ESA7
"Kala Theo siguro..." I answered as I continue combing his hair with my fingers.
It was a lazy morning for both of us. Nakaupo ako sa kama at nakasandal sa headboard. Nakahiga naman si Heze habang nakaunan saaking hita. He was busy playing something on his phone while talking to me.
Actually, pumunta siya rito para sunduin ako at sabay kaming bumaba ngunit noong mahiga siya sa kama ay tumanggi na siya sa pag alis. Kaya nandito pa din kami hanggang ngayon.
"That's nice, it's a pretty good company."
Tumango ako at ngumuso. Actually, I haven't thought about it still. Ngayon lang na tinanong niya kung saan akomag a-apply ng apprenticeship, sumagi ito sa utak ko. Kailangan ko na talaga iyong pag isipan.
Del Real Construction is already a well-established firm. It's popular and well trusted. Hindi ko alam kung bakit sumulpot sa utak niyang tanungin ako sa kung saan ko gustong magtrabaho dahil kung tutuusin, medyo malayo pa 'yon sa katotohanan! Nagpa-isip din tuloy ako!
"Stick to Theo and Rash." aniya.
Ngumuso ako at tumigil sa pagsusuklay ng kanyang buhok. Sure akong si Theo, didiretso talaga 'yon sa kompanya nila. Pero kay Rash, ewan ko lang kung may balak ba silang dalawang maghiwalay.
"Gusto ko sa Del Real."
It's good to have a company because it will be more bearable. However, I feel challenged to try and be independent so that I can learn more.
"Mas maganda kung may kasama ka."
I nodded at him.
"I'll think about it."
May oras pa naman siguro ako para makapag isip ng malalim at magdesisyon. Marami rin namang mga firm pa na maari kong pasukan.
"I'm sure you'll do well, though." simple at walang duda niyang sabi. Napanguso ako dahil doon. He's more confident in me than I do in myself.
Agad akong bumaling sa kanya noong ibaba niya ang cellphone niya at hinanap ang mata ko.
"What do you wanna do for today?"
Nag isip ako. It's our last day. Mamayang gabi ay babyahe na kami pabalik ng syudad. It's sad but I know we can't stay longer.
"I want to build a sandcastle."
Napangiti ako sa pambata kong ideya. Really Santh, huh?
"Okay, do you need your triangles and t-square? Ruler?"
I glared at him and smack his arm. He chuckled and caught my hand.
"Sandcastle kasi!"
"Malay mo kailangan mo ding iplano." natatawa niyang saad.
"Saya ka?" inis kong tanong.
He smirked at me and gave me a thumbs up.
"Super po."
Napatingin kami parehas sa pinto noong may kumatok. Hindi pa kami nakakabawi sa pagtataka ay agad na itong nagbukas. Hindi iyon nakalock dahil pumasok si Heze kanina.
"Santh, nakita mo ba si－" natigilan si Nanay Luz sa pagtatanong noong makita niya si Heze na nakahiga saaking hita. Napangiti siya.
"Ano po iyon, Nay?" tanong ko.
Umalis si Heze sa pagkakahiga saakin at umupo.
"Akala ko ay umalis ka, nandito ka lang pala." nakangiting sabi ni Nanay Luz kay Heze.
The man beside me scratch his head.
"Namiss ko agad, Nay."
Agad kong hinampas si Heze habang tumawa naman si Nanay Luz. Mukhang tuwang tuwa siya sa nakikita niya.
"Sya, kumain na kayo sa baba."
Nahihiya akong tumango. Nagpaalam si Nanay Luz sa amin bago siya umalis.
"Sinundo pa tuloy tayo!" saad ko habang pababa na kami.
"Sabi ko kasi sayo bumaba na tayo eh."
Tumaas ang kilay ko sa kanya.
"Ako pa huh?"
"Bakit? Ako ba dapat?" he said playing innocent.
Ngumiwi ako at umirap.
"Bili ka kausap mo."
Patuloy niya akong inaasar habang nakain kami. Kaming dalawa nalang sa hapag kainan dahil nauna na sila Nanay Luz. Sa tagal naming bumaba, buti nalang at hindi nila kami hinintay kung hindi magugutom lang sila.
Umakyat ako sa kwarto upang maligo at magbihis. I wore a simple crop top hanging blouse and short. Hindi naman ako maliligo sa dagat kaya ayos na ito.
Noong bumaba ako ay wala pa si Heze kaya naman umupo muna ako sa sala upang hintayin siya.
Saktong pag upo ko ay saka namang pagpasok ni Led. Ngumiti ako noong mapagtanto kong nakatingin siya saakin. He smiled back.
"Ate, architecture ang course mo diba?"
It feels like he was dying to ask me that since then. Hindi lang siya nagkakaroon ng tyansa.
"Yup, why? Gusto mo din ba itake?" nakangiti kong tanong.
His eyes lit up and walk towards me. Umupo siya sa single seater na couch sa gilid ng inuupuan kong mahaba.
"Nag iisip pa ako kung Engineering o Architecture. Ano bang mas maganda, te?"
Napakamot ako ng ulo. Hindi ko alam ang sasabihin ko dahil syempre, bias ako sa course ko. At hindi rin naman ako nag-engineering para magbigay ng pagkukumpara. I just know some about it but not the details.
"Both are great courses. Pero para saakin noong nagdedesisyon din ako sa bagay na iyan, I asked myself. What do you want to do? Do you wanna draw? Or do you wanna build?"
My choice was to draw. It will always be a dream for me to see how the things I've imagine in my mind became real and solid. Iyong mga dinesenyo ng utak ko upang makabuo ng isang buong produkto.
"Paano pag pareho?"
I look at him amazed. Ngumiti ako sa kanya at tumango. This kid got high dreams.
"There are a lot of spaces for our dreams." sagot ko nalang. "No one's limiting you to try."
Ilang sandaling nagtagal ang kanyang tingin saakin. Napansin ko ang pamumula ng kanyang mukha. It's cute.
"Ilang taon ka na ba?" tanong ko.
"18, Ate. Graduating na sa Senior High."
My mouth formed an 'o' and I nodded.
"Sabay pala tayong ga-graduate." masaya kong ani sa kanya.
Mukhang napagtanto niya rin iyon kaya napatawa siya. I laugh with him.
"Oo nga! Ate, balik kayo dito ni Kuya kapag graduation ko, ah?"
"We'll see if we can do that."
Napalingon ako sa nagsalita. Nakita ko ang papalapit na si Heze saaming direksyon. He is wearing a black board short and a sando shirt.
Nakataas ang kilay niya saakin habang naglalakad. Tumayo siya sa likod ng couch kung saan ako nakaupo, sa eksaktong tapat ko.
Ano? Bat ganto ito makatingin?
"Sige, Kuya. Aasahan ko iyan." mukhang masyadong masaya si Led para mapansin ang mood ng Kuya niya.
I nodded at him while smiling.
"Led, anak!" tawag ni Nanay Luz mula sa kusina.
Nagkamot ng ulo si Led at tinuro ang direksyon noon. "Excuse po."
Tumayo agad ako noong umalis siya. Hinarap ko si Heze na pinapanood ako.
"Let's go!"
He sighed and nodded.
Habang naglalakad kami ay kinukwento ko sa kanya ang pinag usapan namin ni Led. We stop at at particular part of the beach and sat in the sand. Hindi ko alam kung paano kami nagdesisyon na dito tumigil. Basta sabay kaming huminto at umupo.
"How about you? Ayaw mo bang maging Architect-Engineer?" tanong niya saakin.
Nagkibit balikat ako.
"I'll give it to future." sagot ko sa kanya.
Kung ano man ang mangyari, sigurado naman akong pag iisipan ko iyon ng mabuti. Sana.
"Magsimula na tayo!" putol ko sa seryoso naming usapan.
I played the sand in my hand. Now, what do we do with this?
"Marunong ka?" tanong ko kay Heze.
Kumunot ang noo niya. "Ikaw gagawa diba?"
I glared at him.
"Tayo!"
Ngumiwi siya. "Gusto mo gumawa, hindi ka pala marunong?"
"Kapag hindi marunong, bawal na?"
"Sinabi ko bang bawal?" bwelta niya.
"Parang ganon na din iyon!"
"Pero hindi ko sinabi!"
Sinubukan naming gumawa ngunit bumabagsak iyon. I remember, hindi ba may ginagamit sila para makagawa ng mga castles?
"Heze!" Naiinis kong saad at sinipa ang tumpok ng buhangin.
"Mas sinira mo oh!" sigaw niya.
"Nakakainis kasi!"
"Tsk." he said while he's fidgeting on his phone.
"Huy, wag ka muna mag phone!"
Inis niya akong nilingon at binigay saakin ang cellphone niya. I stared at it for a while before getting it from him.
It says, How to make perfect sandcastles.
Fuck. Seriously?
Napakurap ang aking mata noong mabasa iyong naroon.
"Hala, kailangan pala ng tubig?"
It says the sand shall not be dried! Kaya pala palaging wala kaming napo-form!
"You're so stupid!" sisi ko kay Heze.
"Ako pa huh? Ako nga ang naka isip magsearch!"
"Ang tagal mo mag isip!"
Tumayo ako kaya sumabay siya. Lumipat kami ng lugar na mas lumapit sa dagat para mas madaling nakakuha ng tubig.
"We need a long-handled, lightweight shovel, buckets, and carving tools." Basa niya sa kanyang cellphone. He stared at it puzzled. "How the heck do we get that?"
Tumawa ako.
"We don't need that!" I raised both of my hands. "We just need this!"
"Step 1, mound up a big pile of sand..."
"Okay!"
Nagtulong kami sa pag iipon noon. It's a good thing we're near the shore dahil madali lang ang tubig.
"Stabilize.." he read the guide on the internet. "Then step 3, pack and shape."
I chuckled and we followed the steps in there. Halos mafrustrate ako kapag natutumba ang ginagawa namin o kaya naman nagigiba. Heze helped me form it again and again.
"Let's build you a tower..." Heze said.
I smiled and nodded.
"We did it!" masaya kong sabi at tumayo ng mabilis para makita iyon ng buo.
"Ouch." mahina kong daing dahil sumakit ang aking likod at nangangalay din ang aking tuhod. Kanina pa kasi ako kami gumagawa.
"Are you okay?" tanong agad ni Heze.
I smiled and nodded. Binigyan ko siya ng thumbs up.
Pinagmasdan ko ang aming maliit na castle. It has two towers in both end. May malawak at mahabang hagdan para makarating sa pinaka entrance. May dalawang hagdan pa sa magkabilang gilid ng towers bukod sa nasa gitna. I just used my hand to put a little details to the wall. It looks cute and small!
"Hoy!" sigaw ko noong sinulat ni Heze ang kanyang pangalan sa ibaba ng sand castle.
"What? Akin to."
"Akin din!"
"Edi magsulat ka din. Mang aaway ka nanaman eh." pilit niyang ginagawang nagtatampo ang kanyang boses pero di siya nagtagumpay.
Hinila ko ang kanyang buhok noong tumawa siya. Nilagay ko ang aking pangalan katabi ng sa kanya bago ko hinayaang siyang kunan iyon ng picture.
"It looks nice."
"Ako pa!" Pagmamayabang ko.
He smirked and just nodded. "Yeah, ikaw pa. "
We stayed a little until the sun already hurts our skin. Bumalik kami sa bahay at pinalipas ang mga oras na nag uusap at nagkukulitan lang habang nakatambay kami sa kanila patio.
Noong mag- alas kwatro ay inaya niya akong maligo sa swimming pool. Umakyat kami sa sarili naming kwarto para maghanda. Nagpalit ako ng damit at nagsuot ng bikini bago ako bumaba.
Nauna ako sa swimming pool kaya hindi ko na siya hinintay pa. I tested the water first before actually getting in.
When Heze came, agad niyang tinaggal ang kanyang suot na sando at mabilis na tumalon sa pool. I laugh as I watch him swim, going to me. Umahon siya noong narating na niya ang aking unahan.
"Kanina ka pa?"
I shook my head.
"Kakadating ko lang din." I answered like we've been away from each other and we just met today when in fact, only 30 minutes passed, and here we are again.
Nag kanya kanya muna kaming langgoy bago kami nagdesisyon na magpaunahan.
Sumimangot ako noong pag ahon ko ay nakangisi naroon na siya sa dulo at nakangisi.
"You lose three times!"
"Syempre, mas matangkad ka eh!" reklamo ko.
"Pinauna na nga kita nung huling beses eh. Weak ka pala eh!"
Hinampas ko ang kanyang dibdib.
"It's unfair! You got longer and bigger limbs!"
"Wala, weak! Weak!"
"Epal ka." sabi ko nalang.
Noong sumapit ang alas singko ay pumwesto kami sa dulo ng swimming pool kung nasaan ang dagat. He is really persistent in showing me the sunset.
"Cute to oh." I said. Hawak ko ang kanyang cellphone at tinitignan ang sand castle na kinuhanan niya ng picture.
"I'm gonna post it in IG." I said while I am busy sharing the picture to my phone.
"Huy, accept mo!" tawag ko dahil abala siya sa phone ko. Hindi niya ako nilingon pero inaaccept niya ang picture na pinasa ko. He's busy with my messenger. I didn't mind it, though.
Binalik ko ang kanyang phone sa kanya at binawi ang akin.
"You'll post it?" tanong niya noong makita ang ginagawa ko.
"Bingi lang?"
Sumimangot siya at nagtipa rin sa kanyang cellphone. Sinilip ko iyon at nakita ko na ipopost niya rin ang picture.
"Gaya-gaya!" asar ko.
"Anong icacaption ko?" tanong niya.
"Pangalan ko." wala sa loob kong sagot sa kanya dahil nag tatype ako ng caption.
I wrote: Last step, name it.
Tama naman diba? The last step we did is placing our names in it!
Noong matapos kong magpost ay agad kong nakita ang post ko. I smiled. Cute! Nanlaki ang mata ko noong makita ang kasunod.
heze.kiah: Chrysanthe
"Hoy!" Agad kong batok sa kanya. He groaned.
"Ano? Sinunod kita!"
"Baguhin mo!"
He put his phone down on the ground. "Ayos nga. It's like answering your caption." nakangisi siyang mapaghinala.
"Hoy, hindi yon ganon!" tanggi ko.
Feeling ko iniisip niyang sinabi ko iyon para magkadugtong ang captions namin!
"Weh?" he teased. "Naiintindihan ko naman, babe."
"Hezekiah Kingston!" inis kong sigaw pero lumubog na siya sa tubig at lumangoy.
Malakas akong nagbuntong hininga sa inis. Tumaas ang aking tingin sa dagat at natulala agad ako sa nakita kong nangyayari.
Oh my God!
The beautiful and luminous shade of orange and yellow reigned the sky as the sun with it's glorifying form and radiance started to kiss the surface of the sea. Nature has indeed its own way of celebrating beauty and existence.
Naramdaman ko ang paglapat ng kamay ni Heze saaking bewang habang patuloy pa din ako sa panonood ng nasaaking harapan. It is the best sunset I experience. It's making me wanna stay in this moment.
"I told you, it's amazing." rinig kong bulong niya saaking tenga.
Tumango ako at hindi sumagot. I'm still at awe.
"Breathe, baby."
Pinikit ko ang mata ko kasabay ng pagtulo ng luha saaking mata.
But different from before, it wasn't tears of pain because I can feel my heart light and free.
I suddenly feel...okay.
"Someday, the world will see how bright you shine. Don't lose it, Santh. "
Tumango ako ako at pinunasan ang aking luha. Umikot ako sa upang humarap sa kanya.
"I won't..." I promised him.
As long as you stay, Hezekiah. I will always find my shine back.
"You... you will be with me, right?"
He chuckled and nodded. He brushed his fingers to comb my hair.
"I will always come after you," he said touching my face a bit with the back of his hand. "Remember? I belong to you, baby..."
Halos mapaiyak ako noong magtama ang aming mga mata. He was facing the sea while I'm facing him. His eyes reflected the vibrant sky and the blazing sun. It was more beautiful now that I'm watching the sunset in his eyes.
I never know such beauty and peace can exist like this. Isang bagay na nais kong ipagdamot at ako lang ang makakakita.
It felt like home.
"Only to you..." I heard him whisper like a sincere vow.
The cage opened and in an instance, the emotions I've kept became overflowing and screaming. I was drowning in all of it. Kadugtog ng aking naghuhumiyaw na mga emosyon ay ang takot, pagkawasak at sakit.
So before he can take a step closer to me, I step away.
Again.