დილით მალე მინდოდა გაღვიძება რომ დამებანა მაგრამ ჩამეძინა ახლა კი ფათიფუთით დავიბანე და ჩავიცვი.
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
ვჭამე მაგრამ თმის გაშრობა ვერ მოვასწარი და ვერც გაკეტება უბრალოდ ჩამოვივარცხნე ავიჩეჩე და უკან გადავიყარე ქუღრთუკი და ჩანთა ავიღე და წავედი.
**** მაინც მოვასწარი მოსვლა.
როგორც კი შენობაში შევდივარ ყველა მე მიყურებს რაც არაა სასიამოვნო ამიტომ თავს ვხრი და კაბინეტში მივდივარ.
ქურთუკს და ჩანთას საკიდზე ვკიდებ და ჩემს ხალათს ვიცვამ გავდივარ და დილანის პალატისკენ მივდივარ.
კარს როგორც კი ვაღებ ყველა იქ მხვდება.
-დილამშვიდოვის-ვჩურჩულებ ჩემთვის. -ექიმო ჩემ ძმას როდის გაწერთ?-მეკითხება მეგი ანერვიულებული. -ახლა შევამოწმებ და თუ ყველაფერი კარგად ექნება დღესვე გავწერ-ვამბიბ და ანალიზებს ვამოწმებ-კარგი.. -რა ხდება?-ისევ მეგი. -არაფერი ყველაფერი რიგზეა შეგვიძლია უკვე გავწეროთ და ნაკერებზე უკვე ექთანი იზრუნებს როცა დრო მოვა-ვამბობ და ძალით ვიღიმი.
ძალით იმიტომ რომ საერთოდ არ მსიამოვნებს აქ ყოფნა.
-და შენ არ უცი ნაკერების ამოღება?-და მესმის ჩემთსვის ყველაზე გამაღიზიანებელი ხმა რომელიც დილანს ეკუთვნის.
მისკენ ვტრიალდები და ძალით ვუღიმი.
-კი მაგრამ ეს ექთნის მივალეობაა და არა ჩემი. -მაგრამ შენი მოვალეობა კიდევ ისაა რომ პაციენტებზე იზრუნო განსაკუთრებით კი ჩემზე-ამბობს და მიღიმის. -წავალ საბუთებს დავმზადებინებ გაწერის თაობაზე.
