Falling in Love With My Brother

Chapter 29

"Don't get into trouble while I'm not around, okay?"

Agad na umasim ang mukha ko dahil sa paalala niya. "I don't get into trouble. Baka ikaw!"

He gave out a chuckle because of my reaction.

"At huwag ka rin masyadong malungkot. Baka malaman ko nalang na umiiyak ka na pala pagkatapos kong umalis."

Napalabi ako at pa-simpleng pinunasan ang natitirang luha sa mata.

"Tss... I'm not a crybaby." saad ko.

"Oh, really? I think I've seen enough." he said teasingly.

Uminit ang mukha ko at parang ngayon lang tinamaan ng hiya. I cried earlier in his arms, almost begging him to stay.

What the hell, Naomi? Ano ba itong ginagawa mo? You are one shameless girl. Mali ito eh.

Sinamaan ko siya ng tingin para pagtakpan ang kahihiyang nararamdaman. Ngumiti siya nang pilyo at kinabig ako para yakapin nang mahigpit. Hindi man niya sabihin pero ramdam kong pareho kami ng pagkakaintindihan. Kontento na ako sa ganito lang. Yun bang alam ko at alam niya na pareho kami ng nararamdaman.

Ayoko ng dagdagan kung anong meron kami ngayon dahil kahit anong gawin namin, magkapatid parin kami at hindi 'yon magbabago. To the eyes of the people around us, this is disgusting.

Pinaalalahanan niya pa ako ng ilang bagay bago pakawalan.

Matamlay akong bumalik ako sa kwarto at binagsak ang katawan sa malambot na kama. I wasted time by spacing out.

Makalipas ang ilang minuto ay nakarinig ako ng katok sa pinto.

"Anak, aalis na ang kuya Tyler mo. Hindi ka ba magpapaalam?" boses iyon ni mommy.

"Nakapagpaalam na ako mommy!" malakas kong sabi para marinig niya sa labas.

Narinig ko ang papalayong hakbang ni mommy pagkatapos kong sabihin iyon. I sighed and sat at the edge of the bed while staring at the the door.

Truth is, it's hard for me to say goodbye. Baka hindi ko mapigilan at mag-breakdown ako. I'm too emotional for that.

Masyado akong nasanay sa presensya niya. In fact, this is the first time na mapapalayo siya sa'min, sakin.

Narinig kong tumunog ang makina ng kanyang sports car sa baba. Aalis na siya.

Tumayo ako at lumapit sa bintana para dumungaw. Tanaw ko ang sasakyan niya na lumabas mula sa garahe. I helplessly followed it with a gaze until it disappears after reaching the gate.

Wala sa sarili kong hinawakan ang kwintas sa aking leeg na galing sa kanya. I sighed and stepped away from the window.

Mga ilang minuto rin bago ko naisipang lumabas ng kwarto. There's no point in sulking.

Nag-ayos muna ako ng sarili bago tuluyang bumaba. I found kuya Waylon and Samuel at the gym room. Pareho ang outfit nila for workout. Itim na joggers, white tshirt sa pang-itaas and white sneakers.

Kuya Waylon is teaching him light exercise at mukhang masunurin naman si Sam. He's paying close attention to what kuya is telling him.

They both look so adorable. Habang busy sila at hindi nakatingin ay pasimple ko silang ninakawan ng picture.

Nang makalapit ay saka lang nila ako napansin.

"Morning, princess!" kuya Waylon winked at me.

"Good morning, ate!" medyo hinihingal na bati ni Sam habang najo-jog sa treadmill.

Nginitian ko siya at binati pabalik.

"Ayusin mo." paalala ni kuya sa kanya saka bumaling sa'kin. "Did you have breakfast already?"