ရှန့်ဖန်းယွိ၏ပုံမှာ အနည်းငယ်အံ့ဩနေပုံရပြီး " မင်းဒီနေ့မထိခိုက်သွားဘူးမလား … အဲဒီခွေးကောင်က မင်းခေါင်းကိုများ ရိုက်သွားတာလားဟ.. မင်းပါးစပ်ကနေ ဒီလိုစကားတွေတောင် ကြားနေရပြီ…"
"....."
ကျန်းရွှိ : " ဒါဆိုလည်း ငါပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်မယ်…"
" အာ မလုပ်နဲ့လေ…"
ကျန်းရွှိ၏ စိုက်ကြည့်နေခြင်းကို ခံနေရသောရှန့်ဖန်းယွိမှ ကြင်နာသည့်အသံဖြင့် " ကောင်းပြီလေ မင်းမထိခိုက်သွားတာ ငါသိပြီးပြီပဲ မင်းငါ့ကိုဒီလိုကြည့်နေတာကြီး ရပ်ပေးလို့ရမလား…မင်းမျက်လုံးထဲကအကြည့်တွေက ဖွင့်ပြောတော့မယ်လို့ ငါသံသယရှိနေမိပြီ…"
ကျန်းရွှိ သူ၏အကြည့်များကို ပြန်သိမ်းလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ရှန့်ဖန်းယွိမှာမူ သူ့ဘာသာတီးတိုးရေရွတ်နေခဲ့သည် " မင်းမထိခိုက်သွားတာကောင်းတာပဲ.." သူ အမှတ်တရအချို့ကို ပြန်သတိရသွားသောကြောင့် ရုတ်တရက်ဆိုသလို သတိထား၍ရယ်လိုက်မိကာ " မင်းကိုယ့်ကိုကိုယ် ကာကွယ်နိုင်ပုံကို ကြည့်ရတာ ငါတို့အရင်တုန်းကတိုက်ခိုက်ခဲ့တွေက အကျိုးမရှိတာမဟုတ်ဘူးပဲ.."
ကျန်းရွှိ မျက်လုံးသာလှန်ပြလိုက်သည်။
ရှန့်ဖန်းယွိ၏စကားများမှ အတိတ်မှကိစ္စအချို့ကို ပြန်လည်အမှတ်ရသွားစေခဲ့သည်။
ကျန်းရွှိမှာ ကျောင်းသားကောင်းတစ်ဦးသာဖြစ်ခဲ့ပြီး များစွာတိုက်ခိုက်ခဲ့ခြင်းမရှိချေ။ အလွန်ဆုံးအနေဖြင့် သူကလေးဘဝတွင် တိုက်ကွမ်ဒိုသင်ကြားခဲ့ရခြင်းသာဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း တက္ကသိုလ်တက်ချိန်ရချိန်တွင် ဆေးတက္ကသိုလ်မှ ဆရာဝန်များအား မိမိကိုယ်ကိုကာကွယ်နိုင်စေရေးအတွက် အနီးကပ်တိုက်ခိုက်မှုကို မသင်မနေရဘာသာရပ်တစ်ခုအဖြစ် ထည့်သွင်းပေးခဲ့သည်။
လူတိုင်းသိကြသည့်အတိုင်းပင် မသင်မနေရဘာသာများမှာ ခရစ်ဒစ်အမှတ်များထည့်သွင်းထားပြီး ထိုအမှတ်များမှာ အလုံးစုံပေါင်းထားသည့်အဆင့်ပေါ်တွင် သက်ရောက်မှုရှိသည်။
Chapter 27
Start from the beginning
