Nightmare
Cresia's POV
Napabagon ako nang wala sa oras ng dahil sa bangungot. No this can't be! I saw how cruel it is! How did they kill Papa. I inhaled for the long time and exhaled.
I turn the lights on. I found my slippers and I stand. My hand is shaking and my heart is pounding wildly. Napagpasiyahan ko na pumunta sa kitchen para uminom ng tubig. While walking I saw a shadow of someone. Bigla akong kinabahan at agad napatago. Sinubukan kong silipin kung sino 'yon pero wala na ang anino. Huminga ako ng malalim at bumalik na sa kwarto ko para magpatuloy sa pagtulog.
I tried to close my eyes but I just only saw a picture in my mind. I can't get over from that. How cruel they are! How dare them to do it to my Papa? Kahit kailan hindi pinaramdam sa'kin ni Papa na wala akong kwenta sa kanya. He gave me what I want. Ano ba ang mayro'n at bakit gano'n sila ka galit kay Papa? Wala akong maalala na may inaway si Papa dahil sa kayamanan o ano except nalang siguro sa sugal. Pero kahit kailan alam kung hindi kailan magagawa ni Papa na mandaya dahil para sa kanya ang sugal ay libangan lamang. Bakit gano'n kaya ka sama ang mga taong 'yon sa panaginip ko?
I check the time. It's already 4:25 in the morning. Hindi ako makatulog kaya kinuha ko nalang ang cellphone ko at nag play nalang ng music.
Sa bawat minuto na lumilipas ay nakita ko kung pa'no unti-unting lumiwanag sa labas. Next week will be my birthday and
I'm turning 17 na. Hindi ako excited dahil panigurado magiging engrande 'yon at ipapakilala na ako ni Mama sa mga kasosyo niya sa trabaho. Pupuriin paharap at papagalitan pagkatalikod. Well, sanay naman ako. Susuot na naman ako ng mga dresses na siya ang pumili at dapat na puriin mo siya para rito.
I go back to the reality when my clock alarm. I stop it and then I sighed heavily.
Umupo ako at napagpasiyahang lumakad na palabas ng kwarto ko. I saw how happy Mama is, eating her breakfast. Kaya dapat 'di ko 'yon sirain kasi baka ako naman sisihin niya.
"Oh gising ka na pala. Magluto ka na diyan at kumain." She said in a cold tone.
Maninibago pa ba ako?
"Okey Ma. Have a nice breakfast" sabi ko pa.
Hindi niya na ako pinansin pa. Narinig ko naman ang mga yapak sa hagdanan at sigurado akong si Papa 'yon. When he come near to us I greeted him.
"Goodmorning Pa" I said in a usual tone
"Goodmorning baby have a breakfast with us" Papa greeted back.
I just smirked to that.
Kita ko ang pag-angat ng tingin ni Mama. Ang sama ng tingin sa'kin tila ba sinasabihan ako na tanggihan si Papa.
I sighed heavily.
"'Di na Pa, may gagawin pa ako eh" sagot ko pa sa matamlay na boses.
Papa looked at me and just give him my best smile.
"C'mon Honey, let's just eat our breakfast. Cresia can handle herself she's not a kid anymore." Pangungumbinsi ni Mama kay Papa.
"Gotta go" I said without looking to my Mama's eyes.
Nakita ko naman na may nakahanda na pagkain na sa lamesa sa gilid ng kitchen, I wonder why. Inilibot ko ang mata ko at nakita ko si Jay Ann ang anak ni Manang Rosita sa sulok ng kitchen sink na nagtitimpla ng kape.
Hindi niya siguro ako namataan kaya hindi niya ako na greet.
"Mukang lutang ah" biro ko pa sa kanya.
Bigla naman siyang napatingin sa'kin at napahawak sa dibdib niya.
I smirked to that.
" Oh, bakit parang nakakakita ka ng gwapong multo?" Biro ko pa sa kanya.
"Ikaw ha! Bigla bigla ka nalang sumusulpot. Nakakabigla ka naman!" Sabi niya habang hinahawakan pa rin ang dibdib.
"Bakit bawal ba akong pumasok dito?" Tanong ko pa habang nagngising demonyo.
Pagkatapos kumain ay nagpunta akong beach. Trip ko ngayon maligo ewan ko ba. Suot suot ang rush guard at shades ay tinahak ko ang dalampasigan.
Kita ko kung gaano kasaya ang mga tao sa paligid. 'Yong parang wala lang silang pinoproblema. 'Yong bawat sandali ng buhay nila ay ineenjoy lang nila. 'Yong para bang walang may sumasagabal sa kanila. 'Yong para silang mga ibon, malaya. Minsan napapaisip ako. Pa'no kaya kung isa ako sa mga ibon na lumilipad sa himpapawid? Masaya ba ako? Kuntento sa kung ano man ako? But I don't think so. Lahat naman tayo may pinoproblema
sa buhay. 'Yong iba ang bigat bigat ng problema. 'Yong tipong pasan nila ang mundo. May mga batang hindi nabigyan ng pagkakataon na makapag-aral kaya minsan lubos akong nagpapasalamat dahil kahit gano'n si Mama 'di niya ako pinagkaitan ng karapatang makapag-aral. 'Yong iba 'di makakakain ng tatlong beses sa isang araw. Kaya kahit papaano napaisip ako na ang swerte ko pa rin.
Hinarap ko ang asul na dagat at bughaw na kalangitan. I just think for now that I'm free. I have freedom to choose and to decide what I want to do.
Hinarap ko naman ang ang mga tao sa paligid ko ulit.
At parang napatigil ang pagtakbo ng oras at pag-ikot ng mundo ko ng makita ko ang isang tao na nagpaparamdam sa'kin nito.
Kita ko siyang naka topless at nakatingin sa magandang tanawin sa harap. Kita ko ang pagbuntong hininga niya. My heart beat so fast. Parang luluwa na ito sa dibdib ko.
He smiled sexily or it's just my imagination.
Umupo siya sa puti at mapinong buhangin.
Hindi ko alam kung bakit awtomatiko namang kumilos ang katawan ko at tinahak kung saan siya. Pero napatigil ako ng may yumakap sa kanya na babae sa likuran niya. The woman smiled innocently at him. He smiled too. I don't know what I'm feeling now but it's a feeling that someone betrayed me. Alam kong wa akong karapatan. Lalo na kung girlfriend niya 'yon. I saw how sweet they are to each other. My heart break thoroughly when I saw them kissing. Bigla kong naigawad ang mapait na ngiti sa sarili. How can he do this to me? How can he hurt me like this? I prefer Mama's hurtful words than this. Wala akong karapatan na magalit. Lalong lalo na at wala talaga akong karapatan. Ni hindi nga niya ako siguro kilala. He met me just once ewan ko nga kung natandaan niya pa ba ang mukha ko.
I looked to another direction. I smiled bitterly. Is this what they called heartbreak? Pero ni 'di naging kami! At lalo na hindi ko alam kong ano talaga 'tong nararamdaman ko para sa kanya! I like girs kaya pa'no ako magkakagusto sa kanya? Binalewala ko ang kaisipang 'yon. I turned my eyes on their direction again pero wala na sila do'n.
Napabuntong hininga nalang ulit ako at napagpasiyahang sumisid na. I take a dip then umahon na. After that scenario my appetite was lost already. Gusto kong panuorin ang sunset kaya tinungo ko nalang ang cottage na ni reserved ko. Timing naman at nando'n ang isang entertainer at biglang umaliwalas ang kanyang ekspresyon ng nakita ako. Gusto ko siyang tanungin kong may floaters ba sila at rerentahan ko nalang ito dahil nakalimutam kong dalhin ang floater ko pero inunahan niya ako.
"Ma'm sorry po sa abala" kita ko ang pagdadalawang isip niya kung sasabihin niya ba ito.
Kinunutan ko naman siya ng noo.
"Ah, hindi okey lang may itatanong din naman sana ako sa'yo" sabi ko pa.
"Pero bakit nandito ka pala miss? May problena ba sa cottage na 'to?" Dagdag ko pang tanong sa kanya.
"Ah...kasi ma'am...Ahm.. Kulang po kase ang cottage namin naubos na po sa reservation. Kung pwede po sanang humingi ng pabor dahil isa lang naman po kayo dito ay kung pwede bang may kahati kayo dito" napapapikit ang babae matapos niyang sabihin ito.
Kinunuton ko siya ulit ng noo. Kita ko ang pagmamakaawa niya kahit 'di niya iyon sabihin ay kita sa kanyang mukha.
I sighed then give her my smile.
"It's okey to me as long as wala silang pakikialaman sa mga gamit ko dito." I assure her with my smile.
Kita ko ang pagbago ng ekspresyon niya. Masayang masaya siyang nagpasalamat sa'kin.
"Ilan ba sila miss? Baka 'di kami magkasya dito" tanong ko pa sa concern na tono.
"Ah! Dalawa lang po sila ma'am! Wala naman sa mukha nila ang intensyong 'di makatuwiran." Sabi niya pa sa masigla na tono.
"Okey pwede sila dito" dagdag ko pa.
"Sige ma'am! Thank you talaga! Tatawagin ko lang po sila!" Sabi niya pa at tinanguan ko lang siya.
Kinuha ko ang phone ko at nag log in sa facebook. Kita kong lowbat na ako kaya gusto ko sanang habulin ng tanong ang babae kanina pero sa hindi inaasahan ang may nakita ako.
Kita kong naghoholding hands 'yong lalaki kanina at ang babae na nakayakap sa kaniya.
I smiled bitterly again to that.
Pero kinabahan ako ng nakita ko ang babae kanina sa likod nilang dalawa.
Don't tell me silang dalawa 'yong tinutukoy ng babae?
My heart pounding wildly again.
Nakita kong nauna na yung babae na kumausap sa'kin kanina.
Ngiting-ngiti siya na humarap sa'kin habang ako naman ay 'di magkandaugaga sa nangyayri. Bigla naman akong nagsisi sa desisyon ko na patuluyin silang dalawa dito.
Gusto ko mang bawiin ang sinabi ko pero takot ako na madismaya ang babae na ngiting-ngiti sa'kin.
"Maam! Sila pong dalawa ang makaksama mo dito buong hapon po" masiglang sabi sa'kin ng babae.
Nginitian ko naman siya at tinanguan.
Hindi ko na talaga alam kung ano 'yong dapat gawin.
Kita kong umabanse 'yong babae na kasama no'ng lalaki.
Ngiting-ngiti din siya sa'kin at tinanong ako.
"Ayos lang ba miss?" Ngiting-ngiti siya.
Isang nagdadalawang isip na tango ang iginawad ko sa kanya.
Alam kong mabait siya. Sa ekspresyon niya palang parang bang hindi siya nagsusungit sa kanino man.
"Nga pala I'm Chateaux. I hope we can enjoy our first met here in Casa Diyes." Pormal niyang sabi at nilahad ang kamay para sa'kin na may ngiti pa rin sa mga labi.
"Oh sure! Cresia by the way" pagpapakilala ko pa sabay abot ng kamay niya. Sanay kasi akong astigin ako magpakilala kaya parang hindi ako sanay sa pangbabaeng galawan.
Kita ko ang kinang sa mga mata niya.
"Are you a Rivera?" Dagdag niya pang tanong.
Nabigla ako sa tanong niya pero naisip ko kilalang Engineer si Papa at minsan na din akong naisama sa interview nila sa harap ng kamara kaya nakilala niya ako siguro.
"Om... Yeah" sagot ko pa. Naiilang na talaga ako. Nahalata naman siguro 'yon ni Chateaux kaya tumigil na siya sa iba pa sanang itatanong sa'kin at ngumiti ng hilaw.
"Ah sige aalis muna kami maliligo na. Pero kung sasabay ka samin I would be glad at that thought!" Masigla niya pang tugon sabay tingin sa lalaki na kasama tila nanghihingi ng kakampi sa naisip niyang 'yon.
Ginawadan naman siya ng ngiti ng lalaki saka tumango sa'kin.
"Mas mabuti nga 'yon" sabi niya pa sa'kin
Wala man lang emosyon ang kanyang mukha no'ng tinitigan niya ako.
Siguro nga ay 'di niya talaga ako natandaan.
Mas lalo akong nahiya ng siya 'yong nagkumbinsi sa'kin
Tiningnan ko naman 'yong babae. Wala lang sa kanya 'yong pagkumbinsi ng jowa niya sa'kin at mukha pa talaga siyang masaya sa ginawa ng jowa niya na pangungumbinsi sa'kin.
Nahiya naman akong tumanggi sa alok nilang dalawa.
Tinanguan ko nalang sila saka excited na hinablot ng babae yung braso ng jowa niya.
"Tara!" Sabi pa niya.
Ibinalik ko ang cellphone ko sa bag ko saka lumakad papunta sa kung saan man sila pupunta.
Sunod ako ng sunod sa kanilang dalawa. Huminto sila sa isang mabatong parte ng isla. Bilib na bilib ako dahil pang ilang punta ko na rito pero 'di ko pa nakita ang ganitong parte ng isla. Isang puno ng niyog ang naging silungan namin. The moment was so intense. Nakita ko ang kinang sa mata ng babae. 'Yong parang sila lang dalawa ang nandito at wala ng iba pa. 'Yong parang nakalimutan nilang dalawa na nandito pa ako na isinama nila. Lumayo silang dalawa sa'kin at hawak kamay na tinahak ang asul na dagat.
Tiningnan ko lamang silang dalawa. Kita ko ang pag-ibig nila sa isa't isa. Tunay at tapat. My heart hurt at that thought but it's the reality. I can't do anything to stop the feelin' right now. I must embrace the truth. Stop the false hope that is eating me easily. No! You don't have a right to feel this. I like girls so how could it be?
No'ng nabaling ang tingin ko sa kanilang dalawa ay parang winasak ang puso ko.
I saw how they kissed passionately. Due to love and affection my tears fall down in my cheeks. I run and run until my feet was tired from running. I stop in front of an old lite house.
My tears is still falling in my cheeks. The hurt was non-stop that I might be depressed after this.
'Di na nila ako siguro hahanapin pa. Masaya sila at bumubuo ng masasayang alaala sa bawat sandaling lumilipas.
Hindi ko namalayan ang oras sa sobrang pagkatulala. Unti unti ng lumulubog ang araw. It was my first time looking how the sun set with pain and tears' mark in my cheeks.
Binigyan na nga lang ako ng taong mamahalin 'yong tao pang hindi ako kayang mahalin pabalik? How unfair you are cupid! You fooled me! You made me fall to a wrong person!
Binuhos ko na lahat ng luha sa sobrang sakit na naramdaman ko. Gusto kong magwala at kalimutan ang lahat. Ang araw na nahumaling ako sa kanya. Ang araw na may hinangaan ako ng lubos sa buong buhay ko pero hindi ko ata kayang gawin 'yon.
Because once I fall I will never stop chasing for what my heart want.
I wish this was also a nightmare so that someone could wake me up.