Elizabeth's
Today is the day, I am currently looking at my luggage. I will make my stay in the Philippines worth it. Pagkarating sa Departure Area ay agad kong nakita ang Family Driver namin na may hawak na welcome back.Napangiti naman ako at agad na nilapitan siya.
"Hala Ms. Elizabeth, di po kita nakilala. Lalo po kayong gumanda." pambobola ni Manong, natawa naman ako.
Natulog lang ako sa sasakyan at nagpahatid ako sa may condo. Pumasok ako sa elevator habang dala ang malaking maleta. Pagkabukas ko ng condo ay napasinghap ako nang bumalik sa akin lahat nang memories na nangyari rito.
Naalala ko bigla ang parating pagtambay nila Olivia rito. Naalala ko rin tuwing pinagluluto ako ni Ethan. Naalala ko yung panahon na gusto niyang i-ig story niya ako.
Muntik pa nga akong mapakanta ng 'memories bring back memories bring back you.'
And after how many years, I felt complete again. Inayos ko naman na agad ang mga gamit ko at nilagay sa cabinet ang mga gamit sa maleta. Tinext ko naman agad sina mom at dad na nasa condo na ako para mapanatag sila.
Nagorder muna ako ng makakain dahil gutom na gutom ako sa byahe. Gustong gusto ko na rin magpahinga. Ang tagal ng byahe from U.S to Philippines. Ang sakit sa pwet!!!
Nagscroll scroll muna ako sa social media ko habang naghihintay ng pagkain. Nakita ko ang iilang posts nila Maddie.
Nagpunta ako sa account ni Maddie. Agad akong nagdirect message sakaniya. Pagka message sakaniya ay kanila Olivia at Hazel naman ako nagmessage.
elizabethyyy: Coffeeteria tomorrow, 10 am.
----
Nakatingin ako ngayon sa labas ng Coffeeteria, the coffee shop wherein me and Ethan became close before. Huminga muna ako ng malalim bago pumasok sa coffee shop. Napangiti ako ng maamoy ang pamilyar na amoy nitong coffee shop, walang pinagbago.
"LIZ!!!"
Gulat naman akong napatingin sa isang table, nakita ko yung tatlo at tumakbo papunta sakin at agad akong niyakap. Nakita ko pang si Olivia na nahihiya pa bago yumakap pero hinila ko rin siya at niyakap.
"Gaga ka!! Di ka na nagparamdam." sabi ni Hazel.
"Sorry na, babawi ako promise!"
"Nako, siguraduhin mo lang." sabi naman ni Maddie. Nagtawanan muna kami bago kami umupo sa isang tabi.
"Kamusta ka na?" pangangamusta ni Olivia.
"Ayon, maganda pa rin." panloloko ko. Inabot naman sa akin ni Olivia ang Frap ko. Nagorder na pala sila ng para sakin habang wala ako. Grabe, kilalang kilala na talaga ako ng mga 'to.
Nagkwentuhan naman kami sa mga nangyayari sa buhay namin habang umiinom ng kape at medyo nanghinayang ako nang hindi sila nagkwento about kay Ethan.
Meron na ba siyang girlfriend?
----
Napagdesisyunan nilang pumunta sa condo ko at doon magpalipas ng araw. Namiss daw nila tumambay doon. Pero bago pumunta sa condo ay nagdrive thru muna kami ng mga pagkain.
"So, hanggang kailan ka rito?" tanong ni Hazel.
"Hanggang matapos yung waterpark, bahala na. Ewan ko ba." sabi ko habang nakangiti.
"Kamusta na nga pala kayo? Ikaw nakagraduate ka na Hazel?" tanong ko sakanila.
"Ayon di pa, nagaaral pa rin. Lupet 'no? Next year pa ko gagraduate." sabi nito.
10 years pala kailangan para magdoctor buti hindi ko naisipan. Nakakabilib din itong si Hazel, dahil sa kagustuhan niyang maging doktor ay nagpupurisigi talaga siya kahit mahirap. Naikwento rin nila na si Olivia ay isa nang manager sa bangko at si Maddie naman ay CEO na. I'm so proud.
"Kayo ba? Ang bibigtime na ah." sabi ko naman kanila Olivia, natawa naman sila.
"Pahumble mo naman, sikat na architect ka na kaya sa U.S nasearch kita sa google nung nakaraan eh!!" sabi ni Maddie sa akin.
"Sana all may trabaho na." nakasimangot na sabat ni Hazel. Inasar at ininggit pa namin siya lalo kaya't mas lalong sumimangot.
Natuwa naman ako dahil sinulit namin ang buong Sunday na magkakasama. Nagorder sila nang nagorder at nanood kami nang nanood ng tv. Namiss ko 'to!
-----
Kinabukasan ay gumayak na ako para sa meeting at dumiretso sa Gomez Company Inc. I am wearing a white blouse and tucked it with Forever 21's Linen-Blend Cropped Wide-Leg Pants. Kinulot ko nalang ang buhok ko at naglagay ng cheek and lip tint. Kinuha ko ang black gucci bag ko at napagdesisyunan nang lumabas.
May meeting kasi lahat ng mga nakaassign sa isasagawang first ever Gomez' Waterpark dito sa Pilipinas kaya't kailangan kong magayos nakakahiya naman baka mga bigtime nandoon?
At simula nang pununta ako sa U.S. ay naging maporma na ako kaya't it's no big deal na rin. Bago sumakay ng kotse ko ay napatigil muna ako at ngumiti. This is the first time that I will drive here in the Philippines after the accident. Pagkasakay ay nagsign of the cross muna ako bago paandarin ang kotse.
Pagkarating ko sa may loob ng building ay inasakiso ako ng mga tao rito. Pumasok naman kami sa elevator, nakita kong may pinindot ito bago sumara ang elevator ngunit bago ito sumara ay nakita kong may kamay na humarang dito.
Napaangat ang tingin ko nang magbukas ang elevator. Nanlalaki ang mata at napalunok akong napatingin sa lalaking nagharang ng kamay.
It's Ethan.
Napatingin ito sa akin bago pumasok sa elevator. Pinilit kong kumalma habang nasa elevator. Nakita kong wala naman itong reaksyon kaya medyo nawala ang kaba ko, for sure 'di ako nakilala nito.
Napansin kong magkatabing magkatabi lang kami at amoy na amoy ko ang pabango niya. Gosh, I missed him.
Pagkabukas ng elevator ay agad agad akong lumabas at lumiko sa may kanan dahil sa kaba at bilis ng tibok ng puso 'ko.
"Architect Labejo, di po riyan ang daan." sabi nung nagtatrabaho rito sa building. Napatingin naman ako sakaniya at nahihiyang ngumiti.
"Sorry, wrong way." sabi ko nalang at taas noo na naglakad papunta sa loob ng meeting room.
Nakaramdam naman agad ako ng inis nang makitang sa harap ko pa pumwesto si Ethan. So he's the engineer of this project!! Gosh.
Umalis na ang nag guide sa amin at natira kaming dalawa rito ni Ethan. Itinuon ko nalang ang atensyon ko sa cellphone. This is awkward for me.
Pasimple akong sumulyap kay Ethan at nakitang naka black button down polo siya at nakabukas ang tatlong butones kaya't kita ang dibdib nito. After 5 years, he looked matured and more handsome.
Iniwas ko nalang ang tingin at nagcellphone uli. Bakit ang tagal nila? Naalala kong maaga nga pala akong pumunta rito dahil nakakahiyang malate.
Nilibot ko ang paningin ko sa paligid dahil hindi na talaga ako kumportable, napansin kong napatingin sa akin si Ethan.
"Are you alright?" tanong nito.
Nginitian ko lang siya. "Oo naman." sabi ko.
"So, you're the architect? I heard it earlier."
"Ah oo."
"By the way, I'm engineer Ethan Harrison Salves." pagpapakilala nito.
"I-i'm" sabi ko at napahinto. I don't want to say my name to him. Baka sumakit ang ulo niya at mahimatay dahil may amnesia siya tulad ng napapanood ko sa kdramas!!!
"You're?"
"Uhm, I'm.......not interested."