Unicode...
Dark ( or ) မုဆိုးဖို (🚨ပါသည်)
Part - 7
" နာတယ်မလား...အေငါလဲနာတယ်...ငါလဲအသွေးနဲ့အသားနဲ့တည်ဆောက်ထားတဲ့လူဘဲ
ငါနင့်ကိုရိုက်တာပါးပါးလေးပါ...နင်အရင်က
ငါ့ကို အနိုင်ကျင့်ခဲ့တာ ရေနွေးပူနဲ့ ပတ်ခဲ့တာ
မှတ်မိလား...အဟွန်း...နာတော့နာတယ်
အသည်းအထိနာကျင်မိတယ်...နင်တို့သားအမိ
လိုလူစားတွေကိုချီးလိုရွံတယ်...ထွီး...."
ဟုတ်ပါသည်...သူမပျော့ညံ့နေဖို့မလိုတော့ပါ...
စိတ်ရှိသည့်အတိုင်းသူမရှင်သန်နိုင်ပါသည်...
သူမ အောင့်ထားသည့်စကားလုံးများကို ဖွင့်ချ
လိုက်၍ သူမ အသက်ရှူချောင်သွားရသည်...
သို့သော်...သူမစဥ်းစားနေမိသည် သခင်လေး
အရှေ့သူမဘယ်လို သန်မာအောင်နေရမလဲဆိုသည်ကို....သူမကောင်းကင်အားမော့ကြည့်လိုက်ပြီး...
" လေပြေ သန်မာတာထက်သန်မာချင်တယ်..."
သူမပြုံးလိုက်သည်...အိမ်ပြန်ရောက်လာသော်
" သမီး ပြန်လာပြီးလား..."
" ဟုတ်ကြီးကြွယ်...သမီးဘာကူလုပ်ရမလဲ...."
" နေပါသမီးရယ်...သမီးကနေကောင်းတာလဲမဟုဆ်ဘဲနဲ့..."
" ကြီးကြွယ်...သမီးဒီနေ့နေလို့ကောင်းပါတယ်..."
" ဟုတ်လို့လား..."
" တကယ်..."
" ဒါဆိုရင် ကြီးကြွယ်ကို ပန်းပင်ရေလောင်းပေး
နော ကြီးကြွယ်မအားလို့..."
"ဟုတ်ကဲ့ ကြီးကြွယ်..."
သူမလေး ရေဖွင့်ကာရေပိုက်ကိုင်ပြီး ပန်းပင်များကိုရေလောင်းလေသည်...ထိုအချိန်လက်ပံရောက်လာပြီး...
" ဟဲ့ ကောင်မ...နင့်ကို ကြည့်ရတာ သက်သာပုံဘဲ..."
" ဟုတ်ကဲ့ လက်ပံ လေပြေ နည်းနည်းသက်သာ
လို့ပါ..."
" ငါ့ကို အဝတ်လာလျှော်ပေး..."
" ဘယ်သူ့အဝတ်လဲ..."
" ငါ့အဝတ်ပေါ့...လာစမ်းပါမေးခွန်းထုတ်မနေနဲ့"
" ဒါဆိုရင်တော့ လေပြေ မလုပ်နိုင်ဘူး..."
" ဘာ..."
" လက်ပံ ဒီအိမ်ကအလုပ်ဆိုရင်တော့
လက်ပံကူနိုင်တယ်...ဒါမဲ့ လက်ပံဝေယျာဝေ့စကိုတော့လေပြေမကူညီနိုင်ဘူး..."
" နင်က အိမ်အစေဘဲလေး..."
" အဟက်...ဟုတ်ပါတယ် လေပြေက ဒီအိမ်က
အိမ်အစေ ဒီအိမ်ကအလုပ်ဘဲလုပ်မယ်...လက်ပံ
အလုပ်ကိုတော့ မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး...အစေခံ
အချင်းချင်း လာမကြောပါနဲ့..."
" ကောင်မ လူပါးဝလို့... "
လက်ပံသည်လေပြေကို ရိုက်ရန်ရွယ်နေချိန်လေပြေသည်လက်ပံလက်အားဆွဲယူကာ
" လက်ပံ လေပြသည်းခံတယ်ဆိုတာအတိုင်း
အတာဘဲရှိတယ်နော...ဒါကြောင့်ကိုယ်ထိလက်
ရောက်မစော်ကားရင်ကောင်းမယ်..."
" နင်...နင်ငါ့ကိုပြန်ပြောနေတာလား...နင့်ကို
သခင်လေးနဲ့တိုင်မယ်..."
"ပြန်ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး...ပြောပြနေတာ...
လူလူချင်းဘဲ ကိုယ်ချင်းစာတရားစိတ်ထားမှ
ပေါ့ လက်ပံရယ်...သခင်လေးနဲ့တိုင်မလား
ရတယ် တိုင်လိုက်...လေပြေကအရင်ကလို
ကြောက်တော့မှာတော့မဟုတ်ဘူး...လက်ပံနား
လည်ထားပေး..."
လေပြေ၏မျက်လုံးတို့က လက်ပံကို ဝါးစားမတက်ကြည့်နေသည်...အပြုံးတို့က ခပ်ရဲ့ရဲ့ကလေးဖြစ်သည်...လေပြေ ရေပိုက်အား ပစ်ချကာ တစ်ခြားအလုပ်သွား၍ လုပ်လေသည်...
လက်ပံသည်...ဒေါသထွက်ကာ
" ကောင်မ နင်တွေ့မယ်...နင့်ကိုသခင်လေး
ရိုက်အောင်ကိုလုပ်ရမယ်...ကောင်မနင်စောင့်
ကြည့်နေလိုက်..."
မဟာနေ့လယ် ထမင်းစားချိန်...
" မင်းသူ...ငါအပြင်ခဏသွားဦးမယ်...
ငါလုပ်ခိုင်းထားတာ အပြီးလုပ်ထား..."
" ဟုတ်ကဲ့..."
မဟာသည် ကားမောင်းကာ မိန်းကလေး
အထည်ဆိုင်သို့ဝင်လာသည်...
ဆိုင်ဝန်ထမ်းများက တစ်တွတ်တွတ်နှင့်...
" ဟဲ့ အဲ့ဘဲ ကြီးကအရေလည်လန်းတယ်နော..."
" ဟုတ်ပါ့ဟယ်..."
မဟာသည်ပြုံးပြလိုက်သည်...
" အစ်ကို ဘာရှာသလဲရှင့်လိုတာပြောပါ..."
" အင်း...ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို
အင်္ကျီဝယ်ပေးမလို့ပါ..."
" Girl Friendလား"
" 😊😊အဲ့လိုဘဲ ပြောရမှာပေါ့...."
" ဘာလိုချင်လို့လဲ အစ်ကိုက..."
" Bra...ရယ်အင်္ကျီကဘာဖြစ်ဖြစ်ရပါတယ်...
အဖြူရောင်ဆိုအဆင်ပြေမယ်..."
" ဟုတ် ဒါဆို အင်္ကျီအရင်ကြည့်မလား..."
" ကောင်းသားဘဲ"
ဆိုင်ဝန်ထမ်းများ မဟာကို အင်္ကျီလိုက်ပြပေးလေသည်....အဖြူရောင် ဂါဝန်တိုလေးက တကယ်ကို လှပလွန်းသည်...
" ဂါဝန်အဖြူလေးထည်နဲ့ ကျန်တာ တစ်ခြာ
Shirt တွေယူမယ်..."
" XL Size လား L Size လား ရှင့်..."
" M Size... "
" ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို..."
" Bra ရော...ဘယ်ဘက်မှာလဲ..."
" ဒီဘက်မှာပါ..."
မဟာ Bra တွေကို လိုက်ကြည့်မိသည်...
" အစ်ကို ဘယ်သူ့အတွက်ဝယ်ဖို့လဲ..."
" မိန်းမ အတွက်ပေါ့..."
" အစ်ကို့ရဲ့မိန်းမက ကံကောင်းလိုက်တာနော..."
" 😊😊"
" ဒါနဲ့ Size ဘယ်လောက်ဝတ်လဲ...M size ဆိုတော့ 30 လောက်လားရှင့်..."
" ညမက ဘာဆိုဒ်ဝတ်လဲ..."
" ရှင်..."
" မေးကြည့်တာပါ..."
" 32 ပါ..."
" ဒါဆို 35 ပေးပါ...ကျနော့်မိန်းမက အကောင်
သာသေးတာ...ကိတ်တယ်😊😊"
" အောဟုတ်ကဲ့..."
ဝန်ထမ်းက သူ့စကားကြောင့်မျက်နှာပူထူ
သွားရသည်...မဟာသည် လေပြေအတွက်
လိုအပ်သည့် ပစ္စည်းများကို ဝယ်ပြီး ကားပေါ်တင်နေချိန်...အဝင်ဖုန်းလေးက
( ဒူး....ဒူး.....ဒူး )
" Hello...မင်းသူပြော..."
"...."
" ဘာ...CCTV အကုန်စစ်...အဲ့မျိုးမစစ်ကောင်
ကို ရအောင်ဖမ်း ပြီးရင် ခိုင်းတဲ့သူကိုသေချာ
မေး...ကြာတယ်ကွာ...အသက်နဲ့သာချိန်း
ခြောက်ပြီးမေး..."
"..."
" ကောင်းပြီး...ညကျရင် ငါလာမယ်...
တိတိကျကျအားလုံးသိချင်တယ်..."
မဟာဒေါသတို့က ငယ်ထိပ်ရောက်နေပါသည်...
သူ၏ရေနံစက်ရုံကို မကျေနပ်သည့် သူက မီးရှို့ခိုင်းခြင်းဖြစ်သည်...ရေနံစက်ရုံ ဘေးမှဒေသခံများလဲ အထိအခိုက် တော်တော်ရထားသည်...
ဒါဟာ...သူ့အတွက် ဝန်ထုတ်ဖြစ်ခဲ့ပြီး...
ဒေါသထွက်ထွက်နှင့်မဟာအိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်...
" ဒေါ်ကြွယ်...အခန်းထဲကို ဝီစကီနဲ့ အမြည်းတစ်ချို့လာပို့ပေး...ကားထဲက ပစ်စည်းတွေကို
လက်ပံတို့ကိုယူခဲ့ခိုင်းလိုက်..."
" ဟုတ်ကဲ့သခင်လေး..."
မဟာ...ခေါင်းမီးများတောက်နေပြီးလေး...
အမှုကနည်းတဲ့ကြီးသည့်အမှုလား....မနက်ဖြန်သူ သတင်းစာရှင်းလင်းပွဲကို သူတက်ရမည်ဖြစ်
သည်...လျော်ရမည်ဆိုသည်ကိုလဲသူသိသည်...
စိတ်ညစ်ညစ်နှင့်မဟာရေချိုးချလိုက်သည်...ရေချိုးပြီး အင်္ကျီလက်ရှည်အဖြူ ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်ရှူးကိုသူဝတ်ထားသည်...
" သခင်လေး ဒီမှာသခင်လေးမှာတာရပါပြီး...."
လက်ပံသည်...
" သခင်လေး ဒီအထုတ်ကဘယ်မှာထားရမလဲ..."
" အခန်းတောင့်မှာဘဲချထားလိုက်..."
ဒေါ်ကြွယ်ထွက်သွားသော်လဲ လက်ပံက မထွက်သွားဘဲရှိနေသည်...
" မင်းကမသွားဘဲ ဘာလုပ်နေလဲ..."
" သခင်လေးကိုလက်ပံပြောစရာရှိလို့..."
မျက်နှာကညိုးငယ်စွာ မဟာကိုသူမပြောသည်...
" အင်း ပြော ပြီးရင် လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်...
ငါစိတ်ရှုပ်နေတယ်..."
" ဒီလိုပါသခင်လေး...လေပြေက ရောက်စတုန်း
ကအချိုးကတစ်မျိုး...အခုဆိုရင် လေပြေက
လက်ပံကို ရန်တောင်တွေ့တက်နေပြီး...ပြီးတော့
မနက်ကလဲ အပြင်ထွက်သွားတယ် မှိုရတဲ့မျက်
နှာနဲ့..."
" ဘာ အပြင်ထွက်တယ်ဟုတ်လား..."
" ဟုတ်ကဲ့သခင်လေး..."
မဟာသည် ဒေါသထွက်ကာ
" မင်းပြောလို့ ပြီးရင် သွားတော့..."
" ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး..."
လက်ပံ ထွက်သွားမည်လုပ်နေစဥ်...
" နေဦး...လေပြေညှင်းကိုငါ့အခန်းထဲလွှတ်လိုက်"
" ဟုတ်ကဲ့သခင်လေး..."
လက်ပံသည် အောင်နိုင်သူ အပြုံးနှင့် ထွက်လာပြီး လေပြေ ရှိရာသွားပြီး...
" ဟဲ့လေပြေ...နင့်ကိုသခင်လေးခေါ်နေတယ်..."
" အင်း..."
လေပြေသွားရန်လုပ်နေစဥ်လက်ပံက
" နင်တော့ ဒုက္ခလှလှနဲ့တွေ့ပြီး😊😊"
" မကျိန်ဆဲပါနဲ့လက်ပံစကားပုံတစ်ခုကြဖူးလား
ကျိန်စာဝလေမောင်လှလေဆိုတဲ့စကားပုံ..."
လေပြေထိုသို့ပြောပြီး လှည့်ထွက်လာသည်...
လက်ပံသည် စိတ်တိုလျက်ကျန်နေခဲ့သည်...
" မြွေဟောက်မ...သခင်လေးက နင့်ကို
သေအောင်ရိုက်တော့မှာ😂😂"
လက်ပံသည်သူမအတွေးနှင့်သူမပျော်နေလေသည်...လေပြေ သည် မဟာအခန်းရှေ့တွင်ရပ်ကာတံခါးအားခေါက်သည်..
" ဝင်လာခဲ့..."
သူမ ဝင်သွားလေသည်...
" သခင်လေး ခေါ်တယ်ဆို..."
" ဟုတ်တယ်...ဒီနေ့မင်းအပြင်ထွက်တယ်ဆို.."
" ဟုတ်ပါတယ်..."
" ဘာအတွက်လဲ..."
" လေပြေရဲ့မိထွေးကိုသိန်း၈၀၀သွားပေးတာပါ"
" ဟမ်း...မင်းအဲ့ငွေတွေကို ဘာကိစ္စသွားပေး
ရတာလဲ..."
" သူမတောင်းလို့လေး..."
" ဪတောင်းတိုင်းပေးရအောင်ငါက ငွေထွက်
တဲ့အပင်စိုက်ထားတာ မင်းတွေ့လား..."
" အဲ့လိုသဘောမျိုးမဟုတ်ပါဘူး..."
" ငါက မင်းကိုသုံးစေချင်လို့ ပေးတာလေး..."
" ဟုတ်လို့လား သခင်လေး...လေပြေ့အပျိုစင်ဘဝနဲ့လဲပြီးပေးရတာမဟုတ်လား😊😊"
" လေပြေညှင်း..."
မဟာဒေါသထွက်သွားရသည်...
" နာမည်ချည်းဘဲ ခေါ်မနေပါနဲ့ ပြောစရာရှိတာ
ကိုပြောပါ..."
c
" မင်းအပျိုစင်ဘဝကို လိုချင်ရင် ငါယူတာကြာပေါ့ ငါ့ဂုဏ်သိက္ခာ ကိုမင်းစော်ကားလိုက်တာဘဲ
မင်းဘယ်လိုတာဝန်ယူပေးမလဲ..."
" သခင်လေးကြိုက်သလိုဆုံးဖြတ်နိုင်ပါတယ်
ဘာလို့ဆို လေပြေက သခင်လေးပိုင်တဲ့ ကျွန်
တစ်ယောက်ဘဲ..."
" မင်းစကားတွေက ဒီနေ့ခက်ထန်နေတယ်...
ဘာလဲအားကိုးတွေ့နေပြီးလား..."
" 🙂🙂အားကိုးတဲ့လား...အဟက်...ဟုတ်တယ်
တွေ့နေပြီး ကျမကိုယ်တိုင်ဘဲ..."
မဟာ စိတ်တိုရပြန်သည်...ဒီနေ့သူမစကားတွေကအရင်နေ့နှင့်မတူ ယုံကြည့်မှုအပြည့်နှင်ပြော
နေသောစကားများဖြစ်သည်...
" အရမ်းတွေ ယုံကြည်မှု ရှိနေတယ်ပေါ့ဟုတ်လား...မင်းကိုမင်း ယုံကြည်မှုရှိနေတာကို ငါရိုက်ချိုးပြမယ်..."
" လုပ်ပေါ့ ကျမပြောပြီးသားဘဲ ကျမက
ရှင့်လက်ထဲကရုပ်သေးရုပ်တစ်ရုပ်ဘဲရှင်ကြိုက်
သလိုကြိုးဆွဲနိုင်တယ်..."
" မင်းမခံပြောလို့မရဘူးလား..."
" သခင်လေး ကျွန်မခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်ချင်ပိုင်လိမ့်
မယ်ဒါမဲ့ ကျမရဲ့ စိတ်ကိုတော့ကျမကလွဲ ဘယ်သူမှမပိုင်ဘူး..."
" စကားတွေအရမ်းတက်နေတယ်ပေါ့ဟုတ်လား..."
မဟာသည် သူမလေးကို လှမ်းဆွဲပြီးသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့ထိုင်စေသည်...သူမလေး၏မေးဖျားအား
ကိုင်ကာ
" ငါထင်ထားတာမင်းကယုန်သူငယ်လေး...
ဒါပေမဲ့မင်းကအဆိပ်မရှိတဲ့ရေမြွေဘဲ ရေမြွေဆိုတာက လူတွေ့ရင် ကိုက်ချင်ပေမဲ့ အဆိပ်မရှိဘူး
ဒါကြောင့်ကိုက်လဲအချည်းအနှီးဘဲ..."
" ရေမြွေလို့ထင်ရင် သခင်လေးသိပ်မှားသွားမှာ
ပေါ့ကျွန်မက ရေမြွေမဟုတ်လို့ဘဲ😊😊"
" ဒီနေ့မင်းနှုတ်ကထွက်သမျှစကားတိုင်းက
အဆိပ်လိုဘဲ..."
" ဒီလိုပြောတက်အောင်လုပ်ခဲ့တာက
သခင်လေးတို့ကိုယ်တိုင်ဘဲမဟုတ်လား..."
သူမ ပြုံးပြီးပြောနေရပေမဲ့ရင်ထဲမှာနာကျင်ရသည်...သူမကိုသိက္ခာချခဲ့သည်ကိုပြန်တွေးတိုင်းရင်ထဲတစ်ဆစ်ဆစ်နှင့်နာရသည်...
" ငါစိတ်တွေအရမ်းထိန်းထားရတယ်မင်းသိလား"
" ရိုက်ချင်သေးလား...ရတယ်ကိစ္စမရှိဘူး ရိုက်ပါ
ဒါမဲ့သခင်လေးအပေါ်ကိုတော့ မုန်းဖို့ဘဲရှိတော့မယ်😊😊"
" မုန်းပေါ့ မင်းကြိုက်သလောက်မုန်းနိုင်တယ်
ဘာလို့ဆို မင်းကငါချစ်တဲ့သူမှမဟုတ်ဘဲ...
ငါ့ရဲ့အချစ်ဆိုတဲ့အရာက သက်စိမ်းနဲ့အတူပါ
သွားခဲ့ပြီး..."
" အမြဲတမ်းအဲ့ဒီလိုမျိုးဖြစ်နေပါစေ..."
" မင်းစကားအရမ်းများလွန်းတယ်..."
" နာကျင်လွန်းလို့ ထွက်တဲ့စကားက
သခင်လေးနားဝမှာရောက်နေတာတောင်
မခါးဘူးလား..."
" မင်းနာကျင်တာ ငါ့ကိုမှီလား...😊😊မင်း
ထင်လား...ငါကဒီစည်းစိမ်တွေမက်မယ်လို့
ဝေးသေးတယ်...မင်းတို့လို ပိုက်ဆံမက်တဲ့
လူတွေကို ပြန်ပြီးငွေနဲ့ပေါက်ချင်လို့...မင်း
လဲဘဲ ငွေမက်တဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ဘဲ..."
" ကြိုက်သလိုထင်နိုင်တယ်...ပြောစရာစကား
မရှိတော့ရင်လေပြေပြန်တော့မယ်..."
" အဟက်...ပြောစရာစကားတော့မရှိတော့ဘူး
ဒါပေမဲ့ပေးစရာတစ်ခုတော့ရှိတယ်..."
သူမ မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်...
" ဟိုအထုတ်တွေကိုယူသွားလိုက်...မင်းအတွက်
ဘဲ သိပ်ချစ်လို့ ဝယ်ပေးတယ်လို့ မထင်လိုက်နဲ့
မင်းကငါ့အရုပ်ဆိုတော့ ငါဆင်ပေးသလိုမင်း
ဝတ်ရမယ်..."
" ကောင်းပါပြီး ခွင့်ပြုပါဦး..."
" နေဦး...ငါ့ရဲ့ပါးကိုနမ်း..."
" သခင်လေး...ပြောတော့..."
" ငါကသခင်လားမင်းကသခင်လား..."
" ကောင်းပါပြီး..."
လေပြေ သည်မဟာ၏ပါးကိုနမ်းမည်အလုပ်မဟာသည်သူမနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလေသည်...နှုတ်ခမ်းတစ်လွှာချင်းကို သူစုတ်ယူမိသည်...ဘာရယ်ကြောင့်တော့ မသိပါ...သူမ
နှုတ်ခမ်းကချိုလွန်းသည်...စွဲမက်စေသော
အရာက သူမနှုတ်ခမ်းလဲပါသည်...မွန်းလာသောကြောင့်လေပြေ တွန်းထုတ်မိသည်...
" ဘာဖြစ်တာလဲ..."
" သခင်လေး...ညာတယ်..."
" သိပ်ပြီးစိတ်လှုပ်မရှားနေနဲ့ မင်းက ငါ့ရဲ့ကကြိုး
ရုပ်လေးမို့ ငါလုပ်သလိုမင်းခံရမယ်..."
သူမဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပါ...မဟာဝယ်လာသည့်အဝတ်ထုတ်လေးအားယူကာ ပြန်ထွက်သွားလေသည်...မဟာသည်...ပြုံးကာ
" အဟွန်း ဘယ်တော့မှ မကုန်နိုင်တဲ့ချိုချဥ်လုံး
တော့တွေ့သွားပြီး..."
ဝီစကီအား မော့ချလိုက်ပြီး သက်စိမ်းဓာတ်ပုံအားကြည့်ကာ...
" တောင်းပန်ပါတယ် အခုတစ်လောကိုမင်းကိုစကားပြောဖို့တောင်မေ့နေခဲ့ ပြီး..."
AuthorNote( ဟုတ်တာပေါ့ လေပြေကို သဝန်တိုနေတာဝိုး😂😂)
လေပြေသည် အထုတ်အား အခန်းထဲယူသွားပြီး အခန်းကိုမှီကာ...သူမငိုမိပြန်သည်...
" ဘာကြောင့်လဲ...အရင်နေ့က ဆိုးပြ ပြီး ဒီနေ့ဘာလို့ အေးဆေးဖြစ်နေရတာလဲ...သူဘာဖြစ်စေချင်တာလဲ...သူ့ဟာသူဖြစ်စေချင်တာဖြစ်ပါစေ...ငါကတော့မုန်းတယ်...အရမ်းမုန်းတယ်...
စောက်ရမ်းမုန်းတယ်...စောင့်ကြည့်နေပါ
ဦးနေဝန်းမဟာ...ရှင့်လက်ထဲက ကျွန်မလွတ်တဲ့
နေ့ ကျမရှင့်ကိုဘယ်လိုတုန့်ပြန်မလဲဆိုတာ..."
သူမလေး မဟာပြေးလာသည့်အိတ်ကိုဖြေကြည့်လေသည်. . .မိန်းကလေး အထည် နည်းတာမဟုတ်...
" ရွေးတက်သားဘဲ...ဒါပေမဲ့ငါနဲ့တန်မှမတန်ဘဲ
ငါက အနှူဘဲ ရွှေခွက်ကိုတော့မနှိုက်ရက်ပါဘူး
ဒီအတိုင်းလေးဘဲ ကောင်းပါတယ်..."
ညပိုင်းသို့ရောက်လာခဲ့သည်...လေပြေသည်ထုံးစံအတိုင်းသူမတွင်ရှိသည့်ထမွနှင့်အင်္ကျီကိုသာဝတ်ထားသည်...
" သမီးရေ့...လေပြေ ထမင်းစားမယ်လေး .."
" ဟုတ် ကြီးကြွယ်. .."
ထမင်းစားပြီး အိပ်ရာဝင်ချိန် သူမ ဘုရားဆုတောင်းပြီး လှဲအိပ်တော့မည့်အချိန်...အခန်း
တံခါးခေါက်သံကြောင့်သူမလဲ ဒေါ်ကြွယ်ထင်ကာတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သော်...မဟာဖြစ်နေခဲ့သည် ရီဝေနေသည့် မျက်လုံးများကသူမကိုဝါးစားမတက်ကြည့်နေခဲ့သည်...
" သခင်လေး...မိုးချုပ်နေပြီး ဘာလာလုပ်တာလဲ...ပြန်ပါတော့... "
မဟာ တွန့်ရုံသာပြုံးလိုက်သည်...
" ဆာနေလို့..."
" လေပြေထမင်းခူးပေးရမလား..."
" ထမင်းဆာတာမဟုတ်ဘူး..."
" ဘာကိုဆာတာလဲ..."
သခင်လေးက မူးနေပုံရသည်...ယိုင်တိယိုင်တိုင်နှင့် သူမအရှေ့တိုးလာသည်...
" သခင်လေး...အချိန်မစောတော့ပါဘူးပြန်ပါတော့မသင့်တော်ပါဘူး..."
" 😊😊ကိုစားချင်တာလာစားတာလေး...
ကျွေးမလား..."
လေသံတိမ်တိမ်လေးများက သူမလေးကို ကြက်သီးမွှေးညှင်များထစေသည်...မတ်တပ်ရပ်နေသည့်အတွက်...အဟာသည်သူမလေး၏ခါးကို ဆွဲကာသိမ်းယူပြီး
" ဒီည မင်းနဲ့လာအိပ်တာ...😊😊ခွင့်ပြုတယ်မလား..."
" ဟအင့်...လေပြေ နေလို့မကောင်းဘူး..."
" နေ့လယ်က လေသံက မင်းနေကောင်းတာကို
သက်သေထူနေပြီးသားပါ..."
မဟာသည် သူမလေး၏ခါးမှ လက်ကိုတင်ပါးသို့ဆွဲချပြီး ဖျစ်ညှစ်သော်...
" အာ့...မလုပ်ပါနဲ့ 😔😔"
နာသွားသည်ထင်သည်သူမ မျက်ရည်များပါဝဲရသည်...
" အိနေရောဘဲ...😅😅အပျိုပေါက်လေးတွေက
ဒီလိုဘဲလား...ဒါနဲ့ဘာလို့ ကိုဝယ်ပေးထားတဲ့အဝတ်စားတွေမဝတ်တာလဲ..."
" လေပြေနဲ့မတန်ဘူးထင်လို့ပါ..."
သူမ မျက်နှာလွှဲကာ မဟာကိုပြန်ဖြေသည်...
" ကိုက ကိုဝယ်ပေးတဲ့အရာကိုဝတ်မှကြိုက်တာ..."
ဆိုပြီး လေပြေ၏အင်္ကျီအား ဆွဲဖြဲ လိုက်သည်...
" အဟွန်း😊 Bra တော့ ဝတ်ထားသားဘဲ...
မဆိုးဘူး..လှသားဘဲ..."
ခပ်ညစ်ညစ်စကားများဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်တည်းမို့သူမရှက်လဲရှက်သည် ကြောက်လဲ ကြောက်မိသည်...မဟာသည် သူမBra ချိတ်ကိုတစ်ဆင့်ချင်းဖြုတ်ပြီး...
" ကို့ကိုအဖော်ပြုပေးနော Baby..."
" ဟအင့်...သခင်လေး...လေပြေ ဒီလိုမနေချင်ဘူးတောင်းပန်ပါတယ်..."
" မနာစေရဘူးကွာ...ခဏလေးဘဲ...နော Babe"
" ဟအင့်...လေပြေ တောင်းပန်ပါတယ်..."
မဟာသည် စိတ်တို့က တင်းကြွနေသည်မို့ သူမလေးကိုအသည်းယားကာ...နောက်ကျောမှဖက်ပြီး သူမလေး၏🍒ကို ဖြည်းညှင်စွာ ဖွဖွလေး
ကိုင်ပြီး ထိပ်နားကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ချေလေသည်...အပျိုရိုင်းလေးမို့ မဟာ ထိုသို့လုပ်နေသည်ကို လေပြေ နေမတက်ခဲ့ပါ...
" တောင်းပန်တယ်သခင်လေးရယ်...လေပြေ
မနေတက်တော့ဘူး...အဟင့်..."
မဟာ ရပ်လိုက်ပြီး သူမအရှေ့တွင်ထိုင်ကာ သူမလေး၏ အပေါ်ပိုင်းအလှတရားကို အသေချာရှုစားနေတော့သည်...
" အဟွန်း...တကယ်ကို ကိတ်တာဘဲ...နည်းလေး
ပေးစို့..."
" ရှင်...ဟအင့်...မလုပ်ပါနဲ့..."
သူမရုန်းသော်လဲမရာမထင်ခဲ့ မဟာက သူမ၏🍒ကြားထဲမျက်နှာတစ်ပြင်လုံးရောက်သွားပြီး
အငမ်းမရ စို့လေတော့သည်...တစ်ပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုတ်နေ၍ လေပြေ ဒေါသလဲထွက်မိသလို ရှက်လဲရှက်မိသည်...တွန်းလှန်လဲမရတာကြောင့်မို့သူမ မျက်ရည်များကျဆင်းကာ
" မုန်းတယ်...ရှင့်ကိုအရမ်းမုန်းတယ်..."
မဟာ ရပ်လိုက်ပြီး...
" ဘာလဲ...မုန်းတယ်ဟုတ်လား...ထပ်ပြောစမ်း"
" မုန်းတယ်...အရမ်းကိုမုန်းတာမကဘူး...ရွံတယ်..."
မဟာသည် သူမလေးအားချုပ်ကာ လေပြေ၏နှုတ်ခမ်းသားကိုစုတ်ယူလေသည် ခေါင်းမသည့်လေပြေက နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစိထားလေသည်...မဟာသည် သူမနှုတ်ခမ်းကိုအသာလေးကိုက်သော်နာပုံရသည် ဟသွားသော် မဟာသည် သူ၏လျှာကိုသူမခံတွင်းထဲသို့ထိုးသွင်းကာမွေနှောက်လေသည်...တစ်ခါမှမခံဖူးသောလေပြေသည် သူ၏ကျောကုန်းကိုထုကာအတင်းကို တွန်းထုတ်သည်...မဟာသည်...
" အဟွန်း...မင်းက ကြမ်းမှကြိုက်တာထင်တယ်
ဖြစ်စေရမယ်😊😊"
သူမလေးကိုလှဲချကာ သူမလေး၏လက်နှစ်ဖက်ကိုချုပ်ထားပြီးသူ့စိတ်ကြိုက်ပြုလေတော့သည်...ရုန်း၍လှုပ်ခါနေသော 🍒ကို မဟာ
အရမ်းသဘောကျ၍မဆုံး...အရက်အရှိန်နှင့် လေပြေ၏အလှဆွဲဆောင်သည့်အရှိန်နှစ်ခုပေါင်းကာ မဟာ ရုန်းမထွက်ချင်တော့ပါ...
သူညှင်သာချင်သော်လဲ သူမလေးက သူ့ကိုစိတ်ရိုင်းဝင်အောင်လုပ်နေသလိုပင်...
" ဖယ်ပေး...လူယုတ်မာကြီးဖယ်..."
" မဖယ်ဘူး...ဒီညမင်းဆီက ကိုရချင်တာကိုယူရမယ်...မင်းက ပင်လယ်ရေလိုဘဲ...သောက်လေလေအငတ်မပြေလေဘဲ..."
" ရှင့်ကိုသေလောက်အောင်မုန်းတယ်..."
" Ok မင်းသဘော..."
မဟာ သူမလေး၏ထမီအားဆွဲချွတ်လိုက်သော်
လေပြေသည်...ရှက်လွန်း၍ သေတောင်သေချင်မိသည်...တကယ်ပါဘဲ သူမ ကအချစ်ကိုတောင်းတသည်မှန်မှန်သည် သို့သော် သူမတောင်းတသည့် အချစ်က တဏှာမရှိသော အချစ်ကိုပါ ယခုက အချစ်မဟုတ်ဘဲ တဏှာသက်သက်ဖြစ်နေခဲ့သည်...
"မင်း 🍒က အရမ်းစို့လို့ကောင်းတယ်...
အရမ်းထန်နေပြီးကွာ..."
ဆိုကာ သူ၏ဘောင်းဘီအားချွတ်လိုက်သော်
သူ၏မြွေကြီးက ကပြေးထောင်လာသည်...
လေပြေလန့်သွားရသည်...
" အမေ့...ဘာကြီးလဲ...မဟင့်...မလုပ်ဘူး...
မလုပ်ပါနဲ့..."
သူမ ကြည့်ရင်းရှက်ကာ မျက်နှာပင် ရဲက ပေါက်ထွက်သွားမတက်ပါ...
" မရုန်းနဲ့...ကို ညှင်သာပေးမှာပါ..."
လေပြေ၏အကွဲကြောင်းလေးဆီသူ၏ထုထည်ကြီးကိုပွတ်တိုက်ဆွဲနေသည်...လေပြေ ကောင်းနေသည်တော့မဟုတ် အတွေ့အကြုံမရှိသေး၍
အောင့်သက်သက်ဖြစ်မိသည်...
၁၀ခါလောက်ပွတ်ဆွဲ ပြီး သူ၏ထုထည်ကို အကွဲကြောင်းလေး အဝတွင်တေ့ကာ ဖိသွင်းသော်...
" အမေ့...အဟင့်...နာတယ်...ဟအင့်..."
သူမခေါင်းခါပြီးအော်ငိုသည်...တော်ပါသေးရဲ့အခန်းကလုံသည်...
မဟာသည်...သူမလက်နှစ်ဖက်ကိုကိုင်ထားပြီး
သူ၏ကျန်သည့်လက်တစ်ဖဿို သူ၏ထုထည်အားကိုင်ကာမညှာတော့ဘဲအားဖြင့်ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်...
" အိုး...ရှစ်...ပြည့်ကျစ်နေရောကွာ..."
နာကျင်လွန်း၍အသားပင်တစ်ဆက်ဆက်တုန်ရီနေသောလေပြေ...အောက်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ
ပင့်ရှိုက်ရင်း
" ရှင်ကျမ ခန္ဓာဘဲရမယ်...ဘယ်တော့မှ ရှင့်ကျမအချစ်ကိုရမှာမဟုတ်တော့ဘူး...ကျမဘဝကိုယူတဲ့ရှင့်ကိုမုန်းတယ်..."
" အွန်း...အိုး...ရှစ်ကောင်းလိုက်တာကွာ..."
( မျက်ခွက်ပြောင်နေတာ😂😂)
လိုရာခရီးသို့ရောက်သော် မဟာသည်..သူ၏အဖြူအရည်ပျစ်ပျစ်များကို လေပြေ၏ ပန်းလေးထဲစေလွှတ်လိုက်သည်...
လေပြေ၏နဖူးကိုနမ်းကာ
" မင်းက ကို့ကိုစိတ်ကျေနပ်မှုပေးတယ်...😊😊"
သူမလေးစောင်ကိုခြုံလိုက်ပြီး ဘေးတစ်စောင်းအိပ်ကာ အသံတိတ်လေး ငိုနေတော့သည်...
မဟာတော့ပျော်သည် သူခူးလိုက်သည့်ပန်းက
ပန်းရိုင်းလေးတစ်ပွင့်ဖြစ်နေသည်လေး...
သေချာပါသည်...မဟာသူမလေးကိုစိတ်ရှည်နိုင်သမျှစိတ်ရှည်ချင်ပါသည်...သို့သော်စနေသားဖြစ်နေ၍စိတ်ကဆက်နေပြန်သည်...သို့သော်
လေပြေအရှေ့တွင် အရင်ကလောက်စိတ်မဆက်နိုင်တော့ပါ...မနက်ဖြန်ကစပြီးတော့😊😊😊
Next~~~♥
Author-Dïvęl 🖤🖤
စာဖတ်သူများကိုအစဥ်လေးစားလျက်ပါ...
Zawgyi...
Dark ( or ) မုဆိုးဖို (🚨ပါသည္)
Part - 7
" နာတယ္မလား...ေအငါလဲနာတယ္...ငါလဲအေသြးနဲ႕အသားနဲ႕တည္ေဆာက္ထားတဲ့လူဘဲ
ငါနင့္ကိုရိုက္တာပါးပါးေလးပါ...နင္အရင္က
ငါ့ကို အနိုင္က်င့္ခဲ့တာ ေရႏြေးပူနဲ႕ ပတ္ခဲ့တာ
မွတ္မိလား...အဟြန္း...နာေတာ့နာတယ္
အသည္းအထိနာက်င္မိတယ္...နင္တို႔သားအမိ
လိုလူစားေတြကိုခ်ီးလို႐ြံတယ္...ထြီး...."
ဟုတ္ပါသည္...သူမေပ်ာ့ညံ့ေနဖို႔မလိုေတာ့ပါ...
စိတ္ရွိသည့္အတိုင္းသူမရွင္သန္နိုင္ပါသည္...
သူမ ေအာင့္ထားသည့္စကားလုံးမ်ားကို ဖြင့္ခ်
လိုက္၍ သူမ အသက္ရႉေခ်ာင္သြားရသည္...
သို႔ေသာ္...သူမစဥ္းစားေနမိသည္ သခင္ေလး
အေရွ႕သူမဘယ္လို သန္မာေအာင္ေနရမလဲဆိုသည္ကို....သူမေကာင္းကင္အားေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး...
" ေလေျပ သန္မာတာထက္သန္မာခ်င္တယ္..."
သူမၿပဳံးလိုက္သည္...အိမ္ျပန္ေရာက္လာေသာ္
" သမီး ျပန္လာၿပီးလား..."
" ဟုတ္ႀကီးႂကြယ္...သမီးဘာကူလုပ္ရမလဲ...."
" ေနပါသမီးရယ္...သမီးကေနေကာင္းတာလဲမဟုဆ္ဘဲနဲ႕..."
" ႀကီးႂကြယ္...သမီးဒီေန႕ေနလို႔ေကာင္းပါတယ္..."
" ဟုတ္လို႔လား..."
" တကယ္..."
" ဒါဆိုရင္ ႀကီးႂကြယ္ကို ပန္းပင္ေရေလာင္းေပး
ေနာ ႀကီးႂကြယ္မအားလို႔..."
"ဟုတ္ကဲ့ ႀကီးႂကြယ္..."
သူမေလး ေရဖြင့္ကာေရပိုက္ကိုင္ၿပီး ပန္းပင္မ်ားကိုေရေလာင္းေလသည္...ထိုအခ်ိန္လက္ပံေရာက္လာၿပီး...
" ဟဲ့ ေကာင္မ...နင့္ကို ၾကည့္ရတာ သက္သာပုံဘဲ..."
" ဟုတ္ကဲ့ လက္ပံ ေလေျပ နည္းနည္းသက္သာ
လို႔ပါ..."
" ငါ့ကို အဝတ္လာေလွ်ာ္ေပး..."
" ဘယ္သူ႕အဝတ္လဲ..."
" ငါ့အဝတ္ေပါ့...လာစမ္းပါေမးခြန္းထုတ္မေနနဲ႕"
" ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေလေျပ မလုပ္နိုင္ဘူး..."
" ဘာ..."
" လက္ပံ ဒီအိမ္ကအလုပ္ဆိုရင္ေတာ့
လက္ပံကူနိုင္တယ္...ဒါမဲ့ လက္ပံေဝယ်ာေဝ့စကိုေတာ့ေလေျပမကူညီနိုင္ဘူး..."
" နင္က အိမ္အေစဘဲေလး..."
" အဟက္...ဟုတ္ပါတယ္ ေလေျပက ဒီအိမ္က
အိမ္အေစ ဒီအိမ္ကအလုပ္ဘဲလုပ္မယ္...လက္ပံ
အလုပ္ကိုေတာ့ မလုပ္ေပးနိုင္ဘူး...အေစခံ
အခ်င္းခ်င္း လာမေၾကာပါနဲ႕..."
" ေကာင္မ လူပါးဝလို႔... "
လက္ပံသည္ေလေျပကို ရိုက္ရန္႐ြယ္ေနခ်ိန္ေလေျပသည္လက္ပံလက္အားဆြဲယူကာ
" လက္ပံ ေလျပသည္းခံတယ္ဆိုတာအတိုင္း
အတာဘဲရွိတယ္ေနာ...ဒါေၾကာင့္ကိုယ္ထိလက္
ေရာက္မေစာ္ကားရင္ေကာင္းမယ္..."
" နင္...နင္ငါ့ကိုျပန္ေျပာေနတာလား...နင့္ကို
သခင္ေလးနဲ႕တိုင္မယ္..."
"ျပန္ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး...ေျပာျပေနတာ...
လူလူခ်င္းဘဲ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားစိတ္ထားမွ
ေပါ့ လက္ပံရယ္...သခင္ေလးနဲ႕တိုင္မလား
ရတယ္ တိုင္လိုက္...ေလေျပကအရင္ကလို
ေၾကာက္ေတာ့မွာေတာ့မဟုတ္ဘူး...လက္ပံနား
လည္ထားေပး..."
ေလေျပ၏မ်က္လုံးတို႔က လက္ပံကို ဝါးစားမတက္ၾကည့္ေနသည္...အၿပဳံးတို႔က ခပ္ရဲ႕ရဲ႕ကေလးျဖစ္သည္...ေလေျပ ေရပိုက္အား ပစ္ခ်ကာ တစ္ျခားအလုပ္သြား၍ လုပ္ေလသည္...
လက္ပံသည္...ေဒါသထြက္ကာ
" ေကာင္မ နင္ေတြ႕မယ္...နင့္ကိုသခင္ေလး
ရိုက္ေအာင္ကိုလုပ္ရမယ္...ေကာင္မနင္ေစာင့္
ၾကည့္ေနလိုက္..."
မဟာေန႕လယ္ ထမင္းစားခ်ိန္...
" မင္းသူ...ငါအျပင္ခဏသြားဦးမယ္...
ငါလုပ္ခိုင္းထားတာ အၿပီးလုပ္ထား..."
" ဟုတ္ကဲ့..."
မဟာသည္ ကားေမာင္းကာ မိန္းကေလး
အထည္ဆိုင္သို႔ဝင္လာသည္...
ဆိုင္ဝန္ထမ္းမ်ားက တစ္တြတ္တြတ္ႏွင့္...
" ဟဲ့ အဲ့ဘဲ ႀကီးကအေရလည္လန္းတယ္ေနာ..."
" ဟုတ္ပါ့ဟယ္..."
မဟာသည္ၿပဳံးျပလိုက္သည္...
" အစ္ကို ဘာရွာသလဲရွင့္လိုတာေျပာပါ..."
" အင္း...ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို
အကၤ်ီဝယ္ေပးမလို႔ပါ..."
" Girl Friendလား"
" 😊😊အဲ့လိုဘဲ ေျပာရမွာေပါ့...."
" ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ အစ္ကိုက..."
" Bra...ရယ္အကၤ်ီကဘာျဖစ္ျဖစ္ရပါတယ္...
အျဖဴေရာင္ဆိုအဆင္ေျပမယ္..."
" ဟုတ္ ဒါဆို အကၤ်ီအရင္ၾကည့္မလား..."
" ေကာင္းသားဘဲ"
ဆိုင္ဝန္ထမ္းမ်ား မဟာကို အကၤ်ီလိုက္ျပေပးေလသည္....အျဖဴေရာင္ ဂါဝန္တိုေလးက တကယ္ကို လွပလြန္းသည္...
" ဂါဝန္အျဖဴေလးထည္နဲ႕ က်န္တာ တစ္ျခာ
Shirt ေတြယူမယ္..."
" XL Size လား L Size လား ရွင့္..."
" M Size... "
" ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကို..."
" Bra ေရာ...ဘယ္ဘက္မွာလဲ..."
" ဒီဘက္မွာပါ..."
မဟာ Bra ေတြကို လိုက္ၾကည့္မိသည္...
" အစ္ကို ဘယ္သူ႕အတြက္ဝယ္ဖို႔လဲ..."
" မိန္းမ အတြက္ေပါ့..."
" အစ္ကို႔ရဲ႕မိန္းမက ကံေကာင္းလိုက္တာေနာ..."
" 😊😊"
" ဒါနဲ႕ Size ဘယ္ေလာက္ဝတ္လဲ...M size ဆိုေတာ့ 30 ေလာက္လားရွင့္..."
" ညမက ဘာဆိုဒ္ဝတ္လဲ..."
" ရွင္..."
" ေမးၾကည့္တာပါ..."
" 32 ပါ..."
" ဒါဆို 35 ေပးပါ...က်ေနာ့္မိန္းမက အေကာင္
သာေသးတာ...ကိတ္တယ္😊😊"
" ေအာဟုတ္ကဲ့..."
ဝန္ထမ္းက သူ႕စကားေၾကာင့္မ်က္ႏွာပူထူ
သြားရသည္...မဟာသည္ ေလေျပအတြက္
လိုအပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ားကို ဝယ္ၿပီး ကားေပၚတင္ေနခ်ိန္...အဝင္ဖုန္းေလးက
( ဒူး....ဒူး.....ဒူး )
" Hello...မင္းသူေျပာ..."
"...."
" ဘာ...CCTV အကုန္စစ္...အဲ့မ်ိဳးမစစ္ေကာင္
ကို ရေအာင္ဖမ္း ၿပီးရင္ ခိုင္းတဲ့သူကိုေသခ်ာ
ေမး...ၾကာတယ္ကြာ...အသက္နဲ႕သာခ်ိန္း
ေျခာက္ၿပီးေမး..."
"..."
" ေကာင္းၿပီး...ညက်ရင္ ငါလာမယ္...
တိတိက်က်အားလုံးသိခ်င္တယ္..."
မဟာေဒါသတို႔က ငယ္ထိပ္ေရာက္ေနပါသည္...
သူ၏ေရနံစက္႐ုံကို မေက်နပ္သည့္ သူက မီးရွို႔ခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္...ေရနံစက္႐ုံ ေဘးမွေဒသခံမ်ားလဲ အထိအခိုက္ ေတာ္ေတာ္ရထားသည္...
ဒါဟာ...သူ႕အတြက္ ဝန္ထုတ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး...
ေဒါသထြက္ထြက္ႏွင့္မဟာအိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့သည္...
" ေဒၚႂကြယ္...အခန္းထဲကို ဝီစကီနဲ႕ အျမည္းတစ္ခ်ိဳ႕လာပို႔ေပး...ကားထဲက ပစ္စည္းေတြကို
လက္ပံတို႔ကိုယူခဲ့ခိုင္းလိုက္..."
" ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး..."
မဟာ...ေခါင္းမီးမ်ားေတာက္ေနၿပီးေလး...
အမႈကနည္းတဲ့ႀကီးသည့္အမႈလား....မနက္ျဖန္သူ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲကို သူတက္ရမည္ျဖစ္
သည္...ေလ်ာ္ရမည္ဆိုသည္ကိုလဲသူသိသည္...
စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္မဟာေရခ်ိဳးခ်လိဳက္သည္...ေရခ်ိဳးၿပီး အကၤ်ီလက္ရွည္အျဖဴ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေအာက္ရႉးကိုသူဝတ္ထားသည္...
" သခင္ေလး ဒီမွာသခင္ေလးမွာတာရပါၿပီး...."
လက္ပံသည္...
" သခင္ေလး ဒီအထုတ္ကဘယ္မွာထားရမလဲ..."
" အခန္းေတာင့္မွာဘဲခ်ထားလိုက္..."
ေဒၚႂကြယ္ထြက္သြားေသာ္လဲ လက္ပံက မထြက္သြားဘဲရွိေနသည္...
" မင္းကမသြားဘဲ ဘာလုပ္ေနလဲ..."
" သခင္ေလးကိုလက္ပံေျပာစရာရွိလို႔..."
မ်က္ႏွာကညိုးငယ္စြာ မဟာကိုသူမေျပာသည္...
" အင္း ေျပာ ၿပီးရင္ လုပ္စရာရွိတာ သြားလုပ္...
ငါစိတ္ရႈပ္ေနတယ္..."
" ဒီလိုပါသခင္ေလး...ေလေျပက ေရာက္စတုန္း
ကအခ်ိဳးကတစ္မ်ိဳး...အခုဆိုရင္ ေလေျပက
လက္ပံကို ရန္ေတာင္ေတြ႕တက္ေနၿပီး...ၿပီးေတာ့
မနက္ကလဲ အျပင္ထြက္သြားတယ္ မွိုရတဲ့မ်က္
ႏွာနဲ႕..."
" ဘာ အျပင္ထြက္တယ္ဟုတ္လား..."
" ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး..."
မဟာသည္ ေဒါသထြက္ကာ
" မင္းေျပာလို႔ ၿပီးရင္ သြားေတာ့..."
" ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး..."
လက္ပံ ထြက္သြားမည္လုပ္ေနစဥ္...
" ေနဦး...ေလေျပညွင္းကိုငါ့အခန္းထဲလႊတ္လိုက္"
" ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး..."
လက္ပံသည္ ေအာင္နိုင္သူ အၿပဳံးႏွင့္ ထြက္လာၿပီး ေလေျပ ရွိရာသြားၿပီး...
" ဟဲ့ေလေျပ...နင့္ကိုသခင္ေလးေခၚေနတယ္..."
" အင္း..."
ေလေျပသြားရန္လုပ္ေနစဥ္လက္ပံက
" နင္ေတာ့ ဒုကၡလွလွနဲ႕ေတြ႕ၿပီး😊😊"
" မက်ိန္ဆဲပါနဲ႕လက္ပံစကားပုံတစ္ခုၾကဖူးလား
က်ိန္စာဝေလေမာင္လွေလဆိုတဲ့စကားပုံ..."
ေလေျပထိုသို႔ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္လာသည္...
လက္ပံသည္ စိတ္တိုလ်က္က်န္ေနခဲ့သည္...
" ေႁမြေဟာက္မ...သခင္ေလးက နင့္ကို
ေသေအာင္ရိုက္ေတာ့မွာ😂😂"
လက္ပံသည္သူမအေတြးႏွင့္သူမေပ်ာ္ေနေလသည္...ေလေျပ သည္ မဟာအခန္းေရွ႕တြင္ရပ္ကာတံခါးအားေခါက္သည္..
" ဝင္လာခဲ့..."
သူမ ဝင္သြားေလသည္...
" သခင္ေလး ေခၚတယ္ဆို..."
" ဟုတ္တယ္...ဒီေန႕မင္းအျပင္ထြက္တယ္ဆို.."
" ဟုတ္ပါတယ္..."
" ဘာအတြက္လဲ..."
" ေလေျပရဲ႕မိေထြးကိုသိန္း၈၀၀သြားေပးတာပါ"
" ဟမ္း...မင္းအဲ့ေငြေတြကို ဘာကိစၥသြားေပး
ရတာလဲ..."
" သူမေတာင္းလို႔ေလး..."
" ဪေတာင္းတိုင္းေပးရေအာင္ငါက ေငြထြက္
တဲ့အပင္စိုက္ထားတာ မင္းေတြ႕လား..."
" အဲ့လိုသေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး..."
" ငါက မင္းကိုသုံးေစခ်င္လို႔ ေပးတာေလး..."
" ဟုတ္လို႔လား သခင္ေလး...ေလေျပ့အပ်ိဳစင္ဘဝနဲ႕လဲၿပီးေပးရတာမဟုတ္လား😊😊"
" ေလေျပညွင္း..."
မဟာေဒါသထြက္သြားရသည္...
" နာမည္ခ်ည္းဘဲ ေခၚမေနပါနဲ႕ ေျပာစရာရွိတာ
ကိုေျပာပါ..."
c
" မင္းအပ်ိဳစင္ဘဝကို လိုခ်င္ရင္ ငါယူတာၾကာေပါ့ ငါ့ဂုဏ္သိကၡာ ကိုမင္းေစာ္ကားလိုက္တာဘဲ
မင္းဘယ္လိုတာဝန္ယူေပးမလဲ..."
" သခင္ေလးႀကိဳက္သလိုဆုံးျဖတ္နိုင္ပါတယ္
ဘာလို႔ဆို ေလေျပက သခင္ေလးပိုင္တဲ့ ကြၽန္
တစ္ေယာက္ဘဲ..."
" မင္းစကားေတြက ဒီေန႕ခက္ထန္ေနတယ္...
ဘာလဲအားကိုးေတြ႕ေနၿပီးလား..."
" 🙂🙂အားကိုးတဲ့လား...အဟက္...ဟုတ္တယ္
ေတြ႕ေနၿပီး က်မကိုယ္တိုင္ဘဲ..."
မဟာ စိတ္တိုရျပန္သည္...ဒီေန႕သူမစကားေတြကအရင္ေန႕ႏွင့္မတူ ယုံၾကည့္မႈအျပည့္ႏွင္ေျပာ
ေနေသာစကားမ်ားျဖစ္သည္...
" အရမ္းေတြ ယုံၾကည္မႈ ရွိေနတယ္ေပါ့ဟုတ္လား...မင္းကိုမင္း ယုံၾကည္မႈရွိေနတာကို ငါရိုက္ခ်ိဳးျပမယ္..."
" လုပ္ေပါ့ က်မေျပာၿပီးသားဘဲ က်မက
ရွင့္လက္ထဲက႐ုပ္ေသး႐ုပ္တစ္႐ုပ္ဘဲရွင္ႀကိဳက္
သလိုႀကိဳးဆြဲနိုင္တယ္..."
" မင္းမခံေျပာလို႔မရဘူးလား..."
" သခင္ေလး ကြၽန္မခႏၶာကိုယ္ကို ပိုင္ခ်င္ပိုင္လိမ့္
မယ္ဒါမဲ့ က်မရဲ႕ စိတ္ကိုေတာ့က်မကလြဲ ဘယ္သူမွမပိုင္ဘူး..."
" စကားေတြအရမ္းတက္ေနတယ္ေပါ့ဟုတ္လား..."
မဟာသည္ သူမေလးကို လွမ္းဆြဲၿပီးသူ၏ေပါင္ေပၚသို႔ထိုင္ေစသည္...သူမေလး၏ေမးဖ်ားအား
ကိုင္ကာ
" ငါထင္ထားတာမင္းကယုန္သူငယ္ေလး...
ဒါေပမဲ့မင္းကအဆိပ္မရွိတဲ့ေရေႁမြဘဲ ေရေႁမြဆိုတာက လူေတြ႕ရင္ ကိုက္ခ်င္ေပမဲ့ အဆိပ္မရွိဘူး
ဒါေၾကာင့္ကိုက္လဲအခ်ည္းအႏွီးဘဲ..."
" ေရေႁမြလို႔ထင္ရင္ သခင္ေလးသိပ္မွားသြားမွာ
ေပါ့ကြၽန္မက ေရေႁမြမဟုတ္လို႔ဘဲ😊😊"
" ဒီေန႕မင္းႏႈတ္ကထြက္သမွ်စကားတိုင္းက
အဆိပ္လိုဘဲ..."
" ဒီလိုေျပာတက္ေအာင္လုပ္ခဲ့တာက
သခင္ေလးတို႔ကိုယ္တိုင္ဘဲမဟုတ္လား..."
သူမ ၿပဳံးၿပီးေျပာေနရေပမဲ့ရင္ထဲမွာနာက်င္ရသည္...သူမကိုသိကၡာခ်ခဲ့သည္ကိုျပန္ေတြးတိုင္းရင္ထဲတစ္ဆစ္ဆစ္ႏွင့္နာရသည္...
" ငါစိတ္ေတြအရမ္းထိန္းထားရတယ္မင္းသိလား"
" ရိုက္ခ်င္ေသးလား...ရတယ္ကိစၥမရွိဘူး ရိုက္ပါ
ဒါမဲ့သခင္ေလးအေပၚကိုေတာ့ မုန္းဖို႔ဘဲရွိေတာ့မယ္😊😊"
" မုန္းေပါ့ မင္းႀကိဳက္သေလာက္မုန္းနိုင္တယ္
ဘာလို႔ဆို မင္းကငါခ်စ္တဲ့သူမွမဟုတ္ဘဲ...
ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာက သက္စိမ္းနဲ႕အတူပါ
သြားခဲ့ၿပီး..."
" အၿမဲတမ္းအဲ့ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနပါေစ..."
" မင္းစကားအရမ္းမ်ားလြန္းတယ္..."
" နာက်င္လြန္းလို႔ ထြက္တဲ့စကားက
သခင္ေလးနားဝမွာေရာက္ေနတာေတာင္
မခါးဘူးလား..."
" မင္းနာက်င္တာ ငါ့ကိုမွီလား...😊😊မင္း
ထင္လား...ငါကဒီစည္းစိမ္ေတြမက္မယ္လို႔
ေဝးေသးတယ္...မင္းတို႔လို ပိုက္ဆံမက္တဲ့
လူေတြကို ျပန္ၿပီးေငြနဲ႕ေပါက္ခ်င္လို႔...မင္း
လဲဘဲ ေငြမက္တဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ဘဲ..."
" ႀကိဳက္သလိုထင္နိုင္တယ္...ေျပာစရာစကား
မရွိေတာ့ရင္ေလေျပျပန္ေတာ့မယ္..."
" အဟက္...ေျပာစရာစကားေတာ့မရွိေတာ့ဘူး
ဒါေပမဲ့ေပးစရာတစ္ခုေတာ့ရွိတယ္..."
သူမ မ်က္ခုံးပင့္လိုက္သည္...
" ဟိုအထုတ္ေတြကိုယူသြားလိုက္...မင္းအတြက္
ဘဲ သိပ္ခ်စ္လို႔ ဝယ္ေပးတယ္လို႔ မထင္လိုက္နဲ႕
မင္းကငါ့အ႐ုပ္ဆိုေတာ့ ငါဆင္ေပးသလိုမင္း
ဝတ္ရမယ္..."
" ေကာင္းပါၿပီး ခြင့္ျပဳပါဦး..."
" ေနဦး...ငါ့ရဲ႕ပါးကိုနမ္း..."
" သခင္ေလး...ေျပာေတာ့..."
" ငါကသခင္လားမင္းကသခင္လား..."
" ေကာင္းပါၿပီး..."
ေလေျပ သည္မဟာ၏ပါးကိုနမ္းမည္အလုပ္မဟာသည္သူမႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းေလသည္...ႏႈတ္ခမ္းတစ္လႊာခ်င္းကို သူစုတ္ယူမိသည္...ဘာရယ္ေၾကာင့္ေတာ့ မသိပါ...သူမ
ႏႈတ္ခမ္းကခ်ိဳလြန္းသည္...စြဲမက္ေစေသာ
အရာက သူမႏႈတ္ခမ္းလဲပါသည္...မြန္းလာေသာေၾကာင့္ေလေျပ တြန္းထုတ္မိသည္...
" ဘာျဖစ္တာလဲ..."
" သခင္ေလး...ညာတယ္..."
" သိပ္ၿပီးစိတ္လႈပ္မရွားေနနဲ႕ မင္းက ငါ့ရဲ႕ကႀကိဳး
႐ုပ္ေလးမို႔ ငါလုပ္သလိုမင္းခံရမယ္..."
သူမဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ပါ...မဟာဝယ္လာသည့္အဝတ္ထုတ္ေလးအားယူကာ ျပန္ထြက္သြားေလသည္...မဟာသည္...ၿပဳံးကာ
" အဟြန္း ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္နိုင္တဲ့ခ်ိဳခ်ဥ္လုံး
ေတာ့ေတြ႕သြားၿပီး..."
ဝီစကီအား ေမာ့ခ်လိဳက္ၿပီး သက္စိမ္းဓာတ္ပုံအားၾကည့္ကာ...
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ အခုတစ္ေလာကိုမင္းကိုစကားေျပာဖို႔ေတာင္ေမ့ေနခဲ့ ၿပီး..."
AuthorNote( ဟုတ္တာေပါ့ ေလေျပကို သဝန္တိုေနတာဝိုး😂😂)
ေလေျပသည္ အထုတ္အား အခန္းထဲယူသြားၿပီး အခန္းကိုမွီကာ...သူမငိုမိျပန္သည္...
" ဘာေၾကာင့္လဲ...အရင္ေန႕က ဆိုးျပ ၿပီး ဒီေန႕ဘာလို႔ ေအးေဆးျဖစ္ေနရတာလဲ...သူဘာျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ...သူ႕ဟာသူျဖစ္ေစခ်င္တာျဖစ္ပါေစ...ငါကေတာ့မုန္းတယ္...အရမ္းမုန္းတယ္...
ေစာက္ရမ္းမုန္းတယ္...ေစာင့္ၾကည့္ေနပါ
ဦးေနဝန္းမဟာ...ရွင့္လက္ထဲက ကြၽန္မလြတ္တဲ့
ေန႕ က်မရွင့္ကိုဘယ္လိုတုန့္ျပန္မလဲဆိုတာ..."
သူမေလး မဟာေျပးလာသည့္အိတ္ကိုေျဖၾကည့္ေလသည္. . .မိန္းကေလး အထည္ နည္းတာမဟုတ္...
" ေ႐ြးတက္သားဘဲ...ဒါေပမဲ့ငါနဲ႕တန္မွမတန္ဘဲ
ငါက အႏႉဘဲ ေ႐ႊခြက္ကိုေတာ့မႏွိုက္ရက္ပါဘူး
ဒီအတိုင္းေလးဘဲ ေကာင္းပါတယ္..."
ညပိုင္းသို႔ေရာက္လာခဲ့သည္...ေလေျပသည္ထုံးစံအတိုင္းသူမတြင္ရွိသည့္ထမြႏွင့္အကၤ်ီကိုသာဝတ္ထားသည္...
" သမီးေရ႕...ေလေျပ ထမင္းစားမယ္ေလး .."
" ဟုတ္ ႀကီးႂကြယ္. .."
ထမင္းစားၿပီး အိပ္ရာဝင္ခ်ိန္ သူမ ဘုရားဆုေတာင္းၿပီး လွဲအိပ္ေတာ့မည့္အခ်ိန္...အခန္း
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္သူမလဲ ေဒၚႂကြယ္ထင္ကာတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေသာ္...မဟာျဖစ္ေနခဲ့သည္ ရီေဝေနသည့္ မ်က္လုံးမ်ားကသူမကိုဝါးစားမတက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္...
" သခင္ေလး...မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီး ဘာလာလုပ္တာလဲ...ျပန္ပါေတာ့... "
မဟာ တြန့္႐ုံသာၿပဳံးလိုက္သည္...
" ဆာေနလို႔..."
" ေလေျပထမင္းခူးေပးရမလား..."
" ထမင္းဆာတာမဟုတ္ဘူး..."
" ဘာကိုဆာတာလဲ..."
သခင္ေလးက မူးေနပုံရသည္...ယိုင္တိယိုင္တိုင္ႏွင့္ သူမအေရွ႕တိုးလာသည္...
" သခင္ေလး...အခ်ိန္မေစာေတာ့ပါဘူးျပန္ပါေတာ့မသင့္ေတာ္ပါဘူး..."
" 😊😊ကိုစားခ်င္တာလာစားတာေလး...
ေကြၽးမလား..."
ေလသံတိမ္တိမ္ေလးမ်ားက သူမေလးကို ၾကက္သီးေမႊးညွင္မ်ားထေစသည္...မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္အတြက္...အဟာသည္သူမေလး၏ခါးကို ဆြဲကာသိမ္းယူၿပီး
" ဒီည မင္းနဲ႕လာအိပ္တာ...😊😊ခြင့္ျပဳတယ္မလား..."
" ဟအင့္...ေလေျပ ေနလို႔မေကာင္းဘူး..."
" ေန႕လယ္က ေလသံက မင္းေနေကာင္းတာကို
သက္ေသထူေနၿပီးသားပါ..."
မဟာသည္ သူမေလး၏ခါးမွ လက္ကိုတင္ပါးသို႔ဆြဲခ်ၿပီး ဖ်စ္ညွစ္ေသာ္...
" အာ့...မလုပ္ပါနဲ႕ 😔😔"
နာသြားသည္ထင္သည္သူမ မ်က္ရည္မ်ားပါဝဲရသည္...
" အိေနေရာဘဲ...😅😅အပ်ိဳေပါက္ေလးေတြက
ဒီလိုဘဲလား...ဒါနဲ႕ဘာလို႔ ကိုဝယ္ေပးထားတဲ့အဝတ္စားေတြမဝတ္တာလဲ..."
" ေလေျပနဲ႕မတန္ဘူးထင္လို႔ပါ..."
သူမ မ်က္ႏွာလႊဲကာ မဟာကိုျပန္ေျဖသည္...
" ကိုက ကိုဝယ္ေပးတဲ့အရာကိုဝတ္မွႀကိဳက္တာ..."
ဆိုၿပီး ေလေျပ၏အကၤ်ီအား ဆြဲၿဖဲ လိုက္သည္...
" အဟြန္း😊 Bra ေတာ့ ဝတ္ထားသားဘဲ...
မဆိုးဘူး..လွသားဘဲ..."
ခပ္ညစ္ညစ္စကားမ်ားျဖစ္ကာ ႏွစ္ေယာက္တည္းမို႔သူမရွက္လဲရွက္သည္ ေၾကာက္လဲ ေၾကာက္မိသည္...မဟာသည္ သူမBra ခ်ိတ္ကိုတစ္ဆင့္ခ်င္းျဖဳတ္ၿပီး...
" ကို႔ကိုအေဖာ္ျပဳေပးေနာ Baby..."
" ဟအင့္...သခင္ေလး...ေလေျပ ဒီလိုမေနခ်င္ဘူးေတာင္းပန္ပါတယ္..."
" မနာေစရဘူးကြာ...ခဏေလးဘဲ...ေနာ Babe"
" ဟအင့္...ေလေျပ ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
မဟာသည္ စိတ္တို႔က တင္းႂကြေနသည္မို႔ သူမေလးကိုအသည္းယားကာ...ေနာက္ေက်ာမွဖက္ၿပီး သူမေလး၏🍒ကို ျဖည္းညွင္စြာ ဖြဖြေလး
ကိုင္ၿပီး ထိပ္နားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခ်ေလသည္...အပ်ိဳရိုင္းေလးမို႔ မဟာ ထိုသို႔လုပ္ေနသည္ကို ေလေျပ ေနမတက္ခဲ့ပါ...
" ေတာင္းပန္တယ္သခင္ေလးရယ္...ေလေျပ
မေနတက္ေတာ့ဘူး...အဟင့္..."
မဟာ ရပ္လိုက္ၿပီး သူမအေရွ႕တြင္ထိုင္ကာ သူမေလး၏ အေပၚပိုင္းအလွတရားကို အေသခ်ာရႈစားေနေတာ့သည္...
" အဟြန္း...တကယ္ကို ကိတ္တာဘဲ...နည္းေလး
ေပးစို႔..."
" ရွင္...ဟအင့္...မလုပ္ပါနဲ႕..."
သူမ႐ုန္းေသာ္လဲမရာမထင္ခဲ့ မဟာက သူမ၏🍒ၾကားထဲမ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးေရာက္သြားၿပီး
အငမ္းမရ စို႔ေလေတာ့သည္...တစ္ႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္စုတ္ေန၍ ေလေျပ ေဒါသလဲထြက္မိသလို ရွက္လဲရွက္မိသည္...တြန္းလွန္လဲမရတာေၾကာင့္မို႔သူမ မ်က္ရည္မ်ားက်ဆင္းကာ
" မုန္းတယ္...ရွင့္ကိုအရမ္းမုန္းတယ္..."
မဟာ ရပ္လိုက္ၿပီး...
" ဘာလဲ...မုန္းတယ္ဟုတ္လား...ထပ္ေျပာစမ္း"
" မုန္းတယ္...အရမ္းကိုမုန္းတာမကဘူး...႐ြံတယ္..."
မဟာသည္ သူမေလးအားခ်ဳပ္ကာ ေလေျပ၏ႏႈတ္ခမ္းသားကိုစုတ္ယူေလသည္ ေခါင္းမသည့္ေလေျပက ႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းစိထားေလသည္...မဟာသည္ သူမႏႈတ္ခမ္းကိုအသာေလးကိုက္ေသာ္နာပုံရသည္ ဟသြားေသာ္ မဟာသည္ သူ၏လွ်ာကိုသူမခံတြင္းထဲသို႔ထိုးသြင္းကာေမြႏွောက္ေလသည္...တစ္ခါမွမခံဖူးေသာေလေျပသည္ သူ၏ေက်ာကုန္းကိုထုကာအတင္းကို တြန္းထုတ္သည္...မဟာသည္...
" အဟြန္း...မင္းက ၾကမ္းမွႀကိဳက္တာထင္တယ္
ျဖစ္ေစရမယ္😊😊"
သူမေလးကိုလွဲခ်ကာ သူမေလး၏လက္ႏွစ္ဖက္ကိုခ်ဳပ္ထားၿပီးသူ႕စိတ္ႀကိဳက္ျပဳေလေတာ့သည္...႐ုန္း၍လႈပ္ခါေနေသာ 🍒ကို မဟာ
အရမ္းသေဘာက်၍မဆုံး...အရက္အရွိန္ႏွင့္ ေလေျပ၏အလွဆြဲေဆာင္သည့္အရွိန္ႏွစ္ခုေပါင္းကာ မဟာ ႐ုန္းမထြက္ခ်င္ေတာ့ပါ...
သူညွင္သာခ်င္ေသာ္လဲ သူမေလးက သူ႕ကိုစိတ္ရိုင္းဝင္ေအာင္လုပ္ေနသလိုပင္...
" ဖယ္ေပး...လူယုတ္မာႀကီးဖယ္..."
" မဖယ္ဘူး...ဒီညမင္းဆီက ကိုရခ်င္တာကိုယူရမယ္...မင္းက ပင္လယ္ေရလိုဘဲ...ေသာက္ေလေလအငတ္မေျပေလဘဲ..."
" ရွင့္ကိုေသေလာက္ေအာင္မုန္းတယ္..."
" Ok မင္းသေဘာ..."
မဟာ သူမေလး၏ထမီအားဆြဲခြၽတ္လိုက္ေသာ္
ေလေျပသည္...ရွက္လြန္း၍ ေသေတာင္ေသခ်င္မိသည္...တကယ္ပါဘဲ သူမ ကအခ်စ္ကိုေတာင္းတသည္မွန္မွန္သည္ သို႔ေသာ္ သူမေတာင္းတသည့္ အခ်စ္က တဏွာမရွိေသာ အခ်စ္ကိုပါ ယခုက အခ်စ္မဟုတ္ဘဲ တဏွာသက္သက္ျဖစ္ေနခဲ့သည္...
"မင္း 🍒က အရမ္းစို႔လို႔ေကာင္းတယ္...
အရမ္းထန္ေနၿပီးကြာ..."
ဆိုကာ သူ၏ေဘာင္းဘီအားခြၽတ္လိုက္ေသာ္
သူ၏ေႁမြႀကီးက ကေျပးေထာင္လာသည္...
ေလေျပလန့္သြားရသည္...
" အေမ့...ဘာႀကီးလဲ...မဟင့္...မလုပ္ဘူး...
မလုပ္ပါနဲ႕..."
သူမ ၾကည့္ရင္းရွက္ကာ မ်က္ႏွာပင္ ရဲက ေပါက္ထြက္သြားမတက္ပါ...
" မ႐ုန္းနဲ႕...ကို ညွင္သာေပးမွာပါ..."
ေလေျပ၏အကြဲေၾကာင္းေလးဆီသူ၏ထုထည္ႀကီးကိုပြတ္တိုက္ဆြဲေနသည္...ေလေျပ ေကာင္းေနသည္ေတာ့မဟုတ္ အေတြ႕အႀကဳံမရွိေသး၍
ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္မိသည္...
၁၀ခါေလာက္ပြတ္ဆြဲ ၿပီး သူ၏ထုထည္ကို အကြဲေၾကာင္းေလး အဝတြင္ေတ့ကာ ဖိသြင္းေသာ္...
" အေမ့...အဟင့္...နာတယ္...ဟအင့္..."
သူမေခါင္းခါၿပီးေအာ္ငိုသည္...ေတာ္ပါေသးရဲ႕အခန္းကလုံသည္...
မဟာသည္...သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ထားၿပီး
သူ၏က်န္သည့္လက္တစ္ဖႆို သူ၏ထုထည္အားကိုင္ကာမညွာေတာ့ဘဲအားျဖင့္ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့သည္...
" အိုး...ရွစ္...ျပည့္က်စ္ေနေရာကြာ..."
နာက်င္လြန္း၍အသားပင္တစ္ဆက္ဆက္တုန္ရီေနေသာေလေျပ...ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ကာ
ပင့္ရွိုက္ရင္း
" ရွင္က်မ ခႏၶာဘဲရမယ္...ဘယ္ေတာ့မွ ရွင့္က်မအခ်စ္ကိုရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး...က်မဘဝကိုယူတဲ့ရွင့္ကိုမုန္းတယ္..."
" အြန္း...အိုး...ရွစ္ေကာင္းလိုက္တာကြာ..."
( မ်က္ခြက္ေျပာင္ေနတာ😂😂)
လိုရာခရီးသို႔ေရာက္ေသာ္ မဟာသည္..သူ၏အျဖဴအရည္ပ်စ္ပ်စ္မ်ားကို ေလေျပ၏ ပန္းေလးထဲေစလႊတ္လိုက္သည္...
ေလေျပ၏နဖူးကိုနမ္းကာ
" မင္းက ကို႔ကိုစိတ္ေက်နပ္မႈေပးတယ္...😊😊"
သူမေလးေစာင္ကိုၿခဳံလိုက္ၿပီး ေဘးတစ္ေစာင္းအိပ္ကာ အသံတိတ္ေလး ငိုေနေတာ့သည္...
မဟာေတာ့ေပ်ာ္သည္ သူခူးလိုက္သည့္ပန္းက
ပန္းရိုင္းေလးတစ္ပြင့္ျဖစ္ေနသည္ေလး...
ေသခ်ာပါသည္...မဟာသူမေလးကိုစိတ္ရွည္နိုင္သမွ်စိတ္ရွည္ခ်င္ပါသည္...သို႔ေသာ္စေနသားျဖစ္ေန၍စိတ္ကဆက္ေနျပန္သည္...သို႔ေသာ္
ေလေျပအေရွ႕တြင္ အရင္ကေလာက္စိတ္မဆက္နိုင္ေတာ့ပါ...မနက္ျဖန္ကစၿပီးေတာ့😊😊😊
Next~~~♥
Author-Dïvęl 🖤🖤
စာဖတ္သူမ်ားကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္ပါ...