“Benden kaçamazsın adamım!” diye bağırdı Kress Daniel geniş bahçede ileri geri koşarken. Elinde boyu kadar zar zor taşıyabildiği ama fazlasıyla alıştığı basketbol topuyla babasından yani yolunda ki rakibinden ne pahasına olursa olsun kaçmaya çalışıyordu.
“Benim peşimi bırak yaşlı adam!” diye onu kışkırttı Daniel gülümseyerek.
Kress bu iş kolayca yapabilir o topu oğlundan kolayca alıp basket atabilirdi ama böylesi daha eğlenceliydi.
Daniel’ın söylediği cümleye takılmamaya çalıştı.
Gerçekten yaşlanıyor muyum?
Tanrım tabii ki de hayır. Şu velete bak. Aklıma şüphe sokmakta bir numara,kime çektiyse.
Tüm bu ikilemlerin arasında karısının sinirli sesi doldurdu tüm bahçeyi.
“Daniel Stewert ve Kressteen Stewert! Size akşam için hazırlanmanızı söylemiştim değil mi! Ne yapıyorsunuz burada.?!”
Elleri belinde bahçeye sinirle çıkan Janessa’ya, Kress ve Daniel aynı anda yavaşça dönüp yutkunurcasına sessizce baktılar ve en son aba oğul bakışları birbirlerinde duraksadı.
“Kaçalım.” Diye fısıldadı Daniel sessizce.
Kress tekrar Janessa’yı baştan aşağı süzdü ve hızla Daniel’a kollarını uzattı ve bağırdı. “Atla!”
Daniel kahkahalar atarken hızla babasının kucağına atladı ve Kress Janessa’nın onlara yetişmesine fırsat bile vermeden yanından geçerek üst kata doğru koşmaya başladı.
“Annem bizi öldürecek!” diye bağırdı Daniel heyecanla gülerken.
“Sana kıyamaz ama beni senin için bir kez daha öldürür dostum.” Dedi Kress gülüşlerinin arasında.
Daniel’ın odasının önüne geldiklerinde Kress Daniel’ı yavaşça indirdi ve Daniel’ın dadısını çağırdı bir yandan da saçlarını düzeltirken.
Dadısı geldiğinde gülümseyerek alnından öptü Daniel’ı ve dadısına gülümsedi.
“Çok terledi Sally ne yapman gerektiğini bilirsin.”
“Tabii efendim.” Deyip gülümsedi Sally ve Daneil’ı kucağına alıp odasına girdi sessizce.
Kress tam arkasını dönerken Janessa’nın varlığını hissetmiş dönüşünü biraz daha yavaşlaştırmıştı.
“Kress…”
“Janessa…” diye fısıldadı Kress sessizce ve en yumuşak haliyle.
Sinirle fısıldadı Janessa. “Kress!”
Kress sorarcasına baktı Janessa’ya. “Janessa?”
Janessa hızlı hızlı nefes alıp verirken duvara yaslandı yavaşça. “1 hafta ‘geceleri yalnızca uyuma’ cezası aldın sevgilim, tebrikler.” Dedikten sonra tüm gücünü topladı ve çatı katında ki odalarına doğru son hız yürümeye başladı.
Kress bir süre ona öylece baktıktan sonra sessizce fısıldadı. “Sıçtık.”
Ve hızla merdivenleri tırmanmaya başladı. Kapıyı açıp içeri girdiğinde Janessa’yı ilgisizce kıyafet seçerken gördü.
Kress burnundan solurken Janessa’nın yanına gitti ve beline sarıldı sahiplenircesine. Janessa bilerek hiçbir tepki vermiyordu.
Kress bahanelerini sıralamaya başladı sessizce.
“Daniel’ın oyununa geldim,iki dakika oynarız dedi ama zaman kavramını unutmuş olmalıyım. Üzgünüm onunla zaman çok hızlı geçiyor.” Diye fısıldadı Kress sonuna doğru sessizce.
JJanessa gülümsememek için dudağını ısırırken sessizce mırıldandı.
“Demek öyle…”
Kress gülümsedi. “Öyle evet. Akşam ki davete mi hazırlanıyorsun?”
Janessa başını salladı. “Evet bayım, Jack kendine yeni bir şirket açıyor ve onun adına seviniyorum..”
Kress Janessa’dan uzaklaşıp yatağa oturdu ve üstünü çıkarmaya başladı. “O her şeye sıfırdan başlamak istedi ve fazlasıyla birikimi var. Her zaman onun arkasındayım.”
Janessa başını salladı ve gülümsedi. “ O iyi biri.”
“Kimse yokken o benim tek dostumdu.” Diye fısıldadı Kress gömleğinin düğmeleriyle oyalanan elleri duraksarken.
Janessa ondaki bu değişimi hissedince Kress’e yaklaştı ve gülümsedi. “Artık hepimiz yanındayız Kress. Kaldır şu koca kıçını ve hazırlan hadi.”
Kress oyuncu bir şekilde gülümserken keyfinin yerine geldiğini hissediyordu. “Birileri kaşınıyor sanırım.” Dedi dudağı yukarı kıvrılırken tehlikeli bir ses tonuyla.
Janessa banyoya doğru yürürken üstündekileri tek tek çıkarmaya başladı ve gülümsedi.
“Ah evet… Kaşı beni sevgilim.” Dedi tehlikeli bir ses tonunda.
Kress’in gözleri daha da koyulaşırken ne yaptığından habersiz ayağa kalktı ve ona doğru yürümeye başladı ama Janessa ondan önce davranıp banyoya girdi ve bir ‘klik’ sesinin duyulmasıyla Kress kapının kitlendiğini anladı.
Kapıya koşup açmayı denedi ama gerçekten de kitlenmişti kapı.
“Janessa!”
Janessa duş suyunu açtı ve Kress’e bağırdı.
“Unutmuşum sevgilim, 1 hafta cezan var. Yani kaşıntım geçti!”
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
“Daniel’a kim bakıyor?” diye fısıldadı Kress Janessa’ya sarıldığı yerde.
Birlikte yıldızları izliyorlardı. Janessa onu erkenden eve gitmeye zorlamıştı ve Kress tekrar tekrar sorduğu soruyu yinelemekten vazgeçmiyordu.
Janessa gözlerini devirdi.
“Söyledim ya sana. Natalia’da…”
“Ah, annemde…”
Başını olumlu anlamda salladı Janessa. Kress onu biraz daha kendine çekti ve fısıldadı.
“Birkaç gündür bir şeyler söylemek ister gibisin Janessa,iyi misin?”
Janessa gülümsedi, neyse ki karanlık yüzünden bu görünmüyordu.
“Biliyorsun Ella’yla şu çocuğum olması meselesini konuşmuştuk.”
Kress’in vücudu yavaşça gerilirken Janessa’nın bu meseleyi tekrar başına dert etmesinden korkuyordu. Daniel doğdukta sonra tekrar bir bebekleri olsun istemişlerdi ama hiçbir engel olmamasına rağmen olmuyordu…
Kress bunu zaman bırakmıştı ama Janessa mücadele etmekten vazgeçmiyordu. Derin bir nefes aldı Kress.
“Yine başlamayalım Janessa.. Lütfen. Üzülmeni istemiyorum.”
Janessa gözlerini kapattı. “Üzülmüyorum..”
“Üzüldüğünü biliyorum ama lütfen kendini zorlamaktan vazgeç. Hiç değilse Daniel var, bizim bir çocuğumuz var kendini daha fazla yıpratma. Zamana bırakalım çocuk meselesini sonuçta bir sorunumuz da yokmuş.”
“Bir bebeğimiz daha olsun istemez miydin?” diye fısıldadı Janessa masum bir şekilde. Alacağı cevabı bekliyordu yalnızca.
Kress onun üzülmemesi için yalan söylemek isterdi ama artık yalan istemiyordu hayatında. Janessa’da öyle..
“İsterdim elbette. Bunu istediğimi biliyorsun ben yalnızca bu mutluluğun tadını çıkarmaya bakalım diyorum, Daniel var biliyorsun-“
“Daniel bir kardeşi olsun ister mi sence?”
Kress kaşlarını kaldırırken bunu düşünmeye çalıştı. “Sevinir sanırım…”
“Seni kıskanır.” Diyerek gülümsedi Janessa.
“Buna daha zaman var nasılsa bunu düşünmek için erken değil mi nasılsa, boşverlim bence sevgilim..” dedi Kress gülümserken ve Janessa’nın elini tuttu.
Janessa Kress’in eli elinde parmaklarıyla oynamaya başladı ve yüzüğünü okşadı yavaşça.
“Evet, haklısın. Daha 9 ay var.”
“Evet daha 9 ay-“ Kress bir an kaşlarını çattı. “9 ay mı? Ama neden-“
Ve birden irkildi Kress. “Janessa yoksa… sen?” dedi inanamaz bir ses tonuyla.
Gülümsedi Janessa engelleyemediği bir şekilde gülümsedi.
“Hamileyim Kress!” dedi daha fazla bu mutluluğu saklayamadan.
Kress birden ayağa kalkarken Janessa hafifçe geri çekildi çünkü onun nasıl biğr tepki verebileceğinden emin olamıyordu.
Nede olsa bu istedikleri ilk çocuktu… Kress bu kez de aldır diyemezdi ya?
Kress birden ayağa kalktı ve inanamaz bir şekilde gülümseyerek Janessa’ya baktı. “Tanrım! Sen hamile misin!”
Janessa başını hızla salladı. “evet.”
Kress Janessa’nın hareket etmesine bile izin vermeden onu hızla kucakladı ve hızlı bir şekilde döndürmeye başladı kucağında.Janessa kuvvet almaya çalışarak Kress’in omuzlarına tutundu ve ona sıkıca sarıldı.
O kadar mutluydu ki!
“Karım hamile! Karım hamile baba oluyorum!” diye bağırmaya başladı Kress seslice.
Janessa başta bu duruma bir şey demedi ama yan taraflardaki ışıkların yandığını görünce evdekilerin uyandığını anladı Kress’İ dürtmeye başladı.
“Tanrım Kress sessiz ol.”
Ama Kress durmuyordu.
“Kress! Midem bulanıyor indir beni!”
Kress bunu duymasıyla hızla durdu ve Janessa’yı yavaşça yere bıraktı. Bir yandan da eliyle her yerini yokluyor iyi olup olmadığına bakıyordu.
“İyi misin Janessa? Bir şeyin var mı? Üzgünüm..”
Janessa onun bu haline gülerken tek eliyle yanağını okşamaya başladı.
“Bu ilk baba oluşun değil ki koca adam… sakin ol Tanrı aşkına.”
Kress onun yanağında ki elini tuttu ve dudaklarına götürerek avuç içine sevgi dolu bir öpücük bıraktıktan sonra onu kendine çekti.
“Bu bizim bir ilkimiz Janessa… Biz bu kez bir bütünüz.”
Janessa onun sıcaklığına sığınırken Kress’in yerden göğe kadar haklı olduğunu biliyordu.
“Evet bu bizim ilkimiz. Sen hep benim ilkim oldun zaten.” Diye fısıldadı sessizce.
Kress gülümsedi.
“İlkin olmayı seviyorum.”
“İlkim olmanı seviyorum.”
Kress elini çenesine koydu ve başını kaldırdı yavaşça Janessa’nın. Dudaklarına “seninim” dercesine sahiplenici bir öpücük bırakırken dudaklarını ondan ayırmadan fısıldadı.
“Seni seviyorum sevgilim…”
“Seni seviyorum koca adam….”