န္႔က အေ႐ွာင္ျမန္လို႔၊ ဒုတိယတစ္ခါက ေလွခါးေပၚကေန က်န္႔က်န္႔ဆင္းလာမယ့္ အခ်ိန္မွာ ေခၚက်ေအာင္ တမင္ေခါင္းေလ်ွာ္ရည္ေတြ ေလာင္းခ်ထားတယ္၊ က်န္႔က်န္႔ေလ ေၾကာက္လိုက္တာအရမ္းပဲ၊ အဲဒီေလွကားက မဆင္းမိလို႔ေပါ့ ဦးရယ္"
ကေလးက မ်က္ရည္ေလးအသဲသားျဖင့္ သူ႔ကို ေျပာ႐ွာ၏။
"အဲဒီေန႔ကစၿပီး က်န္႔က်န္႔ အဲဒီအိမ္မွာမေနဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္၊ ပထမေတာ့ က်န္႔က်န္႔ သူတို႔နဲ႔ ညႇိၾကည့္ပါေသးတယ္၊ က်န္တာေတြ အားလံုးယူပါ က်န္႔က်န္႔တို႔ မ်ိဳး႐ိုးစဥ္ဆက္ထိန္းသိမ္းခဲ့တဲ့ အိမ္ႀကီးကို က်န္႔က်န္႔ကို ေပးပါဆိုတာမရဘူးေလ၊ သူတို႔က အိမ္ႀကီးထဲမွာ ဒီထက္မကတန္တဲ့ ပစၥည္းေတြ႐ွိေသးတယ္လို႔ ယံုၾကည္ၿပီး က်န္႔က်န္႔ဆီက အိမ္ကိုပါ အပိုင္ေတာင္းတယ္၊ က်န္႔က်န္႔က အိမ္ကိုေတာ့ လံုးဝမေပးႏိုင္ဘူးလို႔ေျပာလိုက္တယ္"
"ေနာက္ေတာ့ ကေလး အဲဒီအိမ္ထဲက ဘယ္လိုထြက္လာသလဲ"
ရီေပၚ ထိုဇာတ္လမ္းကို စိတ္ဝင္စားစြာ ေမးလိုက္သည္။
"က်န္႔က်န္႔ကို သူတို႔က ေနာက္ပိုင္းမ်က္စိေတာက္ေထာက္ ၾကည့္ေနေတာ့တာပဲ၊ လူတစ္ေယာက္ကလည္း က်န္႔က်န္႔သြားတဲ့ေနရာတိုင္း တေကာက္ေကာက္ပဲ၊ အဲဒါနဲ႔တစ္ေန႔ေတာ့ က်န္႔က်န္႔ ႐ုပ္ဖ်က္ၿပီးျဖစ္သလို အိမ္ထဲကထြက္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီေန႔မွာပဲ ဦးတို႔ကုန္တိုက္ကိုေရာက္ခဲ့ၿပီး ဦးနဲ႔ဆံုခဲ့တာေလ"
"ဪ...ဒါဆို ဟိုတေလာက ျခံထဲကိုကပ္တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္က ကေလးကို သတ္ဖို႔ေပါ့ေနာ္"
"ဟုတ္ပါတယ္ ဦးရယ္"
ေ႐ွာင္က်န္႔ ေခါင္းညိတ္ၿပီး ေလးပင္စြာ ေျပာလိုက္၏။
"ကေလးရယ္ ကေလးရဲ႕ဘဝကလည္း ေရႊဘံုေပၚမွာစံၿပီး မေပ်ာ္ရပါလား"
"ဟုတ္ပါတယ္ ဦး၊ က်န္႔က်န္႔လည္း ဒီျပႆနာေတြ ဘယ္လိုေျဖ႐ွင္းရမွန္းမသိလို႔ ေ႐ွာင္တိမ္းေနတာပါ"
"ေ႐ွာင္တိမ္းေနရံုနဲ႔ ျပႆနာေတြက ၿပီးမယ္တဲ့လား ကေလးရယ္"
"က်န္႔က်န္႔ သိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ က်န္႔က်န္႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းကို စဥ္းစားေနတာပါ"
ရီေပၚ ေကာင္ကေလးကို ေနာက္ခ်င္စိတ္က ႐ုတ္တရက္ ျဖစ္ေပၚလာရသည္။
"အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းက ဦးကို လက္ထပ္လိုက္ေလ"
"သြားပါ ဦးလူလည္"
"ဟုတ္သားပဲ ကေလးဆီက ဦးအေျဖေတာင္းဖို႔ ေမ့ေနတယ္ၾကည့္စမ္း"
တကယ္ေတာ့ ကေလးႏွင့္သူက တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ နားလည္မႈေတြႏွင့္ျဖစ္ေပမယ့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ၾကေသးေပ။ သူ႔စကားေၾကာင့္ ကေလး၏မ်က္ႏွာေလးက ငယ္သြားသည္။
"က်န္႔က်န္႔ ျပႆနာေတြ ေအးသြားေတာ့မွ အေျဖေပးပါ့မယ္ ဦးရယ္၊ ကဲ ဦး ခုတင္ေပၚမွာအိပ္၊ က်န္႔က်န္႔ Sofaေပၚ သြားအိပ္မယ္"
"ဟာ မဟုတ္တာ၊ ကေလးခုတင္ေပၚမွာ စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္ ဦး Sofaေပၚမွာ အိပ္ပါ့မယ္"
ရီေပၚ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္Sofaေပၚတြင္ လွဲခ်လိုက္သည္။
ေ႐ွာင္က်န္႔က ရီေပၚ့ကို မၾကည့္ရဲသည့္အလား ေစာင္းကို ေခါင္းၿမီးျခံလိုက္၏။
ထိုညတြင္ေတာ့ ရီေပၚ အသန္႔စင္ဆံုးႏွလံုးအိမ္ျဖင့္ ေ႐ွာင္က်န္႔ကို ညီေလးတစ္ေယာက္လို သေဘာထားခဲ့သည္။
သူ႔ရဲ႕ခ်စ္စိတ္ေတြကို သူ႔အာရံုထဲ နည္းနည္းေလးမွ ဝင္မလာေအာင္ ထိန္းသိမ္းလ်က္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။
Ep-13
Coming soon❤💚
ေပါ့သြားတယ္😁😁
ချစ်ခြင်း၏စီးဆင်းရာ Ep-12
Unicode
ခြေသံတရှပ်ရှပ်ကြောင့် ရီပေါ် အိပ်နေရာမှ လန့်နိုးလာရသည်။
နိုးနိုးချင်း သူ အရင်စဉ်းစားမိသည်က ကျန့်ကျန့်အကြောင်း ဖြစ်သည်။
ကျန့်ကျန့် ဘာများဖြစ်နေပြီလဲဆိုသည့် စိုးရိမ်မှုကြောင့် သူ အိပ်နေရာမှ ဝုန်းခနဲ ထထိုင်လိုက်၏။ ပြီးနောက် တံခါးနားသြား၍ မှန်ဘီလူးအပေါက်မှ ကြည့်လိုက်သည်။
ဟင်.....
ဟိုနေကာမျက်မှန်နဲ့လူရယ် သူ့အဖော်နောက်တစ်ယောက်ရယ်ပါလား.....
ပူပန်မှုက သူ့ရင်ကို အလုံးအရင်းထိုးနက်နေလေသည်။ ထို့ကြောင့် အပေါ်ဝတ်အကျႌကို ခပ်သုတ်သုတ်ဝတ်ပြီး အခန်းထဲရှိ Telephoneမွ ဧည့်ကြိုကိုအရင်ဖုန်းဆက်၊ ဧည့်ကြိုကနေမှ ကျန့်ကျန့်ဆီ ဖုန်းခေါ်ခိုင်းလိုက်သည်။
"ကျန့်ကျန့်"
"Hello"
ခဏအကြာ အိပ်ချင်မူးတူးသံလေးဖြင့် ကျန့်ကျန့်က ဖုန်းလာကိုင်သည်။ သူ ကောင်ကလေး အိပ်ပျော်နေသည်ကို နှောင့်ယှက်လိုက်ရ၍ စိတ်ထဲမကောင်းချေ။ သို့သော် မတတ်နိုင်။ အန္တရာယ်က အရေးကြီးလေသည်။
"ကေလးလား ကိုယ်ပါ"
"ပြောလေ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ၊ ကျန့်ကျန့်က အိပ်ပျော်နေတာ ဖုန်းလာလို့ လန့်သွားတာပဲ"
ကလေးရဲ့ ခပ်ချွဲချွဲအသံလေးက သူ့ရင်ကို ထိရှစေ၏။ ကေလး တစ်ခုခုဖြစ်သွားလျှင် သူ နှလုံးသွေးရပ်သွားနိုင်သည်ထိအောင်ပင် ဒီကောင်ကလေးကို ချစ်ပါသည်။ တစ်ဘက်မှ ကေလးက သူ့ရဲ့နှုတ်ဆိတ်နေမှုကို မကျေနပ်ဟန်ဖြင့်.....
"ပြောလေဗျာ ပြောစရာရှိရင် ကျန့်ကျန့် ဖုန်းချလိုက်တော့မယ် အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ"
"နေဦး၊ ဖုန်းမချလိုက်နဲ့ဦးနော် ကေလး ကိုယ်ပြောမယ်၊ အရေးကြီးလို့ပါ ကေလး မကြောက်နဲ့နော်"
"ဘာလဲဟင်၊ ဘာလဲ"
ရှောင်ကျန့် မျက်လုံးကျယ်သွားရသည်။
"ဒီလို ကျန့်ကျန့်၊ ကိုယ်တို့တွေ့ခဲ့တဲ့ နေကာမျက်မှန်အနက်လူနဲ့ အဖော်တစ်ယောက် ကိုယ်တို့အခန်းရှေ့က ဖြတ်လျှောက်နေတယ် သုံးခေါက်လောက်ရှိပြီ၊ အဲဒါ ကျန့်ကျန့် တစ်ခုခုဖြစ်မှာစိုးလို့ ပြီးတော့ ကိုယ်တို့ ဒီHotelက အခုထြက္သြားမလား၊ မနက်မိုးလင်းတဲ့အထိ ဒီအတိုင်းနေမလား ကျန့်ကျန့် သေဘာပဲ"
"ကျန့်ကျန့် မသိဘူး၊ ကျန့်ကျန့် ကြောက်တယ်၊ ဦး ကျန့်ကျန့်တစ်ယောက်တည်း အခန်းထဲမှာ မေနရဲဘူး၊ အခန်းတံခါးလည်း မဖွင့်ရဲတော့ဘူး"
ကျန့်ကျန့်က သူ့ကို ကြောက်လန့်တကြားဖြင့် ပြော၏။ ထိုအခါ သူက ပြန်၍ ကောင်ကလေးကို နှစ်သိမ့်ရပြန်သည်။
"ကျန့်ကျန့်ကလည်းကွာ အဲလောက်ကြီး ကြောက်မနေပါနဲ့၊ ကိုယ် ဒီဘက်အခန်းထဲမှာရှိတာပဲ၊ ကဲ အခု ဘာလုပ်ပေးရမလဲပြော ကျန့်ကျန့်ပြောတဲ့အတိုင်း ကိုယ်လုပ်ပေးမယ်"
သူ ကောင်ကလေးကို နူးညံ့ညင်သာစွာ ပြောလိုက်၏။ ကောင်ကလေးက ထူထူပူပူဖြစ်သွားဟန် တူသည်၊
"မသိဘူး ကျန့်ကျန့်ကြောက်တယ်၊ ကျန့်ကျန့်နဲ့ အတူနေပေးပါ ဦးရယ်၊ ပြီးတော့ သူတို့ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးဝင်လာရင် ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"ခက်တော့တာပဲ ခဏေလး ကိုယ် အပြင်ကိုကြည့်လိုက်ဦးမယ်၊ ဟိုလူတွေ မရှိတော့ရင် ကလေးအခန်းထဲကို ကူးခဲ့မယ်၊ ကိုယ့်ကို ယုံတယ်မဟုတ်လား"
"ဟာ...ဦးကလည်း အေရးထဲ ဦးနဲ့ကျန့်ကျန့်က တစ်အိမ်တည်းအတူနေလာတာ ဘာလို့မယုံရမှာလဲလို့၊ ပြီးတော့ ကျန့်ကျန့်က ယောကျာ်းလေး"
"ကောင်းပြီ ဖုန်းကိုင်ထားနော်"
ကလေး၏ယုံကြည်မှုက သူ့အတွက် ရဲရင့်မှုကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ အပြင်ဘက်စင်္ကြန်တွင် ထိုလူမ်ားကို မတွေ့ရတော့ချေ။
"ကဲ ကေလး ကိုယ်အခုအဲဒီဘက်အခန်းကို ကူးလာခဲ့တော့မယ်နော်၊ တံခါးကို ဦး သုံးချက်ခေါက်မယ် အဲဒီတော့မှ ဖွင့်ပေး၊ မဖွင့်ပေးခင် မှန်ဘီလူးပေါက်က ချောင်းကြည့်လိုက်ဦးနော်"
"ဖြစ်ပါ့မလား ဦး၊ တော်ကြာ ဦးကို ဟိုလူတွေ ချောင်းရိုက်နေဦးမယ်"
"ရပါတယ် ကလေးရဲ့၊ ဦး သတိထားပါ့မယ်"
ကလေးရဲ့ ပူပန်မှုလေးကြောင့် သူ စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသည့်ကြားမှပင် ပြုံးမိလိုက်၏။ သူ၏ အခန်းထဲမှ ဓာတ်မီးကိုယူလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အခန်းတံခါးကို သတိနှင့်ဖွင့်လိုက်သည်။ အပြင်ဘက်တွင် တစ်ယောက်မှ ရှိမနေချေ။
ကလေးအခန်းရှေ့ကိုသွားပြီး တံခါးကို သုံးချက်ဆင့်၍သွက်သွက်ခေါက်လိုက်သည်။ ဖြူဖပ်ဖြူရော် အထိတ်တလန့်မျက်လုံးများဖြင့် ကေလးက တံခါးလာဖွင့်၏။
"ဦး မြန်မြန်ဝင်"
"အေးပါကွာ"
သူ မြန်မြန်ဝင်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်တော့မှ ကောင်ကလေးက စိတ်အေးသွားပုံရသည်။
"ကျန့်ကျန့်ဖြင့် ကြောက်လိုက်တာ ဦးရယ်၊ ကျန့်ကျန့် တံခါးဖွင့်လိုက်ရင် ဦးမဟုတ်ဘဲ တခြားလူတွေဆိုရင်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ကျန့်ကျန့် တစ်ကိုယ်လုံးတုန်နေတာ"
"အေးပါကွာ မကြောက်နဲ့တော့ ကေလး၊ အခု ဦးရောက်လာပြီပဲ ဦးကို ယုံကြည်စိတ်ချစွာအိပ်ပါ၊ ကေလးကို လက်ဖျားနဲ့တောင်မထိဘူးနော်"
ကောင်ကလေးက မျက်လုံးပြူးဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြ၏။
"ကျန့်ကျန့် အိပ်လို့ရမယ်တောင် မထင်တော့ပါဘူး ဦးရယ်၊ သူတို့ အဲလိုပဲ ကျန့်ကျန့်ကို အသေသတ်ချင်နေကြတာ"
"ကဲ၊ ဦးကို အဲဒီအဖြစ်အပျက်တွေ သေချာရှင်းပြပါဦး၊ ဘာတွေဖြစ်တာလဲ ကေလးကေရာ သက်ဆိုင်ရာကို မတိုင်ဘူးလား"
"ဘယ်လိုလုပ်တိုင်လို့ရမှာလဲ ဦးရယ်၊ ကျန့်ကျန့်မှာ သက်သေအထောက်အထားမှ မရှိတာ၊ ကျန့်ကျန့် ဒီလိုပြောနေရတာလဲ အခုမွ မဟုတ္ဘူး၊ ပါပါး ဆုံးပြီးကတည်းကပါပဲ"
ရှောင်ကျန့် သူ့နောက်ကြောင်းကို ပြန်၍ ပြောပြ၏။
"ပါးက အရမ်းချမ်းသာတယ်၊ မျိုးရိုးစဉ်ဆက်လိုက်ဆိုပါတော့ မားတို့မိသားစုလည်း ချမ်းသာပါတယ်၊ အဲလိုနဲ့ ပါးနဲ့မားကို လူကြီးတွေက သဘောတူလို့ လက်ထပ်လိုက်ကြတယ်၊ မားက ကျန့်ကျန့်ကို မွေးပြီးပြီးချင်းပဲ ဆုံးသွားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ပါးက ကျန့်ကျန့်ကို ဖခင်လိုတစ်မျိုး မိခင်လိုတစ်မျိုးမွေးခဲ့ရတာပဲ"
ကေလးက ပြောရင်း သူ၏ဖခင်ကို သတိရလာဟန်ဖြင့် မျက်ဝန်းတွင် မျက်ရည်များဝေ့သီလာ၏။
"အဲဒီလိုနဲ့ ကျန့်ကျန့် အသက်(16)နှစ်ပြည့်တဲ့နေ့မှာ ပါးကပြောတယ်၊ သူ့ငယ်ရည်းစားနဲ့ ပြန်တွေ့ပြီတဲ့၊ လက်ထပ်ပါရစေတဲ့ ကျန့်ကျန့်ဆီမှာ ခွင့်ပန်တယ်၊ လက်ထပ်ရင် အမွေကိစ္စ အရှုပ်အရှင်းဖြစ်လာမှာစိုးလို့ သူတို့လက်မထပ်ခင်မှာပဲ ကျန့်ကျန့်ကို ပါးက ရသင့်ရထိုက်တာတွေအားလုံး ခွဲဝေပေးတယ်၊ ကျန့်ကျန့်လည်း ပါးကို သနားတာကြောင့်ရော မိခင်မေတ္တာကိုပါ ခံစားချင်တဲ့အတွက် ပါးပြောသလို လက်ခံလိုက်တယ်"
"အဲဒီတော့"
ရှောင်ကျန့်က စကားကို မောပန်းဟန်ဖြင့် ခဏရပ်၏။
"ပါး လက်ထပ်တဲ့အမျိုးသမီးက ဖိန်လီကျဲရဲ့မားပေါ့၊ ဖိန်လီကျဲတို့သားအမိနှစ်ယောက် အိမ်ပေါ်ရောက်လာတယ်၊ ပထမေတာ့ ကျန့်ကျန့်ကို ပ်ာပ်ာသလဲ သားအမိနှစ်ယောက်က ဂရုစိုက်ကြတယ်၊ နောက်တော့လည်း သူတို့ရဲ့ အကျင့်ဆိုးပေါ်လာတော့တာပဲ၊ ပါးရှေ့တစ်မျိုး၊ နောက်ကွယ် တစ်မျိုးပေါ့၊ အဲဒီအထိ ပါးက ကျန့်ကျန့်ကို အမွေကိစ္စအားလုံးလွှဲထားပြီးကြောင်း ဖိန်လီကျဲတို့ကို အသိမေပးရေသးဘူး၊ နောက်တော့ ပါးက ဦးနှောက်သွေးကြောပြတ်ပြီး ဆုံးသွားတယ်၊ အဲဒီတော့မှ ရှေ့နေက ရောက်လာတယ်၊ ကျန့်ကျန့်ကလည်း အသက်(18)နှစ်ပြည့်ပြီးပြီဆိုတော့ အမွေတွေအားလုံးလွှဲယူလို့ရပြီပေါ့၊ အဲဒီအကြောင်းကို သိလိုက်ရတဲ့ ဖိန်လီကျဲရဲ့မားဟာ သတိလစ်သွားတော့တာပဲ"
ရှောင်ကျန့်က အတိတ္ကို ပြန်မြင်လာဟန်ဖြင့် နာနာကျင်ကျင် ပြော၏။
"နောက်တော့ ကျန့်ကျန့်ကို အေမြေတြ သူတို့ထိန်းသိမ်းထားဖို့ အချိုသတ်ပြီး ခဏခဏပြောတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျန့်ကျန့်က လက်မခံခဲ့ဘူး၊ အဲဒီအချိန်ကစပြီး မတော်တဆပုံစံမျိုးနဲ့ ကျန့်ကျန့်ကို သတ်ဖို့ကြိုးစားတော့တယ်"
ရီပေါ် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်ဖြင့် သူများသတ်ရန် ကြံစည်ခြင်းခံရရှာသော ချစ်ရသူလေးကို ဂရုဏာသက်စွာ ငေးကြည့်နေမိတော့သည်။
"ပထမတစ်ခါတုန်းက ဝရန်တာကပန်းအိုး ကျန့်ကျန့်ခေါင်းပေါ် ပြုတ်ကျတော့မလို့ ကံကောင်းတယ် ကျန့်ကျန့်က အရှောင်မြန်လို့၊ ဒုတိယတစ်ခါက လှေခါးပေါ်ကနေ ကျန့်ကျန့်ဆင်းလာမယ့် အချိန်မှာ ခေါ်ကျအောင် တမင်ခေါင်းလျှော်ရည်တွေ လောင်းချထားတယ်၊ ကျန့်ကျန့်လေ ကြောက်လိုက်တာအရမ်းပဲ၊ အဲဒီလှေကားက မဆင်းမိလို့ပေါ့ ဦးရယ်"
ကေလးက မျက်ရည်လေးအသဲသားဖြင့် သူ့ကို ပြောရှာ၏။
"အဲဒီနေ့ကစပြီး ကျန့်ကျန့် အဲဒီအိမ်မှာမနေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊ ပထမေတာ့ ကျန့်ကျန့် သူတို့နဲ့ ညှိကြည့်ပါသေးတယ်၊ ကျန်တာတွေ အားလုံးယူပါ ကျန့်ကျန့်တို့ မျိုးရိုးစဉ်ဆက်ထိန်းသိမ်းခဲ့တဲ့ အိမ်ကြီးကို ကျန့်ကျန့်ကို ပေးပါဆိုတာမရဘူးလေ၊ သူတို့က အိမ်ကြီးထဲမှာ ဒီထက်မကတန်တဲ့ ပစ္စည်းတွေရှိသေးတယ်လို့ ယုံကြည်ပြီး ကျန့်ကျန့်ဆီက အိမ္ကိုပါ အပိုင်တောင်းတယ်၊ ကျန့်ကျန့်က အိမ်ကိုတော့ လုံးဝမပေးနိုင်ဘူးလို့ပြောလိုက်တယ်"
"နောက်တော့ ကေလး အဲဒီအိမ်ထဲက ဘယ္လိုထြက္လာသလဲ"
ရီပေါ် ထိုဇာတ်လမ်းကို စိတ်ဝင်စားစွာ မေးလိုက်သည်။
"ကျန့်ကျန့်ကို သူတို့က နောက်ပိုင်းမျက်စိတောက်ထောက် ကြည့်နေတော့တာပဲ၊ လူတစ်ယောက်ကလည်း ကျန့်ကျန့်သွားတဲ့နေရာတိုင်း တကောက်ကောက်ပဲ၊ အဲဒါနဲ့တစ်နေ့တော့ ကျန့်ကျန့် ရုပ်ဖျက်ပြီးဖြစ်သလို အိမ်ထဲကထွက်ခဲ့တယ်၊ အဲဒီနေ့မှာပဲ ဦးတို့ကုန်တိုက်ကိုရောက်ခဲ့ပြီး ဦးနဲ့ဆုံခဲ့တာလေ"
"ဪ...ဒါဆို ဟိုတေလာက ခြံထဲကိုကပ်တဲ့ လူနှစ်ယောက်က ကေလးကို သတ်ဖို့ပေါ့နော်"
"ဟုတ်ပါတယ် ဦးရယ်"
ရှောင်ကျန့် ခေါင်းညိတ်ပြီး လေးပင်စွာ ပြောလိုက်၏။
"ကလေးရယ် ကလေးရဲ့ဘဝကလည်း ရွှေဘုံပေါ်မှာစံပြီး မေပ်ာ္ရပါလား"
"ဟုတ်ပါတယ် ဦး၊ ကျန့်ကျန့်လည်း ဒီပြဿနာတွေ ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမှန်းမသိလို့ ရှောင်တိမ်းနေတာပါ"
"ရှောင်တိမ်းနေရုံနဲ့ ပြဿနာတွေက ပြီးမယ်တဲ့လား ကလေးရယ်"
"ကျန့်ကျန့် သိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျန့်ကျန့်အတွက် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းကို စဉ်းစားနေတာပါ"
ရီပေါ် ကောင်ကလေးကို နောက်ချင်စိတ်က ရုတ်တရက် ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။
"အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းက ဦးကို လက်ထပ်လိုက်လေ"
"သြားပါ ဦးလူလည်"
"ဟုတ္သားပဲ ကေလးဆီက ဦးအဖြေတောင်းဖို့ မေ့နေတယ်ကြည့်စမ်း"
တကယ်တော့ ကလေးနှင့်သူက တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နားလည်မှုတွေနှင့်ဖြစ်ပေမယ့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ချစ်သူတွေ မဖြစ်ကြသေးပေ။ သူ့စကားကြောင့် ကလေး၏မျက်နှာလေးက ငယ်သွားသည်။
"ကျန့်ကျန့် ပြဿနာတွေ အေးသွားတော့မှ အဖြေပေးပါ့မယ် ဦးရယ်၊ ကဲ ဦး ခုတင်ပေါ်မှာအိပ်၊ ကျန့်ကျန့် Sofaပေါ် သွားအိပ်မယ်"
"ဟာ မဟုတ္တာ၊ ကလေးခုတင်ပေါ်မှာ စိတ်ချလက်ချအိပ် ဦး Sofaပေါ်မှာ အိပ်ပါ့မယ်"
ရီပေါ် နှစ်ယောက်ထိုင်Sofaပေါ်တွင် လှဲချလိုက်သည်။
ရှောင်ကျန့်က ရီပေါ့်ကို မကြည့်ရဲသည့်အလား စောင်းကို ခေါင်းမြီးခြံလိုက်၏။
ထိုညတွင်တော့ ရီပေါ် အသန့်စင်ဆုံးနှလုံးအိမ်ဖြင့် ရှောင်ကျန့်ကို ညီလေးတစ်ယောက်လို သဘောထားခဲ့သည်။
သူ့ရဲ့ချစ်စိတ်တွေကို သူ့အာရုံထဲ နည်းနည်းလေးမှ ဝင်မလာအောင် ထိန်းသိမ်းလျက် အိပ်ပျော်သွားလေသည်။
Ep-13
Coming soon❤💚
ပေါ့သွားတယ်😁😁