"Yeter artık!"
"Gitmeni istemiyorum!! Baban olan o adamdan nefret ediyorum! beni terk eden o adamdan nefret ediyorum!! Beni Bırakacaksın! sen de baban gibi beni bırakacaksın!! "
Bu sözleri söylerken çocuğa devamlı vuruyordu annesi... Devamlı... Devamlı... Hiç bir kelime edemiyordu çocuk... Babasından nefret ediyordu o da... Abisini çalan o adamdan nefret ediyordu... Annesini bırakan o adamdan...
"An-ne b-ben giytmiyoyum... Hiç biy yeye gitmeyeçeyim" dediği zaman ellerini çocuğun üzerinden çekti... ne yaptığını o zaman fark etmişti kadın...
"Özür dilerim indra"
"Anne ağyamaa.." annesine sarıldı küçük çocuk ve gözyaşlarını sildi annesinin...
"Ben özüy diyeyim anne... Babamın oğyu oyduğum için ben özüy diyeyim..."
dedi kendisi de ağlarken...
sonra annesini orda bıraktı ve koşarak evden çıktı... rahatlamak ister gibiydi o an... ancak yüzündeki kollarındaki morluklardan haberi yoktu çocuğun. dudağını ısırmıştı. kanıyordu ama onu bile bilmiyordu sanki acı nedir unutmuş gibi, hissetmiyordu...
Parka geldiğinde üç dört kişi ancak vardı... Bir salıncağa geçti oturdu ve kendi kendine sallanmaya başladı sakince... Sonra birden hızını arttırdığında göz yaşları durmak bilmezcesine akmaya başladı... çığlık atmak istedi o an ama olmadı... atamadı... sesi çıkmadı çünkü...
En son salıncaktan düştüğünde küçük bir el ona uzandı... Göz yaşları duraksamış karşısında duran küçük kıza sanki bir melek görmüş gibi bakıyordu...
"hey, tut elimi hadi." dedi küçük kız. elini uzattı ve başka yöne döndü kalkarken...
"İyi mişin? adın ne? Aiyen nerede?"
"i-iyiyim..."
"adın?"
"İndya..."
"soyadın yok mu?"
"Uchiha..."
İndra'nın yüzüne baktı kız...
"yüsüne ne oydu? kavga etmiş gibişin"
"öyemyi bişey deyil... Şanıyım yere düştüyümde oydu..."
"Ah peki o hayde hadi bize gidelim " dedi küçük kız... çocuk ta hemen kabul etti... minik bir melek görmüş onun peşine takılmıştı çocuk...
"Bu ayada ben Hayuno Sakuya"
"tanıştığımıja memyun oydum.." dedi gülümseyerek...
Eve vardıklarında İndra aynı binada kaldıklarını anlamış çok mutlu olmuştu... Artık kaçtığında gidebileceği biri vardı...
"Hey, Sakuya eyindekiyey ne?"
"yaya bandı ve koyonya."
"k-koyonyayya ne yapçaksın??"
"yayalarına süyeceğim senin"
İndra yutkundu ama korkusunu gizlemeye çalıştı...
"geyek yok beynçe..."
"beynçe vay..."
300 kelimelik bir bölüm :D hadi size güzel bir soru :D
İndra kim sizce?
Abisini çalan o adamdan nefret ediyordu... derken neden babasından bu şekilde söz etti ?
Babasından neden nefret ediyor?
Annesini sizce neden bıraktı?
BẠN ĐANG ĐỌC
We Were Children...
Fanfictionparkta karşılaşan iki çocuk birbirlerinden ayrılamamıştı... sanki birbirlerini tanıyormuşçasına... "İndra seni çok özledim..." diye geçirdi içinden küçük kız... zamanla her şeyi unuturum dedi ama unutamadı o savunmasız çocuğu...
