After what happened yesterday, the class seem interested in joining the so-called team building. Hanggang ngayon ay nagtatanungan pa rin sila tungkol doon. Samantala ako ay prenteng nakaupo lang dito sa sulok at nag-aabang ng Prof na muling magpapatahimik sa mga demonyong kaklase ko.
I blankly stare at the whiteboard and unintentionally thinking about things I want to achieve in the future. After not passing the activity we had yesterday, nagsimula akong magtanong sa sarili ko kung ano nga ba ang gusto kong mangyari sa future. Hanggang sa pagtulog ko kagabi ay 'yon ang nasa isip ko. I look stupid inside my bedroom, rolling side to side and spacing out.
I don't know what's happening to me but I think Sir Carl did that on purpose. And I guess, hindi lang ako ang ganito. Some of my classmates were undecided or didn't have any plans for the future as well.
"Hoy, new student! Bingi ka ba?"
Bumalik ang diwa ko nang hinarap ako ng isang lalaki. He lowers his body to face me. If I am staring at the whiteboard earlier, I am facing now a shitty man with blonde hair and nose piercing. Nakakairita ang pagmumukha niya pero nanatili akong kalmado at walang emosyong tinitigan siya.
He's waiting for me to speak as he raises his eyebrows and smirks at me. Unluckily, I will never give him what he wants.
"Bingi na, pipe pa? Bumalik ka nga sa mga kauri mo!" sigaw niya sa 'kin sabay tawa na sinaluhan din ng mga kaibigan niya.
I remained silent.
Tumingin siya muli sa 'kin at napahinto sa pagtawa nang makitang wala akong pakialam sa kanya at hindi ako apektado sa mga pinagsasabi niya. He scoffed. Hindi siya makapaniwalang wala akong reaksyon.
"Hindi ka talaga magsasalita? Sasampaling kitang babae ka!" Kwinelyuhan niya ako kaya walang choice na napatayo ako. Our face is too close to each other, and I can feel his controlled breath already. And I still remained silent, showing not bothered and not interested to him.
Saglit kong tiningnan ang mga kaklase ko at lahat sila ay nasa amin ang atensyon. And this is what I hate the most. Ang mapunta sa 'kin ang lahat ng mata.
Binalik ko ang tingin sa kung sino mang hampaslupang lalaking 'to. He clenched his jaw while his grip tightened. I also noticed that he was chewing gum, then blow it in my face.
Fucking disgusting.
"Maganda ka, ha." Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. "Baka gusto mong pakinabangan 'yan? Virgin ka pa ba?" he jerkly asked.
I inhaled sharply and looked at him intensely. I am totally pissed right now. One wrong move or say, this man is dead. Huwag lang talaga siyang magkakamali at hindi niya magugustuhan ang mangyayari.
"Ang boring naman! Sunggaban mo na, Troy!" dinig kong sigaw ng isang lalaking kaklase namin na nakaupo sa mesa. Mukhang ginawa kaming entertainment show ngayon.
This man in front of me named Troy, spits his gum on his palms. And the next thing he did made me lose control. Napakaganda pa ng ngiti niya ngayon matapos ilagay ang bubble gum sa aking buhok. Nag-iinit ang mukha ko ngayon sa sobrang inis. At kung nakamamatay lang ang tingin ay malamang wala nang buhay ang walang kwentang lalaking 'to.
Marahas kong inalis ang kamay niya sa aking kwelyo at ako ang gumawa naman nito sa kanya. I pushed him on the wall with full force at kitang-kita ko ang pagngiwi niya sa impact nito. Pero sa kabila no'n ay nagawa pa rin niyang ngumit nang nakakaasar. And I want to congratulate him because he won. He pissed me off. Kaso nga lang, kailangan niya pagbayaran 'yon.
"It seems that the new girl is strong, huh. Hanggang saan kaya ang kaya mo?" he mocked.
I smirked. I should be the one who needs to ask that. Hanggang saan kaya ang makakaya niya sa galit ko? I doubt he can beat me.
Humugot ako nang bwelo at malakas ni sinipa ang bayag niya. Lahat ay napasigaw dahil sa paniguradong sakit na dulot nang pagsipa ko. Hindi na maipinta ang mukha ng Troy na 'to dahil namimilipit sa sakit. Pulang-pula na ngayon ang mukha niya at halos lumuwa ang mga ugat sa kanyang noo at leeg.
"Bitch!" he screamed. He's now on bended knees, holding his manhood to ease the pain. So, I bent and faced him with a devilish smirk, then grabbed his hair to look up.
"Never underestimate me or any girl in this room. You'll not only lose your ego, but you'll lose your future babies too," I said in a monotone voice and left him there, looking stupid and screwed.
Naglakad ako pabalik sa upuan ko. At ang mga kaibigan ng Troy na 'yon ay kusang nagsilayuan para magbigay ng daan. Narinig ko naman sa likod ko ang pagbulong ni Troy na minumura ako at saka ko naramdaman na nakatayo na siya at ready nang umatake sa 'kin. I readied myself for his attack. But before it happened, Sir Carl came and grabbed him to stop.
"The show is done. Accept your defeat, moron," I heard him say. Liningon ko siya nang tuluyan at may hawak siyang cutter na nakatapat sa mukha ni Troy. Masama naman akong tiningnan ni Troy na nagngingitngit sa galit.
Sir Carl dropped the cutter and released Troy from his grip. "Everyone, go back to your proper seats." At mabilis namang nagsibalikan ang lahat sa kanilang kanya-kanyang upuan. Naglakad siya patungo sa harapan at naglabas na naman nang nakakaasar na ngiti.
Kulang pa ang ginawa ko kay Troy. He must be thankful that I was able to control the beast inside me, or else he's now lying unconsciously. Hindi pa rin nawawala ang galit ko lalo na ngayon na nakita ko ang pesteng bubble gum sa buhok ko. Mabuti na lang sa bandang dulo niya dinikit so pwedeng remedyuhan kapag ginupit. Kung sa tuktok talaga 'to ng ulo ko baka mapatay ko na siya. Kakalbuhin ko pa siya.
"For your information, I am watching you all along. So, I totally witnessed what happened," he said in disappointment. Umiling-iling pa siya sa amin habang nakakrus ang kanyang mga braso. "Have you forgotten what I said yesterday? If you don't want to feel the same way you do to others, then crap your bullshits. You may feel like a king and queen, but once you encounter stronger and worse than you, you'll lose your ego." He turned his gaze to Troy after saying that and added, "And it sucks."
Tahimik kaming lahat na nakatingin at nakikinig sa kanya. He has a point there. Ang tanga lang talaga ng mga logic ng mga bully na 'to kapag ginantihan at nilabanan sila. Nagngingitngit sa galit kapag natapatan ang karahasan nila at napahiya sila, where in fact gano'n din naman ang nararamdaman ng binu-bully nila. That's why I have never been afraid of bullies. They are just a piece of bullshits. They are weakling and pathetic creatures who make fun with other people they think are weaker than them—perfect assholes.
Sir Carl lectured us because of what happened. Hindi ko nga alam kung Philosophy pa ba 'tong subject namin o Psychology na. Nevertheless, his words are impactful. Bagay na bagay siya maging public speaker.
After that, he started our lecture on Physical Science. He doesn't care kung hindi kami makikinig at piliing mag-cellphone. As long as hindi raw namin magugulo ang pagtuturo niya ay wala siyang pakialam. Hindi naman daw siya ang mawawalan kundi kami. He's doing his job as a teacher, and it's on us if we also do our part as a student. And so far, marami naman ang nakikinig sa kanya. Pero ako? I am doing my best to focus and understand his lecture pero kahinaan ko talaga ang Science so wala talaga akong maintindihan. Magbabasa na lang ako ng mga Science books ni Kuya sa bahay for additional references. Mas natututo kasi ako sa pagbabasa kaysa pakikinig.
Umabot ng isa't kalahating oras ang pagtuturo niya at nagbigay siya ng homework activity para sa amin. The homework can be done with pairs, but if you wish to do it alone is okay. As usual, I will do it alone. Kahit na gusto kong makipagtulungan sa iba dahil nga mahina ako sa Science, nananaig pa rin ang pride ko kaya gagawin ko na lang mag-isa. I am confident naman that I can finish and do the homework correctly. Lalo na't marami akong pagkukunan ng source dahil sandamakmak ng Science and History books ang kwarto ni Kuya.
But I suddenly felt alone at that thought. I remember that my brother used to teach me Science. And sometimes, he do my projects kaya nagiging mataas ang grades ko sa subject na 'to. And now, I will do this by myself because he's nowhere to be found.
Napaisip tuloy ako, this is Kuya's university and section after he was found missing. I wonder kung ganito rin kaya kagulo ang section niya? O nataon lang talaga na sa ganitong klase ako napunta dahil isang basag-ulo rin ako?
Natigil ang pag-iisip ko sa biglang hiyawan ng mga kaklase ko. Kunot-noo ko silang pinagmasdan at naguguluhan.
"Okay, settle down. Sunday evening ang alis natin dahil Monday morning magsisimula ang Team Building. Ako na ang bahala mag-excuse sa inyo sa mga ibang subject teacher niyo. Sigurado namang papayag din sila dahil nga halos ayaw na nila kayong pasukan." Then he laughed.
About sa Team Building na naman pala. Ano ba meron doon at excited sila? Wala pa ngang sinasabi si Sir kung ano ang magiging activity tapos ganyan na sila ka-excited.
"May President ba rito?" tanong ni Sir. Umiling naman kami dahil walang officers sa section namin. "I see. Sino na lang pwede maging President temporarily for the sake of the Team Building? Magpapalista lang naman kung sino-sino ang mga sasama."
Bigla naman akong nagulat nang sabay-sabay silang napatingin sa gawi ko. I raised my left brows and looked at them with no emotions.
"Si new student na lang, Sir! Mukhang may authority naman siya," suggest ng babaeng nasa harapan. She's cute and mukhang mayaman.
"Okay, then. New stu... Teka, ano ba ang pangalan mo?" tanong niya sa 'kin. Napairap naman ako. Ayaw ko nga sanang ipaalam sa kanila ang pangalan ko. Leche naman kasi bakit pa ako napag-trip-an maging President ng Team Bulding na 'to. Ako nga mismo walang balak sumama.
"Before that, are you sure about me? I'm not even interested to join," I exclaimed.
"Edi mas maganda. Kung lahat ay sasama, ikaw lang ang walang contribution. Edi ikaw na mag-handle ng mga names and other info ng mga kaklase mo," sagot niya.
I sighed in my defeat. "Eli," I said.
"Eli ano? Ano surname mo?" tanong pa niya uli na kinairita ko. Bakit kailangan pa ng apelyido? Masasampal ko talaga 'yong babaeng nag-suggest sa 'kin, eh. Badtrip.
"Elissa Jayne Weller. Satisfied?" I answered back. And I saw him smirk a little.
"Nice and sweet name. Contrast nga lang sa personality mo." He laughed sarcastically. "Anyway, lahat ng gustong sumama ay lumapit na lang kay Eli para magpalista. Write your name, address, birthdate, contact number, and signature. Kukunin ko ang list sa Saturday bago umuwi. Is that clear?" he explained. Lahat naman ay um-agree. Samantala ako rito ay naiinis sa palistang gagawin ko.
I really don't know where did they get that hype to join the stupid Team Building. He didn't tell us what are we gonna do there. Even the place ay wala kaming alam kung saan. Dagdag mo pa na hindi ito alam ng school, so kung may mangyari man sa amin ay walang mananagot sa 'min. Hindi ba nila naisip 'yon? O talagang mahilig sila sa mga risky?
I scoffed. No wonder why they are on the lowest section. They don't think critically. Kaya bahala sila riyan. Baka pagbalik nila, ako na lang ang natitira sa section na 'to. May kakaibang pakiramdam pa naman ako kay Sir Carl. Ewan ko lang ano 'yon. Hindi ako sigurado. But I have a bad feeling about him.