4 gün sonra
Hiç dışarıya çıkmadım.4 gün bana eziyetti. Taehyung gerçekten homofobikti.Benden iğreniyordu.Ağladım.Hemde çok ağladım. Onu unutmak istemedim ama çok acıtıyordu.Artık dışarıya çıkıp bir nefes almanın vakti.Üstümü değiştirmek için yatağımdan kalktım.Özensiz bir şekilde hazırlandım.Dişlerimi fırçaladım ama bir işe yaramamış gibi gözüküyordu.Evden çıktım ve yanımda telefonum dahi yoktu. Sahile doğru ilerlerken ara sokakların birinden ağlama sesleri geliyordu.Oraya doğru yöneldim.Karşımda o vardı.Kokusuna hasret kaldığım vardı.
Gözlerim sanki onu gördüğüne sevinmişti. Ama onun gözleri yaşlıydı.Korkmuştu. Beni gördüğünde ise hiçbir şey söylemedi.Başını eğdi.Bense ciddiyetle "Bay Kim," Dedim.
Ne yaptığımı bilmiyordum.Ama konuşmaya devam ettim."Ne için ağlıyorsunuz?" Sorumu bitirdiğim anda beklemediğim bir cevap aldım, "Git buradan" Onun bu sözü bana yaramamıştı.Gözlerim benden izinsiz yaşlarını akıtmıştı.
Ardından bağırdı Taehyung "Ağlama!" Koşarak oradan uzaklaştım.Nereye koştuğumu bilmeden koşmaya devam ettim.Sonunda ayaklarım beni kumsala getirdi.Kuma oturdum.Düşünmeye başladım. Ardından Taehyung'un geçmişini araştırma kararı aldım...
watafaq bilmiyorum ama olsun