"ဟုတ္ပါပီဗ်ာ"

ေဇာ္ထူးနဲ႔ခြန္သာ မနက္စာစားေနတံုး ထမင္းစားပြဲမွာလာထိုင္တဲ့ ဈာန္ေၾကာင့္၂ေယာက္လံုး အံ့ဩပီးေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ၾကည့္ေနမိသည္။အေၾကာင္းကေတာ့ ဈာန္ကပထမဉီးဆံုးခြန္သာျပင္ေပးတဲ့အနက္စာကို လာစားျခင္းေၾကာင့္ပင္။

"ဘာၾကည့္ေနတာလဲ ေကာ္ဖီထည့္ေပးေလ"

"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"

"အာ့"

ခြန္သာေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ေကာ္ဖီထည့္လိုက္တာလက္ကေခ်ာ္ပီး ေကာ္ဖီပူပူက
ခြန္သာရဲ့ ႏုဖတ္ေနတဲ့ေျခဖမိုးေပၚ ဖိတ္က်ကုန္သည္။

"ခြန္သာ ညီေလး အဆင္ေျပလား"

"ဟုတ္ ရပါတယ္ သားအဆင္ေျပတယ္"

ဈာန္ကေတာ့ သူ႔အလုပ္မဟုတ္သလို ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ေဘးကLaptopကို အာရံုစိုက္ေနသည္။

"ဘာရတာလဲ ေျခဖမိုးေတနီရဲေနပီ လာ ေဆးလိမ္းေပးမယ္"

"ဟို ဟို ရပါတယ္ သားကိုယ့္ဟာကိုယ္လိမ္းလိုက္ပါ့မယ္ သားေက်ာင္းေနာက္က်ေနလို႔သြားပီေနာ္"

ခြန္သာ ဝမ္းနည္းမႈကိုဆက္မထိန္းႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္အေျပးထြက္လာမိသည္။သူအပူေလာင္သြားတာကို ကိုယ့္ေယာက္်ားျဖစ္တဲ့လူႀကီးကတစ္ခ်က္ေတာင္အာရံုမရဘဲ သူမ်ားကစိတ္ပူတယ္တဲ့လား။ေအးေလ ငါ့ကသူ႔အတြက္ ကြၽန္သာသာပဲကို ငါ့ကိုခ်စ္လို႔ယူထားတာမွမဟုတ္တာ။

က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတကို လက္ဖမိုးနဲ႔ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုပ္ပီး ကားမွတ္တိုက္ကိုသာ ေလ်ွာက္လာလိုက္သည္။သူDriverနဲ႔လာရမဲ့ဟာ သူၿခံထဲကငိုပီးေျပးထြက္ခဲ့သည္ေလ။

"Boss ကြၽန္ေတာ္မေျပာသင့္ဘူးဆိုေပမဲ့ Bossအရမ္းလြန္တယ္ဗ်ာ"

"Hk ငါမလြန္ဘူး ေဇာ္ထူး"

"က်စ္ မင္းငါ့ကိုဆရာလာလုပ္ေနရင္ ငါမင္းကိုပိုင္ေထြးနဲ႔ခြဲလိုက္ရမလား"

"အမယ္ သူမ်ားအတြဲကိုလာပီး မေျပာနဲ႔ Boss အားက်တယ္ဆိုအားက်တယ္ေပါ့ ဘာလဲ"

"ဟဲ့ေကာင္ မင္းငါ့ကိုေျပာေတာ့ မိန္းမယူမွာေလးဘာေလးနဲ႔ ငါပိုင္ေထြးကိုေျပာမယ္ မင္းၾကည့္ေန"

My Baby's Father is not You (Complete)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz