Ik zucht en begin aan een lange tocht terug naar huis..
Als ik thuis ben begint het langzaam licht te worden. Mijn voeten doen ondertussen enorm pijn en zitten onder de krassen, het doet pijn maar het voelt niet fout, het voelt niet als een straf dat ik pijn heb.. huh? Waarom voelt het niet als een straf?! Dat hoort wel zo. Opeens voel ik me niet goed meer.. mijn hart begint hard te bonzen en mijn hoofd denk alleen maar aan pijn! Ik begin te wankelen en de Sneeën in mijn voeten beginnen te branden. Ik voel dat ik val. wat gebeurd er?!!! Is dit nou echt het einde?! Het licht dat ik even fel zie wordt steeds feller en dan voel ik niets meer. Of, ik voel nog wel iets, maar het is rust.. fijne rust waar ik al zo lang aan toe ben.. eindelijk..