Selamün aleyküm, okurkuşlarım😍
❗❗ Arkadaşlar bölümlerin yerleri karışmış önce 64'ü okuyun sonra buna dönün değişiklik yapamıyorum tekrar wattpad'ın azizliğine uğradım :(❗❗
Lütfen bol yorum yapın ki bende motive olayım, seviliyorsunuz<3
Keyifli okumalar^^
İki hafta su gibi geçip gitmişti. Sırma ve Rüzgar enişte nişanlanmıştı. Düğün tarihini sömestr tatilinde yapacaklarını kararlaştırmıştık. Dini nikahı da babam haftaya yapın demişti. Artık tamamen iyileşmiş Mete ile ayrılmıştık. Bir hafta önce onu Miraç Efe'nin hep gittiğini söylediği yetimhaneye götürmüştük. O gün bâyâ üzgün bir şekilde dolaşmıştım, ama sonra haftada bir Mete'yi görme şansım olduğunu söylediklerinde bâyâ mutlu olmuştum. Miraç Efe eskisine kıyasla daha çok titriyordu üzerime. Kızlarda aynı şekilde. Manolya ile de okulda konuşmuştuk, beni çok merak ettiğini ama telefon numaram olmadığı için ulaşamadığını söyledi. Ona nazikçe önemli olmadığını söylemiş ve beni düşündüğü için teşekkür etmiştim.
Çantamı topladıktan sonra, kapıda bekleyen kızlara döndüm. "Hadi bakalım Mahur puding" diyen Melis her zaman ki enerjisi ile yanıma geldi.
"Boşuna buraya kadar yorulmayın kızlar kampüste bekleseniz ben yanınıza gelirdim." Dedim gülerek. Kaşları çatılınca hepsinin ellerimi havaya kaldırdım. "tamam sustum!" Memnun olan arkadaşlarım beni ortalarına aldılar birlikte yürüdüğümüzde gözüm koridorun sonunda kalan sınıflara daldı. "Abim çok yoğun bu aralar, seni de göremediği için çok asabi oluyor." Diyen Yudum ile utanarak önüme döndüm. "Sıkıntı değil, onada söyle fazla asabiyet iyi değil!" Yudum gülerek kafa salladı. Evet bende bazen sinirleniyordum ama önemli olan şuan okul ve derslerdi onlar ikinci sınıf olduğu için dersleri daha yoğun oluyordu. Miraç sürekli ya okulda kalıyordu yada erken çıkıp eve gitmek zorunda oluyordu evde de rahat yoktu yani.
Duraklara doğru gitmeyi düşünen biz, yolumuza çıkan Muaz ile durmuştuk.
"Sizi eve ben bırakacağım hanımlar itiraz yok, Gökhan abinin ve babalarınızın haberi var." Evet eniştem ve babam Miraç Efe ve tayfasına çok güveniyordu. Aynı şey bizim kızlar için de geçerliydi.
"Tamam"
"İyi oldu valla!" Melis tabiki bunu diyen.
"Okay"
"..." Mısra üç nokta ile bizim ardımızdan geldi. Bana yaptıkları aklıma gelince hınzırca sırıttım. En arkada Mısra geldiği için ben Yudum ve Melis arkaya binmiştik. Yer dar olduğu için hızlıca kapıyı kapatıp Mısra'yı dışarıda bıraktım. Kapının kapandığının farkına varınca sinirli bir soluk verdi Mısra. Hehehe oh olsun!
Düğmesinden penceremi biraz açtım.
"Hadi Mısra çok yorgunuz bin artık sende!" Dedim, sırıtarak. Bana korkunç bir bakış atıp sinirle ön kapıyı açtı. Binip yönünü penceresine çevirdi. Muaz da yerine geçince arabayı çalıştırmasını bekledik ama Muaz'ın Mısra'nın oraya baktığını görünce bende merakla Mısra'ya baktım. Ama ne Muaz ne de Mısra bizi umursamıyordu. Mısra anladığım kadarıyla kapıya sıkışmış Olan tunik'inin parçasını kapıdan kurtarmaya çalışıyordu ama ne hikmetse çıkaramıyordu. Gerçi kapının arasına değilde kapı koluna girmişti. Muaz ona doğru uzanınca, ben Melis ve Yudum sessizce kafamızı hafif öne uzatıp onları izledik pür dikkat!
Muaz tunik'e doğru uzanınca Mısra olduğu yerde bir süre donup kaldı. Muaz tunik'i çıkarınca fazla yakınlaşma sonucu oda Mısra'nın yakından baktığı yüzünde donup kaldı. Onlar birbirine baka durunca ben hemen boğazımı temizledim. "Ühüm, ühüm!" Kendine gelen Muaz eski yerine geçince Mısra da kendine bir çeki düzen verdi.
"Ya Mahur niye bozdun güzelim romantik anı!" Diye sızlanan kişi Melis oluyor. Mısra hızlıca dönüp ona en ölümcül bakışlarından birini atarak tekrar önüne döndü.
"İşte bu yüzden canım." Dedim bende gülerek. Sonrasında yolculuk sessiz ve sıkıcı bir şekilde geçti.
Güzelim evimize geldiğimizde Mısra ile, Mısra bana anladığım kadarıyla sinirli olduğu için odasına çekildi. Ya ben mi Dedim sanki gidip tunik'ini kapıya sıkıştır sonrada Muaz seni kurtarsın. Allah Allah!
Bilerek bağıra bağıra yeni ürettiğim şarkıyı söyledim. "Bir kız kapıya elbisesini sıkıştırır bir kahraman onu kurtarır dırırırım. sonra koca bir bakış ve durmuş bir zamannnnnn" odanın kapısı aniden açılınca korkmadım değil. "Mahur yeter!"
"Yalan mı?" Dedim tatlı tatlı gülerek.
Mısra bana doğru gelince koltuğun arkasına geçtim. "Yaklaşma polisi ararım. Evde katil var diye." dedim ellerimi önümde siper ederek.
"Bu kez iyi bir dayak hak ettin bence" deyip avuç içini kaşıdı bana doğru bir adım atınca refleks olarak çığlık attım.
"Gelme bak kötü olur." Tövbe, Mısra hayvan gibi vuruyordu valla.
Ben oturma odasında bir o yana bir bu yana deli danalar gibi koşturuyordum. Mısra da hiç soluksuz peşimden koşuyordu. Kapı zili evin içini doldurunca kısa bir an için de olsa rahat bir nefes aldım.
"Kapı," dedim kapıyı işaret ederek. Sonrada koştur koştur kapıyı açtım. Karşımda duran Miraç Efe, Yudum ve Muaz ile şaşırmadım desem yalan olurdu. "Ne oldu?" Dedim. Hepsi bana biraz korkmuş bakıyordu.
"Sesler duyunca birde çığlık sesi size bir şey oldu sandık." Dedi Yudum. Bir an utandım yani, onları da boş yere telaşlandırmıştık.
"Kusura bakmayın, birşey olmadı. Sadece benim ayağım kayınca çığlık attım refleks olarak."
"Tamam, daha dikkatli ol Mahur!" Miraç Efe bana göz kırıpınca altan altan biraz güldüm.
"Olurum." Dedim ve kafamı kaldırıp Yudum'a baktım.
"Gelsene bize." Tereddütle bana bakınca Miraç Efe kolu ile onu dürttü. "Tamam " Yudum içeri girince bende Muaz'a gülümsedim. Yanına yaklaşıp sessizce konuştum, "senin bu Mısra çok acımasız" dedim gözlerimi kocaman açarak. Muaz bu hâlime sesli gülünce, Miraç Efe'nin homurtusunu duydum. Hemen arkasından bağıran Mısra ile gülüşümü zor durdurum. "Hadi Mahur!"
"Kendini fazla yorma Efe." Dedim ona, en tatlı gülüşüm ile. Yüzü gülünce onunda mutlu oldum.
"Tamam, sende." Dedikten sonra Muaz ile aşağı indiler. Bende kapıyı kapatıp kızların yanına geçtim.
"Güzel bir yemek yapalım sonrada dışarı çıkarız." İkisi de beni onaylayınca işe koyulduk.
***
Çimenlik alana doğru giden adımlarımız Mısra'nın bir anda duran bedenine çarparak durmuştu. Mısra kaşları çatık karşısında beliren sahneye bakıyordu. Muaz ve yanında bir kız birşeyler konuşuyorlardı.
Muaz arada küçük tebessümler ediyordu. E herhalde nezaketen öyle yapıyordur. "Mısra hadisene!" Melis oflaynca Mısra olduğu yere çömeldi. Evet bu kız da kafayı yedi.
"Kalksana salak kafayı mı yedin?" Melis Mısra'ya kızınca Mısra hiçbirimizi tınlamadan direk karşısında olan sahneyi izliyordu.
"Böyle izlemekle olmuyor o işler Mısra hanım icraat gerek." Mısra kafasını bana çevirdi. "Haklısın" deyip ayağa kalktı koşar adım onlara gidince bizde Melis'in, "ekşın... Severim." Demesi ile peşlerine düştük.
Mısra Muaz'dan biraz uzakta durup, "selâm" dedi sevecen bir şekilde. Muaz Mısra'ya bilinmezlikle bakınca yanında ki kızda rahatsız olmuş gibiydi. Hayırdır oğlum sıkıntı mı var?
"Selam" dedi Muaz gülümseyerek, Mısra'nın onu kıskandığını anlamış olmalı ki otuz iki diş sırıtıyordu.
"Arkadaşını bizimle tanıştırsana." Mısra merakla Muaz'a baktı.
"Arkadaşım değil, yoldan geçince birbirimize çarptık sonra hanımefendi adres sorunca tarif ediyordum bende." Mısra bir rahatladı ama durulmadı. "Peki neden sırıtıyordun?" Valla Mısra ateş gibi. Yakar hepimizi.
"Benim buramda varya senden başkasına yer yok be güzelim bunu bir sen anlayamadın." Melis ağzı açık, Yudum hülyalı hülyalı, ben de tatlı tatlı bu ikiliye bakıyorduk.
Mısra'nın yanakları kırmızıya döndü. Sonra gülümsedi.
________________ Bölüm sonu ♥♥