"ENCOUNTER"
Dylan's PoV:
"Dylan... alam mo bang may bagong transferee daw sa kabilang room. Gosh! Sabi nila ang gwapo daw."
Hindi ko pinansin ang mga pinagsasabi nitong kaibigan kong si Mira. Sanay na ako na araw araw puro gwapo ang bukang bibig niya. Aanhin ko naman yang gwapo. Pareho lang lahat ng mga lalaki mga manloloko.
Kaya ano bang pinaglalaban nitong si Mira?
"Dylan, naman eh.... nakikinig ka ba?" Nagmamaktol na tanong ni Mira.
I gave her my bored look. "I'm listening, Mira... I just don't care."
"You're so mean." Nakapout na sabi ni Mira. "Ikaw, alam mo... panlalaki ang pangalan mo pero napaka-man hater mong babae ka!"
I just rolled my eyes on her and look at nowhere again. While looking at nowhere a bunch of guys caught my eyes. Especially to that smiling blue eyed guy...
"Alam ko ang iniisip mo, bespren." Muntikan na ako mapatili ng biglang magsalita sa tenga ko si Mira.
"Mira!!!"
She just shrugged. "Ang guwapo ni senior Haru nhu? Ang dreamy."
Napatingin naman ulit ako sa lalaking may bughaw na mga mata. Is he... Haru?
"Tsk! Parang bakla." Sabi ko.
"Ano!?" Sigaw ulit ni Mira. "No! Bawiin mo ang sinabi mo, Dylan. Do you know that senior Haru is a ladies man?"
"Hindi." I deadpanned her. "Ni hindi ko nga kilala yan. At anong ladies man? Eww... kapag ako naging lalaki mas gwapo pa ako diyan."
"Nakakainis ka talaga, Dylan, nanggigigil ako sayo! Sabunutan kaya kita?" Sabi ulit ni Mira na masamang nakatingin saken.
"Try mo. Lagay ko agad pangalan mo sa death note ko." Sagot ko naman.
"Tsk! Pasalamat ka mahal kitang bruha ka." Mira said then rolled her eyes.
Napatawa naman ako sa reaction niya.
"You're always welcome, Mira." Tudyo ko sa kanya na nginusuan lang niya.
So nasa canteen kami ngayon ng school namin. Vacant namin ni Mira kaya dito kami tumambay. Paborito naming tambayan ang canteen kasi you know... maraming mabibilhang pagkain.
I'm Dylan Kertia, by the way. Panlalaki ang pangalan ko pero nasisiguro kong babae ako. I'm in third year highschool. And I just turned sixteen.
And yes I'm a man hater. I have my reasons. It's because my dad left me and my mom to go to his mistress. That's why I hate men. Ayaw ko sa kanila. Ang tanging alam lang nila ay ang mag paiyak ng babae.
Natapos na ang one hour vacant namin at Math na ang susunod naming klase. How I loathe math.
"Dylan, makinig ka ha." Sabi ng katabi kong si Kid.
Tinignan ko naman siya ng masama. "Kung ikaw naman kaya ang makinig ng sa ganun may pakinabang ka naman sakin tuwing quizes sa Math!"
"Ouch!" Umakto naman ang lokong si Kid na parang nasasaktan. "You know what, Dylan? Your tongue really knows how to stabbed a person's feelings."
"Whatever, Kid. Don't talk to me." Sabi ko na lang.
Baka bigla akong sumabog sa inis dito at mapatay ko tong Kiddo Ocampo na to. Baliin ko leeg nito eh. Naku naman! Gagawin pa ata ako nitong kriminal!
At isang oras din ang pagtitimpi kong huwag patayin si Kid hanggang sa matapos ang klase sa Math namin. At susunod naman ang English.
Isa pa tong subject na to. Hindi na ako nag-aabala pang makinig dito kasi paulit-ulit na lang kasi ang mga lessons. I already learned it when I was still in grade six. At feeling ko mukhang sirang plaka tong mga English teachers namin kasi paulit-ulit na lang.
Buong English time tulog ako. But sometimes our teacher will caught me sleeping and she will call my name and ask me questions. Mga tanong na matagal ko na nasagot ng paulit-ulit.
Kaya hinahayaan na lang niya akong matulog kasi nasasagot ko naman siya.
"Ang cool mo talaga, Dylan. Akalain mo yun kahit tulog ka nasasagot mo ang mga tanong ni Ma'am English." Puri naman ni Jamm saken.
"It's because I'm a genius." Bored na sagot ko.
Tumawa naman si Jamm saken. "Yeah~ an English genius but weak in Math."
"Shut up. I may be weak in Math but I'm excellent at breaking someone's bones." Sagot ko agad at hindi na siya pinansin.
"Nakakatakot ka naman, Dylan." Rinig ko pang sabi ni Jamm.
Binalewala ko na naman ulit ang mundo at natulog na ulit. Nagising lang ako ng maramdaman kong may yumugyog ng balikat ko.
"What?"
"Don't 'what' me, babae. Gumising ka na lunch time na." Sabi ni Mira na siyang gumising saken.
I just nodded my head and followed her outside our English room.
Tumigil ako sa paglalakad ng may naalala ako. "Mira, mauna ka na. I-order mo na lang ako babayaran na lang kita."
"Bakit? Saan ka pupunta?" She asked.
"Kukunin ko lang ang libro ko sa Science. Naiwan ko sa locker ko." Sagot ko.
Tumango na lang siya. "Bilisan mo ha."
"Yeah!" I shouted while waving me hand.
Tinakbo ko naman ang locker ko. Hindi naman kasi siya kalayuan. Nang makita ko na ang locker ko na nakapangalan saken binuksan ko kaagad yun.
But an envelope caught my attention.
Kanino galing to? Namiss place ata to. Akmang itatapon ko na ng makita kong nakapangalan pala saken to. Dylan Kertia daw...
Pasimple kong inamoy ang envelope. Amoy lalaki. Itatapon ko na talaga sana kaso na curious ako kung ano ang laman. Sana naman death threat to para maging ala Detective Conan ako dito.
But to my surprise... it's not.
Habang kumakain wala ako sa sarili kong napatingin tingin sa paligid. Malay ko naman baka nandito lang ang salarin na nag prank ata saken.
It could be Jamm... kasi lagi ko siyang inaaway. It could also be Kiddo... abnormal din yun eh. Pero nakakahiya naman kung sabihin ko sa kanya, pano kung hindi siya? Siyempre ayoko mapahiya nhu.
Then who gave me the letter?
"Earth to Dylan Kertia!"
Napakurap-kurap naman ako ng tawagin ako ni Mira. Muntikan na akong malunod sa iniisip ko.
"Ayos ka lang ba, Dylan?" Nag-aalalang tanong ni Mira.
I cleared my throat before answering. "I'm fine, Mira. May iniisip lang."
"Sinong iniisip mo?" An annoying grin stretched on her lips. "Sana naman si senior Haru."
"What's with you and this senior Haru?" Naiinis na sagot ko.
She shrugged again. "Wala lang. Ang gwapo kasi talaga niya."
"Gwapo pala yun?" I asked sarcastically.
"of course he is!" Here we go, Mira just snapped. "Look at him... tingnan mo siya, Dylan, at sabihin mong gwapo siya."
Napabuntong hininga na lang ako at sinunod ang sinabi ni Mira na tignan daw si senior Haru. At kagaya kanina nakangiti na naman siya.
The plan is just look at this Haru but his voice.. is so catchy. Very deep. And he's speaking in different language. Japanese I think?
"Naniyatteruno, Levi?" It's Haru.
"Nandato, aniki?" The guy named Levi replied.
"You're cheating, you brat!" Haru shouted again.
"I'm not! Just accept that I'm good at piano tiles." That Levi replied.
"Urusai!" Haru said with a pout.
"Ang pikon mo talaga, aniki." Tatawa tawa pa yung nagngangalang Levi.
"So... " panimula ni Mira. "Gwapo si senior Haru diba?"
Umakto akong parang nag-iisip. "Parang isip bata."
"Augh! You're hopeless, Dylan. Suko na ako sayo. Bahala ka diyang ma NBSB habang buhay!" Sabi ni Mira na inilingan ko lang at pinagpatuloy ang kinakain ko.
But... that voice... it's so good to hear. It's as if it calmed down my nerves. His voice sounds like a lullaby.
Nakakainis... gustong-gusto ng tenga ko ang boses niya. Ba't ganun? I can't explain what I'm feeling right now.
But I'm damn sure... that I'm in trouble.
Nauna nang umuwi si Mira saken kanina kasi cleaning duty ko pa. Ako kasi ang leader kaya kailangan hintayin ko talaga na makatapos ang lahat dahil ako ang sasara ng mga kurtina sa glass walls tsaka ako ang tatapon ng basura at ako ang sasara ng pinto.
Tsk! Being the group cleaner's leader is a pain in the ass. Tamad pa ako sa pinakatamad kaya ayoko nito!
Hirap akong buhatin ang garbage can pababa kasi hindi naman siya mabigat kasi puro papel lang naman, ang problema kasi masyadong malaki. Hindi ko siya pwedeng kaladkarin kasi baka masira siya at baka magkaroon ng scratch ang tiles. Aba! Ayokong magbayad nhu!
Ang pinakamahirap na gagawin ko ngayon ay ang pababain ang garbage can. Jusko! Aabutan ako ng umaga nito lalo na't nasa third floor pa ako. Kainis!
One step at a time ang ginawa ko. Slowly but surely na hindi ako maunang bumaba kesa sa trash can dahil nag-slide ako.
I was about to take another step when someone grab the trash can on my hands. Nagulat ako sa ginawa niya.
"Tulungan na kita." Sabi ng lalaki na deretso lang na lumakad.
He's very tall. He has a chocolate brown hair. Matitipuno din ang mga braso niya. At makisig din namang tingnan ang likod niya. No choice ako kundi sundan ang lalaki.
Tumigil lang siya ng nasa harap na kami ng malaking basurahan. Siya na din ang naglagay ng mga basurang papel sa basurahan. Nilagay muna niya sa sahig ang trash can bago siya tumingin saken.
Those ocean blue eyes immediately took my breath away. Hindi ko pinahalata na nagulat ako sa presensya niya. Ilang segundo muna niya ako tinitigan bago siya ngumiti saken. Shit! That smile...
"I bet... you're a group cleaner's leader. If I were you... I will let the boys throw the trash." He said.
"No need. Kaya ko naman yan eh." Sagot ko.
Kumunot naman ang noo niya sa sagot ko. "But... I'm the one who threw the trash for you."
"It's because you suddenly grabbed the garbage can away from my hands. Hindi ko naman hiningi ang tulong mo." Sagot ko balik na kunot na din ang noo.
He let out a sarcastic laugh. "Just thank me already, woman."
Nameywang naman ako sa harap niya. "Ba't ko naman gagawin yun? Did I asked for your help? Hindi naman diba? Ginusto mo yan kaya wag kang maghanap ng kapalit."
Kinuha ko na ang trash can at handa ng dumeretso sa room namin. Nang bigla niya akong tawagin...
"Hey... woman!"
Hindi ko alam kung bakit ako tumigil ng tawagin niya ako. Parang may sariling mga utak kasi ang mga paa ko ng kusa na lang silang tumigil. Tumigil lang ako kaso hindi na ako nag-abala pang lumingon sa kanya.
I have a feeling that if I did turn my head to look at him... I might drown.
"What!?" I let my voice sound irritated.
"I'm Haru... Haru Saijou Alexandrov." Sabi niya na bakas ang ngiti sa boses niya. Problema nito?
"I don't care." Simpleng sagot ko.
I heared him chuckled. "Unamaehua nan desuka?"
"Sorry to say this, Haru... but I don't speak gegemon." I said in a bored tone still not looking at him.
Sa pagkakataong ito ay tumawa na talaga siya. "I mean... What's your name?"
Nagdalawang isip pa akong sagutin siya. Naglabanan pa kami ng utak ko. Pero sa huli ay natalo ako.
"Dylan... Dylan Kertia."
"That's a nice name for a beautiful woman." He said. "I hope to see you around again... Dee."
Dee!? Inis na liningon ko ang hinayupak na yun pero wala na siya. Dee? Ginawan pa ako ng petname. Anong Dee? Ang panget naman. Bakit ganun?
Augh! I knew it. Nakakainis ang Haru na yun!!
🌹💜🌹
Dylan Kertia (pronunciation: Di-lan Ker-sha) 😇