Yine hayaller herzamanki gibi istemediğimiz şekilde son buldu. Benimde haykırasım var herkes kadar. Bende isterdim herkes gibi olmak. Lakin lugatımda olmadı masadan bi anda sebepsizce kalmak. Yazmak istiyorum çünkü güneş şuanda batmış olsada yarın yine hiç bir şey olmamış gibi doğacak. Ve gün içinde bunaltmaya devam edecek. Aynı güneş gibisin sende sanki olmasan üşürdüm, olsan da yakıp kavuruyorsun beni. Ama lazımsın bi şekilde güneş gibi dünyanın dengesini sağladın benim için çok kısa bi süre. Aslında beni evrene salmış durumdasın. Sonsuzluğa sonsuz tatlara yani, yıldızlara yıldızlar da güzeldir. Parlak, her gün yeni bir tanesi. Bugün gördüğüm yıldızı yarın göremeyeceğimi bile bile yaşıyacağım bende artık. Hergün farklı bi yıldız olucak artık yanımda. Ta ki güneşimi yeniden görene kadar.
Ve şuan anladımki susmak çokta benlik birşey değilmiş. Genelde susardım oysa ki ben. Dinlemeyi çok severdim, artık konuşamadığım gibi sadece yazıyorum. Belki bir gün her cümlesini anlarsın sende bu satırların. Belkide başkaları bulucak kendini bizim satırlarımızda.
Sigaramın dumanı bana komplo kuruyor gibi, içime çektiğimde sen, bıraktığımda yine sen, hep sen. Belkide bu yüzden sigaradan sıkılmıyorum. Belki onada senin gibi bana zarar verdiğini bile bile devam ediyorum.
Verilen sözler ağır gelir içimdeki devrimci ruha. Aramıcam demek armamak kadar kolay olmıcaktı bunu biliyordum ve yine de yapmam gerekiyordu. Sanki ipe asıyormuşum gibi hoşlantılarımı. Astıktan sonra ölüceklerini bile bile, yaslarını tutmak istedim. Kendi kendime sıktım anlıyacağın.
Herşey artık bi adım daha uzak. İçimdeki can yüceli sen uyandırdın. Yazdıkca ağlatan okdukça duygulandıran bir adam oldum. Hayatım 100 mt koşusu olsa şuan usain bolt ben olurdum. Anlıyacağın daha çok hırslandım, kinlendim, öfkelendim. Geçmişimi, gelecekle seviştiriyorum şuanda. Nede olsa eskiyen herşey değerini kaybediyor dimi. Ve tabi bunların hiç biri kendimi komidin üstünde bırakılan kağıt parçası gibi değersiz hisetmemi değiştiremez.
Bir kez daha geçtim satırları. Bundan öncekiler gibi. Sevmiştim onlarıda ama geçtim. Belkide bundan önceki kelimelerimdende hoşlanmamıştım senden öncekiler gibi. Sevemicekmiş gibi
Ben gibi
Ölüm gibi
Son gibi
Susuyorum yine karanlık gecenin aydınlatabildiği kadarıyla
Üşüyorum yine içimdeki duyguların yalnızlığı kadarıyla
Bakıyorum yine yıldızların evrene baktığı kadarıyla
Sızıyorum artık kalbimdeki sancıların beni sızdırtmadığı kadarıyla
Övünç DEMİR