*son Bulan Acılar *

*Ayşegül *

Bir varmış bir yokmuş zamanın birinde çok mutlu bir aile yaşarmış bu mutluluğu bozmaya kimsenin gücü yetmezmiş bu mutlu dediğim aile sadece dışardan bakınca mutlu görünürmüş , ama o ailede huzuru bozan birileri varmış .Bu aile tam 7 kişilik bir aileymiş bu ailede 2 erkek 3 kız ve birde üvey anneleri varmış bu aile zamanında o kadar çok acı çekmiş ki bu mutlulukları yavaş yavaş bitmeye başlamış bu aralarındaki soğukluk günden güne artmış .

Ve aralarında ki tüm gerçekler ortaya çıkmış. Birbirlerini o kadar çok seviyorlarmışki aralarında insanların unutamayacağı gerçekleri unutuvermisler, sevgi ,güven ,mutluluk...

Bu ailenin en küçük kızı Ayşegül ,iki büyük ablalarinın Adida senem ve sinem bunlar büyük olduğu halde küçük gibi davranır hep mizmizlanir, aysegulu kıskanırlarmiş hep Ayşegül ün onlardan daha güzel olduğunu ve herkesin Aysegulu sevdiğini düşünür ve tabi Aysegülün onlara karşı rol yaptığını düşünürmüş. Tabi bu üç kardeş aynı anneden değilmiş sadece babalar birmiş, senem ve sinemin annesi yaşarken Ayşegül ün annesi vefat etmiş .Ayşegül bu hayatta abileri ve babası ile yalnız kalmış. Ayşegül un babası çalışıyormuş yalnız izinli günlerinde ve haftasonlari eve geliyormus ,Ayşegül de babası ile vakit geçirmeyi çok severmiş ama babası ona ayıracak vaktinin olmadığını söyleyince Ayşegül ağlar ve odasına çekilirmiş . Babası bir türlü üvey annesinin Ayşegül e ısınmadığı sürekli tartışma yaşandığını ve Ayşegül un her defasında ağladığını anlamamış...
Ayşegül her defasında üvey annesinden azar yiyor ve bunu bir türlü kavrayamiyormus hep anlıyormuş sonuçta annesi bildiği kadın ona sürekli kötü davraniyormus . Ayşegül ağlaya ağlaya gözünün altında morluklar oluşmaya başlamış . Bunu farkeden babası Aysegulu yanına çağırmış ve Aysegül kızım ne oldu neden bu hale geldin gözlerinin altındaki o morluklar ne diye sorunca Ayşegül ağlamaya başlamış babası Aysegülün gözyaşını silmiş ve kızım ne oldu niye ağlıyorsun şimdi demiş.

Ayşegül: baba ben..aslında..

Ayşegül tam üvey annesinin yaptıklarını anlatacakmiski duraksamis ve demiski ;
Baba benimle kimse senin gibi ilgilenmiyor neden sen burda kalmıyorsun demiş.

Babasi: kızım üzgünüm! zaten işlerim bu hafta bitiyor artık bir arada kalacağız ,hep birlikte olacağız .

Ayşegül : baba lütfen çabuk bitir işlerini hemen yanıma gel demiş.

Babasi: (şaşırarak ) kızım annenler ve kardeşlerin yanında ya neden böyle söyledin demiş.

Ayşegül: baba sadece seni ve abilerimi özledim.

Babası:kızım biliyorsun sinan abin konyada bir işte çalışıyor, yasin abinde bu hafta işi biter bitmez gelcek demiş. Ardından tamam o zaman bukadar yeter haydi yemek yemeye gidelim demiş.

Ayşegül: tamam baba sen yemeğini yemeye git ben birazdan gelirim demiş.

Ve Ayşegül babası çıkar çıkmaz ağlamaya başlamış. Neden böyle yapıyor annem . Herşey için beni suçluyor her zaman beni azarlıyor, Neden babama gerçeği söylemedim ki demiş.

Zaman böyle akıp giderken Ayşegül mutlu bir haber almış Aysegülün babasi işi bitirip eve gelmiş ve Aysegülün abilerinden yasin eve gelmiş evdeki herkes mutluymuş fakat üvey annesi ve kardeşleri rol yapıyormuş .aslında yasinin eve gelmesiyle tüm huzurun kaçmasindan korkuyor ve bir yandan Ayşegül e yaptıkları işkence ve yasşatiklari üzüntünün ortaya çıkmasından korkuyormus. Ama Ayşegül bu olanları abisine anlatmamis ve abisinin yanına gitmiş canım abicim hoşgeldin seni gördüğüme çok mutlu oldum demiş ve ağlamış. Babası da yasini görür görmez mutlu olmuş ama yasin babasının yüzüne bile bakmıyormuş ,Ayşegül bu duruma çok şaşırmış ve abisine abi mutlu olmadin mi demiş .
Abisi cevap vermeden konuyu kapatmış ve Ayşegül benim yokluğumda neler yaptın demiş.