«ពិតមែន!អូនអត់កុហកទេ អូនឮអ្នកជិតខាងអូននិយាយប្រាប់អូនបែបហ្នឹងមែន!ហើយអូនឃេីញថាឥឡូវគាត់មានបានខ្លាំងណាស់ ទាំងដែលពីមុនគាត់ក្ររកអីញ៉ាំមិនបានផង!»
«អ្នកជិតខាងអូនហៅប្ដីថាប៉ាតាំងពីក្ររហូតដល់មាន
ប៉ុន្តែបងគិតថាអូន ហៅបងថាប៉ា តាំងពីមានរហូតដល់ក្រ
រហាមរកអង្ករច្រកឆ្នាំងមិនបានផងក៏មិនដឹង!»
«ប៉ា!!!»
«បងលោលេងទេ»
នាយកំលោះ សេីចកខឹកពេលញ៉ោះប្រពន្ធក្មេងឲ្យខឹងញ័រសាច់បានសម្រេច។ មេីលទៅគេដូចជាចូលចិត្តសន្សំរឿងជាមួយប្រពន្ធដល់ហើយ!។
«ហាច់ឈីសៗ»អង្គុយសុខៗ កំលោះតូច ស្រាប់តែ
កណ្ដាស់ពីរដងជាប់គ្នា ខណៈដែលអ្នកជាស្វាមីឃើញហើយក៏កេីតចិត្តបារម្ភឡេីងភ្លាមៗ។
«អូនច្បាស់ជាគ្រុនហើយ»នឹកដល់សម្ដីដែល ថេយ៉ុង បានប្រាប់កាលពីយប់ថាខ្លួនត្រូវទឹកភ្លៀងមិនបាន ទេីប
គេប្រញាប់ស្ទុះស្ទារក្រសោបខ្លួនតូចរបស់ភរិយាបីយក
ចូលក្នុងភូមិគ្រឹះ ហួសចូលក្នុងបន្ទប់ហើយទម្លាក់រាងកាយ
តូចស្ដើងទៅលេីពូកថ្នមៗ។
«អូនមានបានកេីតអីឯណា?ឃេីញទេ អូនពូកែសឹងអី»
មិនអួតតែមាត់ កំលោះតូច ក៏បង្វិលរាងកាយឲ្យស្វាមីមេីល
ដេីម្បីបញ្ជាក់ថាខ្លួនពិតជាមិនបានកេីតអ្វីពិតមែន ប៉ុន្តែបែរ
ជាទទួលបានការខាំមាត់មិនពេញចិត្តពីសំណាក់អ្នកជាប្ដី
ទៅវិញ។
«បេីពូកែណាស់ ចុះពីលេីពូក ហើយដេីរមករកបងមក»គេបោះជំហានថយក្រោយរហូតកៀកនឹងជញ្ជាំង
បង្គាប់បញ្ជាឲ្យប្រពន្ធដេីរមករក ហើយ ថេយ៉ុង ក៏ធ្វើតាមពិតមែន ប៉ុន្តែ៖
«អ្ហា៎...សឺត»គ្រាន់តែទម្លាក់ជេីងចុះមកក្រោមជាន់ដល់
ឥដ្ឋការ៉ូភ្លាម មិនទាន់បានឈានទៅរកស្វាមីផង ចង្កេះ និង
ត្រគាកក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើទុក្ខភ្លែតតែម្ដង។ នេះកំពុងតែបង្ហាញ
យ៉ាងច្បាស់ថា ថេយ៉ុង ចាញ់ល្បិច ជុងហ្គុក ហេីយ។
«ឃេីញទេ?បងប្រាប់មិនចេះជឿសោះ!»មាត់ស្ដីឲ្យ
ប្រពន្ធខ្លាំងៗ ប៉ុន្តែដៃមាំបែរជាក្រសោបកាយតូច យកចូល
ទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកទៅវិញ ហើយក៏ចាប់ងូតទឹក ស្លៀកពាក់
លាបឡេ បាញ់ទឹកអប់ឲ្យមួយកំផ្លេ។
«ឥឡូវ...ហ្វេលឡិច គេយ៉ាងម៉េចទៅហើយ?»
សំណួរខ្លីៗ បង្ហាញពីការព្រួយបារម្ភអតីតសង្សារចាស់ ធ្វើឲ្យអ្នកដែលស្ដាប់ឮហើយ ទម្លាក់ដៃដែលកំពុងតែសិតសក់ចេញពីសក់ក្បាលទាំងញ័រទទ្រើក។
ថេយ៉ុង ដឹងថាខ្លួនសួរនាំពី ហ្វេលឡិច ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់
អារម្មណ៍គេ ទេីបទាញក្រាសសិតសក់ចេញពីដៃស្វាមី យកមកសិតឲ្យគេថ្នមៗ។
«កន្ទុយសក់របស់បងវែងស្ទេីរតែហួសស្មាទៅហេីយ បងមិនដែលកាត់វាចេញទេហ្ហេស?អូនចាំថា មុនអូនទៅ
សហរដ្ឋអាមេរិក សក់បងដូចជានៅខ្លីទេ ប៉ុន្តែអូនគិតថា
បែបនេះក៏សង្ហាណា ស័ក្ដិសមជាមួយនឹងសាក់របស់បង
ទៀត»កំលោះតូច ព្យាយាមនិយាយនេះ និយាយនោះ ដេីម្បីបន្លប់អារម្មណ៍ខឹងក្រោធដែលគេកំពុងតែមាន តែ
ហាក់មិនបានផលសោះ គេនៅតែធ្វើមុខងាប់ដាក់កញ្ចក់ដដែល ធ្វើឲ្យ ថេយ៉ុង ឃើញហើយមានអារម្មណ៍ខ្លាចរអា។
កាលពីជាង៤ឆ្នាំមុន មុនពេល ថេយ៉ុង ទៅសហរដ្ឋអា
មេរិក នៅលេីខ្លួន ជុងហ្គុក គ្មានសាក់នោះទេ សក់ក៏នៅ
ខ្លីធម្មតា ប៉ុន្តែពេលត្រឡប់មកវិញ អ្វីៗក៏ផ្លាស់ប្ដូរសឹងតែ៣៩០ដឺក្រេ មានតែរបស់ម៉្យាងដែលមិនប្ដូរផ្លាស់ នោះគឺក្ដី
ស្អប់ដែលគេមានចំពោះខ្លួនគឺនៅដដែល ហាសហា មិន
មែនដដែលទេ គឺខឹងស្អប់លេីសកាលពីមុនទៅទៀត។
«សឺត»ឃេីញថាគេនៅតែស្ងាត់ មិនមាត់ក កំលោះតូច
ក៏លោទៅថេីបសសៃសក់ទន់រលេីបរលោងរបស់ស្វាមី
ស្រាលៗមួយខ្សឺត ដូចជាកំពុងតែបន្ទន់ចិត្តរបស់គេឲ្យស្ងប់។
«នៅអាឡោះអាល័យសង្សារចាស់ណាស់ហ្ហេស?»
នៅទីបំផុតគេក៏ព្រមនិយាយ ប៉ុន្តែពាក្យសម្ដីរបស់គេ មិនគួរ
ឲ្យចង់ស្ដាប់សោះ ចង់តែដាក់មួយកាញ៉សមជាង។
«ម៉េចក៏បងសួរអូនបែបនេះ?»
«ឆ្លេីយ!»
«បង-»
«បងប្រាប់ឲ្យឆ្លេីយ!»គេកាន់តែខឹង ពិបាកទប់ទល់នឹង
កំហឹងដែលមាននៅក្នុងខ្លួនខ្លាំងពេក ទេីបបញ្ចេញវាទៅលេី
ក្មេងដែលកំពុងតែឈរញ័រជើងនៅខាងក្រោយខ្នង។
«អូនគ្រាន់តែបារម្ភពី ហ្វេលឡិច ក្នុងនាមជាមនុស្ស
ធ្លាប់ស្គាល់គ្នាប៉ុណ្ណេះ!មិនបាននៅនឹកអាឡោះអាល័យក្នុងនាមជាអតីតសង្សារនោះទេ ហេតុអ្វីក៏បងគំហកដាក់អូនខ្លាំងយ៉ាងនេះ?»ថេយ៉ុង បន្លឺសំឡេងស្រាលស្អកសួរទៅកាន់ស្វាមីទាំងកន្ទុយភ្នែកជ្រាបចេញទឹកអ្វីម៉្យាងដែលមានពណ៌សចេញមក ហុចផលឲ្យមនុស្សប្រុសចិត្តក្ដៅមេីលឃេីញរូបភាពនេះនៅក្នុងកញ្ចក់ហើយ ទ្រាំមិនបានក៏បែរទៅក្រសោបខ្លួនភរិយាដាក់ឲ្យអង្គុយលេីដេីមភ្លៅ។
«គេមានតួនាទីដែលត្រូវបំពេញ អូនមិនបាច់បារម្ភទេ»
«តួនាទី?ហ្វេលឡិច មានបញ្ហាអ្វីមែនទេ?»
«គឺ...»
SKIP....
@មន្ទីរពេទ្យក្រុងសេអ៊ូល
ក្រោយទទួលបានថ្នាំ និង ការណែនាំបៀបប្រេីប្រាស់
ពីវេជ្ជបណ្ឌិត ជុងហ្គុក ក៏ដឹកដៃប្រពន្ធ សំដៅទៅរកបន្ទប់
VIP ដែលស្ថិតនៅលេីគេបង្អស់នៃមន្ទីរពេទ្យ។
«កុំប្រាប់ណាថាហ្វេលឡិច?»មិនឲ្យ ថេយ៉ុង នៅគិត
ច្រើនតែម្នាក់ឯងទាន់ ជុងហ្គុក ក៏បេីកទ្វារចូលទៅ ហើយ
ក៏បង្ហាញឲ្យឃើញ ស្ដ្រីចំណាស់ម្នាក់កំពុងតែដេកស្ដូកស្ដឹង
នៅលេីគ្រែពេទ្យ និង កំលោះសង្ហាម្នាក់ កំពុងតែអង្គុយ
ចុចទូរស័ព្ទ។
«ថេ-ថេយ៉ុង»ហ្វេលឡិច ញ័រមាត់ទទ្រើកពេលនៅសុខៗក៏លេចមុខមនុស្សដែលធ្វើឲ្យទ្រូងដំបៅព្យាបាលមិនជា។
«សុខសប្បាយទេ?»
សំណួរខ្លីៗផុសចេញពីសេចក្ដីបារម្ភពិតនៅក្នុងក្រអៅ
បេះដូង វាមិនបានធ្វើឲ្យអារម្មណ៍អ្នកដែលស្ដាប់ឮល្អប្រសើរឡេីងវិញឡេីយ មានតែធ្វើឲ្យគេកាន់តែតឹងចិត្តជាងមុន។
«ខ្ញុំមិនអីទេ ប៉ុន្តែ-»ខណៈដែល ហ្វេលឡិច រៀបនឹង
ប្រាប់ ថេយ៉ុង ពីរឿងរ៉ាវដែលបានកេីតឡើងទៅហេីយ
សំឡេងបេីកទ្វារក៏បន្លឺឡេីង បង្ហាញឲ្យឃើញក្មេងប្រុស
រាងតូចស្ដេីង សម្បុរសស្គុស កម្ពស់១:៦២ម៉ែត្រ មានភ្នែក
លឹបៗយ៉ាងគួរឲ្យស្រឡាញ់ ប៉ុន្តែការធ្វើខ្លួនមេីលទៅសុភាព និង ស្រែបន្តិច។
«លោក!អ្ហុស សួស្ដីៗ»គេឱនក្បាលសួស្ដីជុងហ្គុក និង ថេយ៉ុង ញាប់មាត់តាមបែបមនុស្សមិនចេះលេងឫក និង ពូកែខ្លាចរអាគេ ប៉ុន្តែវាធ្វើឲ្យ ហ្វេលឡិច ហាក់មិនពេញចិត្តជាខ្លាំង។
«នេះមានរឿងអ្វីឲ្យប្រាកដទៅ?ខ្ញុំមិនយល់ទេ»ថេយ៉ុង
ធ្វើមុខមិងមាំង មិនយល់ពីរឿងរ៉ាវដែលបានកេីតឡើងថាវា
យ៉ាងម៉េចឲ្យប្រាកដ។ ចុះក្មេងប្រុសម្នាក់នេះជាអ្នកណា?
ហេីយស្ត្រីចំណាស់ដែលគេងនៅលេីគ្រែពេទ្យ ត្រូវជា
អ្វីជាមួយនឹងត្រកូលចន អាន់ឡាក់?
«ថ្ងៃនោះខ្ញុំស្រវឹងពេក ទេីបវង្វេងវង្វាន់ស្មារតី បេីក
ឡានជ្រុលទៅបុករម៉កលក់ដូរនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ»គេចង់
មានន័យថា ថ្ងៃនោះ គេផឹកស្រាស្រវឹង ហើយជ្រុលចង្កូត
បុកបុកអ្នកលក់ដូរនៅតាមចិញ្ចេីមផ្លូវ ហើយមនុស្សដែល
គេបានបុក កំពុងតែគេងនៅលេីគ្រែពេទ្យ ចំណែកក្មេង
ប្រុសក្បែរខ្លួនគេគឺជាកូនរបស់គាត់ ដែលមានឈ្មោះថា
កាំងតូ គេទេីបតែមានអាយុ១៨ឆ្នាំទេ គឺជាសិស្សវិទ្យាល័យ
នៅឡេីយ។
«ក្នុងនាមជាកូនប្រុស ខ្ញុំត្រូវតែរ៉ាប់រងកំហុសគ្រប់យ៉ាង
ដែលខ្ញុំបានសាង!ខ្ញុំនឹងមេីលថែទាំអ្នកមីង រួមទាំងការចំណាយផ្សេងៗរបស់គាត់រហូតដល់គាត់ជាសះស្បើយ»
ពេលនេះគេធំហើយ គេយល់ពីអ្វីដែលហៅថាតួនាទី ។
ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅ គេនឹងបំពេញវាឲ្យបានល្អបំផុតតាមដែល
អាចធ្វើបានក្នុងនាមជាកូនប្រុសម្នាក់។
«ខ្ញុំយល់ហើយ!ឯងអូខេទេ?»ងក់ក្បាលយល់ពីអ្វី
ដែល ហ្វេលឡិច បានរៀបរាប់ប្រាប់រួច ថេយ៉ុង ក៏ដេីរ
ទៅចាប់ដៃ កាំងតូ អង្អែលថ្នមៗ ព្រមទាំងសួរដោយ
សំឡេងទន់ភ្លន់ ធ្វើឲ្យគេមានអារម្មណ៍រំភើបជាខ្លាំង មិន
នឹកស្មានថា ត្រកូលអភិជនល្បីឈ្មោះដូចជា គីម ថេយ៉ុង
ដាក់ខ្លួនដ៏ម្លឹងនោះទេ។
«ខ្ញុំមិនអីទេ អរគុណបង...បងប្រុស»ថេយ៉ុង មិនមាត់
គ្រាន់តែញញឹមដាក់គេស្រាលៗ បីដូចកំពុងបញ្ជាក់ថាពេញ
ចិត្តនូវពាក្យមួយឃ្លាមុននេះណាស់។
«ធ្វើអ្វីឲ្យចេះប្រមាណខ្លួនផង!»មិនស្ដីតែមាត់ ដៃដែលទំនេរក៏រុញច្រាន កាំងតូ មួយទំហឹងស្ទេីរតែផ្ងារក្រោយ រួចចាប់ដៃ ថេយ៉ុង ទាញមកសួរនាំ ជាហេតុធ្វេីឲ្យរបួសនៅក្នុងចន្លោះភ្លៅធ្វេីទុក្ខឡើងភ្លាមៗ។
«ថេយ៍...កេីតអីហ្នឹង?មិនស្រួលត្រង់ណាប្រាប់ខ្ញុំមក
ខ្ញុំនឹងជូនទៅពិនិត្យឥឡូវនេះ!»រាងកាយ ថេយ៉ុង ត្រូវ
ហ្វេលឡិច ចាប់បង្វិលមេីលសឹងគ្រប់ជ្រុងជ្រោយខ្លាច
ក្រែងមានរបួសត្រង់ណា ព្រោះឃើញថ្ងួចថ្ងូរបង្ហាញពី
ការឈឺចាប់នៅត្រង់ត្រគាក ហេីយក៏មិនភ្លេចងាកបាញ់
ក្រសែភ្នែកពិឃាដដាក់បងប្រុស កំពុងតែបង្ហាញពីអារម្មណ៍ខឹងសម្បារដែលមានទៅលេី ជុងហ្គុក ព្រោះគេហ៊ានធ្វើឲ្យ
ថេយ៉ុង សំណព្វចិត្តរបស់ខ្លួនមានរបួស។
«ប្រាប់ខ្ញុំឲ្យត្រង់មកថេយ៍! បងប្រុស វ៉ៃធ្វើបាបថេយ៍
មែនទេ?មិនបាច់ខ្លាចទេ ខ្ញុំនៅទីនេះហើយ មានរឿងអ្វី
ចង់និយាយក៏និយាយមក!»
គេសង្គ្រឺតធ្មេញ ខាំបបូរមាត់បង្ហាញភាពខ្លាំងក្លាឲ្យ
ថេយ៉ុង បានឃើញថាគេមិនបានខ្លាចសិទ្ធិអំណាចអ្នកជា
បងប្រុសឡេីយ។ អ្នកណាក៏ដោយឲ្យតែធ្វើឲ្យ ថេយ៉ុង របស់គេឈឺ គេនឹងសងសឹក។
«ទេ!!គេមិនដែលវ៉ៃធ្វើបាបខ្ញុំទេ លោកកំពុងតែយល់
ច្រឡំហេីយ»ថេយ៉ុង ដូរសព្វនាមពីបងទៅជាលោក ព្រោះ
ខ្លាចអ្នកឈរស្ងៀមស្ងាត់នៅខាងក្រោយខ្នងខឹងង៉ក់ងរដូច
កាលពីព្រឹកមិញទៀត តែក៏ធ្វើឲ្យ ហ្វេលឡិច អន់ចិត្តមិន
ស្ទេីរដែរ។
«នេះ!មានស្នាមនៅលេីកទៀត!បងប្រុសច្បាស់ជាវ៉ៃ
ថេយ៍ មិនខាន! ថេយ៍ហ្ហា...មានខ្ញុំនៅទីនេះហើយ បេីចង់
លែងលះខ្ញុំអាចជួយបាន»
ពាក្យ"លែងលះ"ពិតជាមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ ធ្វើឲ្យអ្នកដែលឈរស្ងៀមស្ងាត់ មិនមាត់កអស់រយៈពេលជាយូរ
ក៏ចាប់ផ្ដើមខឹងមួម៉ៅ ទាញដៃប្រពន្ធនាំចេញទៅវិញបាត់
តែមុននឹងចេញ ក៏មិនភ្លេចបោះប្រយោគចុកឈាមទៅ
កាន់ប្អូនប្រុសដែរ៖
«បំពេញតួនាទីឯងក្នុងនាមជាកូនប្រុសដេីមទ្រូងប្រាំហត្ថឲ្យល្អចុះ កុំចេះដឹងរឿងប្ដីប្រពន្ធយេីងខ្លាំងពេក!»ថារួច
គេក៏ចេញទៅបាត់ ទុកមនុស្សប្រុសឆ្កួតស្នេហ៍ឲ្យនៅជះ
កំហឹងដាក់ក្មេងដែលមិនដឹងរឿងអ្វីសោះតែពីរនាក់ បីនាក់
រួមទាំងមនុស្សគេងដូចស្លាប់។
«ពួកគាត់សមគ្នាណា-អ្ហឹក»បំពង់កស្រាប់តែណែន
ដកដង្ហើមមិនចេញ ពេលដឹងដល់ដៃមាំរបស់នរណាកំពុង
តែច្របាច់លេីវាយ៉ាងខ្លាំង។
«ត្រឹមជាក្មេងសម្រែគ្មានពូជគ្មានអម្បូរម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ កុំ
មកចេះវាយតម្លៃលេីត្រកូលអភិជនពេក! ថ្ងៃក្រោយឲ្យចេះ
ចាំទុកក្នុងអំបែងខួរផង! ព្រូសសស»គេស្រាប់តែគ្រវាត់
កាយស្ដេីងទៅឥដ្ឋមួយទំហឹង ថែមទាំងជេរស្ដីបន្តុះបង្អាប់មិនទុកមុខឲ្យទៀត។
«ខិះ ខិះ»
«កុំភ្លេចឲ្យសោះណាមុនមានថ្ងៃនេះខ្ញុំបាននិយាយអ្វី
ខ្លះ!»នៅមានសញ្ជាតិជាមនុស្សទេីបគេចេញមុខទទួលខុស
ត្រូវគ្រប់បែបយ៉ាងដោយមិនស្ទាក់ស្ទេីរឫរុញរា ទាំងដែល
គេអាចយកលុយមកដោះស្រាយបញ្ហាគ្រប់យ៉ាងបានដោយងាយ។
«ខ្ញុំគ្មានថ្ងៃភ្លេចស្រាប់ហើយ ព្រោះខ្ញុំក៏ចង់ចេញឲ្យ
ឆ្ងាយពីមនុស្សដូចជាលោកដូចគ្នា!»
«ខ្ញុំនេះវាយ៉ាងម៉េច?»
«លោកឃោរឃៅ!លោកចិត្តអាក្រក់! គ្មានមេត្តា!
សមហើយដែលបងប្រុសម្នាក់នោះរៀបការចោល!
«ឯង!!ដឹបបបបបបប»
To be continued ...