ONLY A MEMORY AWAY (Unedited Version)

Chapter 8

Hindi niya mahahayaang basta na lang ganunin si Nicka ng kahit na sino. He always felt the desire to save her, to look after her. Kung totoo man na nagkamali ito sa kanya, still, hindi pa rin ito deserving na yurakan sa harap ng maraming tao.

Napatumba niya ang matanda sa isang igkas lang ng kamao niya. Kahit maysakit ito, wala na siyang pakialam. Ito ang nagsimula ng tunggaling iyon kaya tatapusin niya.

Sa bilis ng pangyayari, wala ng nakasingit sa kanila para umawat. Kung may kasama man itong mga tauhan na nag-gate crash sa party na inihanda niya, hindi siya natatakot.

Hinihingal siya nang pakawalan niya ito. Kung patuloy pa itong magsasalita ng against kay Nicka, God knows what else he could do. He could beat him to death.

Walang lingon-likod na naglakad siya para puntahan si Nicka sa pwesto nito kanina. Kailangan siya nito.

Ngunit paglapit niya roon, wala na ang babae. Wala na kahit ang anino nito.

Lakad-takbo ang ginawa ni Nicka matapos niyang makalabas sa hotel. Wala siyang tiyak na direksyon na patutunguhan. Hinubad niya na rin ang suot niyang high heels. Naglakad na lang siya ng nakayapak. She didn't care kahit nakikita niyang tumataas ang kilay ng mga nakakasalubong niya dahil sa ayos niya.

Hindi siya makapaniwala sa naganap. Naging laughingstock siya sa gitna ng party. So, ito pala ang sinasabi ni Oscar na sorpresa nito sa kanya, she assumed. He planted and executed his plan well. Sino pa ba ang pwedeng gumawa niyon? Si Oscar lang naman ang may control sa buong presentation sa stage. Kung ito ang ganti nito sa mga naging pagkakasala niya, nanalo na ito. Naiwan na siyang nakalugmok ngayon.

Patuloy pa rin siya sa paglalakad nang maramdaman niya ang isang kamay na humawak sa braso niya. Hinila siya nito papasok sa loob ng isang taxi. She was too weak to pull her arm from that grasp.

Nasa loob na sila ng taxi nang makilala niya ang taong humila sa kanya. Walang iba kundi ang Ate Nancy niya. Nanlaki ang mga mata niya sa pagkabigla.

Hindi ito nagsalita. Hinawakan lang nito ang dalawang kamay niya at hinayaan siyang umiyak habang umaandar ang sasakyan.

Sa apartment nila humimpil ang taxi. Alam niyang doon ang tamang lugar para makapag-usap silang magkapatid nang maayos.

Pagkapasok nila sa loob ng bahay, hindi na nila naisarado man lang ang pinto dahil halos maglupasay na siya sa tindi ng sama ng loob.

"Nakita mo ba ang dinanas ko sa party, Ate? Naroon ka ba?"

Tumango ito. "I was there. I was invited."

"Paano ito nagawa sa akin ni Oscar? Gusto niya lang pala akong gantihan kaya niya ako pinakisamahan. Lahat ng ginawa niya ay palabas lang pala. May plano pala siya na ilugmok ako ng ganito." Wala siyang tigil sa pag-iyak. Gusto niyang ilabas ang lahat ng nararamdaman niya. She felt betrayed by Oscar.

Naramdaman niya ang paghaplos ng Ate Nancy niya sa likod niya. "Huwag mo ng isipin iyon. Stressed ka na sa lahat ng nangyari. Lalo kang hindi makakarecover kapag hinayaan mong talunin ka ng emosyon mo."

Niyakap niya nang mahigpit ang kapatid niya. Sa paraan ng pagsasalita nito, natitiyak niyang alam na nito ang tungkol sa amnesia niya. Sa ngayon, ito na lang ang makakapitan niya. Pinagkaisahan na siya ng buong mundo. Tinapak-tapakan siya at iniwang mag-isa. Kumbaga sa giyera, siya ang casualty.

"Ate, ipaliwanag mo naman sa akin ang lahat. Makasalanan ba talaga ako? Gulung-gulo na ako. What really happened between me and that Ernesto?"

Naramdaman niya ang pagluwag ng pagkakayakap sa kanya ng kapatid. Hinawakan nito ang magkabilang pisngi niya.

"Aaminin ko, sumama din ang loob ko sa iyo dati," panimula nito.