Aşkın Zor İmtihanı

1.Bölüm

İlk önce Merhaba bu benim ilk kitabım ilk Hikayem şimdiden okuduğunuz için teşekkürler  :)

Yine her zaman ki gibi gözüme çarpan güneşle uyandım .Bu gün bu güzel şehirdeki son günümdü hüzünlüydüm bi yandan da çok  mutluydum Mardine dönücem için.

Bu şehre alışmıştım beş yıldır buradayım. Okulumda bitmişti artık bir iç mimardım işimin başına geçmem gerekli bunun için de Mardine  dönmem gerekli çünkü babamın ısrarları "kızım bizim şirkete rahat rahat çalışırsın" diyodu babam anlıyorum onları anlıyorum da beni çok özlediler bende onları çok özledim en son altı ay önce görmüştüm ailemi ama bu gün hasret sona ericekti .

Haberleri yoktu bilerekten söylemedim süpriz yapıcaktım .

Yavaşça yataktan kalktım lavaboya giderek elimi yüzümü yıkadım odaya döndüm üzerime siyah taytımı ve beyaz tişörtü giydim kızıl uzun saçlarımı ev topuzu yapıp aşağıya indim dün evi toplamıştım bavulları da
Hazırlamıştım zaten .

Mutfağa geçtim küçük bi kahvaltı hazırladım ,kahvaltı bittikten sonra mutfağı topladım  evi son bi kez daha kontrol ettikten sonra odama çıktım banyoya  geçtim kısa bi duş aldım odaya geri döndüm akşam ayarladıgım kıyafetleri aldım bordo pantolon üzerine  renkli gömleği giydim saçlarıma hafif dalga şekli  verdim hafif bi makyaj yaptım abimin doğum günümde aldığı kar tanesi kolyemi taktım saati de taktıktan sonra hazırdım çantamıda kontrol ettikten sonra odaları kontrol ettim aşağıya indim alt katıda kontrol ettikten Sonra bordo babetleri giydim bavulları da alıp evden çıktım kapıyı da  kilitledikten sonra bekleyen taksiye doğru gittim şoför bavulları bagaja koyduktan sonra taksiye bindik "nereye hanım efendi"   "hava limanı" dedim .
Yarım saat sonra hava limanındaydım uçağın kalmasına iki saat vardı .
İşlemleri halledip bekleme salonuna geçtim beklemeye başladım biraz telefonla uğraştıktan sonra Mardin uçagı anons edilince kontrolerden geçip uçağa bindim.

Koltuk numaramı arıyodum ama bulamıyodum en sonunda buldum ama bi erkek oturuyordu "pardon bakarmısınız" "Buyrun" dedi "burası benim yerim kalkarmısınız"
"Kalkmıcam" dedi "Ne demek Kalkmıcam yerinize geçin lutfen artık" "Hayır Kalkmıcam" "Beyefenfi size lütfen kalkın  diyorum" sonunda ayağa kalktı "Anlaşıldı siz inatçısınız buyrun" "Evet inatçıyım"dedim artık gerçekten çok  sinirlenmiştim ne kadar da ukalaydı başka yere geçer dedim ama yanımda oturdu neyse inşallah sorunsuz bi yolculuk geçeririm umarım .

İki saat geçmişti uçak inmişti bavularımı da  alıp hava limanında çıktım taksiye bindim konağın adresini verdim yarım saat sonra gelmiştim parayı ödeyip indim taksiden.
Konağın büyük iştihamlı kapısının önündeydim artık ailemin  yanındayım kapıya yaklaştım korumalar vardı kapıdan içeriye girdim avluda kimse yoktu bende eve girdim bavularımı kenara bıraktım salona geçtim babam,annem, abim ailem salonda oturuyolardı.

İçeriye geçtim "selam"
annem beni görünce"hoş geldin kızım" "hoş bulduk annem" annemle sarıldık hasret giderdik babam" hoş geldin kızım" babamın yanına gidip elini öptüm "hoş bulduk baba" abim yine gıcıklık yaptı "hoş geldiniz Çadoloz" ben bunu yanında kalmam "hoş bulduk keçi abi" abim anneme "anne bu kızının aklı büyüdü ama ruhu büyümedi" "aaa abi benmi cadoloz dedim" annem hemen beni savundu "kızıma laf yok" abim "sen hep kızını koru zaten Ana" "tamam abi ben şey demedim ya" "yorgunmusun kızım"
"Yok anne yorgun değilim" babam
"ee kızım okulda biti çalışmayı düşünüyomusun?"
"Evet baba ama biraz dinlenmek istiyorum" "tamam kızım" ailemle sohbet etik hasret giderdik bi güzel , özlemişim buraları derken zaman geçmişti ben,annem,evin yardımcısı halime abla ve kızı Ceydayla masayı hazırlıyoduk halime abla ve kocası kemal amcayı severdim kızları Ceyda yıda benden küçüktü ama anlaşırdım.

Masa hazır olunca babam ve abimi çağırdım masada yemek yerken hep beraber mutluyduk ama dedem ve babanemde olsaydılar Keşke ama malesef çok uzaktalar cennete iki yıl önce kaybetmiştik.
Yemekten sonra avluda çay içiyoduk abimin yanına gidip "abi bişey söyliycem" "söyle"
"Dışarıya çıkalımı abi" "bi düşünmem lazım" dedi beni sinir etmeye çalışıyo aklınca "Abi lütfen" "tamam hade gidelim"
"Hazırlanıyorum bekle abi " "Buhren çabuk hazırlan" "tama on dakikaya gelirim" odama çıktım herşey aynı yerli yerindeydi kıyafetlerim yerleştirilmişti dolabı açtım elime griy spor takumlarım geldi üzerimi giydim saçlarımı salık bıraktım ,spor ayakkabılarımı giydim ve hazirdm telefonumu alıp aşağıya indim abim bekliyodu .

Abim de beni gibi griy siyahtı "abi çok uyumlu olmuşuz "
"Evet nereye gidiyoruz buhren hanım" "meydana gidelim ama annemler söyleyip geliyorum" abim Onay verince salona gidip "anne biz abimle dışarı çıkıyoruz haberiniz olsun" "tamam kızım dikkatli olun" "tamam anne" dedim ve abimin yanına gittim "gidebiliriz" dedim abimle beraber Konaktan çıktık "arabaya binelim buhren" "yok abi ya  yürüyelim hem açılımı" abim olumlu anlamda kafasını salayınca koluna girdim yürümeye başladık .

Evden epey uzaklaşmıştık "e abi nasılsın" "nasıl oluyum aynı işte sen nasılsın" "Aynı abi be hayat işte dünya döndükçe bizde etrafında savuruyo" "E iş meselesi hakında ne yapıcan" "valla abi bakalım babam şirkete çalış diyo büyük bi ihtimal öyle yapıcam her halde neyse iş konuşmayalım gel banka oturalım sohbet edelim" dedim. Banka geçip oturduk başımı abimin omzuna yasladım gecenin verdigi huzur , rüzgarın verdigi rahatlık yinede mutluydum abim yanımda,ailem yanımdaydı mutluydum.

Abim " Buhren gel meydana dogru yürüyelim" "olur ağam" dedim abim de gülünce banktan kalktık abime ağam dememin nedeni biz büyük bi aşiretiz abim ve Tolga var ailemizde abim büyük oldugu için herkes abime ağam der bende arada takılırım.

Meydana gelmiştik burası cıvıl cıvıldı rengârenk ışıklarla süslenmişti abime bakıp"Hayırdır abi niye böyle   süslendi buralar " "yarın Baranogularının oğlunun düğünü var ondan" "iyi sen gelirsin" "Ee sende gelicen" "Hayır abi ya istemiyorum"  "beni yalnızmı bırakıcan e zaten annemde bırakmaz mecburen gelicen anlıcan" abim inadına gülüyodu sinir şey ne olacak  "tamam anlaşıldı sizden kaçış yok" dedim abim kolunu omzuma atı yürümeye devam etik.

Cafe nin önünden geçerken "abi cafe de oturalımı biraz" "olur buyrun hanım efendi" dedi abim cafe ye girdik cam kenarına geçtik iki tane kahve sipariş ettikten sonra öylece dışarıyı izlemeye başladım dalmıştım ne düşündüğümün farkında degildim .
Abimin dürtmesiyle kendime geldim .

Abim "Ne oldu Karadeniz'de gemilerin mi batı" "yok ya dalmışım" dedim Kahveler gelmişti Kahvelerimizi yudumlarken abimle sohbet etik hasret giderdik.

Abim oldugu için çok şanslıydım iki çocuktuk zaten . Abim "Hade kalkalım sen yorulmuşsundur bu gün" "tamam abi" hesabı ödeyip çıktık cafeden.

Meydandan uzaklaşmaya başlamıştık abimin yanına bi erkek geldi. karanlık oldugu için yüzünü pek görmedim.
O sırada telefonum çaldı bu saate kimdi arayan acaba abime dönüp "Abi ben şurdayım" dedim telefonu gösteterek ,Kaldırımın ordaki banka geçtim arayan sevdayıdı arkadaşım , can dostum sevdaya çok deger veririm digerleri gibi kibirli degil. istanbulda yaşıyodu telefonun açtım havadan sudan konuştuk sonra abimin yanına geri döndüm abim hala arkadaşıyla konuşuyodu sesi tanıdık geliyodu aman neyse sıkılmaya başladım telefonumla uğraştım ama ne fayda abime dönüp .
"Abi ben gidiyorum" abim "tama bekle" dedi arkadaşına  "hade yarın görüşürüz Miran" demişti .Abim yanıma geldi kolunu omzuma atı "kim di arayan" evet klasik meraklı abim herzaman aynı "sevdaydı" dedim Konaga gelmiştik saat oniki olmuştu annemler de yatmıştı  "iyi geceler abi" "sanada canım" tam merdivenlere yöneldim sırada abim "abiye iyi geceler öpücüğü yokmu?" Dedi
Yanına gidip yanagından öptüm "oldumu" "oldu" dedi abim gülerek abimi herkesten ayrı severdim  . Odama çıktım ben gitigimden beri odama hiç tutmamışlardı . Üzerimi değiştirip yatım yorgun oldugum için uykunun karanlık sokaklarında kayboldum...

Okuduğunuz için teşekkürler.
Begeni ve yorum yaparmısınız.