-Κερνάω εγώ! Αναφωνεί η Φοίβη τη στιγμή που καθόμαστε με την Δανάη σε ένα από τα τραπέζια του "Sweet Shake". Ανταλλάσουμε ένα βλέμμα με την Δανάη.
-Για ποιο λόγο τέτοια γενναιοδωρία; την πειράζει.
Η Φοίβη ανασηκώνει τους ώμους.
-Χάρη στη Μελίσα και τα τέλεια νέα της. Ή μήπως να κεράσω και τον Φίλιππο που μας τα είπε; Λέει με προκλητικό τόνο στρίβοντας το κεφάλι προς μία παρέα αγοριών παραδίπλα που είναι και ο Φίλιππος.
Μια σερβιτόρα μας αφήνει τα μιλκσέικ μας και την δοξάζω από μέσα μου που στάθηκε μπροστά μου την ώρα που γύρισε ο Φίλιππος να με κοιτάξει.
-Μπορείς να είσαι πιο διακριτική, ψιθυροουρλιάζω στην Φοίβη.
Αυτή χαχανίζει.
-Ό,τι πεις, λέει και ρουφάει από το μιλκσέικ της.
-Τώρα τι θα κάνεις; Τη ρωτάει η Δανάη.
-Για ποιό πράγμα;
-Ο Άρης είναι ελεύθερος και ωραίος. Εσύ τον θες τόσο που δεν βλέπεις μπροστά σου. Οπότε....
-Όποτε θα δούμε. Δεν γίνεται να πάω έτσι σαν άκυρη να του κάνω ερωτική εξομολόγηση.
-Ποιος να κάνει ερωτική εξομολόγηση;
Όχι, Θεέ μην μου το κάνεις αυτό! Ο Φίλιππος εμφανίζεται στο τραπέζι μας και με σπρώχνει πιο μέσα για να στριμωχτεί δίπλα μου στο καναπέ.
Για μία στιγμή τα δάχτυλα μου ακουμπάνε τα δικά του και ανατριχιάζω. Τα κορίτσια τον κοιτάνε με γουρλωμένα μάτια.
-Εεεμ..., λέει η Φοίβη.
-Για σειρά βιβλίων της Μελίσας μιλάμε, απαντάει η Δανάη κοιτώντας με με νόημα.
-Ναι, αυτό, ψιθυρίζω σχεδόν μην αντέχοντας την τόσο κοντινή απόσταση μας.
-Διαβάζεις βιβλία;! Ξες έχω δει και κάποιους που έχουν blog και γράφουν για τέτοια, λέει
-Α! Και η Μελίσα έχει blog, πετάγεται η Φοίβη και δεν ξέρω πως κρατήθηκα να μην της χιμήξω.
-Σοβαρά; Αναφώνω κοιτώντας τη με νόημα.
Ο Φίλιππος αρπάζει το μιλκσέικ μου και πίνει μια γουλιά. Αυτά τα χείλη...συγκρατήσου, Μελίσα!
-Πως το λένε; Θέλω να το δω, δηλώνει αποφασιστικά.
-Πρώτον άσε κάτω το μιλκσεικ μου και δεύτερον δεν υπάρχει περίπτωση.
-Ανάγκασε με, με προκαλεί και μένω στήλη άλατος πριν του αρπάξω το ποτήρι.
Τα κορίτσια μας παρατηρούν σαν να βλέπουν ταινία δράσης και εκνευρίζομαι απίστευτα.
-Τότε να ρωτήσω τα παιδιά εκεί, μήπως ξέρουν, λέει δείχνοντας τη παρέα του από αγόρια της τρίτης λυκείου.
Αν το μάθουν, αυτό ήταν. Η ζωή μου στο λύκειο τελείωσε για πάντα. Θα με κοροϊδεύουν όλη μέρα γι' αυτά που γράφω. Πέστε μου πως έμπλεξα με αγόρι και ιδιαίτερα με αυτό το αγόρι! Ήταν τόσο ήρεμα όλα μέχρι που ήρθε αυτός στο σχολείο.
Γυρίζει να φωνάξει τα παιδιά και του πιάνω απεγνωσμένα το μπράτσο πριν το κάνει. Νιώθω τους μύες του να τεντώνουν με την επαφή. Ανταλλάσουμε ένα έκπληκτο βλέμμα και ύστερα απομακρύνομαι, κοκκινίζοντας.
-Μην τολμήσεις. Θα...θα στο πω, λέω τελικά.
-Τέλεια! Αύριο θα ερχόμουν στο σπίτι σου ούτως ή άλλως για τον Άρη, οπότε τα λέμε, απαντάει και φεύγει με την παρέα του δίχως να περιμένει αντίδραση μου.
Κοιτάω τα κορίτσια με ανοιχτό το στόμα και αυτές ξεσπάνε σε γέλια.
-Πέρασα τέλεια, λέει η Δανάη μέσα στα γέλια της.
-Νομίζω ήταν η μέρα μου σήμερα, συμπληρώνει η Φοίβη.
Αναστενάζω εκνευρισμένη μη μπορώντας να κάνω κάτι άλλο. Το τι θα κάνω αύριο...είναι άλλο θέμα.