Δανάης POV
Άνοιξα τα μάτια μου από έναν βαρύ πονοκέφαλο νιώθω ότι το κεφάλι μου θα εκραγεί. Κοίταξα τον χώρο γύρο μου και μου πήρε λίγα δευτερόλεπτα για να καταλάβω που είμαι. Μόλις συνειδητοποίησα ότι βρίσκομαι στο δωμάτιο της Έλενας πετάχτηκα πάνω απότομα. Την έψαξα με τα μάτια μου αλλά δεν ήταν εδώ. Κατευθείαν πήγα στο μπάνιο να πλύνω το πρόσωπο μου και παρατήρησα στον καθρέφτη τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου. Έφτιαξα λίγο τα μαλλιά μου και κατέβηκα τα σκαλιά του σπιτιού. Είδα την Έλενα να γράφει κάτι σε κάποιες κόλλες και να πίνει από την κούπα που είχε ακουμπήσει στο τραπεζάκι μπροστά της. Δεν ξέρω καν πως βρέθηκα εδώ και ούτε πως έφυγα από το πάρτη. Πλησίασα λίγο και αποφάσισα να της μιλήσω.
"Γειά" είπα με ήρεμη φωνή αλλά τρόμαξε. Έπιασε με το χέρι της την καρδιά της και γύρισε το βλέμμα της σε εμένα
"Οχ. Καλημέρα Δανάη με τρόμαξες. Πως είσαι?" είπε η κοπέλα μπροστά μου κοιτάζοντας με
"Συγνώμη δεν το ήθελα. Καλά είμαι εσύ?" είπα και έκατσα στην άλλη άκρη του καναπέ. Ένιωθα άβολα που βρίσκομαι σπίτι της μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει. Και σίγουρα κάτι είχε γίνει και εχθές όμως δεν το θυμάμαι.
"Εγώ καλά είμαι εσύ είχες πιεί πολύ εχθές. Σου πέρασε η ζαλάδα? "
" Α είχα πιεί έτσι εξηγείται. Εμ ναι αρκετά απλά πονάει πολύ το κεφάλι μου" είπα και το έπιασα. Το ένιωθα πολύ βαρύ
"Τι εννοείς έτσι εξηγείται? Οκ μισό πάω να σου φέρω παυσίπονα" είπα και σηκώθηκε κατευθείαν και πήγε στην κουζίνα. Μου έβαλε ένα ποτήρι νερό και μου έδωσε δυο παυσίπονα.
" Πιες τα και τα δύο " μου είπε και συνέχισε. "Λοιπόν πάω να φτιάξω πρωινό μην σε πειράξουν και όλας τα παυσίπονα " είπε και έφυγε αμέσως και πήγε στην κουζίνα. Ακολούθησα και εγώ γιατί ένιωθα κάπως άβολα.
"Λοιπόν δεν μου απάντησες τι εννοούσες όταν είπες έτσι εξηγείται? " ρώτησε καθώς έβαζε κρουασανάκια σε ένα πιάτο
" Δεν θυμάμαι και πολλά από εχθές. Πως βρέθηκα εδώ?" ρώτησα και αμέσως γύρισε το βλέμμα της σε εμένα
"Δεν θυμάσαι που ήσουν έτοιμη να φύγεις με ένα παιδί από την παρέα σου? "ρώτησε γεμάτη απορία. Και τότε άρχιζε σιγά σιγά το τοπίο να καθαρίζει στο μυαλό μου. Θυμάμαι τον Μιχάλη να μου μιλάει την Έλενα να χορεύει με αυτό τον γελοίο και εγώ να πίνω το ένα ποτό πίσω από το άλλο. Άρχιζαν ξανά να μου ανάβουν τα λαμπάκια.
" Συγνώμη πρέπει να φύγω" είπα με νευρική φωνή και σηκώθηκα από την θέση μου
"Αν τολμήσεις και φύγεις πάλι εμένα να με ξεχάσεις για πάντα" μου είπε έξαλλη
"Έλενα τι θέλεις από εμένα? Εσύ δεν ήσουν αυτή που είχες βγει με τον Άρη? Που σου κρατούσε το χέρι όταν μπήκατε? Που σε ακουμπούσε και ήταν σε απόσταση αναπνοής μαζί σου όλο το βράδυ? Που χόρευε πάνω σου? " είπα ακόμη πιο έξαλλη εγώ. Οι φωνές μου νομίζω ακούστηκαν σε όλο το σπίτι
" Όταν γυρίσαμε σπίτι δεν θυμάσαι τι σου είπα? " ρώτησε με ήρεμη φωνή
" Όχι τι μου είπες? "ρώτησα και εγώ πιο ήρεμα τώρα. Μόλις ρώτησα αμέσως με πλησίασε και με αγκάλιασε από τον λαιμό. Ήταν σε απόσταση αναπνοής και το άρωμα της με τύλιξε για άλλη μια φορά.
" Τα μισά θυμάσαι τότε. Σου είπα ότι δεν με ενδιαφέρει ο Άρης και πότε δεν με ένοιαζε. Για την μόνη που ενδιαφέρομαι είσαι εσύ" είπε και με κοίταξε γλυκά. Ασυναίσθητα χαμογέλασα στα λόγια της χωρίς να απαντήσω
"Γιατί με βασανίζεις τόσο πολύ μικρή? Τι πρέπει να κάνω για να καταλάβεις ότι μόνο εσύ είσαι στο μυαλό μου? "με ρώτησε και πλησίασε τόσο κοντά που μου κόπηκαν τα πόδια
" Να μην του ξανά μιλήσεις ποτέ. Δεν θέλω να σε ξανά δω μαζί του" είπα και την έσπρωξα ελαφριά
" Καλά να πάθεις. Σου άξιζε το χτεσινό. " είπε και σταύρωσε τα χέρια της
" Τι εννοείς? " ρώτησα με τόνο απορίας
"Εννοώ ότι από τότε που γνωριστήκαμε συνέχεια με παιδεύεις και επίσης νόμιζα ότι θα έρθεις με τον Γιώργο"
" Όχι αφού στο είπα ότι δεν θα έρθω μαζί του. Δηλαδή με τον γυμναστή δεν τρέχει τίποτα?" ρώτησα και περίμενα γρήγορα μια απάντηση. Δεν μπορούσα άλλο.
" Όχι τίποτα. Οκ με γουστάρει αλλά μέχρι εκεί. "είπε και με πλησίασε και συμπλήρωσε. " Σε παρακαλώ μην ξανά πιείς τόσο πολύ. Εάν δεν σε σταματούσα ποιός ξέρει τι θα έκανες με τον άλλον και σήμερα δεν θα το θυμώσουν καν" είπε λυπημένα
"Έχεις δίκιο απλά ξέρεις..." είπα χωρίς να συνεχίσω την πρόταση μου
" Τι να ξέρω?" είπε με πονηρό τόνο και κόλλησε το σώμα της στο δικό μου. Ένιωθα την θερμοκρασία του σώματος μου να ανεβαίνει την ήθελα επιτόπου αυτή την στιγμή αλλά έπρεπε να κρατηθώ για να μιλήσουμε
" Λέγε τι ξέρω? Θόλωσες? Με ξανά ρώτησε αφού εγώ είχα χάσει την μιλιά μου και τα χείλη τις πλέον ήταν ακόμα πιο κοντά μου.
Η ανάσα της ήταν βαριά και χτυπούσε το πρόσωπο μου. Η φωνή της τόσο αισθησιακή που ένιωθα το κορμί μου να ανατριχιάζει ολόκληρο. Την τράβηξα από την μέση και ξεκίνησα να την φιλάω κατευθείαν. Το φιλί μας ήταν γεμάτο ένταση και πάθος. Οι γλώσσες μας έπαιζαν ένα παιχνίδι κυριαρχία και βογγουσάμε και οι δύο στο φιλί αυτό. Την έβαλα πάνω στον πάγκο και ξεκίνησα να την φιλάω στον λαιμό καθώς εκείνη ήδη είχε αρχίσει να αναστενάζει. Τα χέρια της ήταν στα μαλλιά μου και το κεφάλι της το είχε σηκώσει ψιλά και κρατούσε τα μάτια της κλειστά. Έβγαλα την μπλούζα της και συνέχισα να πηγαίνω πιο κάτω αφήνοντας υγρά φιλιά στα σημεία που περνούσα. Έβγαλα το σουτιέν της και το άφησα να πέσει στο πάτωμα. Πήρα το ένα στήθος της και το έβαλα στο στόμα μου καθώς δάγκωνα την θήλυ της. Τα βογγυτά της όσο περνούσαν τα λεπτά δυνάμωναν όλο και περισσότερο. Έπειτα πήρα το άλλο της στήθος και ξεκίνησα να το ρουφάω και να παίζω με την γλώσσα μου. Σταμάτησα έκανα ένα βήμα πίσω και την κοίταξα. Με άναβε τόσο πολύ το θέαμα που θα μπορούσα να τελειώσω και εγώ χωρίς καν να με έχει αγγίξει. Έβγαλα το παντελόνι της γρήγορα και ξεκίνησα να την φιλάω στην περιοχή της έξω από το εσώρουχο. Η Έλενα με τα δάχτυλα της με πίεζε όλο και περισσότερο κοντά της.
"Τελείωνε δεν μπορώ άλλο" είπε μέσα στους αναστεναγμούς της.
Χαμογέλασα στα λόγια της και χωρίς να χάνω χρόνο έβγαλα το εσώρουχο της και ακούμπησα την γλώσσα μου στην κλειτορίδα της. Μόλις ένιωσε την γλώσσα μου πάνω της έσφιξε με δύναμη τον πάγκο της κουζίνας πίσω της και αναστέναξε ακόμα πιο δυνατά. Έπιασε με το χέρι της το κεφάλι μου το πίεσε μέσα της και ξεκίνησε να τρέμει το κορμί της
"Αχχ Δανάη τελ.. ειώνω" φώναξε δυνατά και ένιωσα όλους τους χυμούς της στο στόμα μου. Σηκώθηκα και την φίλησα με πάθος για να τους γευτεί και η ίδια. Μόλις βρήκε την ανάσα της σηκώθηκε από τον πάγκο και μου έδωσε ένα γλυκό φιλί. Έπειτα με πήρε από το χέρι και πήγαμε στον καναπέ. Ξάπλωσε πρώτη και με πήρε στην αγκαλιά της. Καμία δεν μιλούσε για λίγα λεπτά είχαμε μείνει εκεί η μια στην αγκαλιά της άλλης. Ύστερα γύρισα και την κοίταξα. Τα πράσινα μάτια της γυάλιζαν και τα χείλη της είχαν σχηματίσει ένα γλυκό χαμόγελο. Την φίλησα και την κοίταξα και εγώ.
"Έχεις τα πιο όμορφα ματιά που έχω δει σε άνθρωπο" της είπα και χαίδεψα τα μαλλιά της
"Εσύ το λες αυτό? Που τα μάτια σου μπορούν να με ταξιδέψουν σε θάλασσες που δεν έχω ξανά πάει?" ρώτησε χωρίς να χάσει το χαμόγελο από το πρόσωπο της
"Και όμως τα δικά σου κάθε φορά που τα κοιτάζω χάνομαι. Νιώθω ότι χάνω την επαφή με την πραγματικότητα" είπα και με έσφιξε λίγο πάρα πάνω στην αγκαλιά της χωρίς να απαντήσει οπότε συνέχισα
" Θέλω να είσαι μόνο δικιά μου να είμαστε μαζί να σε έχω στην ζωή μου" της είπα ειλικρινά
" Και εγώ αυτό θέλω. Η εβδομάδα που δεν μιλούσαμε πέρασε πολύ δύσκολα. Τα βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ μου έλειπε το άγγιγμα σου το φιλί σου. Εσύ ολόκληρη" είπε και ένιωσα την καρδιά μου να είναι έτοιμη να βγει από το στήθος μου.
" Δεν θα ξανά βγεις με τον Άρη δηλαδή? " ρώτησα διστακτικά. Δεν ήθελα να χαλάσω την στιγμή αλλά αν δεν ρωτούσα θα έσκαγα
" Όχι δεν θα ξανά βγω. Το έκανα για να σε νευριάσω δεν τον ήθελα. Είμαι δικιά σου Δανάη" είπε και την άρπαξα κατευθείαν να την φιλήσω. Δεν μπορούσα να την χορτάσω και νομίζω δεν θα το έκανα ποτέ. Το φιλί μας το διέκοψε το κινητό μου. Είχα σκοπό να το αφήσω να χτυπάει αλλά η Έλενα είχε άλλη γνώμη.
" Σήκωσε το μπορεί να είναι οι γονείς σου και μετά να πάρεις τηλέφωνο και την Μελίνα να μην ανησυχεί" είπε και σηκώθηκα να πάρω το κινητό από το τραπέζι
"Έλα Μελίνα" είπα μόλις σήκωσα το κινητό
"Έλα παιδί μου που είσαι τι έγινε εχθές?" είπε γεμάτη αγωνία
" Είμαι στο σπίτι της Έλενας με έφερε εχθές σπίτι" της απάντησα
" Ακόμα εκεί είσαι ρε Δανάη? Είπα στην μαμά σου ότι κοιμήθηκες σε εμένα την πήρα τηλέφωνο και της είπα πως εσύ είχες πεταχτεί να πάρεις κάρτα στο περίπτερο γιατί και καλά σου είχε τελειώσει και για αυτό έβαλες εμένα να την πάρω " είπε και ένιωσα να ηρεμώ. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καμία όρεξη να τσακώθώ πάλι με την μαμά μου
" Εντάξει θα πω και εγώ τα ίδια σε ευχαριστώ πολύ " είπα στην φίλη μου
" Παρακαλώ. Τουλάχιστον είσαι καλά τα βρήκατε με την Έλενα? " με ρώτησε χαρούμενη
"Ναι θα στα πω και από κοντά" της είπα και κοίταξα την Έλενα η οποία είχε κοκκινίσει. Ήξερε πολύ καλά ότι μιλάμε για εκείνη.
" Εντάξει αγάπη τα λέμε μετά" είπε και τερμάτισε την κλήση.
" Πρέπει να φύγω θα γίνει χαμός σπίτι αν αργήσω και άλλο" είπα στην Έλενα και την πλησίασα.
" Δεν θα κάτσεις να φάμε πρωινό τουλάχιστον?" ρώτησε λυπημένη.
"Εντάξει θα μείνω για πρωινό αλλά μετά θα πρέπει να πάω σπίτι " είπα και αμέσως με αγκάλιασε και σηκώθηκε να συνεχίσει να το ετοιμάζει καθώς πριν τελικά με την συζήτηση μας και το πως εξελίχθηκε δεν πρόλαβε να το τελειώσει. Μισή ώρα αργότερα είχε φτιάξει καφέδες, ντόνατς και τοστ.
" Λοιπόν και όπως είπαμε μην τον ξανά δω μαζί σου θα γίνει χαμός" είπα και έφαγα λίγο από το τοστ μου
"Δεν περίμενα να ζηλεύεις τόσο πολύ" μου είπε και γέλασε
"Δεν ζηλεύω απλά μου την σπάει" είπα με νευρικό τόνο στην φωνή
"Άσε μας μωρέ. Ξέρεις και ξέρω ότι ζηλεύεις τρελά " είπε και με κοιτούσε με βλέμμα νικητή. Την ευχαριστιόταν αυτή την συζήτηση όμως δεν πρόκειται να την άφηνα έτσι.
" Όπως και εσύ ζηλεύεις τον Γιώργο " της είπα και τώρα την κοιτούσα εγώ με ικανοποίηση
"Σιγά μην ζηλέψω αυτόν " απάντησε και κουνούσε νευρικά τα δάχτυλα τις στην κούπα του καφέ.
"Ναι για αυτό έκανες μια εβδομάδα να μου μιλήσεις" είπα και γέλασα
"Μην γελάς. Εσύ φταίς που του είπες ότι θα σκεφτείς να πας στο πάρτη μαζί του"
"Άσε μας μωρέ. Ξέρεις και ξέρω ότι ζηλεύεις τρελά" είπα ακριβώς ότι μου είπε αυτή πριν λίγο.
"Συγνώμη τόσο αδίστακτη είσαι? Χρησιμοποιείς τα λόγια μου εναντίον μου?" ρώτησε και γελούσε και αυτή με αυτά που λέει
" Ο ναι " απάντησα και ήπια λίγο από τον καφέ μου
" Δεν υπάρχεις " είπε και χαμογέλασε
" Λοιπόν πρέπει να φύγω δεν με παίρνει άλλο να αργήσω θα τα πούμε " της είπα και σηκώθηκα από την καρέκλα.
" Εντάξει θα μιλήσουμε πιο μετά" είπε και μου έδωσε ένα φιλί και έφυγα.
Στον δρόμο σκεφτόμουν όλα αυτά που έγιναν και είχα ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Δεν τον θέλει έλεγα στον εαυτό μου ξανά και ξανά για να το εμπέδωσω. Με είχε πληγώσει πολύ το γεγονός ότι έβγαιναν και τώρα που μου μίλησε ένιωσα τεράστια ανακούφιση. Όμως λίγο αργότερα έφτασα στο σπίτι μου και ήξερα ότι η τόσο καλή διάθεση θα μου χαλάσει. Άνοιξα την πόρτα και πριν προλάβω καλά καλά να την κλείσω άκουγα την μαμά μου να ξεκινάει να φωνάζει.
"Καλά σπίτι δεν έχεις και κοιμάσαι σε ξένα?" ρώτησε με νεύρα
"Γεια και σε εσένα. Είναι κακό που θέλω να κοιμηθώ μια φορά στην κολλητή μου!?"
"Ούτε τηλέφωνο δεν μας πήρες. Έβαλες την Δανάη να το κάνει και αυτό" φώναξε
"Δεν είχα κάρτα μαμά. Πήγα στο περίπτερο να πάρω και είπα σε εκείνη να σε πάρει για να μην ανησυχείς " της είπα όσο πιο πειστικά μπορούσα
" Τέλος πάντων δεν ξέρω τι κάνεις. " είπε πιο ήρεμα.
" Καλά πάω να διαβάσω " είπα και ανέβηκα στο δωμάτιο μου.
Έκανα ένα μπάνιο και ξεκίνησα να διαβάζω με όσο μυαλό μου έχει αφήσει η Έλενα.