Elime telefonumu alırken mesajlaşmak için Devrim'e tıkladım. Onunla sadece akşamları konuştuğumu fark etmiştim. Gün içinde de yazışmam daha iyi olacaktı.
Bilinmeyen numara: Tencere kapak misaliyiiiiz bu hayatta
Devrim: Sen başla ben tamaamlarım ardına bakma
Bilinmeyen numara: Aferin, tamamlamasan puan kıracaktım
Devrim: Puanlama sistemiyle mi ilerliyoruz?
Bilinmeyen numara: Ne sandın
Bilinmeyen numara: Dönem sonu sınavlarına iyi hazırlan
Bilinmeyen numara: Sene tekrarı yapmak istemezsin
Devrim: Son bir kaç ayı baştan alabiliriz
Bilinmeyen numara: Sebep?
Devrim: Hoşuma gitti
Bilinmeyen numara: Demek öyle
Devrim: Ya şu şarkıyı ağzıma taktın
Devrim: Artık tüm gün Ferda'ya bunu söylerim
Bilinmeyen numara: İşte bu üzdü
Bilinmeyen numara: Bari benden aldığın şarkıyı söylemeseydin zalım
Devrim: Ferda'yı niye sormadın
Bilinmeyen numara: Tahmin ettim herhalde doktor
Devrim: Zekilik bulaşıcı derlerdi de inanmazdım
Devrim: Ee ne zaman karşıma çıkıyorsun
Bilinmeyen numara: O nereden çıktı şimdi?
Devrim: Hiç tanışmamak seninle ilgili planlarım arasında yok
Bilinmeyen numara: Demek benimle ilgili planlar kuruyorsun
Devrim: Hiç konuyu başka taraflara çekme
Bilinmeyen numara: Daha vakti var
Bilinmeyen numara: Tanışacağımız zaman söylerim
Devrim: Buldukça bunamamam gerekiyor sanırım
Devrim: En azından haber verecekmişsin
Bilinmeyen numara: Elindekiyle yetinmeyi bilmen hoşuma gitti
Mesajlaşmadan çıkıp telefonu kenara koydum. Danışmaya gelen adamı fark edince kafamı kaldırdım. Gördüğüm kişiyle bir kaç saniye gözlerimi kırpıştırdım.
''Amca senin ne işin var burada?''
''Ben buraya terapiye geliyorumya. Demek işe girdin.''
''Evet, bir kaç haftadır buradayım.''
''Sevindim kızım senin adına.''
Devrim'in kapısı açılınca kafamı çevirdim. Odasından çıkıp bize doğru adımladı.
''Hoşgeldin Selahattin Amca gel içeri.''
''Hoşbuldum evladım Zehra beni aradı sabah. Gel hemen konuşalım.''
Gülerek Devrim'e bakınca o da bana dönüp gülerek kafasını salladı. Onların içeri girmesiyle arkama yaslanıp işime döndüm.