Raven's POV
Kadarating ko lang sa park dahil dito ang ibang events na gaganapin. So far sa nakikita ko ngayon. Medyo okey na pero may mga kulang pa.
Napatingin ako sa boses na familiar sa akin. Nakapants at t-shirt lang siya. Tinulungan niya ang dalawang lalaki na buhatin ang isang malaking box. Tumalikod na ako pero tinawag niya ako.
Shit! Nakita niya ako.
"Miss Xiang."
"So far so good na ba?" nilingon ko siya. Nakalapit ng madali sa akin.
"Well, konting ayos nalang okey na ang place." sabi niya while tumitingin sa paligid. Tumango ako at napatingin rin sa paligid.
"Busy ka rin alam ko. But as a Ceo di naman lagi sa empleyado nalang natin ipatrabaho lahat eh. Tsaka malapit na ang event, diba mabilisan ito. Kailan na bilisan matapos ang project." sabi niya. Taas kilay ko siyang tinignan.
"May gusto kang sabihin?"
"Bukas konti na lang ang empleyado na magtatrabaho sa gym. Ang iba kasi kailangan na rin eh prepare ang ibang pang set-up for the other events. So, baka naman Miss Xiang. Baka gusto mo rin tumulong." sabi niya na nakangiti sa akin habang nakapameywang.
Nag fake smile ako. "Not gonna promise Mr. Hawkins dahil abala rin ako sa pagprepare sa Hotel, the foods, everything." sabi ko. Tumango-tango naman siya.
"Ayos lang yan. Pareho naman tayong busy eh. Well, may kanya-kanya na tayong pinagkakaabalahan. So, later Miss Xiang." ayun umalis na siya at lumapit doon sa mga empleyado.
"May kanya-kanya na tayong pinagkakaabalahan." I mimicked his voice pero mahina lang naman baka marinig pa ako. Tumalikod na ako at naglakad na palayo.
-----
"Hello Boss" napatingin ako kay Jes ng pumasok siya sa office ko.
"Yes?"
"Need your confirmation for this Boss." sabay bigay sa akin ng folder. Binasa ko muna ang nasa papel tsaka ako nag sign.
"Okey, so it means everything is ready?" Tanong ko sabay lahad sa kanya ng folder.
"Yes, but technically the event organizer they called us. Their looking for some people who can help the other event because there is still a event that haven't set up yet." sabi ni Jes.
"But our people, they have their own duties na. Halos lahat busy, walang available." sabi ko at napaisip ako sa sinabi niya kanina. Bumuntong hininga ako.
"I'll go tomorrow to help and to observe also. Here." sabi ko.
"Talaga boss?"
"Why? Can't a CEO do the job like the employees does?"
"Wala naman akong sinabi boss." Ngumiti naman siya at lumabas na.
"I'll try to contact some people to help too." pahabol na sabi niya.
----
Nasa office pa ako at gabing-gabi na. Nag ring yung phone ko.
"Hello" Sinagot ko ito without looking sa caller.
[Ayos kalang ba anak?] Si Manang pala.
"Pagod lang ng konti Manang."
[Nagpakapagod kaba?]
"Konti lang Manang. May malaking event kasi na magaganap kaya kailangan talaga magpagod."
[Oh siya sige, basta magpahinga ka rin ha. Wag mag overwork. ]
"Opo Manang" then I end the call.
---
Nakamaong pants ako ngayon, nakasuot ng white tshirt, rubber shoes at nakamessy hair bun lang ako. Bumaba na ako sa kotse ko at pumasok nasa loob ng gym. Nakita ko na nakatayo siya sa may entrance.
"Ahemmm!" agaw atensyon ko sa kanya. Natingin siya sa akin then he smirk.
"Aba nakarating ka? Okey naba ang sa Hotel?" tanong niya.
"Oo, ready na lahat." sabi ko at nakita ko sa peripheral vision ko na tumango siya. Nakastraight face lang siya ngayon.
"Tayo pang dalawa?" takang tanong ko. Maaga pa naman pero akala ko ba madalian.
"Sa nayon" sagot niya.
"What?"
"Pinagbreakfast ko muna ang mga empleyado." sabi niya. Tumango ako. Humakbang ako ng dalawang hakbang ng magsalita siya kaya napahinto ako.
"Nakakapanibago sa feeling alam mo ba." Napalingon ako sa kanya. Bumungong hininga siya.
" Yung makakita ulit ng gym. Makakita ng basketball ring. I miss the old days." sabi niya at nilampasan na ako. Nakatingin lang ako sa kanya na pumunta siya sa may steel stair tsaka umakyat at inayos ang ring basket.
Ilang minuto lang ay bumalik na ang mga empleyado. Bumabati sila sa akin.
Nagtrabaho na kami.
Nilinisan namin ang floor, ang stairs at mga benches. Napapatingin ako sa kanya ng nagpapahangin siya ng mga bola.
Kahit nasa malayo ako nakikita ko ang mga mata niya. Mga mata na namimiss niya ang gym, ang paghawak ng bola, ang paglaro ng basketball.
Napatingin siya sa akin bigla tsaka ngumiti. Tumango lang ako sa kanya at nag iwas lang ako ng tingin.
Nakakaba
Nag lunch break na muna at nagpakain siya sa mga empleyado.
"Here" sabay bigay sa akin ng pagkain. Nakaupo ako sa isa sa mga bench.
"Thanks" kinuha ko ito at umupo naman siya sa tabi ko.
Mag Ex-husband and ex-wife kami and after the divorce ngayon lang kami nagkita at nagkausap. And, shit this feeling. So awkward and uncomfortable.
Binigyan naman niya ako ng chopstick.
"Thanks again." Sabi ko. Kumain na siya at kumain na rin ako.
Naiilang ako, ewan ko lang sa kanya. Pero ako sobrang naiilang ako.
Napapatingin siya sa akin and kahit mabilis niyang eh iwas ang tingin niya. Napapansin ko iyon. Tinaasan ko siya ng kilay.
"What? Is there something on my face?" inis na tanong ko. Umiling siya at umiwas ulit ng tingin tsaka kumain ulit.
Kumain lang ako ulit at wala tahimik lang kami. Hindi na siya tumitingin sa akin.
"So, how are you?" Tanong niya without looking at me.
"I'm totally fine." Sagot ko at kumakain lang . Nakakailang talaga. Bakit ba kasi sa dinami-dami ng bench ay dito siya sa tabi ko nakaupo.
"Good" tumango-tango siya at natahimik ulit.
Bumuntong hininga ako. "How about you? I think your doing fine, right?" Tanong ko. Na pansin ko naman na nagsmirk siya without looking at me. Well, nakaside view sa akin habang nakatingin sa pagkain niya na hawaka niya.
"How's your lovelife?" Tanong niya bigla sa akin na kinagulat ko.
"I'm not gonna answer that." Sabi ko. Di niya sinagot ang tanong ko nag smirk lang siya tapos ito magtatanong siya ng how's my lovelife.
"Why not?" Takang tanong niya habang kumakain.
"I don't want to." Sabi ko at tinapos na ang pagkain. Gusto ko ng makalayo sa kanya.
"He's fine, good looking also, and hmm yeah. I think he is best for you." Sabi niya. Kumunot ang noo ko. Anong pinagsasabi nito?
"Excuse me."
Tumingin siya sa akin, cold stare. Napalunok naman ako. "The guy who I saw. He came after the board meeting and the same guy I saw whose with you at the restaurant."
So, nakita niya pala ako, I mean kami doon sa restaurant.
"Are you referring to Nathan?" Tanong ko. Nagkibit balikat siya at ang iwas ng tingin.
"I don't care what his name. But all I care is you." Sabi niya at tinignan ako saglit.
Why heart? Why are you beating fast?
"Spencer--"
"I care for your happiness of course. Are you happy?" Tanong niya habang nakatitig sa akin. Ganun parin cold stare pero may sincere lalo na pagkasabi niya na he care for my happiness.
"Nathan is not my boyfriend." Sabi ko sa kanya na nakatitig rin sa mga mata niya. Nagkatitigan kami saglit at nauna siyang umiwas. Napalunok naman ako.
"He's just a friend." Sabi ko at nag iwas rin ng tingin. Tumango siya at tumahimik saglit.
"But you both good together." Sabi niya sabay tayu at kinuha ang pinagkainan ko tsaka siya naglakad palayo. Napabuntong hininga naman ako at tumayo na rin.
Ang bigat bigla ng pakiramdam ko