Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ℒℒℒ
Karşısında duran kişiyi tanıdığından emin değildi. Zümrüt gözlerinindeki nefret dolu bakışlar bir ok gibi genç adamı hedef alırken, umrunda değilmiş gibi davranıyordu. Diz kapaklarını kirleten çamura battıkça batıyor ve bağlı ellerini hareket ettiremiyordu. Tuzağa düşmüştü... Saçlarını havalandıran rüzgarla, birkaç tel izinsizce yüzünde dalgalanıyordu. Genç adamın mavi gözleri o yüzde takılı kalmış ve hareket edememişti.
''Demek bu yüzdendi...'' diye fısıldadığında sesini duyabilen tek kişi önünde diz çöktüğü adamdı. Eriha, kısa bir anlığına kafasını geriye doğru çevirip kendisi gibi diz çökmüş halkına baktı. Çaresizce önüne döndüğünde içindeki öfke giderek artıyordu.
''Efendim, geri kalanını biz hallederiz.'' dedi son derece ciddi giyinimli bir adam. Eriha'nın karşısında duran adamın hemen gerisinde duruyor ve ondan gelecek emri bekliyordu. Mavi gözlerin sahibi arkasını dönüp gitmeye niyetlendiğinde genç kadının dudaklarında alaycı ve acı dolu bir gülümseme yer buldu.
''SONUMUZU İZLEMEYECEK MİSİN! ZAFERİNE ULAŞMAN İÇİN BİZİ DİZ ÇÖKTÜRMEN YETMEZ! ŞAHİT OL! TOPRAĞA SENİN YÜZÜNDEN AKACAK HER DAMLA KANA ŞAHİT OL!''
Duyduklarıyla adımlarını yavaşlatan genç adam yumruğunu sıkarak arkasını döndü. Hala nefretle bakan o gözler tüm yeryüzünü küle çevirecek kadar güçlüydü.
''Sus.'' diyebildi sadece. Gördüğü manzarayı sindiremiyor ve içinde verdiği savaşı sonlandıramıyordu. En başından beri istediği gerçekten bu muydu? Eriha, çenesini havaya kaldırarak kalan son gücüyle haykırdı. Biraz sonra dudaklarından dökülen sözler önce zafere erişeni sonra da onun arkasında duran insanları ürkütecekti.
''AKAN ZAMANA, GECEYİ İZLEYEN GÜNDÜZE, TUTULAN AY'A, SAHRA'NIN ÖLÜMSÜZLÜĞÜNE YEMİN EDERİM Kİ... Rüzgar her estiğinde ve yağmur her yağdığında sadece beni hatırla! Çünkü ben sana...'' dedi ve çıldırtıcı bir rahatlıkla gülümsedi.
''Yaşatacağım acının haberini onlarla vereceğim ZAFİR!''
