Biz onları bulmanın hayalini kurarken bunlar... Ama hala bir ümit vardı benim içimde. Görmeden hiçbir şeye inanmam. Kimi kandırıyorum fotoğrafları Karşımda. Hayır. Yine de inanmıycam. Ölmedi onlar. Kendimi ve diğerlerini buna inandırıcam. Hepsi ağlıyordu. Bende... Bende ağlıyordum. Bir dakika olsada durdum ve :
-" Bu fotoğraflar hiçbir şeyi açıklamıyor. Daha önce de bize öldükleri söylendi ama bu olmadı !! Daha hiçbir şey bilmeden sadece ağlamak neye çözüm kızlar. Bana bunu söyleyin. Ağlamanız neyi çözecek!!" Ağzımdan dökülen bu laflar kızlar ın ağlamasını durdurmuştu.
Aslı:
-" Neye mi çözüm ?? Neyden bahsediyorsun sen Ada. Onlar... Onlar öldü !! "
Bu beni kızdırmıştı. Daha onları görmeden buna inanmak... Bu bana saçma geliyordu. Evet belki fotoğrafları karşımızda duruyor olabilirdi ama bu hiçbir şeye çözüm değildi ki !! Aslı nın bu sözünde biraz duraksadım.
Ben:
-" Onlar öldü mü ?? Siz kendinizi onların öldüğüne inandırmışsınız. Daha tanımadığımız birine güvenmeyelim diyen sendin Aslı !!" Evet bunları söyledim.
Tuğba:
- "Ada kes artık şunu. Herşey bitti. Onlar öldü !! " Bu beni çok daha fazla sinirlendirmişti. Hayır herşey bitmemişti daha yeni başlıyordu !!
Ben;
- "Herşey bitmedi tam aksine daha yeni başlıyor !! "
Yağmur:
-" Ada Yeter. Bu söylediklerin bizi avutmuyor üzüyor... "
Ben:
-" Siz kararınızı vermişsiniz. O zaman ben araştırırım. Kim benle ?? " Kimse cevap vermemişti. Ben odadan çıkarken arkama dönüp:
- "Gerçekten ne olursa olsun arkamdasınız. Belli oluyor !! " Bunu söyledikten sonra kapıyı çarpıp çıktım. Çıktığımda bu yaptığımın çok sert olduğunu anladım. Ama haklıydım . En azından kendime göre... Kapıdan çıkarken arkamdan Ada diye bağırma sesi duydum. Bu Tuğçe ydi. Şaşırdığım söylenemezdi. Çünkü bu kız benim hep arkamda oldu. Ve hala da öyle.
*****************************
Kızlarla olan büyük kavgadan iki gün geçmişti. Ama bu umrumda değildi. Evet üzülüyordum. Arkamda olmadıkları için !! Bugün Tuğba yla birlikte araştırma yapacaktık. Tuğba kalkarsa tabi.
Ben:
-" Tuğba uyan. Tuğbaaaa !! "diye bağırdım ama gelen tek ses Tuğba nın küçük horlamalarıydı. Bu yapacağım şeyden sonra sonunum ne olacağını bilmiyordum ama düşünmeden üstüne bir sürahi suyu döktüm. O an Tuğba nın ellerini boğazımda hissettim. Ama hissettiğim tek şey değildi. Kulağıma gelen öl ya da öldür !!" Bu sözcükler i bu ara kulağıma çok geliyordu. Herşey bunla sonlanmadı. Tuğba lavaboya yüzünü yıkamaya gitmişti. Ama sonra Tuğba nın çığlığını duydum. ( Sağır oldum galiba ) Hemen lavaboya koştum. Kapıyı tıklayarak:
-" Tuğba iyi misin ?? " Diye bağırmıştım.
İçeriden Tuğba nın kısık sesi geldi :
-" İ...İçeri... İçeri gel !!" Dedi. Bu cümleyi bitirmesi zor olmuştu. İçeri girdim. Ama gördüklerim hiç hoş değildi.
Kısa oldu. Uzun yazmaya bir dahaki bölüm başlıcam. Isteklerinizi erteliyor gibi düşünmeyin ama yazamadım. Ve her bölümde sorduğum soru bölüm nasıldı ??