Ryu Seung as Gido Guarin
*********
PAUNAWA:
Plagiarism is a cybercrime. Ikakasaya mo ba ang pag nanakaw mo? Hindi lang sila ang niloloko mo kundi pati na rin ang sarili mo. Gayon pa man, ang mga detalye na nakapaloob sa aking kwento ay kathang isip lamang. Ang anumang pag kakahawig ng pangalan, tauhan at kaganapan ay hindi sinasadya ng manunulat. Ito ay BXB na maaaring hindi naaayon sa panlasa ng iba. Kung hindi mo gusto ang ganitong tema ay maaari kang lumisan sa aking pahina. Maraming salamat po.
The Handsome Flower
Season 2
AiTenshi
March 28, 2020
Part 60
"Ayos ang ginawa mo Blas. Buti may baon kang bala." ang wika ni Kiro.
"Iyon nga lang ay parang lalong nagalit yung tatay ni Yuji." ang bulong niya habang naka tingin sa ama ng ni Yuji na noon nawalan kibo at panandaliang nag isip. Batid kong inaayos niya ang kanyang sarili sa kahihiyan na inabot kanina.
Huminga ito ng malalim at saka ngumiti.
Tumingin siya sa akin ng tuwid..
Maya maya ay lumakad siya sa mikropono at nag salita. "Ayokong sirain ang kaarawan ng aking anak na si Yuji dahil lang sa isang panauhing mapag panggap. Isang magandang gabi ito para pag diwang ang dalawang mahalagang anunsyo na iyong ikatutuwa. Ang UNA ay ang pag bubukas ng bagong network telecom na pag aari ng Guarin Corporation. The UltraTelecom is the advance and the fastest mobile network in international arena. Ngayon ay ikinalulugod kong ibalita sa nandito na ang pinaka mabilis na internet signal sa ating bansa." ang proud na wika nito.
Palakpakan..
At ang IKALAWANG balita ay ang nakatakdang kasal ng aking anak na si Yuji Guarin sa anak ng aking business partner na si King Harlem Durria. Siya ang may ari ng pinaka malaking oil at fuel company sa buong asya. Ang aking anak na si Yuji ay naka arrange para sa isang politikal kay Prince Vann Durria ang taga pag mana ng kanilang coporation. Dahil ito ay isang politikal marriage hindi mahalaga ang kasarian ng dalawang mag iisang dibdib. Ang mahalaga dito ay ang kasulatan at ang pag hahalo ng mga kayamanan ng mga Durria at Guarin.
Tinitiyak ko na mas uunlad ang ating ekonimiya kung kakaroon ng pag bibigkis ang dalawang malaking korporasyon ang Durria at Guarin. Yaman lang rin lamang at lalaki rin ang nag patibok sa puso ng aking anak, bakit hindi nalang siya sumama sa isang makapangyarihang prinsipe? Ladies and Gentlemen, malugod kong ipinakilala sa inyo si Prince Vann Durria ang fiance ng aking anak!" ang wika niya at dito lumabas ang isang gwapong ring lalaki na naka suot ng magarbong damit.
Palakpakan ang mga tao sa silid..
(Jackrin Kungwankiatichai as Vann Durria)
Parang bombang sumabog iyon sa aking pandinig, napa nga-nga nalang ako at napahawak sa aking dibdib. Kitang kita ko rin ang pag kabigla sa mata ni Yuji.
"Ano to pa? Anong karapatan niyong mag desisyon para sa akin? Bakit gumagawa kayo ng mga bagay na hindi sinasabi sa akin?!" ang sigaw nito.
Lumapit ang kanyang ama sa kanyang harapan. "Gawin mo ang para sa pamilya. Maging responsable ka at itayo ang ating kapangyarihan." ang wika nito.
Natawa si Yuji. "Hindi pa ako nababaliw para mag pakasal sa isang iyan! Ayoko sa ibang tao, ayoko rin sa lalaki maliban kay Blas. Kalimutan mo na papa, pero walang kasalanang magaganap." ang wika ni Yuji sabay hawak sa aking braso..
"Yuji, paalisin mo na ang impostor na iyan! Isang lalaking galing sa mahirap na pamilya? Nag iisip ka ba talaga?! Anong klaseng tao iyan?!" ang galit na sigaw ng nito
"Tito, si Blas ay hindi basta basta tao lang. Matalino siya, siya ay nasa 10 top most outstanding student ng Empire University at isa siyang magaling na scholar." ang wika ni Kiro.
"Isa pa kayo! Nagawa niyo pa akong lokohin para sa hampas lupang tao na iyan. Scholar? Ang ibig sabihin ay wala siyang pampaaral kaya umaasa sa biyaya ng paaralan. Ito ba ang gusto mong makasama Yuji?!"
"Oo papa. Mahal ko si Blas! At siya ang gusto ko." ang seryosong sagot ni Yuji.
Nagalit ang kanyang ama at bigla nalang siyang sinuntok ng malakas. Natumba si Yuji pero agad siyang bumangon. Hinila niya ang aking kamay at saka kami lumakad palayo.
"Sundan niyo si Yuji huwag siyang hayaan maka alis!" ang utos ng kanyang ama sa mga waiter at security pero lumundag sina Erjun at Gavin para pigilan ito. Nakipag buno naman si Kiro sa mga security sa labas para maka alis kaming dalawa..
Hinila ako ni Yuji sa loob ng kanyang saskyan at mabilis niya itong pinatakbo hanggang sa makalayo kami sa hotel. Ako ay hindi maka kibo, shock na shock ako sa mga pangyayari. Halos naka tulala nalang ako habang naka tanaw sa bintana.
Makalipas ang ilang minutong pag ddrive ay nakarating kaming dalawa sa seawall. Dito ay bumaba kami at naupo paharap sa karagatan.
Mahangin sa paligid, malamig..
Wala kaming kibuan. Hindi pa rin humuhupa ang kaba sa aking dibdib.
"Magaling ka pala mag piano?" tanong niya.
"Pinangitan ko na nga, hindi mo man lang ako pinag tanggol. Ginawa ng papa mo yun para mapahiya ako." sagot ko.
"Kanina, habang pinipindot mo yung tiklado ng piano ay natutuwa ako. Alam kong gusto ka niya ipahiya pero nabaligtad mo ang sitwasyon at siya mismo ang napahiya." ang natatawang wika nito
"At talagang natawa ka pa?"
"Oo naman, pero.gusto kong malaman mo na marunong ka pa man mag piano o hindi ay walang kaso iyon. Mahal kita at iyon ang mahalaga."
"Salamat. Nasira tuloy ang birthday party mo." ang wika ko sabay abot sa aking hawak na paper bag.
"Ano to?" tanong niya.
"Regalo ko saiyo. Sorry wala akong perang pambili ng mga mamahaling gamit. Yan lang nakayanan ko." ang wika ko habang naka ngiti.
Binuksan niya ang paper bag at kinuha niya ang cupcake dito ay may larawan pa niyang naka tusok. Tumingin siya sa karagatan at kinagat niya ito..
Tahimik..
Maya maya ay napaluha siya..
Tumingin sa akin at bigla akong niyakap ng mahigpit. "I love you, salamat sa iyo Blas." ang wika niya.
Yumakap ako sa kanya at sumagot. "I love you, too. Sorry kung yan lang ang kaya ko."
"Wala iyon, ito ang pinaka the best na regalong natanggap ko." ang sagot niya habang patuloy kaming mag kayakap.
Alas 11 ng gabi, naka upo pa rin kami ni Yuji sa seawall. Noong may pag kakataon ay lakas loob na akong nag tanong sa kanya tungkol sa politikal marriage na ginawa ng kanyang ama. "Natatakot ako, sa tingin ko ay hindi talaga tayo para sa isa't isa." wika ko habang nakayakap sa kanya.
"Ano ka ba? Isa lang ang lalaking gusto ko at ikaw lang iyon. Paano ko pakakasalan ang isang taong hindi ko naman kilala? Hindi ko alam ang ugali at hindi ko nakasama ni isang saglit ng buhay ko? Imposible ang nais ni papa. Nababaliw na siya kung iyon ang gusto niya. Bukas na bukas ay kakausapin si mama at siya ang bahala kay papa." sagot ni Yuji.
"Ang iyong ama ay talagang istrikto at mas masungit kaysa sa inaakala ko. Maamo ang kanyang mukha pero ang kanyang ugali ay talagang hindi kanais nais. Prinsipe pa yung ipapakasal sa iyo. Ano naman ang laban ko dun?" tanong ko.
"Hindi mo kailangang lumaban sa kanya dahil ikaw naman ang mahal ko. Si papa ay mahilig gumawa ng desisyon pero di naman niya ito itinutuloy. Kung minsan ay trip lang niyang manira." tugon ni Yuji habang natatawa bagamat ramdam ko na sinasabi lang niya ito para huwag akong mag alala. Pero kahit anong gawin ko ay hindi humupa ang kaba sa aking dibdib at mas lumalakas pa ito sa pag lipas ng oras.
Ala 1 ng umaga, nakatanggap ng message si Yuji galing kina Kiro, Gavin at Erjun na kung maaari ay doon muna siya umuwi sa kanilang building. Mainit daw kasi ang dugo ng kanyang ama at hindi maka bubuti na mag kapakita siya rito.
Malalim na rin ang dilim at paumaga na rin, iba na rin ang ihip ng hangin na parang may kasama na itong panaka nakang pag ulan. Kaya nag pasya na kaming sumakay sa sasakyan at umalis dito.
"Blas gusto mo bang sumama sa akin sa building namin sa Empire University? Nandoon sina Kiro at iba pa."
"Hindi na, uuwi na ako sa amin, may meeting kayo nila Erjun at isa pa ay masyado akong napagod ng husto at kailangan na ring mag mapahinga. Batid kong bukas o sa mga susunod na raw ay hindi na magiging madali sa atin ang lahat." sagot ko.
"Huwag ka nga mag isip ng ganyan. Mag relax ka lang at mag tiwala sa akin." wika ni Yuji.
"Salamat. O, ako na lamang ang lalakad sa eskinita. Makipot ang daan doon baka mahirap kang lumiko. Dito nalang ako, malapit lang naman yung sa amin." ang wika ko.
"Sure ka?"
"Oo naman." ang sagot ko sabay bukas ng pinto.
"Blas." pag tawag niya humarap ako at dito ay hinalikan niya ako sa labi.
Habang mag kadikit ang aming labi ay tila may kung anong kirot ang lumukob sa aking pag katao. Napaluha ako pero agad ko itong pinahiran.
"Ayos ka lang ba? Umiiyak ka ba?" tanong niya.
Gusto ko sanang sabihin na natatakot ako sa magiging resulta ng aming samahan kapag ipinilit ng kanyang ama ang politikal marriage na plano ito. Pero wala akong magawa, lalo lamang bumibigat ang aking dibdib pero hindi ko ito pinahalata. Ngumiti ako "umiiyak? Hindi ah. Goodluck nalang sa iyo Mr. Guarin." ang biro ko dahilan para matawa siya.
Isinara niya ang pinto at inistart ang kanyang kotse. Ako naman ay huminga ng malalim at sa kada hakbang na aking ginagawa ay tila nawawalan ako ng pag asa. Paano ko tatanggapin at kakayanin na si Yuji, ang taong mahal ko ay naka takdang ikasa sa iba? Ganito ba talaga kapait ang kapalaran namin?
Halos wala akong lakas habang humakbang sa kalsada na ang ating liwanag lang ay ang ilaw sa poste.
Maya maya ay napahinto ako sa pag hakbang at napahawak sa aking dibdib. Sumagi sa aking isip ang isang mahabang gabi na naranasan ko sa pamilya ni Yuji.
Sabi nila na kapag ang pangarap ay hindi natutupad ay iiyak ang langit..
At bago pa ako humakbang muli ay nag simula nang bumagsak ang ulan..
Isang hindi maipaliwanag na sakit ang aking naramdaman, pakiwari ko naka takda ng magtapos ang isang magandang panaginip at ang lahat ay babalik sa simula. Mag babalik sa wala..
Ang hayaan ko ang aking sarili na mabasa sa malakas na buhos ng ulan ay isang paraan upang hindi mahalata ang mga luhang pumapatak sa aking mata. Malakas ako at hindi madaling sumuko, iyon din ang akala ko sa aking sarili. Pero bakit ngayon ay nanginginig ako sa takot at ang aking tuhod ay hindi ako maikilos ng maayos?
Epekto ba ito ng ibayong sakit na namumuo sa aking dibdib? O dahil lang ito sa isang malabong pag asa na hindi ko makita?
Noong mga sandaling iyon ay sumagi sa aking isipan na sana ay kasing tapang ako ng ulan, na kahit bumagsak ang mga ito ng paulit ulit ay hindi sila natatakot na masaktan..
Itutuloy..