- ამ დროს ვინ უნდა იყოს?
- არ ვიცი წავალ ვნახავ
თეჰიონი წამოდგა და კარისკენ წავიდა, რომ გააღო წინ ჯიმინი დახვდა,
- ჯიმინ? აქ რას აკეთებ?
- უბრალოდ... ვიფიქრე კარგი იქნებოდა თუ შენს გვერდით ვიქნებოდი
- შემოდი
შიგნით შევიდნენ
- ჯიმინ? ( ჯონგუკი ფეხზე წამოდგა )
აქ რატომ მოხვედი?
- და შენ რას აკეთებ აქ სახლში რატომ არ წახვედი?
- ხომ მითხარი თეჰიონისთვის მიმეხედა ( ირონიულად ჩაიღიმა )
- კი მაგრამ არ მითქვამს მასთან ერთად დარჩენილიყავი მთელი ღამით
- და შენ რატომ მოხვედი ამ დროს
- ეგ შენ არ გეხება
- გეყოფათ ორივე გაჩუმდით! ( გაბრაზებულმა დაიყვირა )
შემდეგ ჯიმინს მიუახლოვდა,
- ჯიმინ ჩვენთან ერთად ივახშმე
- ჯობს წავიდეს ვფიქრობ აქ ზედმეტია
- ჯონგუკ გეყოფა არსადაც არ წავა აქ დარჩება!
ჯიმინმა ჩაიღიმა, ჯონგუკმა კი სიბრაზისგან მუშტები შეკრა,
- როგორც ჩანს გამოფხიზლდი
- კი ცოტა გამოვიძინე
- უფრო ადრე მინდოდა მოსვლა
- რატომ?
- ვიფიქრე კარგი იქნებოდა თუ შენს გვერდით ვიქნებოდი
- ვითომ რატომ იქნებოდა კარგი თუ მის გვერდით იქნებოდი? (გაბრაზებული ტონისთ კითხა)
- იმიტომ რომ ასე ჩავთვალე საჭიროთ!
- ჯობს აღარაფერი ჩათვალო საჭიროთ!
თეჰიონი ხან ერთს შეხედავდა ხან მეორეს,
- რა გჭირთ ორივეს?
- არაფერი უბრალოდ ჯონგუკს არ სიამოვნებს რაღაც და ვფიქრობ დროა თქვას
- მართალია შენ არ მსიამოვნებ, და არც ის ფაქტი რომ თეჰიონთან ახლოს ხარ
- არ მითხრა რომ ეჭვიანობ
- ვეჭვიანობ!
- და რატომ ეჭვიანობ ერთმანეთის ვინ ხართ?
- ჩვენ....
თეჰიონმა სიტყვა არდაამთავრებინა მაშინვე პირზე ააფარა ხელი,
- არავინ ვართ, მხოლოდ კლასელები
ჯონგუკმა ხელი გააშვებინა და წარბებ შეჭმუხნულმა შეხედა,
- ხომ ხედავ ჯონგუკ, მხოლოდ კლასელები!
- ჯიმინ გირჩევ გაჩუმდე ( ფეხზე წამოდგა)
- ჯონგუკ გირჩევ თეჰიონს შეეშვა ( მაგიდაზე ხელი დაარტყა და ფეხზე წამოდგა)