Alya Ve Hayalleri (GERÇEK AİLESİ)

42. bölüm

Yazar anlatımı

Alya bayıldıktan sonra herkez birbirine girdi. Ahmet delirmiş gibi Alya'ya bakıyor. Göktuğ Alyanın kalbini kırdığı için çok pişman ken birde kardeşini böyle görünce hem çok üzgün hem de ona bunu yapan pisliklere sinirleri yükselmişti. Kendi timi ise komutanlarını baygın görmeye dayanamıyordu. Aslında Alya onlar için bir abla bir kardeş ti ve onlar kardeşlerini koruyamamış gibi hissediyorlar dı.

Ailesine gelicek olursak. Annesi kızının abisinin yanında olduğunu görünce biraz rahatlamış olsada çok sitresten dolayı bayılmıştı. Aktan ikisine bişey olma stresi ile kriz geçirmişti. Poyraz abisi kardeşinin yaralarını gördükten sonra içi acımıştı. Kardeşini yeni bulmuşken kaybedeceğini sanmıştı. Defne, defnem annesinin her zaman sağlam olduğunu ve onu yalnız bırakmayacağını inanmış ve hatta aile içerisinde tek düzgün duran kişiydi. Kerem Göktuğ abisini yanında gitmişti. Ama göreve abisi ile gitmesine izin verilmediği için askeriyeden ailesinin yanına geri dönmüştü. Elisa ve sarp ablalarının başına bir şey geliceğinden dolayı çok korkmuştular. Yengeleri ise Zeynep annesinin yanında oda onun gibiydi ağlamaktan gözleri şişmişti. Olanların suçlusunu kendi sanıyordu. Kader keremi yalnız bırakmamıştı. Babası işi her tarafı aramış ve kızını kurtarmaya çalışmıştı.

Herkez Alyanın hastaneye gideceğini öğrenince hastaneye geçmişlerdi. Zehra hanım odaya alınıp sakinleştirici yapılmıştı. Aktanda annesinin yanında sakinleştirici ve uyku ilacı verildiği için uyuyordu. Geri kalan herkez oradaydı.

Helikopter hastaneye iniş yaptığında herkez Alya ile beraber alt katta acil kısmına kadar gittiler. Acilden sonrasına gidemediker ve kimisi yerde kimisi ayakta durdular.

Alya'dan devam  ( 5 SAAT SONRA )

Etraftan sesler geliyordu. Ama ben gözlerimi açamıyorum. En son duyduğum ses ile zorda olsa gözlerimi açtım.

" Ya ne zaman uyanıcak "

" Durun biraz kız rahat rahat uyusun "

Gözlerimi açtım. Etrafımda kim yoktu ki Allah, ailemin hepsi burda timim burada. Abimin timi burada. Ahmet ve timi burada. Yok yok kimi ararsan bulursun. Annem gözlerimin açtığımı gördü.

" Kızım kızım iyimisin, kendini nasıl hissediyorsun "

" İyiyim ben, sadece su biraz su "

Annem bardağa su doldurdu. Yanıma geldi ve bana yavaş yavaş şu içirdi.

" Oh be dünya varmış "

Benim bu soylenmemd timim güldü. Annem bana dokunurken çok hasass davrandı.

" Eee ne zaman burdan çıkıyorum "

" Ne çıkması, dur durdugun yerde biraz hastanede kalman lazım yaralarının toparlanması gerek "

Bunu poyraz abim söyledi. Ben dururmuyum hiç tabiki de hayır.

" Evde dinlendirin ben, hem alışkınım ben bunlara "

Alışkınım kelimesinden sonra annem ağlayarak odadan çıktı. Ben ne dedim şimdi yani ben askerim tabiki alışkın olucam. Hem bir vücudumdaki diğer kalan izleri görse nolur merak ediyorum. Ama göstermem tabi ki.

Odanın çok dolu olduğunu fark ettim ve bir kaç kişi postalamaya geçiş yaptım.

" Bu oda neden bu kadar dolu "

Göktuğ abim bir etrafa baktı. Ciddi ciddi  etrafındakilere baktı.

" Kız haklı bu oda çok dolu hadi herkez işine "

" Aynen öyle, Ahmet timini al ve askeriyeye geri dön, abi sende kendi timini gönder, ceza timi sizde askeriyeye gidin sonrada eve geçin "

" Emredersiniz komutanım "